18.2.16

Άυλα Σώματα



Σ΄ αγαπώ σπάραξε η φωνή σου
μια ανάσα πρωινής δροσιάς μας τύλιξε
Χάθηκα σε ένα πονεμένο άγγιγμα
τα χείλη μου απ΄ την φλέβα της καρδιά σου
κλέβουνε στιγμές ζωής
μια ζωή π αργοκυλά σε σπασμένα ακροδάχτυλα
Νοιώσε μου είπες η καρδιά μου πόσο δυνατά χτυπά
πως το αίμα μου ζεστό στα πόδια σου  κυλά
Για σένα μου είπες κ ήταν ο λόγος σου
σαν ανάσα κομμένη από ροδόδεντρο
ζαλίζομαι από τις γρήγορες στροφές
που φέρνει μια νωθρή ζωή το δωμάτιο λουσμένο
στο δυνατό φως που αντανακλά η μορφή σου
Μικρός ο κόσμος όσο το χνάρι της παλάμης μου
κι ένα δαχτυλίδι πέτρινο η άκρη του
Απόψε μην ανάψεις το λυχνάρι
άσε για τελευταία φορά τις σκιές να στροβιλίζονται
κάτω από έναν άναστρο ουρανό
λίγο νερό μονάχα και μια χούφτα ελπίδα
να χορτάσουμε την πείνα μας
κι όταν χλομιάσει ο ουρανός
στα πρώτα φώτα της αυγής βουβός αποχαιρετισμός
δίχως δάκρυ το τελευταίο αγκάλιασμα
κι ας είναι αδυσώπητη η ερημιά που θα ρθει
Δεν ωφελεί μαραζωμένα λόγια για να πούμε
αθάνατη καρδιά κληρονομήσαμε
απ την αγάπη που έδειξε ο Πάρης στην Ελένη
και τώρα που η δική μας Τροία λεηλατήθηκε
με μπράτσα γυμνά σημαδεμένα
απ τις νυχιές του έρωτα την πέτρα της ζωής μας
σε ανηφόρα δύσβατη χώρια θα κυλίσουμε
Με βλέφαρα κλειστά και με βαριά καρδιά
με σάπια φύλλα το στρώμα μου σκεπάζω
να μη φανεί πως κάποτε σ αυτό
δυο φοβισμένοι άνθρωποι ζητούσαν ελεημοσύνη
απ τον στριφνό τον χρόνο της νύχτας τ αγκομαχητά
τ άπιαστα σύννεφα τα μισοσβησμένα αστέρια
πριν στην τρελή φυγή πιστέψουνε
σαν ξεχασμένα χελιδόνια στο Φθινόπωρο
και τα χειραγκαλιάσματα πόνος νεκρός
φτερουγίσματα του χωρισμού γινήκαν

Πλέον σιωπή



Σπουδή στον Έρωτα  _  Levina






19 σχόλια:

Ariadni St. είπε...

Μαγικό!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλό Παρασκευοσαββατοκύριακο
Σε φιλώ γλυκά :)

Levina είπε...

Σ ευχαριστώ Αριάδνη μου
κι εσύ να περνάς καλά !
Τα φιλιά μου

ποιώ - ελένη είπε...

Πολύ πονεμένο όπως
μόνο ο έρωτας πονά....

Λεβινάκι να είσαι καλά

Funky Monkey είπε...

Υπέροχο... το διάβασα και το ξαναδιάβασα. Να είσαι καλά! :)

Άιναφετς είπε...

Ναι Εύη μου, η σιωπή... όχι όμως η βουβαμάρα που πηγή της είναι ο φόβος!
ΑΦιλάκια πάντα με πίστη στους εαυτούς μας! :)

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Χάθηκες αλλά χαλάλι. Η σπουδή να υποθέσω περιλαμβάνει κι άλλα διαμάντια σαν αυτό;
Παρασυρμένη απ' το λόγο σου, σε καληνυχτίζω γλυκά Λεβινάκι μου!

Levina είπε...

Kαλημέρα Ελένη μου
μακάρι αυτός ο γλυκόπιοτος πόνος να ήταν μοναδικός στην ζωή μας !

Σε φιλώ
κι εσύ να είσαι καλά :)

Levina είπε...

Σ ευχαριστώ για τα λόγια σου Έλλη μου
κι εσύ να είσαι καλά !

Σε φιλώ, καλό Σαββατοκύριακο :)

Levina είπε...

Μοναδικά χαμογελαστή μου φιλενάδα
ποτέ βουβαμάρα από φόβο αλλά η σιωπή έχει πολλές αιτίες
τα έχουμε τόσο συζητήσει οι δυο μας που δεν χρειάζεται να τα γράψω κι εδώ μόνο μια φράση-παράμετρο της σιωπής θα πω '' δεν τους καταλαβαίνω δεν με καταλαβαίνουν σιωπή ''

Αφιλιά από την ζούγκλα της γειτονιάς σου :)

Levina είπε...

Χάθηκα Κανελλάκι μου μα μπήκε τόσο ανάποδα αυτή η χρονιά
Θάνατος, αρρώστια ακόμα μετράω μέρες για να σηκώσω κεφάλι αλλά που θα πάει; Δουλεύουν ήδη οι αμυντικοί μηχανισμοί ...

Την Καλημέρα, τα φιλιά μου και ευχή να περνάς καλά :)

Memaria είπε...

Σιωπή που πονάει!
Στίχοι που σκαλίζουν τον πόνο κάθε φορά και περισσότερο!
Πόνος που κρύβει μέσα του έρωτα...κι ερημιά...

Να είσαι καλά Λεβίνα μου!
Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!

Άρης Άλμπης είπε...

Ρυθμικά στο λαιμό σου ανήσυχη φλέβα
και τα χείλη μου τρέμουν στο φως τής αυγής,
της αγάπης το γκρέμισμα δεν είναι ψέμα,
ξεδιπλώνεται πια η οδός τής φυγής.

Κουρσεμένη η Τροία μας, άμουσα λόγια,
αγκαλιά δίχως δάκρυ, ο πόνος νεκρός.
Της ζωής μας την πέτρα θα σπρώξουμε χώρια
σ’ ανηφόρα τραχιά. Και ο φόβος πικρός.

Ένα μικρό έμμετρο μέσα από τον εκφραστικό πλούτο τής παραστατικής ελεγείας σου, φίλη Levina.

Levina είπε...

Πονάνε τα συναισθήματα Μαράκι μου, όσο δυνατότερα τόσο μεγαλυτερος κι ο πόνος τόσο μεγαλύτερη όμως και η ηδονή της καρδιάς
Τόσο αντιφατικά μου μοιάζουν όλα και τόσο αλληλένδετα που με ζαλίζουν

Κι εσύ να είσαι καλά Μαράκι μου σ ευχαριστώ
σε φιλώ :)

Levina είπε...

Αγαπητέ Άρη για μια ακόμα φορά με αφήνεις άφωνη !
Έχεις γράψει μια ολόκληρη συλλογή στίχων που υμνούν, κρίνουν, κατακρίνουν το παρόν και το παρελθόν, δίνουν ελπίδα για το μέλλον και τώρα κατάλαβα πως την ίδια δύναμη θα έχει η ‘’πένα’’ σου και στην ερωτική ποίηση γιατί δεν γίνεται κάποιος με τόσο πλούσιο συναισθηματικό κόσμο να μην γράφει με λυρισμό για ότι έδωσε η καρδιά του, για όσα του δόθηκαν .
Κρατώ αυτούς τους στίχους σου που με συγκίνησαν ιδιαίτερα και από καρδιάς σ ευχαριστώ!
Ούτως ή άλλως με έχετε συγκινήσει που δεν με ξεχάσατε παρ όλο που λείπω τόσο καιρό

Να είσαι καλά :)

Velvet είπε...

Αργεις να εμφανιστεις
Αλλα οταν εμφανιζεσαι μας ανταμειβεις με τις μικρες ομορφιες τη ψυχης σου
Την καλησπερα μου

ΦΛΩΡΑ είπε...

Κι ο πόνος όταν εσύ τον περιγράφεις
γίνεται γλυκός και περήφανος, αγέρωχος κι ωραίος.
Κι ο αποχαιρετισμός έχει κάτι μεγαλειώδες
κι ότι πιάσει η πένα σου το απογειώνει.
Να φαίνεσαι συχνότερα.
Τελευταία κι εγώ έχω αραιώσει τις επισκέψεις μου
και τις αναρτήσεις μου δραματικά
όμως μόλις βλέπω πως εμφανίζεσαι περνάω γιατί αν δεν το κάνω
ξέρω πως εγώ θα χάσω.
Φιλιά πολλά.

Levina είπε...

Τιμή μου τα λόγια σου !

Την Καλημέρα μου από ένα κρύο ηλιόλουστο βουνό :)

Levina είπε...

Ενώ όταν με ενοχλεί κάτι Φλωράκι μου μπορώ να κάνω μια μακροσκελέστατη λεκτική διαμάχη που σφάζει με το γάντι, στα όμορφα κολακευτικά για μένα λόγια μόνο ένα απλό ευχαριστώ μπορώ να πω και εκεί σταματά η σκέψη μου για κάτι καλύτερο. Σ ευχαριστώ !

Νομίζω πως ένας δημιουργικός άνθρωπος σαν εσένα έχει ανάγκη να εξαφανίζεται και μετά επιστρέφοντας ... θα έχει σημαντικά πράγματα να πει και κυρίως να μας δείξει !
Κάτι καινούργιο θα σκαρώνεις με τις χάντρες και τις κλωστές σου ή κάνω λάθος;

Την Καλημέρα μου Φλωράκι
(βλέπω αυτόν τον ήλιο έξω μετά την κρύα νύχτα και μου φτιάχνει την διάθεση ) :) :)

morfeas είπε...

Πολυς πονος φανερωνουν οι λεξεις σου!
Πανεμορφο!

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...