24.10.11

ίδιος ο χρόνος





Κάθισε απαλά απέναντί του. Εκείνος στο συνηθισμένο του μέρος,
δίπλα απ το παράθυρο να κοιτά με βλέμμα απλανές έξω.
Εκείνη στην απέναντι πολυθρόνα πλάι στο τραπεζάκι με το φωτιστικό φορτωμένο με τα αγαπημένα της βιβλία.
Ο αέρας φύσαγε δυνατά, έπαιρνε το κλαρί από την μηλιά έξω
από το παράθυρο και το χτύπαγε επάνω στο παντζούρι κάνοντας
έναν συνεχόμενο υπόκωφο ήχο που στην αρχή μπορεί να μη το
πρόσεχε όμως τώρα πια αυτός ο μονότονος κτύπος έμοιαζε σαν
καρφί που ήθελε να σφηνωθεί στο μυαλό της.
Εκείνος όμως δεν φαινόταν να ενοχλείται από αυτό λες και
βρισκόταν κάπου αλλού σε κάποιο άλλο μέρος βυθισμένος
πάντα στις δικές του σκέψεις.
Πρέπει να του πω να κόψει αυτό το κλαρί , σκέφτηκε εκείνη
και ξαφνικά ένοιωσε μια ανατριχίλα να διαπερνά το λεπτό κορμί της.
Τα μάτια του ήταν καρφωμένα επάνω της και την κοιτούσαν επίμονα.
Παρατηρούσαν το πρόσωπο, τα μαλλιά της, το κορμί της, τέλος
καρφώθηκαν στα μάτια της. Αιχμαλώτισαν το βλέμμα της.
Αμίλητοι παρέμειναν να αναμετριούνται με το βλέμμα.
Πόσα χρόνια είχε περάσει στο πλάι του? Πολλά, πάρα πολλά
και ακόμα την ξάφνιαζε.
Απρόβλεπτος πάντα, στα λόγια, στις πράξεις, σε όλα του
ακόμα και τώρα που εκείνη περίμενε πως τα χρόνια θα τον
γλύκαιναν, εκείνος παρέμενε το ίδιο απόμακρος, σιωπηλός,
ανεξιχνίαστος. Μαζεύτηκε στο κάθισμα της.
'' Υπάρχει έρωτας; '' Μίλησε εκείνος.
Τι ερώτηση! Άνοιξαν διάπλατα τα μάτια της, κράτησε την
ανάσα της, τι να του πει;
'' Όχι, την αλήθεια του είπε , όχι πια. ''
Μια σκιά πέρασε στο βλέμμα του.
'' Τι υπάρχει; '' Δεν του άρεσε η απάντησή της το είδε στα μάτια του.
Αλήθεια τι υπήρχε; Τι είχε απομείνει μετά από μια ολόκληρη
ζωή στο πλάι του, μια δύσκολη ζωή. Δεν της είχε λείψει τίποτα,
όλα τα είχε, χρήματα, σπίτια, οικογένεια, ταξίδια, αλλά…
εκείνος της έλειπε και ας ήταν στο πλάι της. Την καρδιά του
την είχε ποτέ δική της. Πλήρωνε με την σιωπή της, με την ανοχή της,
με την υπομονή της ότι της είχε προσφέρει και τώρα που τα
παιδιά είχαν φύγει πια από το σπίτι, είχαν μείνει δυο τους
να αναμετριούνται.
Είχε φτάσει φαίνεται πια η ώρα για το επόμενο βήμα.
Αγάπη ήθελε να του πει, αγάπη υπάρχει, όμως ανάμεσά τους
ούτε αυτό υπήρχε, δεν υπήρξε ποτέ.
Ίσως λίγο στην αρχή, που ξέφτισε γρηγορότερα από όσο
θα περίμεναν και οι δυο τους κι απέμειναν αμέτρητα χρόνια
ανοχής και ένοχης σιωπής ανάμεσά τους.
Δυο άνθρωποι, δυο πλοία σε μια σκοτεινή θάλασσα να
διασταυρώνουν κάθε τόσο την πορεία τους και να χωρίζουν
ξανά και τώρα σαν δυο ναυάγια να σαπίζουν στο ίδιο μουράγιο,
καθισμένοι σιωπηλοί ο ένας αντίκρυ στον άλλον σαν
να περιμένουν κάτι…
Ποιος από τους δυο θα έβρισκε την δύναμη να αλλάξει
αυτή την ζωή;
Όλος ο κόσμος της μια γυάλινη σφαίρα πλάι στα βράχια,
θα μπορούσε να την σπάσει, να ελευθερωθεί !
Νέοι ήταν ακόμα, είχαν χρόνια μπροστά τους, να τα ζήσουν
όπως τα ονειρεύτηκαν, εκείνη στα δικά της όνειρα,
εκείνος στα δικά του.
Κάποτε .
Όταν έκαναν ξεχωριστά τα όνειρα τους και ας ήταν μαζί !
Τότε που εκείνος την θεωρούσε περιττό βάρος στην ζωή του
και εκείνη τον κατηγορούσε για αγροίκο.
'' Αγάπη έχει μείνει '' του είπε τελικά κι ας μην το πίστευε.
'' Αγάπη! Ναι αγάπη έχει μείνει '' συμφώνησε και αυτός χωρίς
να το πιστεύει ούτε ο ίδιος.
'' Δεν πας να μου φτιάξεις ένα καφεδάκι αγάπη μου; ''
Γέλασε κρυφά εκείνη στην προσφώνηση! Άκου αγάπη μου!
Ανοησίες, ποτέ δεν την είχε πει έτσι.
Τσακίστηκε να τρέξει στην κουζίνα, να του φτιάξει το καφεδάκι του
όπως πάντα και να του το σερβίρει στον ασημένιο δίσκο με το
παλαιομοδίκο δαντελένιο πετσετάκι.
Μετά θα άνοιγαν την τηλεόραση να δουν μαζί τις ειδήσεις των 8
κι ύστερα θα πήγαιναν για ύπνο.
Τι σημασία είχε πια πως χρόνια και χρόνια κοιμούνται
με γυρισμένη την πλάτη ο ένας στον άλλο.
Όλα ένα συνήθειο είναι τελικά.


                                               Levina







20.10.11

ΟΧΙ......ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΕΝΕ ΟΧΙ.

(Με μία διαρροή σε ό,τι αφορά το άρθρο 37 (για τις κλαδικές συμβάσεις) από το κυβερνών κόμμα, αυτή της κ. Λούκας Κατσέλη, ψηφίστηκε και επί των άρθρων το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης.
Η κ. Κατσέλη αμέσως διεγράφη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ.)
Κατάλαβες τώρα  ποια είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ που έχουμε?
Ή ΨΗΦΙΖΕΙΣ ή  ΔΙΑΓΡΑΦΕΣΑΙ.


Κατάλαβες τώρα...
 
γιατί σε λέγανε «εθνικιστή»
όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου;
Για να την πουλήσουν πιο εύκολα.
Γι' αυτούς κάθε λέξη που αρχίζει από
-εθν και -ελλ
ήταν και είναι εμπόδιο όταν ακούγεται
μέσα στο μαντρί τού "εκσυγχρονισμού"
που μας μπουζούριασαν.
 
Κατάλαβες τώρα...
γιατί σε λέγανε «ρατσιστή»;
Γιατί σε πολύ λίγο δεν θα είσαι ιδιοκτήτης τής  πατρίδας σου·
θα είσαι ένας κάτοικος μιας
χώρας που θα ανήκει στους παγκόσμιους τραπεζίτες και στους υπαλλήλους τους,
οι οποίοι
παριστάνουν την...
κυβέρνηση.
 
Κατάλαβες τώρα...
γιατί πριονίσανε την παιδεία
και την υποβάθμισαν σε "εκπαίδευση";
Για να σε κάνουν υπαλληλάκο των 3,60.
Να σε βάλουν πίσω από τον πάγκο των μπακάλικών τους
που απλώσανε στη χώρα σου,
να σερβίρεις καφέδες
ς και να πηγαίνεις με το παπί πίτσες
στα  πάρτι τού Χριστοφοράκου.
Κατάλαβες τώρα
γιατί κατέστρεψαν μεγάλες υγιείς ελληνικές βιομηχανίες
(ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΣΚΙΜΟ, ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΙΚΗ, AΙΓΑΙΟ, ΧΡΩΠΕΙ, ΠΥΡΚΑΛ)
και έκαψαν σε διάστημα 2 μηνών
μεγάλα ελληνικά πολυκαταστήματα
(ΜΙΝΙΟΝ, ΚΑΤΡΑΝΤΖΟΣ ΣΠΟΡ, ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΛΑΟΥΔΑΤΟΣ);
Για να βρουν άνετα χώρο,
χωρίς προσπάθεια,
τα δικά τους μπακάλικα
που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να μπουν στην ελληνική αγορά...
Κατάλαβες τώρα...
γιατί σου δίνανε τζάμπα  κάρτες οι τράπεζες;
Για να σου πάρουν το πατρικό σου.
Δεκάρα δεν  δίνανε για τις δόσεις σου.
Με χαρτιά τυπωμένα
σου πήραν και σου παίρνουνε το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί.
Κατάλαβες τώρα...
γιατί σε χώσανε στο χρηματιστήριο;
Όταν ένας πρωθυπουργός τής χώρας
προέτρεπε τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του
στο στημένο παιγνίδι τού χρηματιστηρίου,
δεν εννοούσε ακριβώς τις παραγωγικές επενδύσεις,
αλλά τον τζόγο.
Κατάλαβες τώρα
ότι κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι
σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας
τον πλούτο σου, τον ιδρώτα σου,
με αέρα; 
Κατάλαβες τώρα ...
γιατί γουστάρουν τόσο την...
"ελεύθερη αγορά"; Για να κλείσει ο μπακάλης τής γειτονιάς
και να στέλνεις τον κόπο σου
στα μεγαλομπακάλικα  της  Γερμανίας. 

Σε βγάλανε, ψαράκι, από τη γυάλα σου
και στη συνέχεια σε πέταξαν στον ωκεανό
με τα σκυλόψαρα, που έχουν τους δικούς τους
κανόνες... διατροφής.
 
Κατάλαβες τώρα…
γιατί αγαπάνε τους "μη νόμιμους μετανάστες"
τόσο πολύ οι εκλεγμένοι «αλήτες» μας;
Για να κάνουν με τη δυστυχία εκείνων κι' εμάς δυστυχισμένους.

Κατάλαβες τώρα…
ψαράκι, πόσο αξίζει η γυάλα σου;
Γιατί αυτή είναι η καλύτερη γωνιά στον κόσμο
- το καλύτερο οικόπεδο -
και την κοστολογούν μόλις
300 δις συμπεριλαμβανομένων και των...
αρχαιοτήτων. 

Κατάλαβες τώρα…
γιατί αλλάζουν το ονοματάκι στην Εθνική σου Οδό;
Θέλεις 20? πλέον για να πας από Αθήνα στη Θεσσαλονίκη
χρησιμοποιώντας την Εθνική σου Οδό,
ενώ ήταν υποχρέωση τού κράτους να την κατασκευάσει
και όχι να την ξεπουλήσουν
στον κάθε "όμορφο"
που παριστάνει τον...
εργολάβο. 
Κατάλαβες τώρα …
γιατί σου πουλάνε φθηνά τα…...χαζοκούτια;
Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο
στα λιβάδια των.......σήριαλ.
Για να σε πετάνε μπαλάκι από τη μεσημεριανή
Χαζοβιόλα στον απογευματινό πληρωμένο τελάλη
της προπαγάνδας τους.
Από το πρωί μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση
υπερεκτιμημένων "τίποτα", με καμιά ειδικότητα,
στον αέρα.

Κατάλαβες τώρα …
γιατί σ' έδιωξαν από το χωριό και από τη γη σου,
δίνοντάς σου μια θέση στο...
"δημόσιο";
Για να τα δώσουν δωρεάν στους νέους...
"εποίκους". 
Κατάλαβες τώρα
γιατί πρέπει το ζευγάρι να δουλεύει σε δυο δουλειές,
ενώ ο παππούς θα πρέπει να δουλεύει ακόμα και
στα…….70 του;
Για να μεγαλώνουν τα παιδιά μόνα τους
χωρίς κανένα προσανατολισμό και αρχές.
Για να χαθεί η «καταραμένη» φυλή σου.
Τούτο το ξέρουν πολύ καλά και γι' αυτό
προωθούν την........υπογεννητικότητα.

Κατάλαβες τώρα….
γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει κανένας σοβαρός άνθρωπος;
Επειδή αυτός δεν θέλει ν' ανήκει στον θίασο τών 300
που προδιαγράφουν οι κομματικές λίστες,
τις οποίες  συντάσσουν κυρίαρχα
οι ντόπιοι τοποτηρητές της παγκοσμιοποίησης
μαζί με τις "άγιες οικογένειες" τού τόπου.
Έτσι, στο θέατρο που λέγεται...
Βουλή, δεν θα βρείτε σήμερα
σχεδόν κανέναν από τους λαμπρούς Έλληνες
διανοητές και επιστήμονες, επειδή δεν είναι...
θεατρίνοι. 
Κατάλαβες τώρα….
γιατί τα κάνουν όλ' αυτά;
Επειδή είναι υπεύθυνοι για τον κάθε
ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ...ΓΕΝΝΗΘΕΙ,
για την κάθε
ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ...ΓΕΝΝΗΘΕΙ.
Γιατί δεν θέλουν άλλους Έλληνες σ' αυτόν τον τόπο.
Ούτε στο γένος, ούτε στη σκέψη.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΟ!
Οι κύριοι αυτοί και τα όργανά τους συντελούν
μια νέα μορφή γενοκτονίας
στην πατρίδα σου και το ξέρουν πάρα πολύ καλά,
επειδή αυτοί είναι εκείνοι που τη σχεδίασαν
και την εκτελούν! 









Ερωτήσεις που δεν απαντώνται:
Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ.
Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του.
Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει; Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;

Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.
Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης.

Ενδεικτικά...
-Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.
-Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
-Οι ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχουν χρέος στο 94% του ΑΕΠ τους.
Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος.
Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:

Ερώτηση 1.Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;

Ερώτηση 2.
Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα;

Ερώτηση 3.
Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;

Ερώτηση 4.
Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα
έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;

Ερώτηση 5.
Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές;
Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί:
α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό!
β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών!
γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές.
δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!

Ερώτηση 6.Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία κλπ, κλπ αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;

Ερώτηση 7.
Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;

Ερώτηση 8.
Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;

Ερώτηση 9.
Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;

Ερώτηση 10.
Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;

Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;

Prof. Konstantinos Tokmakidis
Aristotle University of Thessaloniki






Στις μέρες που ζούμε η ενημέρωση
Είναι μια σοβαρή μορφή αντίστασης,
Μας την προσφέρει απλόχερα η σύγχρονη τεχνολογία
Την οποία και χρησιμοποιούν κατά κόρον οι εξωθεσμικές
Δυνάμεις που δρουν πάντα στο σκοτάδι.
Ας προσπαθήσουμε όλοι μας με τον δικό μας τρόπο να μεταφέρουμε αυτά τα μηνύματα στην blogoγειτονιά μας,
Πάρτε τα κείμενα, διαδώστε τα μέσα από τις σελίδες σας,
Δεν είναι δυνατόν να αφήσουμε την χώρα μας να
Την ξεπουλάνε ανερυθρίαστα όλοι αυτοί που δεν έχουν δουλέψει ποτέ ΠΟΤΕ στην ζωή τους και όμως διαθέτουν τεράστιες περιουσίες.
Που δεν έχουν πληρώσει ποτέ φόρους και μας μιλάνε για φορολογία.
Που δεν θα μπορούσαν να ζήσουν με 400 ευρώ τον μήνα και ζητάνε να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας.
Αντίσταση σε ότι μας ετοιμάζουν.
Με οποιονδήποτε τρόπο.
Έχουμε την δύναμη να το κάνουμε πριν φτάσουμε στα χειρότερα.
Γιατί υπάρχουν και χειρότερα όταν φτάσουμε να ζούμε με την καραμπίνα δίπλα στο μαξιλάρι μας.

16.10.11

7 θανάσιμα αμαρτήματα

Μα τι παιχνίδι και αυτό να πρέπει
να  μιλήσεις εσύ για τον εαυτό σου!!
Πόσο ειλικρινής μπορείς να είσαι?
Και αυτό που νομίζεις πως είσαι…
αυτό βλέπουν και οι άλλοι σε σένα?
Το σκέφτομαι  από λίγες ημέρες πριν που είδα πως
το παγωτοξωτικό μου ήθελε να μου δώσει την
σκυτάλη και έκανα την πάπια!!
Αλλά μια και δεν λέω όχι σε προκλήσεις ….

Θα πω και εγώ τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα μου…

1)  Πεισματάρα…μουλάρι σκέτο μέχρι να γίνει το δικό μου
ή ότι τέλος πάντων μου έχει περάσει από το μυαλό.
2)  Τσαπατσούλα κατά βάθος, κατά πολύ βάθος ….
3)  Ξεχασιάρα και αφηρημένη σε βαθμό κακουργήματος!
4)  Tεμπέλα, από γεννησιμιού μου, κλασσική τεμπέλα,
να βλέπω γύρω μου το χάος και να το σκέφτομαι αν πρέπει
να σηκωθώ να το μαζέψω ή είναι μάταιο να το κάνω.
5)  Γλυκαντζού, θα μπορούσα να ζω με πάστες, σοκολάτες, μπισκότα, κέικ , σουβλάκια, πίτσες, τυρόπιτες…..καλά τα τελευταία δεν περιλαμβάνονται στα γλυκά αλλά εμένα μου αρέσουν.
6)  Βαριέμαι  όλους εκείνους που  μου λένε τι να κάνω, που τα ξέρουν όλα, που έχουν λύσεις για όλα, βαριέμαι να μιλάω και βαριέμαι να ακούω τα ίδια και τα ίδια κλισέ για την Ζωή,
για τον Έρωτα, για την Αγάπη, για τις φιλίες, για τις σχέσεις.
7)  Σιχαίνομαι τους Κανόνες , τα Πρέπει, τα Μη και πιο πολύ σιχαίνομαι εκείνους που μου λένε να τους ακολουθήσω  και Αντιπαθώ τους τοίχους, τους φράκτες, ότι μου κρύβει τον ήλιο,
το φως και ότι μου κόβει τον δρόμο μου.
.

Εν ολίγοις θα μπορούσα να ζω σε μια σπηλιά, ολομόναχη, παρέα με τα άγρια ζώα, αγκαλιά με ένα τσουβάλι σοκολάτες και όταν κάποτε ανακαλύψουν την σπηλιά μου να φωτογραφίζουν τους τοίχους που θα είναι ζωγραφισμένοι με χρώματα φτιαγμένα
από καρπούς νερό και  χώμα.
Είμαι Ελαττωματικό προϊόν,με τις συνήθεις προδιαγραφές
Και Πολύ Με Γουστάρω.




Και τώρα σειρά σας….
Μια και το παιχνίδι αυτό έχει  διαδοθεί αρκετά ανάμεσα στην blogογειτονιά περιμένω να διαβάσω τα δικά σας 7 θανάσιμα αμαρτήματα ή τα 7 προτερήματα σας???
Τολμήστε…ανώδυνο είναι



Ξέχασα να πω πως βαριέμαι αφόρητα τα παιχνίδια
με τους βίους αγίων_

11.10.11

Waltz of Darkness

Κράτα με
Γλιστράω
Στο αίμα μου γλιστράω
-όχι περπάτα μπορείς
Κοίτα πονάω, τα πόδια μου γεμάτα πληγές
Δεν με κρατούν τα γόνατα μου
Τρέμουν
-σε λυπάμαι
Φοβάμαι, αυτό το μέρος είναι γεμάτο σκιές
 Δεν ξέρω που είμαστε
-είσαι , δεν είμαστε
Μίλα μου τουλάχιστον να ακούω την φωνή σου
Την φοβάμαι αυτή την νύχτα
Θέλω να φύγω μακριά , είναι περασμένη η ώρα
Κοίτα το φεγγάρι πως φέγγει
Μα που είναι ο δρόμος?
-πέτα έχεις φτερά
Προσπαθώ, να τα ανοίξω μα ….
γιατί ?
Έχουν κενά, τα θυμόμουν μεγαλύτερα !
Δεν πετάνε, βαραίνουν τους ώμους μου
Ξέχασα να πετάω!
-πέτα έχεις όνειρα
Είχα μα ψάχνω να τα βρω, φοβάμαι πως…
Έχει πολύ σκοτάδι τώρα, δεν βλέπω
Δεν τα βρίσκω, βλέπω τα αστέρια
Κοίτα όμορφα που είναι μα…
Ξέχασα να κάνω όνειρα! και...
Αυτός ο δρόμος , δεν τον ξέρω, δεν τον νοιώθω
-μάντεψε
Εσύ μου είπες να έρθω, πως αυτό ήταν
το δικό μου μονοπάτι,
Εσύ με είπες δειλή αν δεν το κάνω
Μου είπες πως δεν ζω
Μα κοίτα, εγώ σου μιλάω
Είμαι ζωντανή
-δειλή , ανόητη, νομίζεις πως ζεις!
Εσύ ζεις?
-ζω μέσα σε εσένα, ζεις από εμένα
Δεν σε αναγνωρίζω , δίπλα μου σε ήθελα
-εγώ σου δίνω τα όνειρα σου, τα φτερά σου
Με πονάς
-μη γίνεσαι γελοία, ο πόνος είναι ζωή…..
μα τι κάνεις?
Φεύγω
-δεν μπορείς να φύγεις όσο υπάρχω μέσα σου!
Νομίζεις
-δεν θα τολμήσεις!
Ω ναι  θα τολμήσω, αυτή θα είναι η δική σου τιμωρία,
Δεν θα υπάρχεις
-θα υπάρχω για πάντα, θα υπάρχω παντού
Δεν ακούω την φωνή σου τώρα πια
Εγώ θα φύγω και εσύ
να σκορπίζεις σε χίλια σώματα ,
Εγώ θα πετάξω και εσύ
να φυλακίζεσαι σε άγνωστα όνειρα
Εγώ ελεύθερη και εσύ
να ακουμπάς  σε χέρια βρώμικα
Λερωμένα βογκητά,
Σκόρπιες λέξεις που μουρμουράνε
Μονότονα τραγούδια,
Τρομαγμένη σκιά στην νύχτα κρύβεσαι
Εσύ στην γη
Εγώ στο πουθενά
Το όνομα σου ξέχασα.




........................

7.10.11

GREEK ISLANDS...colours 3

Andre Rieu & Sirtaki Zorba Dance in Royal Albert Hall

σε γνωρίζω από τα βιολετί μάτια και το μελί χαμόγελο,
σε γνωρίζω από τον βασιλικό στη γλάστρα του μεσημεριού,
από τη λέξη θάλασσα, από τη γεύση της ελιάς,
από τα σανδάλια του Μελισσινού στην οδό Πανδρόσου,
σε γνωρίζω από τον Μανόλη Γλέζο που
σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη
και κατέβασε τη σημαία με τη σβάστικα,


από τον Αμφίμαχο που πήγαινε στη μάχη χρυσοστόλιστος
σαν κοπελίτσα,
από το ΟΧΙ που γέμισε δάφνες την Πίνδο,
από τον ξωμάχο που βρίσκει ένα μαρμάρινο κεφάλι
και το βάζει στη μασχάλη του σαν κολοκύθα,


σε γνωρίζω από τον καστανά και τον σφουγγαρά,
από τον Κλεόμβροτο που έπεσε από τα τείχη της Αμβρακίας, μόλις  διάβασε τον Φαίδωνα,
από την παρθένο που τραγούδησε σαν κουκουβάγια
πάνω από τη στέγη,
από την οδό Λέπσιους 10 της Αλεξάνδρειας,
όπου έζησε ο Καβάφης,

σε γνωρίζω από τη Γοργόνα που ρωτάει τον ναυτικό:
Ζει ο Βασιλιάς  Αλέξανδρος?








στίχοι του αργεντινού φιλέλληνα 
Οράσιο Καστίγιο
ΥΜΝΟΣ
Ενσενάδα 1934 - Λα Πλάτα 2010