το άδειο σπίτι μας

Νομίζεις πως γελάμε και χαίρεσαι με όσα μας έτυχαν

Καλότυχους μας λες και αφήνεις το χέρι σου το μιαρό ηδονικά

ν΄ αγκαλιάσει λίγα μεταλλικά που κρύβεις στην τσέπη σου

Όχι δεν στάζει η βρύση γιατί χάλασε, ούτε και το ραδιόφωνο

είναι κλειστό γιατί τις μελωδίες του κόσμου βαρεθήκαμε ν΄ ακούμε

και τα ντουλάπια μας δεν τα αδειάσαμε

από τα ερπετά της ψυχής μας να τα καθαρίσουμε,

ούτε κι από γινάτι αφήσαμε τα ξερόχορτα

γιορτή να κάνουν στην αυλή μαζί με τα πεσμένα φύλλα της μουριάς

Στο κατώφλι μας το λερωμένο πόδι σου να μη ξαναπατήσεις

την σκόνη μας λάσπη μη την κάνει ο δικό σου ιδρώτας

στάζει χολή και μπόχα βγάζει από πολυκαιρισμένη ναφθαλίνη

Λεύτεροι είμαστε να γελάμε όσο θέλουμε

και δάκρυα τα μάτια μας να στάζουν απ΄ την χαρά μας

που τίποτα πια δεν έχουμε πέρα από ένα κομμάτι γαλάζιο ουρανό

και την απελπισιά μας για ένα αύριο που ποτέ δεν ήρθε_

                                    Levina 



Lucky Clover
by Natalia Drepina