Ένα βράδυ ακόμα
Να στέκομαι πίσω από το τζάμι
Αφηρημένα να κοιτάζω έναν σκοτεινό ουρανό
Να φυσάω υγρή ανάσα στο γυαλί
Και με τα δάχτυλα
γράμματα ασυνάρτητα να σχηματίζω
Χωρίς νόημα , έτσι για να γράφω λέξεις
Ακόμα μια νύχτα , περιμένω να περάσει και αυτή
Τα μεσάνυχτα στην πολυθρόνα να με βρίσκουν
Με ένα βιβλίο αγκαλιά και δίπλα μου στο τραπεζάκι
ένα ποτήρι γεμάτο με κρασί
η μόνη πολυτέλεια που δεν εγκατέλειψα ποτέ.
Αναμένα τα πολύχρωμα κεριά ,
μια μυρωδιά κανέλας και άγριου τριαντάφυλλου
να μπερδεύονται στον αέρα π΄ ανασαίνω
Σε σκέφτομαι, πώς να είσαι άραγε
Ποια είναι η μορφή σου, που κάθεσαι
Τι ονειρεύεσαι, πως ζεις, τι κάνεις?
Αυτή την στιγμή άραγε ακούς την μουσική σου?
Θα πίνεις κάποιο ποτό, με μάτια ονειροπόλα
θα κοιτάς τ΄ αστέρια που πεθαίνουν γλιστρώντας
γοργά σε έναν άλλον ουρανό... ποιο αστέρι ψάχνεις?
Μήπως κάνουμε την ίδια ευχή, μήπως και την ίδια σκέψη τώρα?
ή αφηρημένα θα κοιτάς στον τοίχο τις σκιές που σου χορεύουν
Η ανάσα μου βγαίνει κοφτή το στήθος μου πονάει ,
νοιώθω πως τούτο το φτωχό μυαλό
Βουτιά θα κάνει στο κενό , μέσα στα σκοτάδια
Να κυνηγήσει , όνειρα, σκέψεις, λόγια, την φωνή σου
Άγνωστο στο άγνωστο κι όμως γνώριμο πολύ
σα να το έχω ξαναζήσει , σα να το έχεις ξαναζήσει
σε μια πρότερη ζωή
Ανάμνηση άλλης ζωής
Δικαίωμα σου δίνει
Levina 01/02/12
24 σχόλια:
Το κερί με μυρωδιά κανέλας και τριαντάφυλλου, το κρασί (οπωσδήποτε κόκκινο)... τι όμορφες εικόνες !
Αφήγηση ερωτευμένη με τον έρωτα.
Εξαιρετικό !
Καλό σου Σ/Κ !!
Αυτή η ανάμνηση άλλης ζωής που όταν έρχεται είναι τόσο στιγμιαία και δεν σου φωτίζει καθόλου την ανάμνηση.
Όμως είμαι σίγουρη πως υπάρχει πολλή δυνατή και γι αυτό ξεπροβάλλει και τις ώρες της περισυλλογής ξεπροβάλλουν και οι χαρακτήρες που στιγμάτισαν τις προηγούμενες ζωές μας.
Πιστεύω όμως πως κάποια στιγμή αυτή η παντοτινή ένωση θα γίνει.... αυτήν περιμένουμε...
Αχ, αυτές οι νυχτερινές ώρες των αναπολήσεων!
Έπειτα έρχεται το πρωί και το φως της μέρας ίσως απαλύνει τις σκιές εκείνων που η απουσία τους σημαδεύει τις νύχτες...
Χαμογελαστή καλησπέρα! Λεβίνα μου! Εδώ ο ήλιος ομορφαίνει λίγο τις εικόνες...
:)
Λεβίνα μου,
τι όμορφο ποίημα!
Οχι μόνο για τ' αυτιά.
Εχει μυρωδιές και γεύσεις.....
Κεριά με μυρωδιά από κανέλα, άγριο τριαντάφυλλο και κόκκινο κρασί.
Κόκκινα.......
Σε φιλώ πολύ:))
Πίσω από το τζάμι, η φαντασία καλπάζει, όταν έχει για παρέα τη μοναξιά. Οι σκέψεις χορεύουν και αναδύουν επιθυμίες και προσδοκίες...
Στιγμές περισυλλογής...
"– Όμορφη βραδιά απόψε. Άκου, πως τραγουδάει το τριζόνι! Σε λίγο θα βγεί ο Αυγερινός. Σε λίγο θα Ξημερώσει. Κοίτα που ξεχάστηκε μια ξελογιασμένη καρδερίνα. Και ξαγρυπνά. Κοιτάζει το φεγγάρι. Και ονειρεύεται…
– Σε λίγο θα ξημερώσει… Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι. Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι. Κι ονειρεύονται… Ονειρεύονται και ελπίζουν…"
~ Αλκυόνη Παπαδάκη
Θέλησα με αυτό να συνοδεύσω τους όμορφους στίχους σου. Καλό ξημέρωμα φίλη μου.
Αν αυτή η βραδιά είναι συνηθισμένη, πώς θα ονομάσεις τις άλλες;
Εύχομαι να έχεις ένα όμορφο βραδάκι...
Kαλημέρα καλέ μου Gip
ο έρωτας που έχουμε με την ίδια την ζωή δεν τελειώνει ποτέ !
Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα :))
Έχει πολύ δύναμη ο άνθρωπος μέσα του Φλωράκι μου, το δείχνει σε κάθε δυσκολία που θα συναντήσει στην ζωή του ... Δεν ξέρω πια αν περιμένω κάτι , ζω, γελάω, αγαπάω ότι με περιβάλλει και αυτό είναι το εναρκτήριο λάκτισμα για να δέχομαι τα χρόνια που έρχονται και να ονειρεύομαι για ένα κόσμο που θα υπάρχει και θα είναι πολύ καλύτερος μετά από εμένα.
τα φιλιά μου Φλώρα μου
καλή εβδομάδα να έχεις :)
Aκόμα και μέσα από τις απουσίες μαθαίνω hana μου, η ζέστη των όμορφων στιγμών δεν χάνεται με την απουσία ... γλυκιές νοσταλγίες που μόνο ένα τρυφερό χαμόγελο αφήνουν στα χείλη.
Καλή εβδομάδα καλή μου, σε φιλώ πολύ :))
Πράγματι έχει πολύ κόκκινο αυτό το σπίτι!! και πολλές γλυκές μυρωδιές , από την φύση που το περιβάλλει και που φέρνουν όμορφες εικόνες στο μυαλό!
Πολλά φιλιά serenata μου, ΄
να έχεις μια όμορφη εβδομάδα :))
Να καλπάζει πρέπει η φαντασία, στο πριν και στο μετά να ανοίγει δρόμους, φτάνει να μη βαλτώνει το μυαλό και βρίσκεται σε αδιέξοδα Σταμάτη μου.
Να είσαι καλά , καλή εβδομάδα :))
Όμορφα τρυφερά λόγια για ψυχές που ξενυχτάνε κι ονειρεύονται , αναπολούν και σχεδιάζουν για την επόμενη μέρα!
Σ΄ ευχαριστώ Μαράκι μου γλυκό,
σε φιλώ και σου εύχομαι καλή εβδομάδα :))
Μα έτσι ήσυχες είναι οι βραδιές μαγισσούλα μου, γεμάτες σκέψεις, ονειροπολήματα και λίγο από προβληματισμούς, λίγο από λύσεις, λίγο από το χθες και λίγο από το πως να προετοιμασθεί το αύριο που μας έρχεται...
Καλή μας εβδομάδα γειτονάκι, σου στέλνω πολλά πολλά φιλιά :))
Ανάμνηση άλλης ζωής, δικαίωμα σου δίνει... Πόσο υπέροχο... πόσο υπέροχο ήταν όλο... Καλημέρα και καλή εβδομάδα...!
Μου αρέσει το ξεδίπλωμα των σκέψεων σου,μπορεί να συνδυάζει την εσωτερική σου πραγματικότητα με την φαντασία του αγνώστου. :)
Καλημέρα Μαρία μου,
νομίζω πως κατάλαβες πολύ καλά αυτή την μικρή φρασούλα που συνοψίζει όλα σχεδόν τα παραπάνω γραφόμενα !!
Να έχεις μια όμορφη μέρα,
σε ευχαριστώ πολύ :)
Αδύνατον να τιθασευτεί η φαντασία Κ.L., καλό να συνδυάζεται με τα μέσα μας αλλά αυτή πάντα θα βρίσκει τον τρόπο να ξεφεύγει σε δρόμους απερπάτητους :)
Καλημέρα σου!
Φτανουν λεξεις στις ακρες των χειλιων μου,
φτανουν δακρυα στις ακρες των ματιων μου,
Αυτες οι α-συνηθισμενες βραδιες με τις α-συνηθισμενες σκεψεις τους...
Δικαιωμα ζωης κ στ'ονειρο πως δινουν ξεγελιεμαι....
Σε φιλω.... (μπηκα πολλες φορες,μα μολις τωρα μπορεσα να γραψω κατι...)
Συνήθως, ένας άνθρωπος, που μετά από αρκετό καιρό, θα αισθανθεί σίγουρος για την θετική στάση, στην ζωή, και πόσα καλά, μπορεί να προκύψουν, θα αισθανθεί την επιθυμία, να μοιραστεί αυτή του τη ζωτικότητα, με όσους θεωρεί, πρόσωπα, εμπιστοσύνης.
Κάπως έτσι, η χαρά μοιράζεται και το παρελθόν μένει πίσω, εκεί που ανήκει. Τι.... κι αν του μπαίνουν συνεχώς, εμπόδια, να κάνει μια σχέση: βλέπεις είναι άνεργος, και αρέσει, μόνο οπτικά: από άγνωστες του, στον δρόμο. Ευτυχώς φαίνεται νεότερος, κι έτσι δικαιολογεί τον εαυτό του, για τον χαμένο, χρόνο, χωρίς θετική στάση, απέναντι στην ζωή.
Όμως η ανανέωση, θα διώξει ακόμη κι αυτή, την σκέψη: έτσι είναι οι περισσότερες, γυναίκες: δεν λένε, ναι, μήτε όχι, παρά ένα αόριστο, ίσως, σε οτιδήποτε αφορά την επικοινωνία τους με τον άντρα. Αυτός θα τις αλλάξει?
Είναι βλέπεις που τελευταία επανέρχεται κείνο το ένστικτο, να κάνει δική του οικογένεια, με ευθύνη και ωριμότητα. Αλλά με τι όρους, αφού η συμπεριφορά των γυναικών που θα συναντήσει εκεί έξω, θα του υψώσουν ξανά και ξανά, έναν αδιαπέραστο, τοίχο. Ευτυχώς που έχει χιούμορ και ξεπερνά, κάτι τέτοιες ....θεωρίες.
Επιστρέφει ξανά, όλο και πιο δυνατά, στην τέχνη: αυτή δεν θα τον απορρίψει, μήτε θα του βάλει όρους, κι ούτε θα τον προσβάλει, με κενά, ίσως.
((Αναρωτιέμαι, τελικά, γραφιά, 17 χρόνια που γράφεις για τις γυναίκες, βγήκε τίποτα καλό, από αυτό?))
Mικρό μου Βάιλι
όπως κάθομαι τώρα να σου απαντήσω βλέπω έξω τον αέρα να παιδεύει τα δέντρα έξω κι ένας γκρίζος βροχερός ουρανός δεν με αφήνει κάτι έξυπνο να απαντήσω.
Μόνο ένα φιλί και μια αγκαλιά μπορώ να σου στείλω και να σου ευχηθώ για μια όμορφη μέρα :)
Ίσως τελικά αυτός ο γραφιάς να μη συνάντησε ακόμα το άλλο του μισό … δεν βρήκε Εκείνη που το «Ίσως» δεν το χρησιμοποιεί για πρόσχημα , τα μισόλογα και οι ακκισμοί δεν είναι ίδιον του χαρακτήρα της . Υπάρχουν και άνθρωποι ( εδώ δεν θα χρησιμοποιήσω μόνο τον όρο «γυναίκες», που γνωρίζουν πολύ καλά την σημασία των συναισθημάτων και των λέξεων και που το Ναι και το Όχι είναι αυτό ακριβώς που εννοούν.
Ευχή μου είναι να βρεθεί στον δρόμο του γραφιά κάποια τέτοια γυναίκα που θα βάλει τέλος στις αναζητήσεις του !!
Καλημέρα καλέ μου Γεράσιμε
Δεν χρειαζονται "εξυπνα" σχολια καλη μου! Παντα γραφω ο,τι μουρχεται αυθορμητα απο την καθε αναρτηση κ γιαυτο πολλες φορες δεν διαβαζω τα σχολια των αλλων,παρα μονο αφου εχω γραψει το δικο μου.
Η αγκαλια,το φιλι κ η στοργη που μου βγαζεις ειναι πιο σημαντικα κ με γεμιζουν περα απο καθε λεξη!
Σ'ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου!!!
Vailie μου
το ίδιο κάνω κι εγώ ώστε να έχω πάντα την δική μου γνώμη σε ότι διαβάζω ...
η λέξη 'Έξυπνα' σε εμένα πήγαινε και σε ότι με πνίγει αυτό τον καιρό αποσυντονίζοντας την σκέψη μου, μπλοκάροντας τους δρόμους του μυαλού ... διάβασα τα τρυφερά λόγια στο σχόλιό σου κι απόμεινα να τα κοιτώ σκεφτόμενη πως είναι σπάνιο πια να βλέπεις να υπάρχουν γύρω σου πραγματικά τρυφεροί άνθρωποι που δεν φοβούνται να μιλήσουν για όσα νοιώθουν.
Μετά ... χάζεψα και δεν βρήκα τι να απαντήσω !
Σε φιλώ μικρό μου Βάιλι
μην αλλάξεις ποτέ!!!
Δημοσίευση σχολίου