Παράξενα νεκρή που είμαι
που βλέπω κι ακούω και μιλώ
μαυροφορεμένοι οι φίλοι μου κρυφογελάνε
λουλούδια κρατάνε και επάνω μου
με βιάση τ΄ ακουμπάνε κοιτώντας
το πρόσωπο μου το χλωμό ‘
Σαν βιβλίο ανοιχτό μοιάζει ετούτο
το στερνό μου το κρεβάτι με κορδέλες
και δαντέλες που φτέρνισμα μου φέρνουν
μα την ανάσα μου κρατώ μη τυχόν
και τα γελαστά τους πρόσωπα τρομάξω
Δεν ανασαίνουν οι νεκροί , δεν πίνουν,
δεν μιλούνε και σίγουρη είμαι πως
ούτε και φτερνίζονται ‘
Μα κοίτα ! που με προκαλούνε !
Τώρα που φέρανε και το λιβανιστήρι
να μου θολώσουν την σκέψη και την όραση
με τούτο το κουρδιστήρι ,
το ξέρουν δα πως ν΄ αντέξω άλλο δεν μπορώ
Και να ! το χέρι ή το πόδι θα κινήσω
ή μ΄ ένα αααψουου τρομακτικό
το αίμα θα τους κόψω
Τι κρίμα που να κινήσω δεν μπορώ
βήχω και ούτε γλαδιόλα δεν κινείται
σε τούτο το ξύλινο κουτί θα μείνω αιωνίως
Γελάστε κανάγιες με την πλάκα σας
και θα σας το φυλάω τρομάρα σας
για όταν με το καλό ανταμώσουμε ξανά
εγώ τα κατατόπια θα χω μάθει
Απ΄ όπου και να μου ΄ρθετε ο δρόμος ένας είναι
χρόνο θα ΄χω κι υπομονή θα κάνω
και μ΄ ένα μπουγέλο από ψαρόνερα
με ιδιαίτερη χαρά απ έξω απ τον Παράδεισο
τον ρόλο της υποδοχής σας θ΄ αναλάβω
Levina
10 σχόλια:
Να αργήσει αυτή η στιγμή για σένα, για όλους μας !
Μακάβριο κάπως , πρωτότυπο αλλά καλογραμμένο !
Gip μου
καθαρή σάτιρα είναι
ο λαός μας δεν λέει πως δεν γίνεται κηδεία δίχως γέλια και γάμος δίχως κλάμματα?
Μαύρο χιούμορ ναι , αλλά καθαρά χιούμορ !
καλό Σαββατοκύριακο!
..... δε θέλω να βλέπω... διαβάζω... ακούω... συχνά τέτοια από σένα....
Κοίτα έξω... μια λιακάδα χαρμα οφθαλμών...
Γέλα κι έφτασα... :)
Φιλάκια!
Εγώ διαφορετικά εξήγησα μέσα μου, το ποίημα σου, Levina. Είναι οι άλλοι που μας κρίνουν για τις ανάγκες μας, -κοιτώντας τη φωτογραφία: ιδίως αν έχουν σχέση με το να αισθάνεται κανείς, εδώ και τώρα, ολοκληρωμένος 100%. Και να μην το περιμένει να συμβεί, εσαεί, μέσω μιας τέλειας αγάπης, που ίσως και να 'ναι αυταπάτη. Και μπορεί να μην έρθει, ποτέ. Εξάλλου το ανθρώπινο είδος, κατά μερίδια, έτσι πλάστηκε. Να έχει ανάγκες. Φορές γινόμαστε έρμαιο τους, αλλά κάπως έτσι είναι η ζωή: ένας αγώνας "πάλης" με το σωστό.. και το ..λάθος. --Καλό σαββατοκύριακο. Να είσαι καλά.
Το να σου έρχεται να σατιρίσεις με στίχους
ακόμα και τον θάνατο δεν σημαίνει πως βλέπεις μαύρη κι άραχλη την ζωή σου
και έχεις φτάσει στο έσχατο άκρο της απελπισίας.
Εγώ το έγραψα γελώντας και όχι δεν φοβάμαι να μιλάω
και να σατιρίζω και να γράφω για οτιδήποτε, για
οποιαδήποτε κατάσταση που θα σκεφτώ ή που θα ζήσω.
Μια χαρά είδα την λιακάδα έξω και μια χαρά πέρασα
και με τα κλαδευτήρια μου σήμερα.
Ο Γ. Σουρής έχει γράψει πολλούς στίχους
που σατιρίζουν τον θάνατο και φυσικά δεν θέλω να πω με αυτό
πως εξισώνω με αυτούς τους δικούς μου στίχους
αλλά ας σκεφτούμε πως δεν υπάρχουν μονάχα φεγγάρια ,
ανεκπλήρωτοι έρωτες , λουλούδια κι ηλιοβασιλέματα να ερεθίζουν την σκέψη μας.
Γ. ΣΟΥΡΗΣ.
Θ’ αυτοκτονήσω, βρε παιδιά, μακράν της κοινωνίας...
είναι φτηνός ο θάνατος.
Τότε λουστρίνια δεν φορείς
σε θάβουν οικονομικά,
γλιτώνεις και τους ιερείς
γλιτώνεις και τα ψαλτικά.
Λείπουν έξοδα του Χάρου,
δεν στοιχίζει κι η ταφή σου
την ασπράδα του μαρμάρου
δεν λερώνει κι η μορφή σου.
Σαν να λέμε μ’ άλλους λόγους δεν σου στήνουν ανδριάντα,
σύμβολον της εποχής,
κι αν γλιτώσης και τον λόγο, τότε πρέπει κατά πάντα
να λογίζεσ’ ευτυχής.
Ο Φασουλής φιλόσοφος, Δ´, 91. 1902.
Δεν τα έγραψα όλα αυτά μόνο για το δικό σου σχόλιο Λιακάδα μου
αλλά για όλους όσους μπήκαν σήμερα, είδαν, έφτυσαν τον κόρφο τους
για να ξορκίσουν το κακό και βγήκαν.
Καλό βράδυ με άφθονα χαμόγελα και ένα φιλί !
Ω ναι Γεράσιμε
Το ξέρω το παιχνίδι αυτό πολύ καλά
ταμπέλες να σου βάζουν κι όσο και να
προσπαθείς εσύ από αυτές ν΄ απαλλαγείς
οι άλλοι να επιμένουν αφού βαριούνται για να εμβαθύνουν
στον κόσμο που έχεις μέσα σου και στην φωτογραφία σου
μόνο παραμένουν και παντού διατείνονται πως πολύ καλά
σε ξέρουν.
Μέχρι που φτάνεις κι εσύ κάποια στιγμή
ν΄ αναρωτιέσαι αν είσαι αυτός που ξέρεις εσύ
ή μήπως αυτό που βλέπουν οι άλλοι είσαι?
Το ξέρεις μέσα σου το σωστό όπως ξέρεις και το λάθος
και στην τελική άνθρωποι είμαστε , δικά μας και τα λάθη
και δείξε μου έναν που είναι αλάνθαστος! Έναν μόνο!
Καλό βράδυ να έχεις και να μην είναι αυταπάτη :)
Εγώ ως λάτρης του ωραίου φύλου δεν έχω παρά να σου πω για την τέλεια επιλογή της φωτογραφίας, που καμία σχέση δεν έχει με το μαύρο σου κείμενο.
Αν είναι να βλέπει ένας άντρας κάθε πρωί ένα τέτοιο θέαμα, δεν θα ήθελε καθόλου να σηκώνεται από το κρεβάτι.
Αχ, Λεβινα....Λεβινακι.....
Αποψε ηρθα να δω τι καινουργιο εχεις και διαβαζοντας το με επιασε μια αγρια χαρα! και κατι γελια......
Αχαχαχα!!!! Μπορει να ειναι και νευρικα για αλλα πραγματα τα αποψινα μου γελια....
Αυτο το "καναγιες" το λεω κι εγω καμια φορα κι εχω αναρρωτηθει πολλες φορες πως θα ηταν αν βρισκομουν εκει μεσα στα μικρο ξυλινο κουτι με ολους γυρω μου αγαπημενους και περιεργους και φαυλους...λιγο πριν με σκεπασει το χωμα.... νιωθω πολυ καλα τι εννοεις...
Να σαι καλα που με εκανε να "ξεσπασω"..... ;ο)
Γλυκο φιλι για καληνυχτα.....
Κι όμως τέλεια η σχέση της εικόνας με το κείμενο....
Όπως λέει κι ο λαός όταν κοιμάσαι με τα οπίσθια ξεσκέπαστα
βλέπεις άλλα ντ΄ άλλων όνειρα!!!
Την καλημέρα μου
και να έχεις μια όμορφη μέρα :))
Μου είναι γνωστό πλέον πως είμαστε συντονισμένες
σε ένα διαφορετικό είδος κύματος .... κι εγώ για πλάκα το ξεκίνησα και στο τέλος νευρικό γέλιο με έπιασε όταν το διάβασα ολοκληρωμένο ...
Μήπως και σε ταινίες δεν έχουμε δει τύπους να
παριστάνουν τους πεθαμένους για να δουν αν οι δικοί τους
τους ήθελαν για την κληρονομιά ή γιατί τους αγαπούσαν και μετά
να βρίζουν λέγοντας τα μύρια όσα ?
Σε φιλώ πολύ
καλημέρα να έχεις κοριτσάκι μου :)
Δημοσίευση σχολίου