άναστρη βραδιά και τόσο άδειος μοιάζει ο ουρανός
την σιωπή σου μ΄ ένα τσιγάρο σαν καπνό μέσα μου
την ρουφάω τα σωθικά μου τα πληγωμένα ν΄ αγκαλιάσει
σα ν΄ ακούω την φωνή σου ' με θυμό να μου μιλάς
να μου λες για την αρρώστια που στα χέρια μου κρατάω
κι εκεί που έντονα διαφωνούμε εγώ με ένα επιχείρημα
να σε κάνω να σιωπάς … σ΄ αγαπώ
δεν περιμένω να με καταλάβεις, λόγια και σιωπές
μας γέμισαν και πόσο λάθος διαπίστωση για τις ζωές μας
είχες κάνει όταν να βάλεις σε χάρτινα κουτιά τις
καρδιές μας προσπαθούσες.
δεν ξέρω πια αν υπάρχεις, τι ονειρεύεσαι ή τι κατέχεις
από όσα τόσο ήθελες, δεν ξέρω κάτω από ποιόν ουρανό
το κορμί σου ξεκουράζεις ‘ αν όλα πάνε καλά ή έχεις
ακόμα απωθημένα για τα κομμάτια της αχαρτογράφητης
γης που δεν πρόλαβες να περπατήσεις ή όλα τα έχεις κάνει
και τίποτα πια δεν αναζητάς ‘ ούτε κι εκείνη την μικρή
λεξούλα που σε έκανε να σιωπάς … σ΄ αγαπώ
πόσο ρευστά είναι όλα κι ο χρόνος ‘ να τον μετρήσω πια
δεν προλαβαίνω και μόνο κάτι θύμισες έμειναν να
τριγυρίζουν σαν τον καπνό απ΄ το τσιγάρο μου γύρω
από μένα κι η καύτρα φάρος να γίνεται
σε μια σκοτεινή θάλασσα που κάτω από τους βοριάδες
του μυαλού μου ανταριάζεται και να με καταπιεί θέλει
την άκρια απ΄ το τσιγάρο μου σαν τελευταία αναλαμπή
ζωής κρατάω και αποφεύγω μέρες τώρα πια να κοιμηθώ
μήπως και σβήσει και χαθώ στον σκοτεινό μου ουρανό
και τότε μέσα στην σιωπή θα χαθεί κι η λέξη … σ΄ αγαπώ
Levina
