Δανεικά τα ρούχα που κατάσαρκα φοράνε
υφασμένα απ του παρελθόντος τα ξεράσματα
που δίχως τέλος προσκυνάνε
Σάπια τα όνειρα βυζαίνουνε πεινασμένες μανάδες
κάτω στα υπόγεια που βγάζουν αποφορά μούχλας
και χλωρίνης σε τελειωμένες διαδρομές
Λάσπη απόγνωση μάτια νεκρά
βροχή που ξεπλένει σκουπίδια απ τα χαντάκια
στους υπονόμους καταλήγουν συνθήματα
Εμβατήρια αγωνιστές και ρουφιάνοι
να χωρίζουν στα απόβλητα της γέννας τους το σπέρμα
τον τετραγωνισμό του κύκλου που πετύχανε
ακόμα δεν μπορούν να το χωνέψουν
Οικοπεδάκια της δεκάρας όλη η γη
συρματοπλέγματα χώματα που αντί για στάρια
σκελετούς γεννάνε πληρωμένους φαντάρους
που γερά κουμαντάρουν της κόλασης τις πύλες
Μοναδική παρηγοριά οι εγχώριες μαϊμούδες
ακόμα στις επάλξεις στέκουν με ακμαίο ηθικό
μοιράζουν στο πλήθος παντεσπάνι από χαρτί
παλαμοκροτούν ζητωκραυγάζουν σκέτο κράζουν
Δεν υπάρχει προορισμός φυλάξου
φεϊγβολάν ταΐζουν το μυαλό σου κρύψου
για τους ελεύθερους γη δεν υπάρχει
Στοχάσου
μια ανάσα αν σ έχει μείνει
Στοχάσου
μια ανάσα αν σ έχει μείνει
ζωή στον θάνατο που σου τάζουν γίνε
Levina
Art Foto...
Christian Hopkins photographer
9 σχόλια:
"Ζωή στο θάνατο που σου τάζουν γίνε"
Τι να πω τώρα εγώ;
Συγκλονιστικοί μέσα στην αλήθεια τους όλοι οι στίχοι κι αν στάθηκα στον τελευταίο το έκανα γιατί δικαιώνει τον τίτλο! Και γιατί θέλω να είναι έτσι!
Φιλιά πολλά και καλό μήνα!
Οργισμενο κειμενο με λεξεις λεπιδες που βαθια χαραζουν
Σε καταλαβαινω
Χρειαζεται όμως αισιοδοξια και δυναμη για να τα καταφερουμε
Καλο μηνα ευχομαι
Καλημέρα Μαράκι μου
κι εγώ στην ζωή θα σταθώ :)
Καλή Ανάσταση εύχομαι και του χρόνου με υγεία.
Τα φιλιά μου!
Καλημέρα καλέ μου Velvet,
τίποτα πια δεν μπορεί να με απογοητεύσει νομίζω,
ειδικά τους τελευταίους μήνες που έχω χωθεί αρκετά βαθιά στην ιστορία της ανοικοδόμησης του κόσμου μετά τον τελευταίο πόλεμο έχω συνειδητοποιήσει απόλυτα τι σημαίνει Ελλάδα και γιατί έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε.
Καλή Ανάσταση εύχομαι και να περνάς καλά !
Λεβινάκι μου καλώς σε (ξανα)βρίσκω μετά από τόσο καιρό. Ανανεωμένη, πιο στοχαστική και με καινούργιο ύφος που μ' αρέσει πολύ. Με την κοφτερή γλώσσα αγαπημένων ποιητών που λατρέψαμε (συνειρμικά με πήγες στα ποιήματα της Γώγου) και με την ελπίδα σαν επίλογο, μας χάρισες ένα σπουδαίο κείμενο.
Καλές διαδρομές στις ποιητικές σου περιπλανήσεις και δύναμη σ' ότι κάνεις Λεβίνα μου!
Τα φιλιά μου♥
Nα είσαι καλά Κανελλάκι μου, ευχαριστώ! Χρωστώ μεγάλη ευγνωμοσύνη στις περιπλανήσεις του μυαλού πρώτα απ όλα, αυτές δίνουν την δύναμη για όλα τα υπόλοιπα :)
Αυστηρά σκληρός στίχος και αναρωτιέμαι αν η ζωή είναι μόνο έτσι...
Πίσω από,
"Οικοπεδάκια της δεκάρας όλη η γη
συρματοπλέγματα χώματα που αντί για στάρια
σκελετούς γεννάνε πληρωμένους φαντάρους
που γερά κουμαντάρουν της κόλασης τις πύλες"...
Δεν υπάρχουν όμως και τα οικόπεδα όπου ανθίζουν λουλούδια, γιατί οι νοικοκύρηδες που τα φροντίζουν, έχουν αλλού στραμμένο το βλέμμα;
Και ξέρω πως αυτό το γνωρίζεις πολύ καλά γιατί το ζεις και έτσι!
ΑΦιλάκια πάντα τρυφερά! :)
Με τη γνωστή μου καθυστέρηση ήρθα να δω αν εμφανίστηκε το σχόλιο μου... καλά να πάθω ας το είχα αντιγράψει!
Δεν θα φύγω όμως έτσι μια και δεν θυμάμαι τι είχα γράψει, θα σου αφήσω ένα αγαπημένο τραγούδι!
https://www.youtube.com/watch?v=b2fKi70eBIU
ΑΦιλάκια πολύ τρυφερά! :)
Ο Δαίμων του blog τρώει ακόμα και σχόλια μαγισσούλα μου :) Ούτε καν στο email μου δεν εμφανίστηκε κάτι ακόμα και όταν έκανα την δημοσίευση του σχολίου και αυτό δεν μου έχει ξανατύχει για να ξέρω πως να το αντιμετωπίσω!!!
Με φοβίζουν όσα βλέπω κι όσα ακούω για ότι υπάρχει γύρω μου με την ευρεία έννοια γι αυτό και γίνεται σκληρή η γλώσσα μου !
Η αλήθεια είναι πως δεν βλέπω να πολυενδιαφέρεται το πλήθος για την ομορφιά της ζωής που είναι γύρω του ... θα χρειαστεί να κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι της ανθρωπότητας για να φτάσουμε στο σημείο του να σεβόμαστε πρώτα τον εαυτό μας και μετά οτιδήποτε μας περιβάλλει, ακόμα κι ένα απλό λουλούδι !
Σε φιλώ καλή μου φιλενάδα , καλό βράδυ να έχεις!
υγ. αυτό το τραγούδι με έχει παιδέψει για αρκετή ώρα κι ακόμα ούτε να το ακούσω έχω καταφέρει !!
Δημοσίευση σχολίου