μεσίστιο το λάβαρό μου κυματίζει
παραδίνεται στων ανέμων την λήθη
καρφωμένο σε λαίμαργο σπήλαιο όρνεων φωλιά
επάνω σε βαμμένο με πορφύρα κόκκινη νερό
αργοσαλεύει ληστεύοντας των παρθένων
τα αναβλύζοντα δάκρυα της θλίψης
κάτω από έναν άφεγγο ουρανό
απέναντι σε κάστρο ρημαγμένο που χάνεται
ανάμεσα σε ρίζες χιλιόχρονων πλατάνων
αναζητώντας χρόνους ένδοξους παραδομένους
στην αδηφάγο μνήμη ενός ρακένδυτου λαού
που ασάλευτα τον σταυρωτή του προσκυνάει
προσμένοντας να γείρει σε τάφους ανοιχτούς
προσδοκώντας σε νεκρών Ανάσταση
την ποθητή του λύτρωση.
τόση θλίψη
τόση αγωνία
πονάω
Levina
34 σχόλια:
καλημερα λεβινα μου! με αγγιξε πολυ το ποιημα σου και αυτη τη φορα. καθε φορα με αγγιζει το ιδιο αλλα με διαφορετικο τροπο!
Levina, είναι πολύ αληθινό... Το'νιωσα μέσα μου βαθιά. Ευτυχώς πάντα μετά τη βροχή ανατέλλει ουράνιο τόξο... Ας ελπίζουμε πως σύντομα όλες οι δυσκολίες θα ξεθωριάσουν.
υγ: To moon River υπέροχο :)
Με άγγιξες!
Ένιωσα τον πόνο ως το κόκαλο!
Καλό μεσημέρι!
Αριστούργημα !!
Τόσο αληθινό ! Με συγκλόνισε !!
Τι να σου πω... Μου σηκώθηκε η τρίχα !!
Φοβερό !!
Συμμερίζομαι τον πόνο σου Λεβίνα! Βλέπω κι άλλα λάβαρα μεσίστια και προσμένω κι εγώ τη στιγμή που όλα μαζί θα κυματίζουν ψηλά, όπως τους πρέπει, σημαίνοντας τη δική μας νεκρανάσταση...
Μην πονας καλη μου.....
Ξερω ειναι δυσκολο, μα χρειαζεται και η ληθη.....
Να μαζεψουμε δυναμεις να συγκεντρωθουμε στον στοχο μας ξανα!
"...και ξανα προς την δοξα τραβα!",θυμασαι....?
Χαμογελα μου! δεν το βαζουμε κατω! ;ο)
Κείμενο και μουσική σε απόλυτη ταύτιση...
Και οι εικόνες που σε γεμίζουν δεν γίνεται να μην έχουν μέσα τους μια θάλασσα, πάνω στα βράχια τής οποίας καθισμένος να ακούς και να διαβάζεις αυτόν τον αριστουργηματικό συνδυασμό...
Πέρασαν τα ένδοξα χρόνια...
Τώρα υπάρχει μόνο πόνος...
Πολύ ωραίο Λεβίνα μου!
Φιλάκια:))
Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις, που λέει ο ποιητής. Ο πόνος είναι μεγάλος, μα το χειρότερο είναι ότι υπάρχουν ακόμα άτομα που δεν βλέπουν το ναυάγιο που ήδη συντελείται!
Levina
το αγαλμα στην φοτο μαρμαρωσε απ την ληθη...!!!!
Η Ληθη λοιπον εχει αυτο το χαρισμα, αν δεν της απαντηθει η ερωτηση.... μενεις λυθος αγνωμωνας και λησμονας τα παντα. Ως κορη της Εριδας αφηνει διχογνωμιες
που ταλανιζουν αυτους που στη ληθη χαρισαν το πεπρωμενο τους.
και παει η πατριδα... πανε οι θυσιασμενοι ηρωες....τριζουν τα κοκκαλα των προγονων μας....που σιγα μην αναστηθουν...να μας ξανασωσουν !!!
Αυτοι θυσιαστηκαν μια φορα... τωρα η σειρα μας....
μα μπλεξαμε με την Ληθη και τους Η-ΛΗΘΙΟΥΣ
μεσιστιο το λαβαρο, καποτε δοξας και τιμης,
τωρα σκετης ντροπης!!!!!
Καλημερα!
σήμερα δεν θα αφήσω σχόλιο... ότι και να γράψω, θα είναι λίγο σε αυτό που διάβασα!!!
μου άρεσε πολύ, καλημέρα Levina
ΕΚΦΡΑΣΟΥ μου σ ευχαριστώ πολύ :))
να έχεις μια όμορφη μέρα!
Συμφωνώ μαζί σου Σεβάχ, από τα ωραιότερα μουσικά κομμάτια!
Ελπίζω μαζί σου πως όλα θα αλλάξουν ... κάποια στιγμή προς
το καλύτερο, πως την ζωή μας πίσω θα ξαναπάρουμε.
Να έχεις μια όμορφη μέρα!
Μέσα μας είναι ο πόνος αυτός airis
για όσα μας πήραν, για όσα ακούμε , για
όσα να μας φορτώσουν θέλουν !
Καλημέρα :))
Να είσαι καλά Gip μου
χαίρομαι που σε άγγιξαν ετούτοι οι στίχοι !
να έχεις μια όμορφη μέρα :)
Το εύχομαι μαζί σου καλή μου hana , να γίνουν όπως τα προσμένουμε , όπως τα ονειρευόμαστε !
να έχεις μια όμορφη μέρα εύχομαι :)
Δεν πονάω περισσότερο ή λιγότερο από όλους μας,
ούτε θέλω την λήθη Vailie μου να σκεπάσει το μυαλό μας γιατί τότε
πως ένας λαός που έχει ξεχάσει θα πάει εμπρός? Το χθες να σπρώξει το αύριο θέλω !
σου χαμογελάω κι ένα φιλί σου στέλνω
να έχεις μια όμορφη μέρα :))
Nα είσαι καλά Captain
πάντα θα υπάρχουν και τα ψηλά βουνά και η θάλασσα με τους αγέρηδες να καθαρίζουν τα σύννεφα από πάνω μας :))
καλημέρα !
Serenata μου αν δεχτούμε πως όλα ένας κύκλος είναι ,
τότε κάτι τελείωσε και κάτι άλλο θα αρχίσει για να
τελειώσει κι αυτό ... πόνος σήμερα και στο αύριο το
γέλιο να περιμένουμε ...
να έχεις μια όμορφη μέρα
φιλιά κι από μένα :))
To ίδιο που απάντησα στην Serenata θα σου απαντούσα Σταμάτη μου μα και εμένα αυτό που με ενοχλεί είναι πως οι άνθρωποι αρνούνται να δουν την πραγματικότητα σε όλα γύρω τους, βολεμένοι καθώς είναι σε ένα πλασματικό τους κόσμο που χαροπαλεύει.
καλημέρα εύχομαι !
Στην μνήμη μας περιμένω να αναστηθούν Issalle
και σωτηρία μας αυτές οι ένδοξες μνήμες να είναι
κι όχι οι δοσίλογοι και οι προδότες της ιστορίας μας
παλιοί και νέοι που ντροπή και εξευτελισμός για όλους μας
είναι .
να έχεις μια όμορφη μέρα :)
Kαλημέρα Μελισσάκι μου
σχόλιο ήταν κι αυτό ! και σ΄ ευχαριστώ πολύ ...
σε φιλώ
καλημέρα :))
Λεβίνα μου! Κανένας πύρινος λόγος, ενάντια στην κατάσταση στην οποία μας έχουν φέρει δεν μπορεί να έχει την σεισμική ισχύ των "γιγαντιαίων" σου στίχων!
Αν τούτο το ποίημα ακουγόταν στην Βουλή των ...λεγομένων Ελλήνων είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα κρύβονταν κάτω από τα έδρανα των για να αποφύγουν την ηφαιστειακή λάβα του λόγου σου!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΕΠΙΛΕΧΘΉΚΑΤΕ!!!
(έχω διαλέξει μερικούς απο τους πιο δύσκολους blogger να συμμετάσχουν σε ενα μπλογκοπαίχνιδο...έλα να δείς...μην λέω και πολλά...)
καλημέρα :)
Καλό βράδυ, Levina. Να είσαι καλά. Ο πόνος της πατρίδας περιγράφεται πλέον, σε όλα τα αρχαία της, εντός γης ή εκτεθειμένα στον αέρα και στην αδιαφορία της εξουσίας.
Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,
εγώ σε προσφωνώ γυναίκα κατευθείαν.
Στολίζεις κάποιο πάρκο.
Από μακριά εξαπατάς.
Θαρρεί κανείς πως έχεις ελαφρά ανακαθίσει
να θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο που είδες,
πως παίρνεις φόρα να το ζήσεις.
Από κοντά ξεκαθαρίζει τ' όνειρο:
δεμένα είναι πισθάγκωνα τα χέρια σου μ' ένα σκοινί μαρμάρινο
κι η στάση σου είναι η θέλησή σου
κάτι να σε βοηθήσει να ξεφύγεις την αγωνία του αιχμαλώτου.
Ετσι σε παραγγείλανε στο γλύπτη: αιχμάλωτη.
Δεν μπορείς ούτε μία βροχή να ζυγίσεις στο χέρι σου,
ούτε μία ελαφριά μαργαρίτα.
Δεμένα είναι τα μάτια σου.
Και δεν είν' το μάρμαρο μόνο ο Άργος.
Αν κάτι πήγαινε ν' αλλάξει στην πορεία των μαρμάρων,
αν άρχιζαν τ' αγάλματα αγώνες για ελευθερίες και ισότητες,
όπως οι δούλοι, οι νεκροί και το αισθημά μας,
εσύ θα πορευόσουνα μες στην κοσμογονία των μαρμάρων
με δεμένα πάλι τα χέρια, αιχμάλωτη.
Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα, εγώ σε λέω γυναίκα αμέσως.
όχι γιατί γυναίκα σε παρέδωσε στο μάρμαρο ο γλύπτης κι υπόσχονται οι γοφοί σου ευγονία αγαλμάτων, καλή σοδειά ακινησίας.
Για τα δεμένα χέρια σου, που έχεις όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω,
σε λέω γυναίκα.
Σε λέω γυναίκα γιατί είσαι αιχμάλωτη.
~ Από την αγαπημένη Κική Δημουλά
Καλημέρα
Xριστοφόρε μου
έχουν λεχθεί πολύ καλύτεροι στίχοι και λόγια
που θα έπρεπε να αφυπνίσουν το κοιμισμένο τέρας
και να πνίξουν τους πατριδοκάπηλους κι όμως...
τίποτα δεν έχει γίνει ... ακόμα τουλάχιστον!
Την καλημέρα μου έχεις και σε ευχαριστώ πολύ
για τα καλά σου λόγια !
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ
ΕΠΙΛΕΧΘΗΚΑΤΕ ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΕΤΕ ΠΟΥ ΜΕ ΕΠΙΛΕΞΑΤΕ !
Μελισσάκι μου έχω μάθει να σε 'διαβάζω' και σίγουρα
αυτό το απλό μπλοκοπαίχνιδο που με ΠΡΟκαλείς να παίξω
δεν είναι καθόλου απλό και σίγουρα δεν περιμένεις
συμβατικές απαντήσεις.
Θα τις έχεις , στην ώρα τους :))
Καλημέρα Γεράσιμε
η αδιαφορία πονάει το ίδιο με το ενδιαφέρον για λάθος πράγματα ή
τις λάθος επιλογές που καταδικάζουν τους λαούς.
Να είσαι καλά !
Marie μου σ΄ ευχαριστώ που βρήκες αυτούς τους στίχους,
πραγματικά από τους πιο όμορφους που έχω διαβάσει αν και εμένα
με παραπέμπουν περισσότερο στην ελευθερία της γυναίκας μέσα στους αιώνες
και γιατί όχι?
και στο σήμερα αν σκεφτούμε πως δισεκατομμύρια
γυναικών αντιμετωπίζονται χειρότερα από ζώα και η ζωή τους δεν
έχει καμία αξία .
Σε φιλώ και σου εύχομαι μια όμορφη μέρα!
Σ΄ ευχαριστώ πολύ andrik
να είσαι καλά !!
καλό σου βράδυ :))
γιατί πάντα όλα εδώ μου φαίνονται..όλα τέλεια εναρμονισμένα?
υπέροχος ο λόγος σου..
Γλυκιά μου Levina...έχεις ένα βραβείο στο μπλογκ μου , ένα βραβείο που δεν το συνοδεύει καμία υποχρέωση από μέρους σου!
Φιλιά!
σ΄ ευχαριστώ εγώ για τα δικά σου καλά λόγια και χαρά μου να βλέπεις
αυτόν τον χώρο έτσι !
Καλό βράδυ κοριτσάκι μου :))
Δημοσίευση σχολίου