Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα.
Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με συγκίνηση, με ιδέες, με σκέψεις, με γνώσεις, με φιλία, μα πάνω από όλα που γεμίσατε τα κενά που υπήρχαν σε χρόνια γεμάτα προβληματισμούς, οφείλω να πω ευχαριστώ.
Οι στίχοι που έγραψα και που συνεχίζω να γράφω δίχως πια να φτάνουν στο blog μου ήταν και είναι ένα ξέσπασμα ψυχής, όμως πέρα απ αυτό την ζωή και τον χρόνο μου γεμίζουν δεκάδες άλλα πράγματα που ποτέ σχεδόν δεν μιλούσα γι αυτά.
Έπρεπε να μάθω πρώτα τον εαυτό μου, να τον αγαπήσω με τα θετικά και τα αρνητικά του, να ξεπεράσω φοβίες και σκαμπανεβάσματα της ζωής μου, τις κρίσεις που φέρνει ο χρόνος και τις απογοητεύσεις και να φτάσω στο σήμερα με μια βαθιά ικανοποίηση για όσα πέτυχα.
Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως ένα ανικανοποίητο πλάσμα μπορεί να νοιώσει κάποια στιγμή πλήρες και ικανοποιημένο γυρίζοντας την πλάτη στα ανέφικτα που δεν πραγματοποιήθηκαν, αγκαλιάζοντας τις δικές του επιλογές κι εγώ όχι χωρίς δύσκολα χρόνια γεμάτα πίεση τα κατάφερα.
Σταμάτησα να προσπαθώ σαν τον Σίσυφο να φορτωθώ εκτός από τα δικά μου λάθη και τις αμαρτίες όλου του κόσμου και σήμερα νοιώθω μόνο για την δική μου ζωή και τις επιλογές μου υπεύθυνη και συνεχίζω χαιρετώντας την κάθε καινούργια μέρα με χαμόγελο.
Αυτό το blog των στίχων παραμένει πια στην άκρη σαν μια αγάπη που μπαίνει στο περιθώριο αλλά δεν τελειώνει ποτέ. Γι αυτό και στην πόρτα που κλείνω αφήνω μια μικρή χαραμάδα για να επανέρχομαι όποτε νοιώθω την ανάγκη να το κάνω.
photos : The little dancer δικός μου πίνακας.
10 σχόλια:
Και πάνω που μου 'ρθε μια στεναχώρια μ' αυτή την πόρτα που κλείνει, ευτυχώς άνοιξες μια άλλη και λουστήκαμε στο φως. Μπορεί να μην σε ξέρω και να με ξέρεις, δεν προλάβαμε, αλλά μου άρεσε αυτό που έβλεπα σε σένα, και σίγουρα η μοναδική γραφή σου. Καλή αρχή, λοιπόν, στο νέο σου σπιτικό - και, γενικά, στη ζωή σου, που της έκανες ένα αποφασιστικό restart.
Ευχαριστώ πολύ κορίτσι ... χρειάζεται κάπου κάπου ένα restart στην ζωή μας και κάπου σκέφτηκα πως το να ανοίγεις ένα παράθυρο καινούργιο και να δίνεις κάτι από τον εαυτό σου που πιστεύεις σε αυτό , δεν είναι και τόσο κακό! Καλό υπόλοιπο Κυριακής να έχεις :)
:) :) :) Γεια σου καλή μου blogοφίλη Αριστέα !
Γραμμένη με την ευγένεια και την ευαισθησία που χαρακτήριζαν πάντα τις προηγούμενες αναρτήσεις σου, και η τωρινή, αγαπητή Levina.
Και ταυτόχρονα εκπέμπεις μηνύματα αισιοδοξίας-ψυχικής πληρότητας («να φτάσω στο σήμερα με μια βαθιά ικανοποίηση για όσα πέτυχα»)!
Δεν ξεχνώ τα διεισδυτικά και περιεκτικά σχόλια που κατά καιρούς άφησες σε αναρτήσεις μου. Σ’ ευχαριστώ και από αυτήν την θέση.
Καλή συνέχεια, αγαπητή φίλη.
Καλέ μου φίλε Άρη εγώ θα πρέπει να πω ευχαριστώ για τις τόσες φορές που συμπλήρωσες τον λόγο μου και του έδωσες βάθος και καινούργια νοήματα . Εδώ θα είμαι από εντελώς διαφορετικό πόστο πλέον και με οδηγό την απειρία που έχω στο να δίνω δημόσια αυτά που με ενδιαφέρουν και καταπιάνομαι, ξανοίγομαι σε καινούργια πελάγη. Ευχαριστώ και πάλι!!!
άντε τελείωνε, επέστρεψε το συντομότερο...μέχρι και ο Λάζαρος αναστήθηκε -του Χριστού- δεν θα αναστηθούμε εμείς???
(αφ'ηνω σχόλιο με το παλιό προφίλ, για να καταλάβει ποια είμαι...)
«Λάζαρε, δεύρο έξω».
καταλάβει=καταλάβεις...............αχ αυτά τα λάθη μου με έχουν φάει αχαχ
αχ εσένα πόσο σε αγαπώ ..
ωραίος ο πίνακας, ωραία τα λόγια....είσαι υπέροχη <3
Και σκεψου οτι μολις διαβασα αυτη την αναρτηση....τοσο καιρο μετα.....
Λεβινα μου.....μου λειπεις!
Απ'την χαραμαδα μπηκα οπως καταλαβες....αυτη που στην αχναδα της αιωρειται η μαγικη αστεροσκονη.....
Κι ας εχουμε βρεθει "αλλου"....
Αυτη η μαγεια των blogs & bloggers ....λειπει κ λυπεί.....
Come back again....miss your soul!
Ευχομαι να καταφερω κ γω να φτασω τη στιγμη που ησυχασει το ανικανοποιητο παιδι μεσα μου....να φτασω τη στιγμη πληροτητας που περιγραφεις!!!
Εχω πολυ αγαπης δρομο ακομα........
🌠🌠🌠
Δημοσίευση σχολίου