Νομίζεις
πως γελάμε και χαίρεσαι με όσα μας έτυχαν
Καλότυχους
μας λες και αφήνεις το χέρι σου το μιαρό ηδονικά
ν΄
αγκαλιάσει λίγα μεταλλικά που κρύβεις στην τσέπη σου
Όχι
δεν στάζει η βρύση γιατί χάλασε, ούτε και το ραδιόφωνο
είναι
κλειστό γιατί τις μελωδίες του κόσμου βαρεθήκαμε ν΄ ακούμε
και
τα ντουλάπια μας δεν τα αδειάσαμε
από
τα ερπετά της ψυχής μας να τα καθαρίσουμε,
ούτε
κι από γινάτι αφήσαμε τα ξερόχορτα
γιορτή
να κάνουν στην αυλή μαζί με τα πεσμένα φύλλα της μουριάς
Στο
κατώφλι μας το λερωμένο πόδι σου να μη ξαναπατήσεις
την
σκόνη μας λάσπη μη την κάνει ο δικό σου ιδρώτας
στάζει
χολή και μπόχα βγάζει από πολυκαιρισμένη ναφθαλίνη
Λεύτεροι
είμαστε να γελάμε όσο θέλουμε
και
δάκρυα τα μάτια μας να στάζουν απ΄ την χαρά μας
που
τίποτα πια δεν έχουμε πέρα από ένα κομμάτι γαλάζιο ουρανό
και
την απελπισιά μας για ένα αύριο που ποτέ δεν ήρθε_
Levina
Lucky Clover
by Natalia Drepina
Lucky Clover
by Natalia Drepina
27 σχόλια:
Δεν με πονά το άδειο σπίτι. Θυμάμαι τα παλιά, λειψά από πολλές ανέσεις σπίτια μας...Ήταν όμως γεμάτα αγάπη και χαρά.
Με θλίβει όμως (ή με τρομοκρατεί;) "το άγνωστο" που θέλει να βεβηλώσει τη φτώχεια μας!
Καλό μεσημέρι Λεβίνα μου!
Κι ομως θα'ρθει.Το νου σου!
Κρατα στην τσεπη λιγο ψωμι για τα πουλια,στην καρδια σου ολου του κοσμου την αγαπη και στην ψυχη ενα ονειρο που θα παντρεψει τη σαρκα μας με το πνευμα,τη γη με τον ουρανο,γιατι τελικα το διαρκες ταξιδι που κανει ο ανθρωπος ειναι να καταφερει να ισορροπησει τα δεδομενα του σωματος του με τα δεδομενα της ψυχης.ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΑΥΤΗ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ...εκτιμω.
Οταν λεω πολλα νομιζω πως σας κουραζω.(Λακων ,παιδι μου..τι περιμενεις )
Καλο απογευμα,λιβελουλα
Δάκρυσα Levina μου,
ανακούφισης δάκρυα...
και πόνου μαζί...
Σε φιλώ
Μόνο το αύριο να πατήσει στο κατώφλι μας και να είναι ελπιδοφόρο και όμορφο..
Υπέροχο ποίημα..!!
Φιλιά πολλά..καλό βράδυ!
Το άδειο σπίτι είναι γεμάτο από πνευματικά και κοινωνικά αγαθά. Από Ιερές Φωνές που διαπερνούν το κορμί μας και το πλημμυρίζουν με το Φως τους.. Αλλά αυτό το άγνωστο, όπως έγραψε και η Αριστέα, με ξεβολεύει. Και δεν μου αρέσει το ξεβόλεμα όταν δεν είναι εσωτερική επιβολή αλλά εξωτερική.
Φιλί δροσερό από Μελβούρνη. Και μια νότα αγάπης για το σπίτι μας..
Αυτό είναι Αριστέα μου, όπως το λες το ίδιο με φοβίζει... οι στρατιές των πεινασμένων που εξαθλιωμένοι περιμένουν τα σισίτια της ντροπής, που τις νύχτες ψάχνουν στους κάδους των σκουπιδιών, οι στρατιές των ανέργων , των παραδομένων , των προδομένων ... σε αυτούς είναι αφιερωμένα τα άδεια σπίτια ...
Να είσαι καλά
και να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο :-)
Mελένια μου
έχεις ένα μοναδικό τρόπο σκέψης και γραφής που όποιος σε παρακολουθεί έχει να μάθει απ΄ αυτό.... συχνά με κάνεις να αναρωτιέμαι αν κατάλαβα καλά αυτό που θέλεις να πεις...αν το λες και το εννοείς...αν εννοείς κάτι παραπάνω που αδυνατεί το φτωχό μου μυαλό να συλλάβει... αυτό για εμένα είναι ''μάθημα'' κι ότι μου ''δίνει'' δεν γίνεται να με κουράσει !
Αλήθεια ισορροπεί η ψυχή με το σώμα;
Εγώ γιατί νομίζω πως ποτέ αυτά τα δυο δεν καταφέρνουν να συμβαδίσουν;
Γιατί βλέπω γερασμένες ψυχές σε νεανικά σώματα και παιδικές ψυχές σε γερασμένα κορμιά;
Αδυνατώ να καταλάβω ... αδυνατώ να ισορροπήσω !
Σε Καλημεροφιλώ Μελένια μου :-)
Mακάρι Φλωράκι μου να μας έρθει αλήθεια αυτή η ανακούφιση κάποια στιγμή ... να πούμε πως τις περάσαμε τις συμπληγάδες, έστω με απώλειες ... κανένα ταξίδι σε επικίνδυνα νερά δεν βγαίνει δίχως παράπλευρες απώλειες αλλά τουλάχιστον ας τελείωσει κάποια στιγμή ...
Ας βρούμε το θάρρος να το τελειώσουμε.
Σε φιλώ Φλώρα μου
καλό Σαββατοκύριακο σου εύχομαι:-)
Μου αρέσει όπως το έγραψες Αγριμάκι , μέσα σε δυο γραμμές συνόψισες την ουσία όσων έγραψα … Πότε άραγε θα καταλάβουμε αυτό το Φως που μέσα μας υπάρχει και φωτίζει την ζωή μας; Πότε θα το αφήσουμε να ξεχυθεί και να λυτρώσει ετούτη την χώρα της ‘’Ανάπτυξης και της Προόδου’’ με τις στρατιές των πεινασμένων και των ανέργων;
Σε λίγο θα σταματήσουμε εντελώς να μιλούμε γι αυτούς καθώς εντύπωση δεν θα μας κάνουν πια όλα αυτά!
Φιλιά Αγριμιώ μου
Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις:-)
Φθάσαμε ή κοντεύουμε.. Δεν αργεί πάντως, κι αυτό με τρομάζει πολύ! :(
+1...!!!!!!!!!!!!!
Δεν έχω λόγια...
Πραγματικά το λάτρεψα!
...
Πόσο σύμφωνη με βρίσκουν τα λόγια σου..!
Φιλάκια Levina μου!
Να περνάς όσο πιο όμορφα γίνεται!
Να προσέχεις! :))
Μπορεί το σπίτι να είναι άδειο, εσύ όμως του έδωσες ψυχή με τους στίχους σου! Μεγαλείο το ποίημά σου Λεβίνα μου! Να'σαι καλά!
ΔΗΛΩΝΩ ΤΡΕΛΗ ΘΑΥΜΑΣΤΡΙΑ ΣΟΥ!!!!!!
ΔΕΝ ΠΑ' ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟ ΚΑΤΑΛΟΓΟ;;; ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΟΣΟ...ΤΗΛΕ--ΦΟΝΙΚΑ, ΠΟΥ ΜΕ ΣΠΑΡΑΣΣΕΙΣ......
Σε φιλώ γλυκά και καλό σου απόγευμα χαρά μου! :))))
Θα δείξει Τίνα μου... θα δείξει τι μέλλει γενέσθαι :-)
Καλό βράδυ να έχεις
σε φιλώ
Το ίδιο κι εσύ Λία μου
να περνάς καλά
να προσπαθείς να περνάς καλά :-)
φιλιά κοριτσάκι μου
καλό βράδυ να ΄χεις
Δύσκολο ρόλο μου έδωσες Mayumi μου, θα είμαι όμως περήφανη αν τα λόγια μου προσφέρουν έμπνευση και η έμπνευση αυτή γίνεται δημιουργία για κάτι παραπέρα από όσο φτάνει το δικό μου μυαλό να σκεφτεί.
Τα φιλιά μου,
Καληνύχτα σου εύχομαι :-)
Nα είσαι καλά Μαρία μου,
σ ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου, τιμή μου ...
Σε φιλώ καλή μου και σου εύχομαι
μια γλυκιά βραδιά ...
Μη μου δίνεις ιδέες Joan μου γιατί σαν στερέψει η πηγή του μυαλού δεν αποκλείεται να αντιγράφω τον τηλφ. κατάλογο :-)
Φιλιά κοριτσάκι μου
σ΄ ευχαριστώ πολύ
καλό βράδυ να ΄χεις ...
Δεν αδειάζει ένα σπίτι που το κατοικεί η αγάπη. Είναι κι αυτή που δοκιμάζεται στην κρίση κοντά στα άλλα..
Υπέροχη γραφή, Levina μου, και τηλεφωνικό κατάλογο να έγραφες με τέχνη θα το έγραφες :)
Θα τον περάσουμε κι αυτόν τον κάβο, θα δεις... Περάσαμε τόσους και τόσους... Κι όπως θα κουβαλάμε εκείνους με τα λερωμένα πόδια, που μας κάθισαν με το έτσι θέλω στην καρδιά και στον σβέρκο, θα δώσουμε μια και θα τους πετάξουμε μέσα στο πιο άγριο κύμα... Και θα ξαλαφρώσουμε... Και θα κοπάσει ο καιρός ευχαριστημένος από τη θυσία των καθαρμάτων... Για να τους ανεβάσουμε στο καράβι όμως πρέπει πρώτα να τους πολεμήσουμε. Με τα δικά μας όπλα που είναι μικρά αλλά θαυματουργά, όπως αυτό της πένας σου...
Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα...
Δεν φταιει ο "ξενος" δυναστης
που ερχεται να μας "βοηθησει"
και μας πινει το αιμα
Φταιμε εμεις που του επιτρεψαμε
να μπει στο σπιτι μας
Λευτεροι πραγματικα θα γινουμε
οταν "απελευθερωθουμε" πρωτα
απο τους δικους μας δυναστες
Καλο σου βραδυ Λεβινα
Εύα μου σ ευχαριστώ πολύ .
Σίγουρα πιότερο απ΄ όλα οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται σε μια τέτοια κρίση !
Αν τα καταφέρουν τίποτα νομίζω πως δεν θα μπορεί πια να τις ταρακουνήσει!
Καλό βράδυ σου εύχομαι :-)
Mακριά από το δικό μας το κατάστρωμα τα λερωμένα πόδια Καπετάνιε μου... εγώ δεν ξανακαθαρίζω για κανέναν :-)
Στην θάλασσα άστους να βγάζουν μπουρμπουλίθρες και πάμε να πιάσουμε όσους σωστά μιλάνε κι ακόμα έχουν όνειρα για το αύριο που θα ΄ρθει!
Μακάρι το δικό μου όπλο να ήταν τόσο δυνατό που τα επάνω κάτω να έφερνε!!!
Καλό βράδυ Καπετάνιε
να είσαι καλά :-)
Oι δικοί μας είναι οι χειρότεροι Velvet, από τους ξένους δεν περιμένεις και πολλά αλλά από τους δικούς ; Όταν κι αυτοί αντιλαμβάνεσαι πλέον πόσο έχουν σαπίσει, όταν βλέπεις και πόσο σαθρό είναι και το οικοδόμημα που για στέρεο το είχες τότε.... τι σου μέλλει για να κάνεις;
Να φωνάζεις μέχρι να φοβηθούν την οργή σου...
Καλό βράδυ Velvet
σ ευχαριστώ :-)
Όταν έχεις λεύτερη ψυχή Λεβίνα μου, τότε δε σε νοιάζει κανένα αύριο.Άλλωστε τόσα αύριο πέρασαν από μπροστά μας και φύγανε.Εμείς όμως μένουμε καθηλωμένοι στο ταξίδι της ψυχής μας.Αυτά που κουβαλάμε οδηγούν τα θέλω μας...Κι όμως πόσα υπάρχουν ακόμα που πρέπει να φτιάξουμε...
Να ΄σαι πάντα καλά!:-)
Καλησπέρα... όλοι είμαστε ταξιδιώτες του ονείρου, από το οποίο βρίσκουμε τα υλικά και κτίζουμε το παρόν μας... έτσι ώστε αν μας βρει το μέλλον με τα υλικά αυτά, ίσως το όνειρο ή τμήμα του να πραγματοποιηθεί... κι ύστερα έρχεται της ζωής το κύμα το παράφορο και σαρώνει τα πάντα, μαζί με αυτά και τα στέρεα δικά μας θεμέλια, απογυμνώνοντάς μας αδύναμους και κυρίως μόνους να προσμένουμε μια χαραμάδα φωτός μήπως και αναστήσουμε την όποια ελπίδα μας... στην πραγματικότητα δεν θέλουμε και πολλές αφορμές... μα είμαστε όλοι άνθρωποι φθαρτοί γι' αυτό και εκ προοιμίου τραγικοί... κι εκεί στις αστροθάλασσες που ταξιδεύουμε συναντούμε ενίοτε χαμένα όνειρα, δικά μας και μειδιούμε μέσα μας λέγοντας: "για φαντάσου!"...
και το αύριο εκείνο που προσμέναμε άλλαξε... μας ατσάλωσε τώρα και το μάτι μας αγρίεψε... βλέπεις πλέον δεν μας γυαλίζουν οι ψεύτικες χάντρες τους... ούτε και η αθωότητα η δική μας είναι ορθάνοικτη για κάθε σαλτιμπάγκο που καταπίνει φωτιές και περνιέται για γητευτής ψυχών... είμαστε κι εμείς κάτι άλλο πλέον και τα όνειρά μας και το αύριο μας...
Δημοσίευση σχολίου