Κανένας δεν του ΄ χε πει πως πρέπει να προσέχει
ταξίδια στην γη των Λαιστρυγόνων σαν σχεδίαζε
Τα άναστρα βράδια ταραγμένα βήματα
τον οδηγούσαν στον σταθμό των τραίνων
Εκεί πίσω από τα παρατημένα ξύλινα βαγόνια
είχαν σπάσει τις λάμπες με πέτρες τα παιδιά
σκοποβολή σαν παίζανε τα θλιμμένα πρωινά
κι είχε τόσο σκοτάδι που το παράπονο τον έπιανε
Ξεχύθηκαν τα σωθικά του ‘ θλιμμένο μοιρολόι
για κάποια Ιθάκη
που δεν θα βρισκε ποτέ
Δίπλωσε με βιάση τα λερωμένα του φτερά
προτού στην υπόγεια κάμαρη επιστρέψει
σ ένα στρώμα φτιαγμένο από πεταμένα όνειρα
το κορμί παρέδωσε ανάμεσα
στων μελλοθάνατων τα μεθυσμένα χνώτα
Levina (αδέσποτα λόγια)
