Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λόγια σε Ρυθμό. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λόγια σε Ρυθμό. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

21.4.18

ένα αεράκι μια στιγμή



Σε είδα στην άκρη των ματιών
στο πέρασμα του χρόνου
τ ανάλαφρο αεράκι που σ άγγιξε
σαν χάδι ακούμπησε στο πρόσωπό μου

Σκόρπισε ο ήλιος ετούτη την στιγμή
επάνω στα μαλλιά σου κύλισε
κι ένα χαμόγελο φώλιασε
στα βάθη της ψυχής μου

ετούτη την στιγμή
για μια στιγμή

Έχασε η καρδιά τον χτύπο της
τ αεράκι ετούτο ανάλαφρα σαν μου φερε
την γεύση της ανάσας σου

μετέωρος έμεινε ο χρόνος
ετούτη την στιγμή
για μια στιγμή

χάθηκα
στ αεράκι ετούτο αφανίστηκα
κάποτε πίστεψα πως υπήρχα
μα τώρα δεν υπάρχω πια

Ο Χρόνος με προσπέρασε
μαζί με τ άρωμά σου χάθηκε
τόσο λίγο σ άγγιξα
όσο κρατά το πέρασμα τ αέρα
σαν αγκαλιά που χάθηκε
σαν δάκρυα π αρνήθηκαν
σταλαγματιές να γίνουν

Σ άγγιξα και χαμογέλασα στο αύριο
έζησα για μια στιγμή
μόλις τώρα
μόλις πριν ένα χτύπημα του χρόνου
κι αυτό μου είναι αρκετό

                                          Levina



Art Photographer Lora Dimoglou 



YG. το μεγαλείο των αισθήσεων μέσα

       στο ανάλαφρο φύσημα τ ανέμου
Λόγια εμπνευσμένα από Ινδική Ταινία.




31.3.18

You Are Not Powerless



Δανεικά τα ρούχα που κατάσαρκα φοράνε
υφασμένα απ του παρελθόντος τα ξεράσματα
που δίχως τέλος προσκυνάνε
Σάπια τα όνειρα βυζαίνουνε πεινασμένες μανάδες
κάτω στα υπόγεια που βγάζουν αποφορά μούχλας
και χλωρίνης σε τελειωμένες διαδρομές
Λάσπη απόγνωση μάτια νεκρά
βροχή που ξεπλένει σκουπίδια απ τα χαντάκια
στους υπονόμους καταλήγουν συνθήματα
Εμβατήρια αγωνιστές και ρουφιάνοι
να χωρίζουν στα απόβλητα της γέννας τους το σπέρμα
τον τετραγωνισμό του κύκλου που πετύχανε
ακόμα δεν μπορούν να το χωνέψουν
Οικοπεδάκια της δεκάρας όλη η γη
συρματοπλέγματα χώματα που αντί για στάρια
σκελετούς γεννάνε πληρωμένους φαντάρους
που γερά κουμαντάρουν της κόλασης τις πύλες
Μοναδική παρηγοριά οι εγχώριες μαϊμούδες
ακόμα στις επάλξεις στέκουν με ακμαίο ηθικό
μοιράζουν στο πλήθος παντεσπάνι από χαρτί
παλαμοκροτούν ζητωκραυγάζουν σκέτο κράζουν
Δεν υπάρχει προορισμός φυλάξου
φεϊγβολάν ταΐζουν το μυαλό σου κρύψου
για τους ελεύθερους γη δεν υπάρχει
Στοχάσου
μια ανάσα αν σ έχει μείνει
ζωή στον θάνατο που σου τάζουν γίνε

                                             Levina


Art Foto...
Christian Hopkins photographer





21.2.18

Κλειστά Δωμάτια




Έφτασε η ώρα που στέκεσαι ακροπατώντας
έξω από τις κλειστές πόρτες
αφουγκράζεσαι κρατώντας την ανάσα σου
με το αυτί κολλημένο στο κρύο ξύλο
μήπως κι ακούσεις κάποια ανεπαίσθητη πνοή
να βγαίνει μέσα από την καρδιά των κλειστών δωματίων
πυκνό το σκοτάδι
μια χαραμάδα στο χαλασμένο παντζούρι
αφήνει λίγο παγωμένο γκρίζο
ένα σπαθί από σκονισμένο ατσάλι
χαράζει τους λυγμούς που έχεις
καλά φυλαγμένους στο μικρό τσεπάκι
που είναι ραμμένο στο μέρος της καρδιάς.

Άδειασε η φωλιά των μικρών πουλιών
κι απέμεινε ένα άρωμα μοναξιάς τόσο απτό
που αν απλώσεις τα χέρια μπορείς να το αγγίξεις
αλλά δεν τολμάς να το κάνεις
είναι η παραδοχή που σ εμποδίζει
πως πικρή μπουκιά έγινε ο χρόνος
και δεν θέλεις αυτό να το γευτείς

Απολογισμοί Αναθεωρήσεις Μετάνοια
σκαρφίζεσαι δρομάκια πίσω απ τα αδιέξοδα
σκαρφίζεσαι καινούργιες ανάσες κι αρώματα
μήπως και πάρει χτύπο η καρδιά του δράκου
που κοιμάται πίσω από τους τοίχους

Κρατάω την σιωπή μου
λέω στο αίμα μου να σωπάσει το τραγούδι του
Ένα γέλιο ακούω παιδικό που δεν αναγνωρίζω
ένα παιχνίδι ένα βιβλίο μια εικόνα
ψάχνω σε παρελθόντα χρόνο
τους ήχους αυτούς να βρω και χάνομαι

Κλεισμένα μυστικά πίσω από σφραγισμένες πόρτες
το παρελθόν χαμένο κι ένα περιπλανώμενο μέλλον
που έρχεται ορμητικά να σπάσει τα γυάλινα νερά μου
να σπάσει τους καθρέφτες μου
που μετράω την αντανάκλαση μου
Ένα παιχνίδι ένα καρουζέλ γεμάτο γέλια δάκρυα τραγούδια
ορίζει μια ζωή δίχως αρχή και δίχως τίτλους τέλους.

ακόμα.



Η έλλειψη χρόνου με υποχρεώνει να κρατήσω κλειστά τα σχόλια. 
 Σας ευχαριστώ. 
                                                                Levina
                                                      








19.12.15

Ζωή Στα Κύματα




Δεν γράφω αδέσποτα λόγια πια
δεν έχω ανάσα για να τα μοιράσω
που κόπηκαν οι δρόμοι μου
και το φυτίλι απ το κερί μου μοιάζει
να κρατά μακριά την φλόγα 
απ το μπαρούτι της ζωής μου
Κοίτα τα χρώματα που κρύβονται 
πίσω απ το γκρι το πένθιμο το χρώμα 
Σέρνεται απάνω στις κρύες θάλασσες
με βία χώνεται σε στόματα ορθάνοιχτα
και την κραυγή του θανάτου σταματάει
Δεν με νοιάζει τι μου λες
ψυχές δίχως ονόματα από το διάβα μου περνούν
με ρούχα π ανεμίζουνε στο βραδινό αγέρι
κρόσσια  πολύχρωμα τους βράχους
μάταια αγκαλιάζουν θέλοντας μιαν ανάμνηση
στα άψυχα χέρια να κρατήσουν
πως ένα ανθρώπινο κουρέλι ταξίδεψε για λίγο
στις  φωτεινές του Αιγαίου θάλασσες
κάτω απ τον γαλάζιο ουρανό του Ελύτη


                                     Levina 





Painting by Delawer Omar 

22.6.15

Αναχώρηση όχι Υποχώρηση


Με προβληματίζουν τα όνειρά μου
ειδικά αυτά που με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες
ζητούν δικαίωση
Τα επιστρέφω ως ημιτελή ενώ πολύ καλά ξέρω
πως ολοκληρώθηκαν στην διάρκεια του ύπνου μου εν αγνοία μου
Κατόπιν αναχωρώ με τριποδισμό
και μη ρωτήσεις που χάθηκα αν πρώτα
δεν ψάξεις να με βρεις


                                                Levina





20.6.15

Πετάω


Αν είναι να παλεύω με τα οράματά σου
προτιμώ να μένω σε θλιμμένες πόλεις
μακριά από ήχους και μονοτονίες
Γι αυτό αν δεν μ' αγκαλιάσεις σφιχτά
θ' ανοίξω τα φτερά μου και το στόμα μου
Με τα φτερά μου θα πετάξω μακριά
Με το στόμα μου θα σου πω
άντε γαμήσου


                                            Levina



26.5.15

Χάρτινο Ταξίδι




Θα έπρεπε πριν κλείσω τα μάτια μου 
ν΄ αποφασίσω τι μου άρεσε περισσότερο
Το ρυθμικά μονότονο ταξίδι ανάμεσα στα χνώτα των άλλων
ή τα επιδέξια χέρια της γηραιάς κυρίας απέναντί μου
που περίτεχνα δίπλωναν ένα οριγκάμι

Όταν ξύπνησα ήμουν μια χάρτινη πεταλούδα που πετούσε
στις αναθυμιάσεις του τραίνου

                                                     Levina



                                                                           Malcom Liepke painting




20.4.15

Εαρινό Απολυτίκιο





Κρούοντας της αλλαγής τα κύμβαλα
σ’ εσπερινούς εαρινούς
της λευτεριάς απολυτίκιον
οι μελλοθάνατοι κραυγάζουν
Χίλιους Χριστούς Ανέστησαν
μεταλαμβάνουσι επί ματαίω
την επί της γης υποταγή

             Levina






Madonna in Glory (Detail), Carlo Dolci

4.4.15

Δικαιολογητικόν Αιτήσεως





Δεν έχω εικόνες στους σπασμένους τοίχους μου
ούτε κρατώ φωτογραφίες κιτρινισμένες απ τον καιρό
Δεν γλύφω τις πληγές μου' Θέλω να αιμορραγούν
τα ονόματα των φίλων που χαθήκαν να μου θυμίζουν
Δεν έχω παράπονα κλεισμένα στα χέρια μου
τα πέταξα στων πεζοδρομίων τα λασπωμένα ρείθρα
Δεν βολεύω την ψυχή μου μέσα σε τσαλακωμένες ώρες
την πετάω ψηλά ν’ ασελγήσει με τα σύγνεφα
Αιτούμαι μόνο  Να τιμηθώ για προδοσία
Ομολογώ πως την μοναξιά θυσίασα για χάριν της ελπίδας

                                                          Levina


photography Shana Carrera
Sepia flowers 



 

14.2.15

Οι Πέτρες Της Ψυχής μου





Αναρωτιέμαι αν η ανάγκη μ έκανε
να τριγυρνώ σε δρόμους λασπωμένους
με μια βαλίτσα γεμάτη πέτρες και κοχύλια
Τα μάζευα με προσοχή στα ταξίδια μου
ένα για κάθε φίλο που συναπάντησα
κι άλλα τους τα δωσα, άλλα τα κατάπια
μα τα πιο πολλά ξεμείναν
και τώρα μαζί μου θα τα κουβαλώ
μέχρι να βρουν αποδέχτη
Άραγε ο φύλακας του Αχέροντα μια βαλίτσα

γεμάτη βότσαλα θα πάρει στο σκαρί του;

Σάββατο σήμερα …
Πονάω όταν χαλάνε οι ισορροπίες μου, όταν 
η πλάστιγγα αποφασίζει να γείρει στα σκοτάδια … γι αυτό 
και ήθελα να δω τις μέρες που πέρασαν στα λευκά !
Αυτό το κακό έχουν οι φωτογραφίες.
Μένουν να σου θυμίζουν μόνο τα όμορφα.

Ίσως γιατί τα άσχημα δεν χρειάζονται απεικόνιση, αυτά 
αφήνουν χαραγματιές που μόνο ο χρόνος μπορεί να απαλύνει …

                                                               Levina



PHOTOGRAPHER MARTIN MARCISOVSKY






6.2.15

Μια Φλόγα Είναι η Ελπίδα



Ζούμε σε μια εποχή που τα πάντα φαίνεται να έχουν ευτελιστεί. 
Όλα μοιάζουν να έχουν σκεπαστεί με λάσπη … οι θεσμοί, οι 
σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, οι ελπίδες , τα όνειρα.
Κι όμως να που έρχεται ένα Συμπόσιο ποίησης και βλέπω ότι 
η ψυχή λαχταρά να μιλήσει, να εκφραστεί , με εμπιστοσύνη να 
ξετυλίξει  τις σκέψεις της.
Κάπως έτσι μοιάζουν συμμετοχές στο Συμπόσιο που άψογα πάντα 
διοργανώνει η  Αριστέα μας και όσων είναι παλιοί γνώριμοι 
και ασχολούνται με την ποίηση και όλοι όσοι δοκιμάζουν, 
δειλά ακόμα για πρώτη φορά, αυτόν τον τρόπο έκφρασης.
Μιλώντας για την ελπίδα λοιπόν.............




Ελπίδα Φλόγα Ανήλεη



Στυλώνομαι κι αναθαρρεύω
ξεκορμίζω απ’ την γης που με κρατεί
σαν σκούληκας να σέρνομαι
λαγούμια στα σπλάχνα της ν’ ανοίγω
Κι εσύ νύχτα αδελφή μου
ως τον λόγο μου να αποσώσω
τον Ήλιο σφιχταγκάλιασε στον κόρφο σου
με τ’ άστρα σου ξεγέλα τον
κι από τα σκοτεινά τα στήθια σου
γάλα της λησμονιάς δως του να βυζάξει

Τα πόδια του Κύρη μου φιλώ
και στις βασανισμένες χούφτες του
τις μύριες σκέψεις μου απιθώνω
Κοιτώ δεξιά, κοιτώ ζερβά
κι ειν’ των προγόνων μου οι σκιές
που στους γερτούς του ώμους παραστέκουν
Τα χέρια, τα λυγισμένα γόνατα
τα θολωμένα σωθικά μου
τα νοιώθω ν’ αντρειεύουν

Περιφρονώ Σε Θάνατε γελώ και κράζω
Κόπιασε Φίλε Θάνατε, κόπιασε φόβε
Άνθρωπος είμαι σάρκα αδύναμη
καίγομαι και σπαρταρώ μα είμαι
πνεύμα περήφανο σπόρος του Κύρη μου
που τα χει μοιρασμένα
με καλοφροντισμένη τάξη
κι ας βάλθηκε το γένος
του άρπαγα τ’ ανθρώπου
ν ανασκαλεύει διαγουμίζοντας
την ισορροπία της γης

Κόπιασε Φίλε Θάνατε, κόπιασε φόβε
Ελπίδα βάφτισα της αλλαγής τον σπόρο
Άγριο  σπουργίτι πεινασμένο η ψυχή μου
γεμάτη πάθη κι ονείρατα αχόρταγα
κι ώσπου το ξημέρωμα να ‘ρθει
Αγώνα κι Ελπίδα του δίνω να χορτάσει_


Levina
 



"An der Ostsee bei Zingst führt ein Pfad durch die Dünen zum Strand, 
im Hintergrund das ruhige, weite Meer." Michael Dmoch



Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...