πόρτες μισάνοιχτες

Πιάνω τις αστραπές από τα μάτια σου το βλέμμα φωτιά

που πετάγεται ατίθασο επάνω στο δέρμα μου

ανάβει μικρές πυρκαγιές που σαρώνουν τις σάρκες 

φλόγες που περνάνε από τους πόρους του κορμιού μου

και φτάνουν βαθιά μέσα μου κατακαίγοντας τα σωθικά μου

υψώνουν τα καμίνια τους διαπερνώντας τις φλέβες μου

τρέχουν με το αίμα σκορπίζοντας στο διάβα τους  

τα κύτταρα της σκέψης και της λογικής.

Τα μαχαίρια των χεριών μου ακονίζω να κόψω

κάθε δεσμό που με κρατά μπροστά στις μισόκλειστες πόρτες

και δεν ξέρω αν η προοπτική τους είναι να κλείσουν

στο άγγιγμα μου ή να ανοίξουν διάπλατα

και να αποκαλύψουν τις μυστικές γωνιές σου.

Σκοτεινοί διάδρομοι , λαβύρινθος

παιχνίδι με αρχή μα δίχως τέλος

πόρτες , παράθυρα , σκιές , 

κουρτίνες που καλύπτουν τους κήπους

τα σύννεφα , τον ήλιο , το φως , φωνές , 

ουρλιαχτά , χέρια σφιγμένα

δεμένες ζωές με κλωστές από μετάξι

στόματα ανοιχτά , δάκρυα που γελάνε

προσωπεία  βαμμένα με χρώματα ξεθωριασμένα τραγικά  

όλα  μια θεατρική σκηνή στο αύριο να βυθίζονται

να καταπίνουν την ελπίδα .... 

Μα εκείνη και πάλι σαν ξημερώσει 

αλώβητη να βγαίνει  , γελαστή

να λέει καλημέρα

Levina 4/3/2012