16.7.13

Άνθρωπος Ον Παράλογο





   Josef  Kote







Στην σκέψη του δικού σου τέλους παραμένω
τώρα που τα βήματά μου σβήνουν πίσω από τους ήχους
των κτύπων των χεριών σου , πίσω από την θλίψη
που γενούν τα δάκρυα στα νεκρά μάτια των αγαλμάτων
που παραστέκουν την πλευρά σου
καθώς των χρόνων η σκόνη λερώνει τις παρθενικές μορφές,
τυλίγει με σπαραγμό το πεπρωμένο
ενός προαναγγελθέντος θανάτου .
Νομίζεις πως σε γάμο σε καλέσαν
με χαρά ακολουθείς τον δρόμο ‘
μα κοίτα που τα δεσμά ακίνητων ημερών
δένουν τους αστραγάλους
και η λαχτάρα της καρδιάς απέμεινε,
μια κι η πορεία της φυγής  που
βαθιά είχες χαράξει στην σκέψη,
έγινε πορεία κουρελήδων καθώς
οι παρθένες που οι θεοί
για συμπαράστασή σου στείλανε, τώρα πια
την ψυχή σου ζητούν να χάσεις.
Θέαμα τρομερό είναι να δεις μιας χώρας τον χαμό
γι αυτό κάλλιο τους οφθαλμούς σου θυσία να προσφέρεις
στις πηγές των αρχαίων ποταμών εκεί που ο Όμηρος
διηγήθηκε τα πάθη των θνητών και πως οι Θεοί
κατά την θέλησή των τον πόλεμο και την ειρήνη έπαιζαν 
απολαμβάνοντας στα σύγνεφα την τσίκνα των σφαγίων,
θυσίες στο παράλογο των θνητών που για το
Εγώ τους ικετεύαν.
Έτσι τους εμπαίζανε οι θεοί ρίχνοντας όνειρα εφιάλτες …
ω πόση αγωνία !
Μα να τι σου λέω πως την αγωνία σου νοιώθω
και το χαμόγελο περνά βιαστικό και χάνεται
προτού να το χαρεί ο άνθρωπος,
αυτό το αρχαίο κτήνος που κανείς πια
να το σώσει δεν μπορεί καθώς
απέναντι στην ομορφιά της ζήσης αυθαδιάζει
αυτό το λίγο που του μένει με γκρίζο το χρωματίζει
και παραφροσύνη το είναι του γεμίζει …
Αλήθεια πόση ανοησία στον χρόνο μοιράζει το μυαλό
αντί ν΄ απολαμβάνει την ανάσα που του χαρίστηκε .
Στοχάσου τον λόγο μου καθώς σπαράζοντας
το πλήρωμα του χρόνου σου δείχνω ,
ζωντανό σε μοιρολογώ και μ επικρισία
την ζωή σου ν΄ αλλάξεις σου ζητώ.
Ανοίκειο είναι να ζητάς στ΄ άδικο που έκανες
να  σ΄ ευλογήσουν οι Θεοί κι απ΄ έναν Όμηρο
αθάνατους στίχους για σένανε να γράψει.
Ποιος τα πάθη σου να συγχωρέσει σαν
τον εαυτό σου δεν μπορείς
να πείσεις για των λόγων σου το δίκιο;
Ετούτο λοιπόν σου λέγω …  πως το τέλος
που σαν άρμα ζεμένο σ΄ ανέμους καταπάνω σου τρέχει,
του χαμού σου το μαντάτο φέρνει κι αν της μοίρα σου
ν΄ αλλάξεις θες  τον δρόμο τον φαρμακερό,  
άνοιξε της ψυχής σου το πουγκί που χεις σφιχτά δεμένο
με ματοβαμμένο κορδόνι και μοίρασε απλόχερα
του Προμηθέα την φωτιά, ζωή αντί για την ζωή σου....
Τετέλεσται προτού να πεις τ΄ άδικο μιας κενής ζωής 
ν΄ αναγνωρίσεις  και μοίρασε αυτό που σου απέμεινε ….
τα δυο σου χέρια απλωμένα στους ορίζοντες ….
Για δες πόσο μοιάζει η αγκαλιά με της ικεσίας το παράπονο. 



Levina














44 σχόλια:

Riccie Finestra είπε...

από τα καλύτερα σου, για μένα!
respect

ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ είπε...

Καλημέρα Λεβίνα..ωραίο το ποίημα σου...γράφεις ωραία..η ελληνική μυθολογία μου αρέσει...αν και λίγο λυπητερό το ποίημα σου :(

Χάρηκα που σε είδα στο σπιτάκι μου..η εικόνα που σου άρεσε είναι πολύ όμορφη , έχει κάτι ρομαντικό , εξωτικό... χαίρομαι που την ξεχώρισες , στην δίνω να χαλαρώσεις απολαμβάνοντας το όμορφο τοπίο...όμως μη φύγεις...θα χαρεί το δελφινάκι να διαβάσει τις λεζάντες σου :) Φιλούθκια

Lia είπε...

Πολύ όμορφο το κείμενό σου Levina μου!
Πολύ αληθινό!
Κρατώ αυτή τη φράση σου
"Αλήθεια πόση ανοησία στον χρόνο μοιράζει το μυαλό αντί ν΄ απολαμβάνει την ανάσα που του χαρίστηκε."

Φιλάκια πολλά!
Να προσέχεις!
Καλή δύναμη!

Υ.γ. Δεν αλλάζουν...!

Levina είπε...

Jony μου ευχαριστώ θα σου πω και περιμένω , γνωρίζοντας το χιούμορ σου, πότε θα μου πεις με τον δικό σου μοναδικό τρόπο,να αλλάξω κάτι που δεν θα σου αρέσει :-)

Kαλό βράδυ να ΄χεις !

Levina είπε...

Να είσαι καλά Δελφινάκι μου, μου έχει μείνει τελικά αυτή η εικόνα με τα καθίσματα μέσα στην θάλασσα ... μάλλον έχω ανάγκη από κάτι τέτοιο, να αράξω μέσα στο κύμα δίχως σκέψεις και προβλήματα και να βγω σε ένα μήνα από αυτό!!!
Σ΄ ευχαριστώ κοριτσάκι μου
τα φιλιά μου και καλό σου βράδυ :-)

Levina είπε...

Θεωρώ αλήθεια την φράση αυτή Λία μου, όπως και την κάθε φράση που γράφτηκε μέσα σε συναισθηματική φόρτιση , γιατί τότε και μόνο τότε λέγονται αλήθειες.

Τα φιλιά μου
Καλό βράδυ :-)

Taelia88 είπε...

"Για δες πόσο μοιάζει η αγκαλιά με της ικεσίας το παράπονο."
Πόσο βαθιά μιλούν τα ποιήματά σου, Levina..
Να περνάς όμορφα πολύ!

Άρης Άλμπης είπε...

Ένα πολιτικό κείμενο τυλιγμένο αριστοτεχνικά με το συναίσθημα. Γραμμένο με πόνο ψυχής, με σπαρακτική ειρωνεία. Και παρότι πικρό, ο επίλογός του αφήνει την ελπίδα, μέσα από τη δραματική έκκληση, σ’ ό,τι έχει μείνει στο πουγκί τής ψυχής. Καίριες οι παραπομπές στον Όμηρο, σ’ αυτόν τον ανεπανάληπτο δάσκαλο. Σαν …παλιός καθηγητής, αγαπητή μου Levina, βαθμολογώ το γραπτό σου με άριστα! Να είσαι καλά.

agriomeli είπε...

Εχουμε μπερδεψει τοσο πολυ τις βαθυτερες εννοιες της υπαρξης μας
γι αυτο και νιωθουμε χαμενοι μεσα στο πληθος 'η μεσα μας.
Μακαριος εκεινος που θα ξεμπερδεψει το κουβαρι και μπορεσει να πλεξει ρουχο της ψυχης για να αναληφθει συνειδητα .

Ομορφη γραφη ,λιβελουλα,
σε χαρακτηριζει...
με αντιπροσωπευει.

Καλησπερολουλουδο κι αποψε.

ΦΛΩΡΑ είπε...

Είχες μεγάλη έμπνευση σήμερα.
Τόσο προσεγμένο και όμορφο.
Τόσα μαργαριτάρια μαζεμένα!!!!
Κάθε λέξη κι ένα....
Δεν έχω τι να πω.
Σε φιλώ και σ' ευχαριστώ που μου επιτρέπεις να χαίρομαι τα μαργαριτάρια σου.

Ανώνυμος είπε...

Oμορφο και..ανθρωπινο. Σαν το τίτλο του. Μπραβο σου, έχεις ταλέντο.

Σε φιλω.

Levina είπε...

Σ΄ευχαριστώ Τίνα μου
να είσαι κι εσύ καλά εύχομαι!

Καλημέρα να έχεις ...

Levina είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ Άρη, έχετε πράγματι εμβαθύνει σε ότι έγραψα αλλά πως αλλιώς θα το διαβάζατε σαν παλιός καθηγητής!
Πολύτιμη η βαθμολογία, ίσως και το πρώτο άριστα που παίρνω στην ζωή μου, όπως πολύτιμα τα λόγια των φίλων που με διαβάζουν.
Να είστε καλά και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα να έχετε !

Levina είπε...

Τις έχουμε μπερδέψει Μελένια μου ή μήπως δεν μας ενδιαφέρουν καθόλου;
Μήπως όλα επιφανειακά και μικρά τα βλέπουμε και οι λέξεις έχουν χάσει την μαγεία τους;
Δεν ξέρω, ίσως φταίει η μέρα αλλά το παράλληλο σύμπαν που ζω αιωρείται στο κενό και με ζαλίζει.

Καλημέρα Μελένια μου
σε φιλώ και σ΄ ευχαριστώ ...

Levina είπε...

Φλωράκι μου εγώ σ΄ ευχαριστώ που είσαι πάντα εδώ κοντά μου και δεν υπάρχει θέμα στο τι επιτρέπω και τι όχι... αυτά έρχονται αυθόρμητα και δεν ρωτάνε ποιός θα τα δει , ποιός θα σκύψει επανω στις λέξεις και ποιός θα τις προσπεράσει αδιάφορα.

Σε φιλώ πολύ
Καλημέρα να έχεις εύχομαι...

Ανδρόνικος είπε...

Να που δεν τελειώνει η ποίηση.
Και μάλιστα τόσο εύκολα, όσο πιστεύουν κάποιοι.

Καλώς σας βρήκα!

Memaria είπε...

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό!!
Να είσαι καλά να μας ταξιδεύεις βαθιά μέσα μας!
Φιλιά πολλά!

Levina είπε...

Δεν γίνεται να τελειώσει η ποίηση Ανδρόνικε ... είναι οι λέξεις που τρέχουν σαν το νερό κι ο άνθρωπος, από τα βάθη των αιώνων, σ΄ αυτές ακουμπά όταν θέλει να εκφραστεί πέρα από τον καθημερινό του λόγο.
Να είσαι καλά και σ΄ ευχαριστώ πολύ.
Καλό βράδυ να ΄χεις ....

Levina είπε...

Κι εσύ να είσαι καλά και με όρεξη να μας ταξιδεύεις με το φωτογραφικό σου ταλέντο Μαρία μου :-)

Τα φιλιά μου και καλό βράδυ να ΄χεις....

Unknown είπε...

Ένας πραγματικός χάρτης θησαυρού που βρήκα χωρίς να χρειαστεί να σκάψω καθόλου. Ήταν εκεί έξω, καρφωμένος στον κορμό ενός δέντρου, στους πρόποδες του βουνού του μεγάλου νησιού σου, στο οποίο έδεσα για λίγο το καράβι μου για να το επισκεφθώ... Δεν θα τον πάρω μαζί μου. Θα ήταν ιεροσυλία. Τον απομνημόνευσα όμως και ίσως μια μέρα καταφέρω να βρω και τον θησαυρό που δείχνει ο χάρτης σου...

Σε φιλώ...

BloG-_o_-SatIRuS είπε...

Άνθρωπος Ον Παράλογο, μα και φυλακισμένο (οι πολλοί από τους λίγους) μέσα στα κελιά των εξαρτήσεών του, που έχουν μετατραπεί σε (απάνθρωπο) "τρόπο ζωής" και νομίζει (με τον τρόπο που του δίδαξαν να σκέφτεται) πως θα "λευτερωθεί" και θ' ανασάνη αν καταφέρει κι εκείνος να αποκτήσει λίγα (ή πολλά) από τα όπλα του δυνάστη του...

Πολύ καλό!
Καλησπέρα!!

Ελενα Λ. είπε...

"Αλήθεια πόση ανοησία στον χρόνο μοιράζει το μυαλό αντί ν΄ απολαμβάνει την ανάσα που του χαρίστηκε."
Τι έγραψες πάλι βρε Λεβινάκι!
Μας τρέλανες!
Φιλιά πολλά τρυφερό κορίτσι!
Προσυπογράφω!

Ανώνυμος είπε...

Με τα δυο της χερια απλωμενα στους οριζοντες κ το στηθος λαβωμενο να αιμορραγει,ικεσια κ ελεος κ παραδοση στο πεπρωμενο της ζητα;;;
Ειναι αραγε γεγραμμενο το τελος ή να χαιρομαστε που αυτα τα γονατα,τα ποδια,στηριζουν ακομα ενα κορμι σακατεμενο,που το χτυπουν ακομα αλυπητα να το στραγγιξουν απο ζωη;;;
Να ελπιζουμε θαρρω πως πρεπει γιατι μπορει απλα να στραφει με τα χερακια της αυτα απλωμενα προς την ανατολη κ τον ηλιο τον ζωοδοτη να νιωσει κ να αναθαρρησει!

Αντεχει η Ελλαδα μας ακομα!!!!
Γιατι αντεχουμε εμεις!!!!! Κεφαλι φαινεται πως σκυβουμε,μα η φλογα σιγοκαιει! Θα γινει πυρκαγια,θα γινει μπουρλοτο! Κ αλιμονο τους!!!! Αλιμονο τους λεω μονο!!!!!!

Vailie*

Άιναφετς είπε...

Εξαιρετικό... και όταν ο ανθρώπινος παραλογισμός εμπνέει τον ποιητή...οι υπόλοιποι σιωπούν!

ΑΦιλιά στη γειτονοπούλα μου!

Levina είπε...

Aδύνατον να χαθείς Καπετάνιε μου, τον έχω μαζί μου πάντα αυτόν τον χάρτη που είδες στο Πειρατικό... προς το παρόν ξεμένω στο λιβάδι με τους Λεμούριους και στον δίνω να πας όπου θες... όταν κουραστώ με τα τραγούδια και τα παιχνίδια τους θα σφυρίξω να γυρίσεις να με πάρεις :-)

Καλό βράδυ να ΄χεις
χωρίς φουσκοθαλασσιές :-)

Levina είπε...

Δεν μπορώ να το σκεφτώ έτσι B_o_S αν και σωστά τα λες... όμως δεν θέλω να δω τον άνθρωπο να αποκτά τα όπλα του δυνάστη και να συνεχίζει εκείνος αυτό που σιχαινόταν μέχρι εχθές...Θα προτιμούσα καθολική ελευθερία από όλα τα όπλα που σε κάνουν φαινομενικά ανώτερο ... η πραγματική δύναμη είναι στο μυαλό μας.

Σ΄ ευχαριστώ πολύ
Καλό σου βράδυ εύχομαι !

Levina είπε...

Σ ευχαριστώ πολύ Έλενά μου και χαίρομαι που έχουμε ταύτιση απόψεων, αν και δεν είναι η πρώτη φορά που το διαπιστώνω αυτό :-)

Σε φιλώ κι εγώ και σου εύχομαι μια όμορφη Καλοκαιρινή βραδιά !

Levina είπε...

Πότε μικρό μου Βάιλι θα γίνει αυτό το μπουρλότο; Πότε θα αποφασίσουμε πως χάνεται η Ελλάδα μας και μαζί της χανόμαστε κι εμείς και τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας αν φυσικά κάνουν ποτέ τα παιδιά μας παιδιά γιατί ούτε το μέλλον τους δεν μπορούν να ονειρευτούν τώρα πια!
Πότε θα ξυπνήσουμε;
Αντέχουμε και θα αντέχουμε αλλά ως πότε;

Σε φιλώ πολύ κοριτσάκι μου
και λυπάμαι αν σε στενοχωρώ με αυτά που γράφω ...

Levina είπε...

Ακριβώς Μαγισσούλα μου ... αυτός ο ανθρώπινος παραλογισμός τσακίζει το μυαλό μου και μου ανεβάζει τους σφυγμούς πολλές φορές τώρα πια ... και το βλέπω να χειροτερεύει!

Σ΄ ευχαριστώ γειτονάκι :-)

airis είπε...

Δεν θα σταθώ στην πανέμορφη γραφή του που φωνάζει Λεβίνα...αλλά στις εικόνες που μου έδινε διαβάζοντας το μοιρολόι τούτο γλυκιά μου κοπέλα...Τόσος λυρισμός κι όμως τα λόγια σου τσακίζουν ! Τι πάντρεμα ατίθασο κι όμορφο; Κι ενώ πονούσα γοητευμένη θα δηλώσω!

Αργώ και σε διαβάζω όταν έχω χρόνο κι ησυχία να σε απολαύσω....
Φιλάκια πολλά !

Velvet είπε...

...γι αυτό "κάλιο" τους οφθαλμούς σου θυσία να προσφέρεις...

Θα εννοούσες "κάλλιο" φαντάζομαι


υγ.
Μια και δεν βρισκω ψεγάδια


Levina είπε...

Τι σημασία έχει ο χρόνος Αριστέα μου;
Όλα πρέπει να γίνονται όταν είναι η ώρα τους κι όχι όταν τα πιέζουμε για να συμβούν ή έτσι τα θέλουμε σώνει και καλά!
Σ΄ ευχαριστώ πολύ !
Καλό βράδυ να ΄χεις :-)

Levina είπε...

Πολύ σ΄ ευχαριστώ Velvet, το διόρθωσα ήδη στο κείμενο που αν και το ξεσκόνισα πάλι κατάφερα να κάνω το λάθος!


Να είσαι καλά και καλό βράδυ να ΄χεις :-)

Mia Petra είπε...

Βρε Λεβίνα, κάνε κάτι μάτια μου. ΠΡΕΠΕΙ να σε διαβάσει πιο πολύ πλήθος. Αυτό που δημιουργείς εικόνες ολόκληρες, είναι χάρισμα, η δε φωτογραφία σου, πάντα δένει τέλεια! Σε φιλώ γλυκά! :)))

Freeanemos είπε...

"Για δες πόσο μοιάζει η αγκαλιά με της ικεσίας το παράπονο"

Χάρισμα θεϊκό η ψυχή που βαθιά αισθάνεται ...ισορροπώντας στις λεπτές εκείνες διαχωριστικές γραμμές της ουσιαστικής αγάπης ...

Υποκλίνομαι....

nikosmous είπε...

Πέρασα αργά, αλλά στάθηκα... σα να γράφτηκε πάνω στην ώρα... στη συγκυρία.Για ένα τέλος έψαχνα να βρω στο μακρινό ορίζοντα-όποιο κι αν είναι... όμορφα δοσμένο- και να που με ταρακούνησες..!
Έχεις την αγάπη μας!:-)

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Όσο υπάρχουν ακόμα Ποιητές, κρατάω τη φαρέτρα μου γεμάτη με ελπίδες.
Υποκλίνομαι στη γραφή σου!
Και σ' ευχαριστώ για το βραδινό κέρασμα...

nikosmous είπε...

Είμαι σίγουρος πως δε σ΄ αρέσουν τα βραβεία και χαίρομαι γι΄ αυτό... δεν είχα όμως τι άλλο να σου χαρίσω για όλες αυτές τις στιγμές συμπαράστασης και να σου εκφράσω τη μεγάλη ευγνωμοσύνη μας, αλλά μ΄ όλη μας τη καρδιά προσφέρουμε αυτό το βραβείο που όσο ασήμαντο κι αν φαίνεται, για μας δε θα ΄ναι ποτέ αρκετό!Σε περιμένει στο ιστολόγιο!
Καλό σου ξημέρωμα!

Levina είπε...

Joan μου συγνώμη για την αργοπορία της απάντησης ...
Σ΄ ευχαριστώ πολύ, απίστευτα ενθαρρυντικά τα λόγια σου όμως δεν έχω σκεφτεί σοβαρά μέχρι τώρα αυτή την εκδοχή... θα ήθελα να γνωρίζω όλες τις παραμέτρους για ένα τέτοιο εγχείρημα και μόνο αν με ικανοποιούν να προχωρήσω...
Να είσαι καλά
Σε φιλώ και σου εύχομαι όμορφη μέρα να έχεις :-)

Levina είπε...

Στέλνω κι εγώ την αγάπη και τις ολόψυχες ευχές μου Νικο μου και για τους δυο σας μα πιο πολύ για το γλυκό σου Σοφάκι :-)

yg. Πολύ καλά έχεις καταλάβει πως τα βραβεία ... όχι δεν μου αρέσουν αλλά μου φέρνουν αμηχανία γι αυτό και τα αποφεύγω ... το ίδιο νοιώθω και με αυτό ... η θετική σκέψη, οι ευχές που δίνει η ψυχή, η αγάπη που νοιώθεις για κάποιον που μπορεί να μην έχεις γνωρίσει ποτέ από κοντά αλλά αισθάνεσαι να συμπάσχεις με τον πόνο του, το να φέρνεις τον εαυτό σου σε παρόμοια θέση και να αναρωτιέσαι τι θα είχες εσύ ανάγκη; Όλα αυτά Νίκο μου δεν χρειάζονται και δεν γίνονται για τα βραβεία αλλά για την απλή ανθρώπινη επαφή που ξεπερνάει τα καλώδια και τις οθόνες μας.
Αυτό θα το θεωρήσω σαν ξεχωριστό και θα το πάρω όπως θα το έπαιρνα αν μου στέλνατε μια απλή κάρτα με το ταχυδρομείο αφιερωμένη όχι στις δύσκολες ημέρες που πέρασαν αλλά στις όμορφες μέρες που θα έρθουν για εσάς :-)
Ευχαριστώ_

Levina είπε...

Μαρία μου η ποίηση είναι μέσα στο DNA μας σαν Έλληνες που είμαστε... δεν θα τελειώσει ποτέ ... πάντα θα προσπαθούμε με λυρικό τρόπο να μιλήσουμε για τους πόνους, τα θέλω μας, το σήμερα ή το αύριο, για την ζωή και τον θάνατο.
Σ΄ ευχαριστώ πολύ
σε φιλώ και σου εύχομα Καλημέρα με χαμόγελο :-)

Ευάγγελος είπε...

Βαθειά ανθρώπινος ο στοχασμός σου με διαχρονικό μήνυμα και ισχύ. Πόσο εύκολα όμως το λησμονούμε στης καθημερινότητας και του στιγμιαίου το δηλητηριώδες της ψυχής μας σφιχταγκάλιασμα.

Levina είπε...

Freeanemos, καλό μου κορίτσι τώρα βρήκα το σχόλιό σου κρυμμένο στα ανεπιθύμητα ...
Σ΄ ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου!
Είναι μοναδικές οι ψυχές και γεμάτες φως εκείνες που βλέπουν πέρα από όσα ''φαίνονται''.

Να έχεις μια όμορφη μέρα :-)

Levina είπε...

Πολύ εύκολα Ευάγγελε ξεφεύγουν εκείνοι που μόνο ανάλαφρες σκέψεις έχουν στο μυαλό και άλλοι τους έχουν στρώσει τον δρόμο της ζωής τους και ακόμα χειρότερα εκείνοι που επάνω στα απομεινάρια μιας χώρας χοροπηδάνε ακόμα πετσοκόβοντας ότι απέμεινε από το κουφάρι της, αμετανόητοι πάντα!

Καλημέρα σου εύχομαι
να είσαι καλά :-)

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...