Νυχτερινός Ερωτικός

Για μια στιγμή ακροβάτησε του ηλιάτορα η άκρια

στην ζώνη του ορίζοντα κι ευθύς μετά

ανάμεσα στων αστεριών τον δρόμο εχάθη

Εκείνες τις ώρες το χέρι μου έσμιξε με το δικό σου χέρι

σε μια εποχή που οι μυγδαλιές στο μεσονύχτι ανθίζουν

μέσα σε μια μυσταγωγία αρωμάτων μεθυστική

Κανέλα και γαρύφαλλο στην φλόγα να χορεύουν

κι η μοίρα που κυβερνά την μοναξιά στ΄ ασήμι

το ξεχασμένο είδωλο νοσταλγικά της δείχνει

Μια διαβατάρικη ζωή που σαν χάρτινο αερόστατο πεθαίνει

μες σ΄ ένα θρύψαλο ουρανό ΄ μες στον αποσπερίτη εκεί

γαντζώνεται στα σύγνεφα , στ΄ άστρα φιλί γυρεύει

Κι απέμεινε η ψυχή γυμνή  στ΄ απέραντο του σκότους

και  τ΄ ακροδάχτυλα απελπισμένα σάρκα  γυρεύουν
για λίγο μόνο να πιαστούν προτού αναχαράξει

Μα εκεί κοντά στο χάραμα δίπλα στ΄ ακροθαλάσσι

Το σώμα μου βράχος γίνεται ‘ το σώμα σου το κύμα

κι αλισάχνη ο έρωτας πέρα από το γαλάζιο

                                                               Levina