Σκέψεις …σκόρπια λόγια
Πετάνε γύρω …τα παίρνει ο άνεμος
Τα σκορπίζει τριγύρω, μικρά πολύχρωμα φύλλα
Λευκά, κόκκινα, γκρίζα, μαύρα…όχι
Όχι μαύρα…δεν υπάρχει το μαύρο
Ανθρώπινη εφεύρεση αυτό το χρώμα
Φτιαγμένο για το κακό…για το ανικανοποίητο…για την θλίψη
Για τον θάνατο….
Αλλά
Το συνήθισα , το ζωγραφίζω στο κορμί μου
Ακόμα και την ώρα που ο έρωτας το αγκαλιάζει
Το σκεπάζω στο μυαλό για να κρύψω
Κάτι μικρούλες αμαρτωλές σκέψεις
γεμάτη φόβο
Μήπως ξεπεταχτούν από το κλουβί τους
Πολύχρωμες, λαμπερές σαν εξωτικά πουλιά
και τις δουν και τις καταλάβουν
Και ένα απλωμένο χέρι που καταλήγει….
στο δάχτυλο του Ιούδα
με ξεχωρίσει από το πλήθος
Και ένα στόμα με χνώτο βρωμερό φωνάξει….
Ιδού ο ένοχος !!
Με μαύρο σύννεφο θα σκεπαστεί το μικρό χαμόγελο
Στον δικαστή θα το οδηγήσουν να του δώσει τιμωρία
Αμάρτησες , χρώματα σκεφτόσουν απαγορευμένα
Το λευκό, το κόκκινο, το κίτρινο , το μπλε
Καταδικάζεσαι…
Παραδειγματική η τιμωρία
Στην πλατεία ο ένοχος να οδηγηθεί
Με βαρύ σφυρί την κρυστάλλινη καρδιά να σπάσουν
Λάθος είναι η καταδίκη
Το αμαρτωλό χαμόγελο…. χαμογελάει
όταν το ανεβάζουν στην μέση της πλατείας
Χαμογελάει πονηρά όταν του σπάνε την καρδιά
Ξεπετάχτηκαν από το κομματιασμένο κρύσταλλο
Εκατομμύρια πολύχρωμα μικρά πουλιά φτερούγισαν
ανάμεσα στο πλήθος, γέμισε ο ουρανός φτερά,
τιτιβίσματα, τραγούδια
Ψάχνουν να βρουν τον ένοχο
Μα έχει χαθεί στο μαύρο
Levina
