31.3.18

You Are Not Powerless



Δανεικά τα ρούχα που κατάσαρκα φοράνε
υφασμένα απ του παρελθόντος τα ξεράσματα
που δίχως τέλος προσκυνάνε
Σάπια τα όνειρα βυζαίνουνε πεινασμένες μανάδες
κάτω στα υπόγεια που βγάζουν αποφορά μούχλας
και χλωρίνης σε τελειωμένες διαδρομές
Λάσπη απόγνωση μάτια νεκρά
βροχή που ξεπλένει σκουπίδια απ τα χαντάκια
στους υπονόμους καταλήγουν συνθήματα
Εμβατήρια αγωνιστές και ρουφιάνοι
να χωρίζουν στα απόβλητα της γέννας τους το σπέρμα
τον τετραγωνισμό του κύκλου που πετύχανε
ακόμα δεν μπορούν να το χωνέψουν
Οικοπεδάκια της δεκάρας όλη η γη
συρματοπλέγματα χώματα που αντί για στάρια
σκελετούς γεννάνε πληρωμένους φαντάρους
που γερά κουμαντάρουν της κόλασης τις πύλες
Μοναδική παρηγοριά οι εγχώριες μαϊμούδες
ακόμα στις επάλξεις στέκουν με ακμαίο ηθικό
μοιράζουν στο πλήθος παντεσπάνι από χαρτί
παλαμοκροτούν ζητωκραυγάζουν σκέτο κράζουν
Δεν υπάρχει προορισμός φυλάξου
φεϊγβολάν ταΐζουν το μυαλό σου κρύψου
για τους ελεύθερους γη δεν υπάρχει
Στοχάσου
μια ανάσα αν σ έχει μείνει
ζωή στον θάνατο που σου τάζουν γίνε

                                             Levina


Art Foto...
Christian Hopkins photographer





24.3.18

Εγκατάλειψη


Ίσταμαι με την ανάσα των νερών
περήφανη κι αλύγιστη
στα μάτια μου το απέραντο ζωγραφίζω
με χρώμα από γυαλί σπασμένο τα χείλη μου βάφω
κι είναι γυμνές οι επιθυμίες μου
σε βράχο καταμεσής της θάλασσας γαντζωμένες
τις χαϊδεύουν οι αγέρηδες
στεφάνια από κοράλλια τις στολίζουν
κι εγώ τις φτερούγες μου έκρυψα στ άγριο κύμα
όταν χανόσουν φοβισμένος στ Αρχιπέλαγος
αναριγώντας σε ήχους φωνής απόμακρης

Όλα φαίνονται σωστά
ενδίδω
μα οι πιθανότητες ζωής ανύπαρκτες

Αθανασία της ψυχής ένα φιλί
γι αυτό ταπεινά παρακαλώ
κι ίσως αυτό να φτάνει

Μα να 
βρίσκομαι να αιμορραγώ
εγκαταλειμμένη σε χώρα φαντασμάτων
ικέτιδα αντίκρυ σε βάρβαρης πόλης τις σκιές
κάτοικος ανίερης επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας
κι εσύ άξαφνα ψηλαφητά το χέρι μου κρατάς
ψηλά με στέλνεις με τραβάς με κρύβεις 
στου ήλιου το καμίνι μου φωνάζεις ''χτύπα''
κι εγώ παλεύω το ''σ αγαπώ '' να πω
στο αύριο να ορκίζομαι κι αυτό όμως ακόμα να μη φτάνει

Δεν έχω περηφάνια λύγισα
αβάσταχτο βάρος μου έγινε η σιωπή


                                                                                  Levina

Από την συλλογή << Μονόλογοι Ενός Ολογράμματος >>



Photographer  Lora Dimoglou
Model   Kirsten Ciel Lauder









Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...