Χορδή είναι το κορμί

Στο Ντο

Εισαγωγή η ορχήστρα των λυγμών

Στο χρυσαφένιο χρώμα των σταχυών
σαν τα χτενίζει με τις αχτινωτές πτυχώσεις του
ο ήλιος του Καλοκαιριού

Στο Ρε

Αγωνίζεται το στήθος ανάσα για να πάρει

Ρευστό σιρόπι φραγκοστάφυλου ξεχύνεται
απ' τις φλέβες σου κυλάει στις άκρες των δαχτύλων
Στου απομεσήμερου την κάψα

Στο Μι

Κύματα  σηκώνουν χέρια πουλιά που

φτερουγίζουν  ευλαβικά στην κάθε νότα

αργοσαλεύοντας  εκστασιασμένα

γύρω απο τα υγρά σύννεφα

Στο Φα

Παρατηρητές άγρυπνοι  τα νερά των

σκοτεινών λιμνών, μάτια καθρέφτες

Παραμερίζουν στους πόθους των ανέμων
που άναρχα φυσάνε

Στο Σολ

Ήχοι βροντής χειμωνιάτικη καταιγίδα

Ανεμοστρόβιλος παρασέρνει πνοές ζωής

σε πέρασμα αδιάβατο από ψυχές που

όνειρα δεν έμαθαν να κάνουν

Στο Λα

Λευκή κορδέλα το δάκρυ στον λαιμό

Τυλίγεται  ξετυλίγεται και αλητεύει
σπαρταράει επάνω στο χρυσό

Κυλάει λυτρώνωντας το  μικρό κορμί

Στο Σι

Προφήτης του οδυνηρού σου τέλος
στο βάλς των στριγγών ήχων μεταμόρφωση
χορδές ατσάλινες οι μελωδίες στο σιωπηλό σου στόμα

Που χαρακώνουν σαν μαχαίρια

Αρχίζει και πάλι ο σκοπός

Οι νότες σε ήχους διάφανους

Στο κορμί

Στην ανάσα

Στην πάλη

Στα μάτια

Στην φωνή

Στο δάκρυ

Στον θάνατο

Levina