31.3.11

Ιάκωβος Καμπανέλλης

Αφορμή γι αυτά που θα γράψω είναι μια παλιά συνέντευξη του Ι. Καμπανέλλη
που άκουγα εχθές το απόγευμα όση ώρα έκανα μάθημα, στο ραδιόφωνο, στην ΕΡΑ2.
Έφυγε στα 89 χρόνια του , ενώ μια εβδομάδα πριν είχε φύγει η σύντροφός 
 και συνοδοιπόρος στην ζωή για πολλά χρόνια , η Νίκη του.
Πολύ μικρός , μόλις 12 χρονών, ξεριζωμένος από τον τόπο που γεννήθηκε,
την Νάξο, έρχεται με την οικογένειά του στην Αθήνα, εννέα παιδιά
και οι γονείς , μέσα στην απόλυτη φτώχεια και πρέπει να δουλέψουν
 όλοι για να επιζήσουν.
Το πρωί δουλειά, το βράδυ σχολείο που όμως δεν θα το τελειώσει ποτέ
γιατί θα παει στην Σιβιτανίδειο  και θα σπουδάσει κάτι εντελώς άσχετο
 με τον μετέπειτα δρόμο που θα ακολουθήσει…..Σχεδιαστής.
Έρχεται η κατοχή και από μια ‘’νεανική επιπολαιότητα’’ όπως έλεγε
και ο ίδιος βρέθηκε  ‘’ εθελοντικά ‘’ σχεδόν στην κόλαση του Μαουτχάουζεν.
Είχαν φύγει με ένα φίλο του με πλαστά διαβατήρια για την  Αυστρία, όπου
τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Ο Ι. Καμπανέλλης θα επιζήσει και το 1945 θα ελευθερωθεί και θα
επιστρέψει στην Ελλάδα,  στην Αθήνα.
Μια παράσταση ‘’ Ένα κομμάτι γης ‘’ που θα παρακολουθήσει από τον θίασο
του ‘’ Θεάτρου Τέχνης ‘’ που έχει ιδρύσει ο Κάρολος Κουν τρία
χρόνια νωρίτερα, θα τον συγκλονίσει όπως αφηγήθηκε ο ίδιος
και αναρωτιόταν πως γίνεται να τον επηρεάσει τόσο πολύ το ψέμα
του θεάτρου εκείνον που είχε ζήσει την αλήθεια του Μαουτχάουζεν!
Θέλει να γίνει ηθοποιός αλλά δεν έχει απολυτήριο γυμνασίου και δεν τον
δέχονται., οπότε βρίσκει άλλο δρόμο για να εισχωρήσει στο θέατρο.
Γράφει ακατάπαυστα, ώσπου το 1950 ένας θιασάρχης ο Διαμαντής Λεμός
 με ένα μικρό θεατράκι στην Καλλιθέα θα ανεβάσει το πρώτο του έργο
‘’ ο χορός πάνω στα στάχυα’’, ενώ παράλληλα δουλεύει για την τότε ΕΙΡ
στο ραδιοφωνικό θέατρο κάνοντας  μεταφράσεις, διασκευές
και συνεχίζει το γράψιμο με δικά του έργα που όμως δεν ενδιαφέρεται
 κανένας να ανεβάσει .
Ώσπου έρχεται ο Κακογιάννης και παίρνει την 
 ‘’Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια ‘’ και γυρίζει την ‘’ Στέλλα’’ ,
 ρίχνοντας μια γροθιά στην συντηρητική κοινωνία
 της εποχής με μια γυναικάρα , την Μελίνα μας, να τολμάει να πει
‘’ θα κάνω ότι γουστάρω’΄ στον άντρα που θέλει να την παντρευτεί
και αυτή  αρνείται!  Ανήκουστο για τα ήθη της εποχής.
Ακολουθεί ο ‘’ Δράκος’’ του Ν. Κούνδουρου με τον Ντίνο Ηλιόπουλο
 και η επιτυχία έχει έρθει για τον Ι. Καμπανέλλη που βλέπει τα έργα του
 πια να ανεβαίνουν  στο θέατρο.
Έχει πια γίνει φίλος με τον Κούν και έρχεται μια ακόμα επιτυχία,
η ‘’ Αυλή των Θαυμάτων’’, ένα έργο σταθμός  που απεικονίζει
 ρεαλιστικά την Ελλάδα της εποχής.
Η τελευταία παράσταση ήταν το 1973 ‘’ Το Μεγάλο μας Τσίρκο’’
με την Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο.
Στην συνέντευξη που άκουγα εχθές, ο Ι. Καμπανέλλης έλεγε
ότι παρουσίασαν προς έγκριση πάνω από 30 ξεχωριστά κείμενα
 για να περάσουν τελικά τα 10, το ένα πιο έντονο από το άλλο.
 Τελικά αυτά που πήραν στα χέρια τους οι ηθοποιοί
ήταν και εκείνα που είχαν την αληθινή επανάσταση μέσα τους.
Ο Ι. Καμπανέλλης έχει γράψει και σενάρια όπως το ‘’ Ποτάμι ‘’
 του Ν. Κούνδουρου, αλλά και στίχους που μελοποιήθηκαν
 από τον Μ. Θεοδωράκη , τον Σ. Ξαρχάκο,
 τον Μ. Χατζηδάκη και εντάχθηκαν μέσα στα θεατρικά του έργα.
Αυτός ο άνθρωπος που ποτέ του δεν τελείωσε το σχολείο
 και μέτρησε 50 ολόκληρα χρόνια γράφοντας έργα που είναι
πολιτιστική κληρονομιά μας,  κηρύχθηκε επίτιμος Διδάκτωρ
 στα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, της Κύπρου και της Αθήνας.
Ο ίδιος έλεγε για όλα αυτά που κατέκτησε.
‘’ Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και λίγος για να είμαι κάτι ‘’
αυτό είναι το τίμημα της γενιάς μου. Σήμερα υπάρχει το εντελώς αντίθετο.
Σήμερα υπάρχει το Επιστημονικό Προλεταριάτο.
Σήμερα οι Νέοι δεν είναι τίποτα γιατί είναι πάρα πολλά.

Οι εκδόσεις ‘ ΚΕΔΡΟΣ’ έχουν εκδώσει τα Θεατρικά Απαντά του
και οι χθεσινές εφημερίδες είχαν αρκετά αφιερώματα στην ζωή και το έργο του.

29.3.11

ΦΑΤΣΑΣ Ο ΜΑΓΚΑΣ !

Δεν ξέρω να σας πω για την αρχή της ζωής του Φάτσα, αλλά μπορώ να την φανταστώ. Μια σκυλομανούλα γεννά τα κουταβάκια της ίσως στον δρόμο, ίσως σε ένα σπίτι που ο ιδιοκτήτης της τα χαρίζει σε γνωστούς και αγνώστους, πάντως ο μικρός κατάλευκος Φάτσας βρέθηκε σε ένα σπίτι, σε μια οικογένεια τους δυο πρώτους μήνες της ζωής του.
Μόνο που είχε ο καημενούλης το θράσος να αρρωστήσει από μια σκυλοαρρώστια που σιχαινόμαστε εμείς οι άνθρωποι, από ψωρίαση με αποτέλεσμα το κοντό τρίχωμα του να εμφανίσει μεγάλες κενές κηλίδες και το σκυλάκι αντί να φτάσει σε γιατρό να θεραπευτεί πετάχτηκε στον δρόμο.
Από εκεί ξεκινά η ιστορία του όπως εγώ την γνωρίζω, από την ώρα που τον περιπλανώμενο Φάτσα τον μαζεύει μια κυρία και φτάνει στα χέρια μιας γυναίκας που έχει αφιερώσει την ζωή της στο να σώζει αδέσποτα από τους δρόμους .
Ο Φάτσας είναι πλέον σε καλά χέρια και απομονωμένος από τα άλλα σκυλιά για να μη τα κολλήσει κάνει την θεραπεία του και την μεγαλύτερη φασαρία από όλους, γιατί είναι μόνο τριών μηνών και θέλει να βγει από το δωμάτιο της απομόνωσης και να  πάει κοντά στους άλλους για να παίξει. Έχοντας πάει να πάρουμε ένα αδεσποτάκι , που έχουμε δει την φωτο του στο ιντερνετ, βλέπουμε από το παράθυρο τον μικρό Φάτσα, αλλά πώς να αποκτήσουμε δυο σκυλιά ακόμα??? Φεύγουμε με την σκυλίτσα που θέλαμε να υιοθετήσουμε ( θα σας μιλήσω κάποια άλλη φορά γι αυτή την ιστορία)
Αλλά ο μοναχικός Φάτσας έχει καθίσει στο μυαλό μας και παρ όλους τους ενδοιασμούς μας έρχεται η ώρα που φτάνει και αυτός στο σπίτι μας.
Ήταν ο άσπρος σίφουνας!! Ένα θεόμουρλο σκυλί που δεν άφηνε κανέναν σε ησυχία, ειδικά με τον Λύκο μας , απορούσα πως δεν του πάταγε καμία δαγκωνιά να τον αφήσει στην ησυχία του. Οι περιπέτεια όμως του Φάτσα δεν θα τελείωνε τόσο εύκολα. Κάποια στιγμή αρχίζει να μη πατά το πίσω ποδι και να δείχνει ότι πονάει.
Τον πάμε στον γιατρό και η διάγνωση είναι ρήξη χιαστού και στα δυο πίσω πόδια, οπότε χρειάζεται εγχείρηση.
Μπαίνουμε και σε αυτή την διαδικασία με την διαβεβαίωση ότι τουλάχιστον θα πατήσει το πόδι του το εγχειρισμένο και μετά θα κάνουμε δεύτερη εγχείρηση στο άλλο πόδι.
Ο Φάτσας όμως μετά από αυτό δεν ξαναπάτησε κανένα από τα δυο πίσω πόδια,
 φοβερά φοβισμένος από τους πόνους, αρνείται να περπατήσει όπως πρέπει και πλέον περπατά με τα δυο μπροστινά πόδια, χωρίς αυτό να μειώνει σε κάτι την ενεργητικότητά του, την όρεξη για γαυγίσματα σε όποιον τολμήσει να περάσει έξω από τον φράκτη του σπιτιού, ξεσηκώνοντας τους άλλους δυο με το παραμικρό. Σα να μας φωνάζει……………εγώ δεν είμαι ανάπηρος, ούτε άχρηστος, το δουλεύω το φαγητό που μου δίνετε!!!
Ο Φατσούλης μας είναι πάντα εδώ, πρώτος στο φαΐ, στο παιχνίδι, στα χάδια, στον τζερτζελέ  και ας  είναι στα δυο πόδια και ας τον λυπούνται όσοι τον βλέπουν. Εγώ τους λέω ότι δεν τον λυπάμαι γιατί ο ίδιος δεν λυπάται τον εαυτό του, ζει ευχαριστημένος σε ένα σπίτι που τον αγαπούν και τον προστατεύουν με την παρεούλα του, τον μεγάλο Ρήγα και την τσαπερδόνα την Κάρμεν  και θα ζει έτσι μέχρι το τέλος της ζωής του.

28.3.11

Αγριολούλουδα !




Απόγευμα Δευτέρας και μετά απο ένα αρκετά επισοδειακό τριήμερο για μένα,
σας λέω καλή εβδομάδα με τα αγριολούλουδα που σχεδιάστηκαν πριν κάτι μέρες...
Είναι πολύ μικρά κάδρα, μόλις 014Χ023 με λάδια.





Ξεκινάμε με μία καμπανούλα.................





Μετά μια Παιώνια.........................






Τέλος μια Γεντιανή........................






Τα αγριολούλουδα είναι σε δική μου απόδωση, απο το βιβλίο (  Ελληνικά Αγριολούλουδα )
 του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή και των εκδόσεων  '' Μίλητος''
Η Ελληνική Χλωρίδα είναι απο τις πλουσιότερες της Ευρώπης
και μάλιστα διαθέτει το μεγαλύτερο ποσοστό ενδημικών φυτών απο κάθε άλλη Ευρωπαική χώρα.
Έχουμε 750 είδη φυτών που συναντώνται μόνο στα Ελληνικά εδάφη!!
Εάν μάλιστα την προσέχαμε και λίγο αυτή την γη μας, δεν θα ήταν πολλά απο αυτά υπο εξαφάνιση.



22.3.11

Καλημέρα....!!!

Σήμερα λέω να σας πω Καλημέρα με ζωντανές ζωγραφιές !
και σχόλια του τύπου....Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά......
έλα πάρε και τούτα....
μήπως να πάρεις λίγα ακόμα?....
και μήπως να σηκωθούν απο την ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ ΜΟΥ?????
( φυσικά αυτή η πολυθρόνα είναι ανάρπαστη ανάμεσα στον ζωικό πληθυσμό του σπιτιού, δυο δυο κοιμούνται και δεν έχουν κολλήματα...ακόμα και ο ένας επάνω στον άλλο, φτάνει να είναι στην αγαπημένη τους θέση!!)
Έχουμε και έναν που πιάνει τα όρη τα άγρια βουνά! Επάνω στα ντουλάπια της κουζίνας για να μας  παρακολουθεί αφ' υψηλού...
Σταματώ εδώ......(όχι ότι μου τελειώσαν τα ζώα, αλλά να φυλάξω μερικά ακόμα για άλλη δόση Καλημέρας!)

Να έχετε μια όμορφη μέρα.

21.3.11

Καλή εβδομάδα.....

Αφού το κρύο ξαναγύρισε και η βροχή μας έχει λυώσει το Σαββατοκύριακο,
εγώ λέω να σας ευχηθώ καλή βδομάδα με λίγα λουλούδια....
Είναι ένας πολύ μικρός πίνακας που τον τελείωσα ???  (θα δείξει)  εχθές το βράδυ. Έχει δουλευτεί με πάστα διαμόρφωσης και με σπάτουλα και το χρώμα είναι λάδι.  Ορίστε και μια πιο κοντινή άποψη....
Μήπως να δείτε και το χάος της γωνιάς μου????  (αν και προσπάθησα να το συμμαζέψω λιγο.......πολύύύ  λίγο!!!)
Καλή εβδομάδα λοιπόν σε όλους σας, καλές δημιουργίες, καλές βάρδιες, καλά ψαξίματα για να βγαίνουν χρήσιμα άρθρα..................................


20.3.11

Κυριακή................


Θυμάμαι τις Κυριακές στο πατρικό μου, πριν πολλά χρόνια τότε που ήμουν παιδί.
Η μητέρα μου που σηκωνόταν πάντα πολύ νωρίς να αρχίσει την ετοιμασία του φαγητού, σχεδόν πάντα ήταν κοκκινιστό μοσχαράκι με πλούσια μυρωδάτη σάλτσα γεμάτη μπαχαρικά που μοσχοβόλαγε σε όλη την πολυκατοικία.
Με ξύπναγε και εμένα νωρίς, μου ετοίμαζε το γάλα μου και μετά θα κάναμε την καθιερωμένη βόλτα δυό μας μέχρι το πεδίο του Άρεως, εκτός αν ο καιρός ήταν βροχερός , οπότε με άφηνε να απολαύσω τον ύπνο μου όσο ήθελα.
Ντυμένες με τα καλά μας ρούχα, κρατώντας με από το χέρι με πήγαινε στο πάρκο ( όπως το λέγαμε) που τις Κυριακές ήταν τόπος συνάθροισης για γνωστούς και φίλους.
Περπατούσαμε ανέμελα, εκείνη ξέροντας ότι θα βρει τις γνωστές της να καθίσουν στο παγκάκι να κάνουν το γνωστό κους κους και εγώ γιατί θα έμπαινα στην παιδική χαρά σαν γλυκούλι καλοντυμένο κοριτσάκι και θα έβγαινα σαν αναμαλλιασμένο αερικό!! Το σιδερένιο καράβι, η μικρή γούρνα με τις δυο πάπιες, η τεράστια τσουλήθρα, ο λάκκος με την άμμο, το αεροπλανάκι που χώραγε μόνο τρία παιδιά και εγώ δεν προλάβαινα ποτέ να ανέβω, οι κούνιες, όλα έχουν μείνει στο μυαλό μου.
Όπως και το επιτιμητικό βλέμμα της όταν έβλεπε το χάλι μου μετά το παιχνίδι. Θα είχε τον χρόνο να μου τα σούρει αργότερα που θα μέναμε πάλι οι δυό μας, γιατί μπροστά στις φίλες της δεν ήθελε να δίνει δικαιώματα!!!
Όταν μεγάλωσα αρκετά για να ντρέπομαι να μπαίνω στις κούνιες έκανα την βόλτα μου στην παιδική χαρά όσο η μητέρα μου καθόταν πάντα με τις φίλες της στο παγκάκι και κοιτούσα με ζήλια τα παιδάκια που έπαιζαν στα δικά μου παιχνίδια, αλλά ήμουν μια δεσποινίδα που δεν ήθελε να λερώσει το φόρεμά της με σκουριές και άμμο πια.
Γυρνούσαμε  γύρω στις 1.30 σπίτι μας ώστε να προλάβει να τελειώσει τη ιεροτελεστία του Κυριακάτικου μεσημεριανού μας φαγητού.
Στρώναμε το λευκό τραπεζομάντιλο στην τραπεζαρία και όχι στην κουζίνα όπως τις καθημερινές, έβγαζε το καλό σερβίτσιο και στόλιζε το τραπέζι σα να είχαμε γιορτή.
Αν τύχαινε να περάσει κάποιος γνωστός, φίλος, συγγενής εκείνη την ημέρα , την Κυριακή , δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει χωρίς να καθίσει πρώτα στο τραπέζι μας να μοιραστούμε το φαγητό μας μαζί του.
Τελειώναμε το φαγητό και ακόμα καθόμασταν στο τραπέζι  κουβεντιάζοντας χαλαρά για τα χιλιάδες πράγματα, δεν βιαζόμασταν να σηκωθούμε και αν υπήρχε και τρίτο άτομο στο τραπέζι μπορεί η κουβεντούλα να τραβούσε μέχρι το απογευματάκι που θα έπιναν οι μεγάλοι και το καφεδάκι τους πριν μαζευτεί το τραπέζι και πάνε στον νεροχύτη τα σερβίτσια και στο πλυντήριο το λευκό τραπεζομάντιλο να είναι έτοιμο για την επόμενη Κυριακή.
Το πατρικό δεν υπάρχει πια, όπως δεν υπάρχουν και οι άνθρωποι που το γέμιζαν με την παρουσία τους, αλλά έχουν μείνει οι αναμνήσεις  που αντί να ξεθωριάζουν με τα χρόνια, γίνονται όλο και πιο έντονες και έρχονται καμιά φορά τα Σαββατόβραδα, περιμένοντας  το Κυριακάτικο πρωινό που μέσα στον ύπνο μου μπορεί να ακούσω μια φωνή από το παρελθόν να μου φωνάζει να ξυπνήσω για να πάμε την βόλτα μας στο πάρκο!!!

18.3.11

Το συρμάτινο δεντράκι.

Από την ώρα που το είδα ήθελα και εγώ να φτιάξω κάτι παρόμοιο και φυσικά σήμερα δεν έχασα καθόλου χρόνο. Άφησα στην άκρη τις υπόλοιπες δουλειές μου, όπως να προετοιμάσω το δωμάτιο του υπογείου που θέλω να βάψω, γιατί τι σόι ζωγράφος λέω ότι είμαι αν δεν μπορώ να μπογιατίσω μερικούς τοίχους? Βρήκα γαλβανιζέ σύρμα ( δεν ξέρω πόσα χιλιοστά πάχος είναι, πάντως όχι πολύ χοντρό αλλά ούτε και το πολύ λεπτό ) που υπήρχε στο γκαράζ απο προηγούμενες δουλειές και έφτιαξα το δικό μου δεντράκι που το έβαλα σε μια βάση απο κορμό δέντρου.
Έχω βρει αρκετά ωραία ξύλα ανάμεσα στα φορτία που έρχονται για το τζάκι μας και έχω αξιοποιήσει μερικά απο αυτά. Κάτι τέτοιο ήταν και η βάση για το δεντράκι μου, ένας μικρός κορμός που τον είχα βάψει με λούστρο και περίμενε σε μία άκρη κάποια απο τις δημιουργίες μου.
                             
Μια και δεν έχουμε Πάσχα και είναι νωρίς να το στολίσω με αυγουλάκια και σοκολάτενιους λαγούς, του βρήκα μια άλλη διακόσμηση!! Από τα συρμάτινα κλαριά κρέμονται σκουλαρίκια, μενταγιόν, το κομπολογάκι μου και σίγουρα όλο και κάτι θα βρω ακόμα να το φορτώσω!!

17.3.11

Το Πάσχα είναι κοντά....!!



μια απίθανη ιδέα που βρήκα στο  http://craftomaniac.blogspot.com/2010/03/napkin-decoupaged-paper-easter-eggs.html
Μία ακόμα ιδέα για Διακοσμητικό Πασχαλινό Δεντράκι

που βρήκα στο http://aneraida.blogspot.com/2010/03/blog-post_19.html
στο blog της Aneraida θα βρείτε και λεπτομερείς οδηγίες για την κατασκευή του.

8.3.11

Η Δέσποινα παίζει το παιχνίδι των 7 μυστικών.....παίρνω την σκυτάλη και ................






για πάμε.....

1...το ομολογώ, μπορώ να κάνω τα πάντα, να δώσω τα πάντα, για ένα κομματάκι πικρής σοκολάτας, αδύνατον να της αντισταθώ !
2...αν και μέλος του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, όταν βαρέμαι να κατέβω απο το αυτοκίνητο ή κρυώνω πληρώνω το αντίτιμο στα διόδια και ντρέπομαι που διαβάζουν οι πίσω στο παρ μπρίζ την τεράστια ταμπέλα του κινήματος των τσαμπατζήδων (οπως μας αποκαλουν )
3...ναι είμαι ΦΑΝ του ύπνου ! ύπνος παντού , σε κρεββάτι, καρέκλες, καναπέδες και πολυθρόνες και το καλύτερό μου με τα πόδια μέσα στο τζάκι για extra bonus ζεστασιά.....
4....λεω ότι είμαι υποφερτή μαγείρισσα, αλλά μπροστά σε όλες αυτές τις εκπομπές που παρουσιάστηκαν στην tv. με θέμα την μαγειρική ανακάλυψα ότι δεν ξέρω την τύφλα μου...δεν το λεω όμως για να μη με περάσουν για άχρηστη!
5....το χειρότερό μου να σε ρωτά ο άλλος πόσο χρονών είσαι? Όσο φαίνομαι ρε φίλε, τι σε κόβει ? εκείνοι που με ξέρουν καλά αποφεύγουν τα χρόνια πολλά για να διατηρηθούν αρτιμελείς.
6....το μαλλί που έκοψα μόνη μου σε μια ψυχοπλακωτική κρίση και με έδειχνε σαν απροσάρμοστη ένα εξάμηνο μέχρι να μακρύνει και πάλι, αλλά ήμουν υποχρεωμένη να το υποστηρίζω σαν φανατική για να μη δείξω πόσο μεγάλη ήταν η πατάτα που έκανα!
7.....το τούρκικο σήριαλ που παρακολουθούσα πιο φανατικά απο φανατικά το καλοκαίρι, αλλά όταν το έδειχνε σε επανάληψη η tv. το έπαιζα υπέρ άνω και κορόιδευα την φίλη μου που είχε κολλήσει με αυτό και μου έκλεινε το τλφ. όταν την ενοχλούσα την συγκεκριμένη ώρα!




στο τσιγαρόχαρτο

Τέρμα Εδώ. Εμπάτε. Ποταμός Αχέρων….. Α. Εμπειρίκος painting Adams Brenoch