Κιτρινισμένα
τα φύλλα που φέρνει ο αγέρας
Απ
΄ το μισάνοιχτο παράθυρο σαν διαλύομαι
Επάνω
στα πλακάκια αφήνοντας το κορμί μου
Να
ξεκουραστεί και την ψυχή μου λευτερώνω
Σε
μιας ομίχλης την αρχή, ώρες αμφιβολίας
Επάνω
στο ανατομικό τραπέζι που με ξαπλώνεις
Με
το νυστέρι θες τα βάθη μου να ξεδιπλώσεις
Να
μάθεις
Τι
αναζητάς
στο τίποτα;
Τίποτα
και Όλα
τα βαφτίζω μοναξιά
Σκέψη,
φίλοι κι ετούτη η ζωή στην μοναξιά δοσμένα
Να
μοιάζει ταινία τρομακτική και
περιμένω
Πότε
το αδηφάγο τέρας θα εμφανιστεί
Μέσα
από το απόλυτο της σκέψης μου σκοτάδι
Να
βανδαλίσει το υπόλοιπο μιας άγονης ζωής
Κέρινα
πρόσωπα με αγκαλιάζουν στολισμένα
Με
την μάσκα της αρχαίας τραγωδίας κι ο
χορός
Υμνεί
την φυσιολογικότητα του θανάτου
Ένας
θάνατος που σέρνεται στους τοίχους ,
Καταπίνει
την αίσθηση της ελπίδας
Για
ένα αύριο που δικό μου το βλέπω
Και
να ‘ τα λόγια μου
Λόγια
μικρού ανόητου παιδιού να μοιάζουν
Κοίτα
με σαν όρθια , ελεύθερη θα σταθώ
Σαν
θα ουρλιάξω απέναντι στις χθεσινές μου σκέψεις
Κόντρα
στην γη που μονότονα γυρίζει
Κόντρα
στον ήλιο που κάθε μέρα βγαίνει
Κόντρα
στην νύχτα που χρόνο δεν χάνει
Κοίτα
με σαν τα σωθικά μου θα εκθέτω
Κοίτα
με σαν γίνω ποτάμι για να πνίξω
Τα
φράγματα, τα ‘πιθανόν’ και τα ‘μπορεί’
Σου
γνέφω ‘Έλα’ και θα τους δείξουμε
Πως
τις γυμνές ελπίδες μόνο τα όνειρα
Μπορούνε
να τις ντύσουν
Levina
22 σχόλια:
Απλά πανέμορφο...δεν αφήνω άλλα σχόλια για να μην χαλάσω τη μαγεία του!
<< Tis γυμνές ελπίδες μόνο τα όνειρα μπορούνε να τις ντύσουν...>
ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ !!
Τα προηγούμενα...μία κραυγή... Θυμωμένη, κουρασμένη, αποκαμωμένη ίσως...
Πολύ αληθινό ! Ξεπήδησε !
Ελπίδα κι όνειρο!!!
Τόσο στενά δεμένες λέξεις για να μπορεί η μία να υποστηρίζει την άλλη.
Σε τι μπορεί να ελπίζει κανείς αν δεν έχει όνειρα;
Τι όνειρα μπορεί να κάνει αν δεν του περισσεύει ελπίδα;
Οι στίχοι σου όπως πάντα βαθυστόχαστοι και γλυκά μελαγχολικοί.
Πολλά φιλιά στο ευαίσθητο Levina-κι μας.
ninaki μου
η μαγεία δεν χάνεται ... είναι βαθιά μέσα μας , κανένας δεν μπορεί να την αγγίξει με λόγο η πράξη ....
σ΄ ευχαριστώ που είσαι εδώ και σε φιλώ πολύ :)
Είμαι κουρασμένη Gip μου
καλά το κατάλαβες, όμως όχι περισσότερο κουρασμένη από εσένα ή τον καθένα από όλους τους άλλους γύρω μας που τους έχει απομείνει ψυχή και καθαρή σκέψη.
Ελπίζω ακόμα :)
Σε φιλώ και σ΄ ευχαριστώ για την παρέα σου !
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω Φλωράκι μου τις δυο αυτές λέξεις , όπως το λες δεμένες ... η μια παρασέρνει την άλλη κι οι δυο φέρνουν το ξημέρωμα στην σκέψη ... χωρίς όνειρα θάνατος η ζωή, σκοτάδι ... όπως έγραψα στον καλό μου Gip, Ελπίζω ακόμα !
Σε φιλώ αγαπημένο μου
και ειδικά σε σένα το λέω ... κοίτα πάνω από τα κεφάλια όσων σε στενοχωρούν, πέρα μακριά δες το απέραντο κι όχι το λίγο εμπρός σου ...
Πόσο μ' αρέσει το σπιτάκι σου.
Εδώ θέλω να ξαπλώσω, στις μουσικές και στην αγκαλιά σου ν' αφεθώ.
Κι ας είναι τα λόγια σου αληθινά και σκληρά.
Οπως η ζωή μας.
Σε φιλώ πολύ Λεβίνα μου:)
Στην πρώτη ανάγνωση είδα έναν έρωτα αδηφάγο, στη δεύτερη ανάγνωση είδα μια απόφαση, ένα βιαστικό ταξίδι προς το άγνωστο, που είναι σίγουρα καλύτερο από το στείρο και βασανιστικό χτες. Στην τρίτη ανάγνωση, είδα ένα νέο κορίτσι να ρίχνει την τράπουλα των λέξεων σπρωγμένο από "θείο" χάρισμα.
Δεν θα το διαβάσω τέταρτη, μόνο αν μου δοθεί ξανά, η σκυτάλη της έμπνευσης. Καλώς σε βρήκα, Λεβίνα
Μελαγχολική....αλλά μου αρέσεις! Όπως πάντα!
Φιλιά! ♥
♫ ♫ ♫ ♫ ♫ Οι νότες ....εξαιρετικά αφιερωμένες!
M' αρέσει που είσαι εδώ serenata μου, να σε κρατάω από το χέρι , να καθόμαστε πλάι στο τζάκι και να συζητάμε για τα σκληρά και δύσκολα, να γελάμε με τα όνειρα και τις γκάφες μας, να χαιρετάμε όσα χάσαμε, να καλωσορίζουμε όσα θα έρθουν ... αυτή είναι η ζωή μας ... γεμάτη μικρές στιγμές :))
Δεν έπεσες καθόλου έξω καλή μου Marron , έναν ατελείωτο έρωτα με την ίδια την ζωή είδες, με όλες τις στιγμές της ζωής, το παρελθόν και το παρόν να στρώνουν τον δρόμο στο μέλλον ξορκίζοντας με τον λόγο κάθε εμπόδιο ... όσο χτυπά αυτή η καρδιά, ερωτευμένη θα είναι με ότι υπάρχει γύρω της κι όσο υπάρχουν δυνάμεις θα γράφει γι αυτά!
Σ΄ ευχαριστώ πολύ που ήρθες και ένα φιλί για καληνύχτα σου στέλνω :))
Πεισμωμενη μου μικρη!!!! (η ψυχη δεν μεγαλωνει!!! να μην τα ξαναλεμε...)
Οι ελπιδες κ τα ονειρα,ε;;;;
Ευτυχως, ειναι κ α δυο τζαμπα....ευτυχως!!!
Στα ονειρα μας λευτερα ελπιζουμε κρυφες επιθυμιες κ ποθους κ ψυχη.....
Πολυ μου αρεσαν οσα ξεπηδησαν απο μεσα σου ξανα!!
Ευχες για ομορφο υπολοιπο σ/κ! :-P
Κ φυσικα δεν μπορει να με αφησει ασυγκινητη. Το τρυφερο στιγμιοτυπο της φωτο!
Υπεροχη οπως παντα...... ;-)
Καλή χρονιά, Λεβίνα. Όπως την χρειάζεσαι, με υγεία πάνω απ' όλα, και με τα απαραίτητα στην ζωή. Και με αρκετή, μουσική, παρέα. Σ' ευχαριστώ για το μήνυμα σου, στην άλλη κοινότητα. Σου απάντησα. Τελευταία -εκεί- δεν επιτρέπω να σχολιάζουνε, επειδή δεν θέλω και για να ξεκολλήσω από τον εθισμό μου από το ίντερνετ. Όπως τα είπες: η ζωή είναι εκεί έξω. Να είσαι καλά και να χαμογελάς. Με εκτίμηση, ένας φίλος.
vailie μου
υπάρχουν γερασμένες ψυχές που ζουν σε νεανικά κορμιά και ψυχές που όσο περνούν τα χρόνια τόσο βλέπουν το μάταιο ανόητων αναζητήσεων και επικεντρώνονται στα λίγα, τα μικρά, τα σημαντικά και παίρνουν από εκεί το ελιξίριο της νιότης ... Περαστικές οι συννεφιές που καλύπτουν τον ήλιο τους!!
Τα φιλιά μου και τις ευχές μου
για μια όμορφη εβδομάδα :))
Σ΄ ευχαριστώ Γεράσιμε,
Συμφωνώ μαζί σου κι εγώ σου εύχομαι όλα να σου πηγαίνουν καλά !
Με τα όνειρα και τα χαμόγελα μπορούμε μόνο να πολεμάμε ότι δυσάρεστο έρχεται!
Τα φιλιά μου
Καλή εβδομάδα :))
Καλή εβδομάδα. Να είσαι καλά.
Κόντρα, όσο μπορείς κόντρα στον άνεμο... Μόνο η αντίσταση μπορεί να γίνει σωτηρία...
Κι αν έχει όνειρο η ελπίδα μπορεί και να αντέξουμε...
Καλό βράδυ Λεβίνα μου!
Πάντα χαμόγελα, ή σχεδόν ... πάντα!
:)
Λόγια μικρού ανόητου παιδιού...
Λόγια όλα ή τίποτα...
Λόγια ορμητικά νερά του αφρισμένου ποταμού...
Λόγια όνειρα κι άρχισε να ντύνεις μ' αυτά τη γυμνή ελπίδα που κουλουριάζεται στα πόδια σου γιατί έρχεται βαρυχειμωνιά...
Την άνοιξη θα είναι όλα όμορφα κι ο ήλιος πιο φωτεινός. Και τα όνειρα θα φτερουγίζουν τριγύρω σαν πολύχρωμες πεταλούδες...
Η ελπίδα δεν θα τα χρειάζεται πια για να ζεσταθεί αλλά για να τις γλυκαίνουν το βλέμμα...
Θα σηκωθείς κι εσύ μαζί τους και θα πετάξεις...
Λόγια μικρού ανόητου παιδιού που μπουσουλάει από εποχή σε εποχή ματώνοντας τα γόνατά του...
Έγραψες πάλι Λεβινάκι...
Τα φιλιά μου...
Όπως όλοι μας hana μου
έτσι κι εγώ .... με όπλο το χαμόγελο όπως το λες σχεδόν πάντα ...
και με την σκέψη στο αύριο και μόνο σε αυτό γιατί πλέον κατάλαβα πως το πριν δεν ωφελεί να το σκέφτομαι παρά μόνο σαν το σκαλοπάτι της γνώσης για ότι θα έρθει στο μετά !
Τα φιλιά μου και καλή εβδομάδα να έχεις :)
Έχοντας στο μυαλό μου όλους όσους υπάρχουν γύρω μου, γνωστούς και αγνώστους, λόγια δικά σας και όνειρα και ελπίδες που διαβάζω στις σελίδες σας ... έτσι μιλάω ... με όλα αυτά που σκεφτόμαστε και που καμιά φορά δεν τολμάμε να τα πούμε δυνατά μη και μας περάσουν για αφελείς ή απλά ονειροπόλους :))
Καλή εβδομάδα Καπετάνιε μου !
Η μοναξιά αρχίζει σιγά σιγά να ντύνει τα όνειρα, με την ελπίδα να φυλλορροεί σε ένα μέλλον αβέβαιο.
Η ζωή είναι μια ανάσα που χάνει το άρωμα της ευτυχίας και μελαγχολεί ρεμβάζοντας...
Δημοσίευση σχολίου