18.7.12

σταθερές αξίες



Μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο παλιά σκούρα έπιπλα .
Όταν ήμουν μικρή σχεδόν με φόβιζαν, όταν μεγάλωσα
έμαθα πως τα έλεγαν αντίκες!!
Τεράστιες ντουλάπες από καρυδιά με οβάλ
ταγιαρισμένους καθρέφτες που έσπαγαν το φως
σε όλο το χρωματικό φάσμα ...



Μπουφέδες με γυάλινες βιτρίνες επάνω σε
καλογυαλισμένα μάρμαρα,
ο ένας με λευκό , ό άλλος με ροζ, ο τρίτος
με γκρίζο, κατάφορτοι  με διάφανες πορσελάνες και
πολύχρωμα κρυστάλλινα ποτήρια τόσο λεπτά που
δεν έβγαιναν ποτέ από τις προθήκες τους για να
μην σπάσουν!! Ήταν τα καλά μας σερβίτσια!!
Ακόμα και τώρα που τα έχω στα χέρια μου φοβάμαι
να τα χρησιμοποιήσω και ας σκέφτομαι καμιά φορά
πως εγώ θα ΄΄φύγω΄΄ όπως ΄΄ έφυγε΄΄ και η μητέρα μου
και δεν θα έχω χαρεί λίγο νερό σε αυτά τα ποτήρια!
Νόμιζα όταν ήμουν παιδί πως αν τα ακουμπούσα
στα χείλη μου θα με έκοβαν, τόσο λεπτά ήταν και
ακόμα και τώρα νομίζω το ίδιο πιστεύω.


                                                                                                                      

Αυτό που θυμάμαι έντονα από το πατρικό μου σπίτι
είναι το ΄΄πλυσταριό΄΄  ,όπως το έλεγε η μητέρα μου,
στην ταράτσα.
Αν και ποτέ δεν νομίζω να ήταν πλυσταριό γιατί δεν
είχα δει να έχει βρύση, υποδοχές για πλυντήρια
ή τσιμεντένια σκάφη όπως υπήρχε στο υπόγειο .
Αυτό ήταν ένα μικρό δωμάτιο γύρω στα 10 τμ ,
στην μια γωνία είχε έναν τσιμεντένιο πηγάδι γύρω
στο 1Χ1 , μισό μέτρο ψηλό και από εκεί εξείχαν
τα ράουλα του ασανσέρ ... ένας τεράστιος κύλινδρος
που κρατούσε δυο συρματόσχοινα πιο χοντρά
κι από το μπράτσο μου και όταν έπαιρνε μπροστά
έκανε έναν ρυθμικό νανουριστικό θόρυβο κι αν ήσουν
πολύ κοντά σου πέταγε σταγόνες από πηχτό γράσο.
Αυτό το δωμάτιο ήταν και αποθήκη του σπιτιού, εκτός από
τα δυο πατάρια που ήταν μέσα στο σπίτι και εκεί έβαζε
συνήθως η μητέρα μου ότι ... ήθελε να ξεχάσει!

                                                                       

Στην αποθήκη της ταράτσας όμως ήταν ο δικός μου
θησαυρός.


Οι πίνακες της προ προ γιαγιάς προερχόμενης εξ Αιγύπτου
που οι απόγονοί της ήρθαν γύρω στα 1958 στην Ελλάδα
και έφεραν ένα βαπόρι πράγματα μαζί τους και ανάμεσα σ αυτά
υπήρχαν και μερικοί πίνακές της. Μόνο που εδώ που ήρθαν
δεν βρήκαν τα τεράστια σπίτια που νόμιζαν πως θα βρουν ,
ούτε τους υπηρέτες να βοηθούν την καθημερινότητά τους
και συμβιβαζόμενοι με τις νέες προοπτικές της ζωής τους
διασκόρπισαν αυτά που έφεραν και κράτησαν δικά τους
μόνο τα απαραίτητα που θα χωρούσε το άνετο τεσσάρι
μιας καινούργιας τότε πολυκατοικίας.

Κάπως έτσι βρέθηκα κι εγώ μέσα από τους πίνακες σε
μια χώρα που φάνταζε εξωπραγματική για τα παιδικά μου μάτια

Είχε πολλά τοπία από την Αίγυπτο, δρόμους με φοίνικες και
βεδουίνες με πιθάρια στο κεφάλι να περπατάνε ανέμελα γελώντας,
φελούκες να διασχίζουν τα ήρεμα νερά του Νείλου, εικόνες από
κάποιο χωριό την ώρα που έπεφτε ο ήλιος και μια παρέα γυναικών
έβγαζε νερό από ένα χωμάτινο πηγάδι.
Η μητέρα μου όμως θεωρούσε πως το καλύτερο δώρο για έναν
γάμο ή για κάτι πολύ σοβαρό θα ήταν ένας πίνακας κι έτσι η
όμορφη συλλογή άρχισε σιγά σιγά να κάνει φτερά !!!
Δεν ξέρω τι απέγιναν όλοι αυτοί οι πίνακες, αν τους εκτίμησαν
αυτοί που τους πήραν για δώρο από τα χέρια της μητέρας μου,
όμως όσα κομμάτια απέμειναν για εμένα έγιναν ιερά κειμήλια
και δεν τα αποχωρίστηκα ποτέ μέχρι και σήμερα.

Έχω προσθέσει πολλά από τότε σε αυτά που αγαπώ να έχω
γύρω μου, όμως πάντα σταθερή αξία παραμένουν οι λίγοι
πίνακες που κατάφερα να περισώσω από την  μανία της μητέρας μου
να δωρίζει τα πραγματά της (και που προς το τέλος της ζωής της
χειροτέρεψε και όποιος ερχόταν να την δει έφευγε με κάποιο
αναμνηστικό)  και οι μπουφέδες που για τον καθένα έχω βρει
διαφορετική χρηστική αξία.
Μαζί με αυτά μου έμεινε η ανάμνηση των χρόνων που οι
άνθρωποι μοίραζαν απλόχερα κομμάτια της ζωής τους !
Κάποια στιγμή θα τους φωτογραφίσω γιατί πιστεύω πως αξίζει
τον κόπο να τους δείξω.
Προς το παρόν  αφήνω τους πίνακες να μιλήσουν όσο μπορούν
μέσα από τις φωτογραφίες .


Levina






21 σχόλια:

valia είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΒΙΑΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!ΧΑΘΗΚΑΜΕ ΑΛΛΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!!

ΘΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΑΠ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ!!

ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑ ΦΙΛΙΑ!!!ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ!!!!

serenata είπε...

Δε φαίνονται καθαρά αλλά πρέπει να είναι ωραίοι πίνακες!
Μην κάνεις τα ίδια λάθη με τη μητέρα σου.
Δε θα σε κόψουν τα ποτήρια, χρησιμοποίησε τα!
Πιες νεράκι!
Δροσερά φιλιά:)

Λιακάδα ☼ είπε...

Πανέμορφοι... πραγματικά... κι έχω ξέρεις πολύ καλό κι αυστηρό κριτικό μάτι...
Εχεις όμως κι έναν που σου έχει μείνει και στο'πα είναι πολύ όμορφος... μέσα στα σκούρα και ταπεινά χρώματα του...

Ξέρεις... το πλυσταριο του δικού μου σπιτιού επειδή εμείς δεν είχαμε ούτε τέτοιες πολυτέλειες αλλά ούτε καν την πολυτέλεια χώρου μετατράπηκε σε παιδικό δωμάτιο και με φιλοξένησε στα εφηβικά μου χρόνια... Δε ξέρεις πόσες αναμνήσεις έχω απ'αυτή τη φωλιά...

Η μανούλα μου θυμίζει κάποια οπότε μην την κατακρίνεις που χαρίζει... οκ???!!
Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίοι πίνακες. Οι αναμνήσεις το ίδιο ! Φύλαγε τα όσο μπορείς και τα δύο !!!
να είσαι καλά !

xristina είπε...

κάθε φορά που έρχομαι εδώ αντικρίζω και μια έκπληξη, μας ξεδιπλώνεις πολλές φορές μπροστά στα μάτια μας εικόνες και κάτι διαφορετικό πάντα, δεν ξέρω πως το κάνεις αλλά...μου αρέσει εδώ, νιώθω τυχερή που βρήκα ένα τόσο καλό blog να διαβάζω!!! αυτό με το ότι χαρίζουν/χάριζαν οι μανάδες μας μεγάλο θέμα τελικά αλλά...όλα όσα είναι ο καθένας (θετικά και αρνητικά) τον χαρακτηρίζουν σαν προσωπικότητα και δεκτό...εγώ πριν λίγες μέρες είδα στον τοίχο μου στο facebook να μου γράφει μια ξαδέρφη μου ¨"κοίτα πως έκανα τον κόπανο που μου έδωσε η μάνα σου" και εκείνη την ώρα ήθελα να της πω "βάλτον στον...κόσμο σου" αλλά έγραψα ένα διακριτικό "πω πω πως άλλαξε έτσι" τώρα θα μου πεις τι σε νοιάζει? αλλά κατά καιρούς βλέπω διάφορα που παίρνουν και τα μεταμορφώνουν, το έχουν συνήθειο...τέλος πάντων...
πολύ ωραίοι οι θησαυροί σου...πίνακες, αναμνήσεις, γυαλικά και πορσελάνες !!! η δική μου γνώμη είναι να τα κάνεις χρήσιμα, χρησιμοποιησέ τα κι ας σπάσουν από το να μείνουν στην αχρηστία καλύτερα να κάνουν κάτι για το οποίο είναι φτιαγμένα να κάνουν...κι αν σπάσουν σκασίλα σου, δεν στα πήραν κι όλας

issallos είπε...

Καλησπέρα,κοιτάω μιαν αλλη εποχη σημερα μιας και μας μοιραστηκες εικονες και ιστοριες.Κι αναλογιζομαι κοιτα παιδεια που ειχαν οι Ελληνες της Αλεξανδρειας, ροες κοσμου αλλιωτικες που ηρθαν και μας εμποτισαν την κοσμοπολιτικη ιστορια και φινετσα τους.Οπως κι αυτοι κι αλλοι(απο Σμυρνη ή την Πολη) που μπολιασαν την πραγματικοτητα μας με τον αερα ενος αλλιωτικου κοσμου.Δεν εχω να πω τιποτα για τους πινακες,ουτε για την θεία που τους μοιρασε και κρατησε μονο τα βασικα για μια καινουρια αρχη(Ηξερε καλα τι εκανε)Ενας ζωγραφος ξερει ποτε ενα εργο του πρεπει να φυγει απο κοντα του.(ξερει τι θυμησες κουβαλαει το καθενα)Επελεξε να τα αφησει σε δικους σας να ιστοριζουν ενα αλλοτινο παρελθον και μια ζωη που περασε και κατα την γνωμη μου επραξε σωστα.Δεν την εκανε το παρελθον της ζωγραφο.Κιαν το μελλον δεν την αφησε να το κανει ξανα δεν θα ηθελε να κουβαλει φαντασματα.Ετσι ειναι οι ανθρωποι που βαδιζουν μπρος τους.Τιμησε τους πινακες αυτους!Και οσο για τα σκευη......κανε τους την χαρη να ζωντανεψουν.Βαλε τους νερο κρασι λικερ και τσουγκρισε τα με τους αγαπημενους σου να λαμψουν κι αυτα να βγουν απο την ληθη και το βαρυ φορτιο που κουβαλαν,κι αν ραγισει κανενα θα ειναι απο χαρα που εγινε χρησιμο στο παρον σου κι οχι αχρηστο διακοσμητικο του παρελθοντος σου.

καληνυχτα

Levina είπε...

Καλημέρα Valia μου,
όλοι μετά τον Σεπτέμβρη θα μαζευτούμε ξανά...
τώρα χαλαρά όλα!!!

Πολλά φιλιά κι από μένα
Να περνάς καλά!!!

Levina είπε...

Είναι αρκετά σκούρα τα χρώματά τους και για να φανούν πρέπει ή να φωτογραφιθούν με καλύτερη μηχανή από αυτή που έχω ή να βγουν έξω από το σπίτι σε φυσικό φως !
Αλλά άσχετα serenata μου από το ωραίοι , έχουν συναισθηματική αξία και αναμνήσεις μιας οικογένειας κι αυτό μετράει για μένα!
Τώρα για τα γυαλικά, τόσο αφηρημένη που είμαι δεν θα επιζήσουν στα χέρια μου αν βγουν απο τις θήκες τους :))

Φιλιά κι απο μένα
να είσαι καλά !!!

Levina είπε...

Οι όμορφες αναμνήσεις έχουν σημασία Λιακαδάκι μου
και τίποτα άλλο ! Κι εμένα το παιδικό μου δωμάτιο
ήταν όλος μου ο ουρανός ... που να ξέραμε όταν βγουμε
από αυτή την φωλιά που κάποτε θέλαμε να ξεφύγουμε τι
θηρία θα συναντούσαμε!!!!

Δεν την κατακρίνω κοριτσάκι μου, με την ίδια ευκολία που
μάζευε πράγματα τα χάριζε κι όλα!!! και για μένα φυσικό
ήταν αφού έτσι έμαθα :))

Φιλιά πολλά
να προσέχεις εεε???

Levina είπε...

Είπαμε σταθερές αξίες στην ζωή μας αυτά...
όλα πάνε κι έρχονται μα παραμένουν οι όμορφες αναμνήσεις
και μερικά αντικείμενα να αποδεικνύουν πως αυτές υπήρξαν.

Φιλιά Gip μου
να είσαι καλά!!!

Levina είπε...

Melissaki μου
Αγαπούσα τόσο πολύ ότι υπήρχε απο το πατρικό μου που άφησα να ΄΄φύγουν΄΄ μόνο εκείνα που ήταν αδύνατον λόγο χώρου και όγκου να κρατήσω ... Χαρακτηριστικά θα σου πω πως χρησιμοποιώ το μίξερ που είχε η μητέρα μου και είναι τουλάχιστον 30 χρονών και το λέω με περηφάνια πως αντέχει ακόμα κι άς έχω βγάλει off τρία καινούργια!! Πως έβαλα πάλι σε λειτουργία το ξύλινο γουδί που χρησιμοποιούσε αντί για το multi όταν είδα έναν μάγειρα στην tv να χρησιμοποιεί ένα παρόμοιο!!
Δεν μου αρέσει ούτε εμένα να αλλάζω χρηστικότητα ή να ζωγραφίζω αυτά τα αντικείμενα κι ας έχω την μανία της αλλαγής σε όλα τα άλλα...
Αυτά είναι η σταθερότητα στην ζωή μου και όλα τα άλλα η διασκέδαση .

Κοίτα τώρα, τα γυαλικά στα χέρια μου και το λεω εκ πείρας δεν θα έχουν καλό τέλος... εξάδα δεν υπάρχει σε ότι χρησιμοποιώ, οπότε άστα τα καημένα να επιζήσουν!! χαχαχα

Levina είπε...

Εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι Is Salle, άλλη παιδεία, άλλη κουλτούρα, όπως το λες με έναν κοσμοπολίτικο αέρα και μια θεωρία απέναντι στην ζωή τόσο εκτός Ελλάδας της εποχής εκείνης ! Ενώ η Ελλάδα έτρεχε να αποκτήσει εκείνοι ήδη είχαν ζήσει μια γεμάτη ζωή σαν όνειρο και υπήρχε μια ηρεμία στον λόγο τους, μια χαλαρότητα στην ζωή τους κι ας είχαν περάσει κι αυτοί τόσα προβλήματα. Ένας μαγικός κόσμος το σπίτι τους, που χανόσουν μέσα στα δωμάτια, τεράστιοι πίνακες, ακόμα πιο τεράστιοι καθρέφτες, ένα δωμάτιο θυμάμαι γεμάτο καναρίνια, ιστορίες που έλεγαν για την ζωή στην Αίγυπτο και απογευματινά τσάγια με κουμ καν και άφθονα μπισκοτάκια. Εγώ ήμουν πολύ μικρή όταν τους πρόλαβα και μόνο αυτά μου έχουν μείνει.

Κοίτα, όλα αυτά για κάποιο λόγο μάλλον περιμένουν εκεί που είναι... να πάνε σε άλλα χέρια , μεταβατικό στάδιο περνάνε στα δικά μου, ας τα φυλάξουμε λοιπόν και όταν έρθει η ώρα αυτά ξέρουν πότε να εμφανιστούν και να λάμψουν :)) Tώρα δεν τα βλέπω πρόθυμα να συνεργαστούν μαζί μου...( για τα γυαλικά μιλάμε εεε??? )

Memaria είπε...

Ποτήρια τόσο λεπτά έχει και η μητέρα μου και φυσικά δεν τα χρησιμοποιήσαμε ποτέ...για αυτό και στολίζουν ακόμα μια βιτρίνα!
Οι πίνακες είναι ανεκτίμητοι!
Καλή σου μέρα!

Νίνα είπε...

Levinaki χρησιμοποίησε τα ποτήρια...μην αφήνεις τη σκόνη να τα χαλάει...δεν σε κόβουν μην φοβάσαι...!Οι πίνακες πρέπει να είναι πολύ όμορφοι...δεν φαίνονται καθαρά στις φωτογραφίες...όμως έχουν μια ικανότητα να σε ταξιδεύουν...!Οι άνθρωποι κάποτε χάριζαν απλόχερα κομμάτια της ψυχής τους όπως χάριζαν και αντικείμενα...τώρα σπάνια χαρίζουν κάτι....!

Άιναφετς είπε...

Αυτό που μετράει πάνω και από τις αναμνήσεις μας είναι το τώρα μας που θα γίνει το αύριο μας...
Ελπίζω σύντομα να μας ξαναδείξεις και τους δικούς σου πίνακες... όπως πέρσι όταν σε γνώρισα και ήσουν μες τα χρώματα και τα λάδια!!!

Agathi είπε...

Καλώς σε βρίσκω γλυκια Levina!!! Νόμιζα ότι είχα γίνει μέλος στο μπλογκ σου πριν καιρό....Τελικά έγινα τώρα!!! Πολύ όμορφα γράφεις...
Είναι ωραίο να έχεις αναμνήσεις από μικρή, τις κρατάω σαν θησαυρό στο κεφαλι μου!!
Ε μόλις σήμερα τακτοποίησα τα υπόλοιπα από τα κρυστάλλινα ποτήρια που μας έφεραν δώρο στο γάμο... Μερικά τα χρησιμοποίησα χτες!!! Πράγματι είναι τόσο λεπτά που νομίζεις ότι θα κοπεις αν τα αγγίξεις!!! Να σου πω τι έκανε ο αδερφός μου? Βάλε νερό μέσα στο ποτήρι, μετά βρέξε το δάχτυλό σου και κάνε γύρω γύρω στο στόμιο!!! Θα ακούσεις έναν διαπεραστικό ήχο που στην αρχη θα σου αρέσει!! Εντάξει μη το κάνεις πολύ ώρα, θα σε εκνευρίσει!!χεχε.
Ωραίοι πίνακες!!
Πολύ ωραία μουσική επέλεξες!!!φιλάκιαααα

Levina είπε...

Kαλησπέρα maria μου
χαχαχα
το ήξερα πως θα βρω αδελφές ψυχές που να έχουν ίδιες εμπειρίες
με τα υπάρχοντα των μαμάδων μας!!

Τα φιλιά μου
καλό σου βράδυ :)

Levina είπε...

Nin@ki μου οχι δεν φαίνονται όπως θα ήθελα καθαρά αλλά ναι
σε τραβάνε μαζί τους σε άλλους κόσμους!
Τσιγκούνηδες γίναμε κοριτσάκι μου , σε όλα μας!!!

καλό βράδυ
φιλιά :))

Levina είπε...

Σύντομα μαγισσούλα μου , κάτι δουλεύω τώρα αλλά και με αυτή την ζέστη τα λάδια δεν θέλουν να συνεργαστούν με την φαντασία!!

Φιλιά πολλά όπου κι αν είσαι, σε θάλασσα, στο βουνό μας, στην πόλη...
καλό βράδυ :))

Levina είπε...

Πλάκα είχε!!!
Κάποια στιγμή είχε τόσο συντονιστεί όλο αυτό που ακουγόταν σαν σειρήνα πυροσβεστικής μέχρι έξω!!!
Να είσαι καλά Αγαθή μου
σε ευχαριστώ πολύ , σε φιλώ και να έχεις
μια όμορφη βραδιά :))

Ανώνυμος είπε...

Πωπω...πως περνανε οι μερες!
την μια μπαινω , σε διαβαζω, και σχολιαζω μετα απο 2-3! Καλα παω...
Οι πινακες σου μου αρεσαν πολυ! Εχουν μια σκια μυστηριου πανω τους...ισως ειναι τα χρωματα που εχουν χρησιμοποιηθει, δεν ξερω!
Πολυ θαθελα να εξερευνησω το ...σπιτι σου! Οταν πρωτομπηκα στο πατρικο του αντρα μου πριν χρονια, ενιωσα οτι μπορουσα να μεινω για παντα εκει και να χαζευω τα παντα!!! Υπηρχε αυτο το φως το περιεργο, το αποκοσμο και μια αυρα ιδιαιτερη. Ηταν χτισμενο απο οταν ηρθαν οι παππουδες του μετα την καταστροφη της Σμυρνης! Μεσα σε αυτο γεννηθηκε και μεγαλωσε και παντρευτηκε η μητερα του και τα αδερφια του και στον ιδιο τοπο μεγαλωνουν τα παιδια μας! Φανταζεσαι ιστορια που κουβαλουσε και κουβαλαει....!
Οσον αφορα στα ποτηρια τωρα...μπορεις να κανεις συναυλια και να βγαλεις μελωδιες! Δεν ξερω ακριβως την κλιμακα του ντο, μα αν βαλεις διαφορετικη ποσοτητα νερου σε καθε ποτηρι θα ακουστουν διαφορετικες νοτες! Ειναι πολυ ωραιο. Καποτε το ειχαμε κανει με τον καλο μου και παιζαμε! πολυ πλακα!χαχα!
Και ο αντρας της Αγαθης (αδερφος μου γαρ)ειχε οντως μεινει με ενα κομματι κρυσταλλο στο στομα οταν παιδακι οντας πηγε να πιει νερο απο τετοιο ποτηρι!
Ευτυχως τον σωσαμε εγκαιρως!

sorry για το τεραστιο μνμ.... ;ο)
Φιλια!Και να χρησιμοποιεις τα καλα σου σερβιτσια! να χαιρεσαι οταν σπανε γιατι θα τα εχεις ζησει! να μην τα βγαλουν καποιοι αλλοι να κερασουν οταν δεν θα εισαι πια εκει και θα τους κοιτας απο ψηλα να τα χρησιμοποιουν! (Sorry και για το μακαβριο στο τελος....χιχι)
-vailie-

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...