Σιγανοτραγουδισμένα Λόγια

Μη φοβάσαι τα Φθινοπωρινά απομεσήμερα

τρεχοβολούν οι ώρες ‘ βιάζεται να γύρει η μέρα

στης νύχτας τις αγκάλες' σ’ ονείρατα μετάξια να χαθεί

Μη τα φοβάσαι τα Φθινοπωρινά θολά φεγγάρια

γελούνε μες τις συννεφιές σαν παιδιά

παίζουνε κυνηγητό με τα ετοιμοθάνατα φύλλα

που χορεύουν στων δέντρων τα κλαριά

Μήτε τα κρύα πρωινά να τα φοβάσαι που σε καλούν

στα δάκρυα τ’ ουρανού να περπατήσεις

βροχούλα είναι αγάπη μου Φθινοπωρινή

Να μη σε σκιάζει τίποτα και φόβο να μη νοιώσεις

πόνο μαργαριταρένια μου μην έχεις στην ψυχή

γιατί έχεις φύλακα άγγελο δίπλα στο προσκεφάλι

της μάνας το νανούρισμα και την γλυκιά αγκάλη

                                             

                                            Levina

                                            Νοε.1985

 

Κάτι που ξεκίνησε να με συγκινεί στον στίχο από πολύ μικρό παιδί 

ήταν τα μοιρολόγια … και μετά ήρθαν τα νανουρίσματα.

Μέσα από το νανούρισμα ανακαλύπτεις τον μαγικό κόσμο που μπορεί 

να μοιραστεί η μάνα με το παιδί της και που δεν χωρά κανένας άλλος 

εκείνες τις ώρες ανάμεσά τους. Είναι οι μελωδικές υποσχέσεις της, η 

καρδιά της, οι ελπίδες της, η αγάπη της που γίνονται κατάθεση στο βρέφος

 που κρατά στην αγκαλιά της και μέσα σε αυτό βλέπει το αύριο, το μέλλον 

ακόμα κι όταν αυτή δεν θα υπάρχει πια.

Ένα νανούρισμα διάλεξα για την ιδέα της Μαρίας

και για μουσική επένδυση ένα γνωστό νανούρισμα

του Μάνου Λοΐζου σε στίχο του Λευτέρη Παπαδόπουλου.

 

Victor Bauer Art painting

                                            

Αλληλούια

Είναι η πρώτη φορά σαν μπλόγκερ που αυθόρμητα ήρθε ο τίτλος

στην σκέψη μου και μετά ότι γράφω τώρα.

Αλληλούια !

Έτσι θέλω να επιστρέψω μετά την απουσία μου.

Αλληλούια!

Με μια λέξη που βρίσκεται στα χείλη για να δηλώσει την ζωή,

την συνέχεια, το θαυμαστό του κόσμου και της σκέψης … να δηλώσει

το απέραντο δίχως σύνορο μεγαλείο της αναγέννησης μέσα από τον

 όλεθρο και την καταστροφή …

Όταν όλα γύρω σου είναι σκοτεινά, όταν γίνεται η ανάσα κοφτή,

όταν το μυαλό βρίσκεται στο σύνορο της πραγματικότητας και

του παράλογου … φτάνει μια χαραμάδα να περάσει φως για να 

ψιθυρίσεις ενάντια σε κάθε λογική …

Αλληλούια!

Αυτή την λέξη επαναλαμβάνει τόσο συχνά ο Λέοναρντ Κοέν στον καινούργιο του δίσκο που θα κυκλοφορήσει δυο μέρες μετά τα ογδοηκοστά του γενέθλια . Ένας Κοέν αισιόδοξος για το αύριο, που μπορεί να γαληνεύει το θηρίο μέσα στην ψυχή με την φωνή του, που μπορεί να αναρωτιέσαι κι εσύ μαζί του, για τον κόσμο που σε περιβάλλει, για τις σχέσεις, για τον έρωτα, για την ζωή και να κλείνεις τον κύκλο της σκέψης με μια μόνο λέξη που φτάνει στα ουράνια…

Αλληλούια !

Μια λέξη, μια σπάνια φωνή και τώρα χρειάζεται μια φράση για να κλείσει 

αυτό το κεφάλαιο.

"Κανένας δεν μπορεί να πάρει στις πλάτες του την μοίρα του άλλου"

Δυο μοναξιές απαράβατες βιώνουμε στην ζήση μας… την μοίρα

και τον θάνατο . Την πρώτη μπορούμε να την κουμαντάρουμε , τον

άλλο απλά να τον αγνοήσουμε.

                                                                          Levina

υγ. Σας προτείνω να δείτε το video και να ακούσετε το τραγούδι
      δεν είναι καθόλου βαρετό ... είναι σχεδόν σαν τα μπλουζ ...

..........it wasn’t boring

It was almost like the blues