Στραποβολάνε
οι γυάλινες λάμπες, τις γέμισα πετρέλαιο
και
τις άπλωσα στο περβάζι του τζακιού να
συζητήσουμε
σαν
παλιές φιλενάδες… μα εκείνες φρενιασμένες
αρχίσαν
να πετάνε φλόγες στο σερβάν, στους
τοίχους,
στα
παλιά κάδρα, στις κουρτίνες από βαρύ
βελούδο
που
τσιτσίριζε καθώς καιγόταν κι έβγαζε
μια
μπόχα από θλίψη και μούχλα.
Εγώ
χαμογελούσα ευτυχισμένη
ακόμα
κι όταν ένα φλογερό καμίνι
τύλιξε
τις πατούσες μου που αιμορραγούσαν
επάνω
στα σπασμένα γυαλιά.
Έπρεπε
να τις έχω ξεφορτωθεί νωρίτερα
αυτές
τις δύστροπες λάμπες.
Τώρα
είναι αργά….
Levina ( αδέσποτα λόγια )
