Ώρα να αποχαιρετισθούμε …
Ο κύκλος μας έλιωσε σαν χωνάκι παγωτό από την ζέστη
κι όλα πια υποτονικά λειτουργούν… οι σκέψεις , οι λέξεις,
οι ώρες που κυλάνε κι
αυτές σα να βγαίνουν από ένα καμίνι
ρέουν με αυθάδεια ανάμεσα στην μέρα και την
νύχτα.
Μια παραλία ερημική σαν όνειρο και δυο πάνινες καρέκλες
ποτισμένες στην αλμύρα … μια θάλασσα απέραντο μπλε
κι ένας ουρανός που πάνω του
να ζωγραφίζει η φαντασία μου
σύννεφα και ήλιους και μισοφέγγαρα και τις νύχτες
μια φωτιά
αναμμένη από θαλασσόξυλα να
πετά γαλάζιες φλόγες …
μια αγκαλιά και μια φωνή να ψιθυρίζει λόγια δροσερά
στην
κάψα του Καλοκαιριού.
Έτσι μαζεύω τα μπαγκάζια μου και φεύγω για μια δική
μου παραλία …
θα περνάω κάθε τόσο να σας βλέπω, να σας λέω τα δικά μου λόγια
και κάποια
στιγμή θα τα ξαναπούμε … εκεί προς το Φθινόπωρο
όταν όλα γύρω μας θα αρχίσουν
να μυρίζουν πρωτοβρόχια.
Ραντεβού κάπου , κάπως , κάποτε …
με αγάπη Levina
painting by Mary Conder
vintage beach
