Τα φτερά της γάτας....2ο μέρος

Εδώ θα βρείτε το πρώτο μέρος

http://levina-imagination.blogspot.com/2011/08/blog-post_23.html

'' Μα εθύ πρέπει να το πιείς αυτό, για θένα το έκανε η Παθτούλα. ''

'' Αν πιείς εσύ πρώτος ! τον προκάλεσε η γάτα Σουλίνα και ο

Πρίγκιπας Μπίλυ χλόμιασε. Μόνο αν πιεις εσύ θα πιω εγώ την

επόμενη γουλιά. ''

Είχε περιθώριο να αρνηθεί? Και πως θα υποχρέωνε την Σουλίνα να

σηκωθεί από την μαξιλάρα της και να τον ακολουθήσει στο δωμάτιο

με τα φίλτρα και τα ξόρκια; Αν δεν της έκανε το χατήρι σύντομα θα

τους ανακάλυπταν και όλοι θα ήταν πολύ αυστηροί με την φίλη του.

Για το χατήρι της λοιπόν έπρεπε να κάνει αυτή την θυσία!

'' Θα πιώ. ''   Αναστέναξε ο μικρός Πρίγκηπας.

 

Η γάτα έμεινε περίεργα ακίνητη με τα κοφτερά της νύχια να χάνονται

σιγά σιγά στα θηκάρια τους και την γλώσσα μετέωρη πάνω από

την πατούσα της.

'' Θα πιεις την πρώτη γουλιά;  Είναι υπόσχεση αυτή Πρίγκηπα; ''

'' Ναι, θτο υπόθχομαι '' Και άλλος αναστεναγμός από τον μικρούλη

Μπίλυ που φοβόταν πολύ να δοκιμάσει, μα η αλήθεια ήταν πως

όσο θυμόταν την όμορφη μυρωδιά του φίλτρου ...

άρχισε να του άρεσε η ιδέα.

'' Πολύ καλά ανόητε πρίγκηπα ! Πάμε τότε.''

Είχε στυλ αυτή η γάτα Σουλίνα.

Σηκώθηκε αργά, τινάχτηκε να πάει η κάθε γυαλιστερή τρίχα της

στην θέση της και μετά κοιτάχτηκε μέσα στους εκατοντάδες καθρέφτες

να δει αν ήταν όμορφη. Βρήκε θεσπέσιο τον εαυτό της, ακόμα και

με τα φτερά κουκουβάγιας που της χαλούσαν λίγο την εικόνα,

μα της έδιναν τύπο.  Ήταν μια γάτα μοναδική!

Κουνιστή και λυγιστή ακολούθησε τον Πρίγκηπα Μπίλυ .

 

Μα τους θεούς, αυτό το φίλτρο μύριζε…..Μύριζε θεϊκά!

Σκέφτηκε η Σουλίνα και θα ήταν πρόθυμη να πιεί όλη την μαρμίτα,

μα θα έδειχνε πολύ εύκολη απέναντι σε αυτούς τους τρεις μικρύς

κατεργάρηδες αν το έκανε, οπότε διατήρησε το απαθές

ύφος της κι εξ άλλου έπρεπε ο πρίγκιπας να τηρήσει την υπόσχεση του.

Όσο το ανακάτωνε η Παστούλα , τόσο πιο πολύ μοσχοβολούσε ,

τώρα πια ούτε ο μικρούλης Μπίλυ κρατιόταν.

'' Δώθε μου, δώθε μου ''  φώναξε ανυπόμονος και στήθηκε μπροστά

στην τεράστια μαρμίτα που κόχλαζε και έβγαζε φωσφορίζοντα

χρώματα από μέσα, ξεχνώντας τους φόβους του.

Η μικρή μάγισσα Παστούλα βούτηξε τελετουργικά την μεγάλη κουτάλα

από καθαρό ασήμι στην μαρμίτα και πήρε μια γερή κουταλιά γεμάτη

αφρούς, καπνούς , χρώματα, και αρώματα.

 

Ο Πρίγκιπας Μπίλυ έκλεισε τα μάτια και δοκίμασε διστακτικά στην

αρχή μια γουλιά από αυτή την πανδαισία !

Μα πόσο νόστιμο ήταν! Τελικά το ρούφηξε όλο και γέλασε

ευχαριστημένος από την απίθανη γεύση, καθώς σκούπιζε το

στόμα του στο μανίκι της χρυσοποίκιλτης στολής του.

Όλοι κράτησαν την ανάσα τους καθώς τον κοιτούσαν, η γάτα Σουλίνα,

η Παστούλα, ο Κύριος ΧνΧν.

Ένα ολόκληρο λεπτό πέρασε μέσα στην σιωπή και ξαφνικά ...

Ο Πρίγκιπας άρχισε να βήχει, να βήχει πολύ, κοκκίνισε από τον βήχα,

πρήστηκαν τα μάγουλά του, τα μάτια του δάκρυσαν, οι καπνοί που

έβγαιναν από τα αυτιά και την μύτη του τον τύλιξαν και δεν μπορούσε

να πάρει ανάσα, γονάτισε στο πάτωμα και συνέχισε να βήχει

ενώ όλοι έπαθαν έναν πανικό, μα ένα πανικό !

''  Πνίγεται ανόητη μικρή χαζομάγισσα, φώναξε η γάτα Σουλίνα,

τι στο καλό του έδωσες πάλι; ''

''  Μπιλάκοοοοο μουουου ''  ούρλιαζε η Παστούλα έντρομη ενώ ο

Κύριος ΧνΧν του έδινε δυνατές σπρωξιές στην πλάτη λες κι είχε

καταπιεί κουκούτσι που του είχε κάτσει στον λαιμό.

''  Αφήστε με μη με βαράτε, με πονάτε, φώναξε ο μικρούλης Πρίγκιπας

που στο μεταξύ σταμάτησε να βήχει και έπαιρνε βαθιές ανάσες,

Παστούλα μου , το πιο τέλειο φίλτρο έφτιαξες, αυτό είχε φοβερή γεύση,

δώσε μου κι άλλο, κι άλλο θέλω ''

Όλοι είχαν σταθεί ακίνητοι και τον άκουγαν να μιλά.

'' Μιλάς καθαρά Μπίλυ '' , του είπε η Παστούλα.

'' Ναι, μιλάω!!! Γέλασε χαρούμενος ο μικρός Πρίγκιπας και όλοι είδαν

το όμορφο καινούργιο του δόντι που είχε φυτρώσει εκεί που έλειπε

το παλιό ανάμεσα στα άλλα του δοντάκια.

'' Επιτέλους, μουρμούρισε η γάτα Σουλίνα, έκανες και κάτι σωστό!

Νιααρρρρρ ''

'' Σειρά σου, την αγριοκοίταξε η μάγισσα Παστούλα που μετά από

αυτή την επιτυχία, δεν δεχόταν από μια ανίδεη γάτα να την επικρίνει.''

Η γάτα Σουλίνα ξερογλείφτηκε και αν φοβήθηκε φρόντισε να μη το

δείξει, ότι και να ήταν το φίλτρο της Παστούλα είχε κάνει κάτι καλό,

έδωσε στον Μπίλυ το δόντι του, θα μπορούσε να την απαλλάξει και

από αυτά τα ενοχλητικά φτερά της κυρίας Λούρδης της κουκουβάγιας.

'' Μήπως να φωνάζαμε και την κυρία Λούρδη να δοκιμάσει και αυτή

το φίλτρο; ''

Προσπάθησε να ξεφύγει η Σουλίνα που ένοιωθε από την αγωνία

τα τέσσερα πόδια της να μη την βαστάνε. Κι αν έκανε καμιά

καινούργια γκάφα πάλι αυτό το κορίτσι; Θα της έφερνε πίσω

τουλάχιστον την σωστή ουρά; Θα της έφευγαν τα φτερά της;

Η μικρή Μάγισσα βούτηξε και πάλι την ασημένια κουτάλα της στο

μοσχομυριστό φίλτρο και το έδωσε στην γάτα Σουλίνα.

Η γάτα έβγαλε την μικρή ρόδινη γλώσσα της και έγλυψε λίγο από το υγρό,

μμμμ….μα αυτό ήταν πεντανόστιμο!

Πώς να αντισταθεί?

Το ήπιε όλο και έγλειψε ευχαριστημένη και τα μουστάκια της.

Περίμεναν ένα λεπτό, δυο λεπτά, τίποτα δεν έγινε.

'' Μήπως χρειάζεται μεγαλύτερη δόση; ''  αναρωτήθηκε η Παστούλα.

 

Μα τότε ένας δυνατός αέρας φύσηξε πάνω από την γάτα Σουλίνα,

ένας ανεμοστρόβιλος την σήκωσε ψηλά και την στριφογύριζε μέσα

στο δωμάτιο των φίλτρων, φύλλα ανάκατα με κλαριά δέντρων

και κάπου κάπου έβλεπαν την γάτα να περιστρέφεται μέσα στον

κυκλώνα που σταμάτησε το ίδιο απότομα όπως άρχισε και όλοι

απέμειναν με ανοιχτό το στόμα να κοιτάνε την όμορφη Σουλίνα

που στεκόταν στην μέση του δωματίου.

Δεν είχε πια τα φτερά της κυρίας Λούρδης στην πλάτη της και μια

πανέμορφη γατίσια ουρά είχε ξαναφυτρώσει στο κορμί της.

Μα δεν ήταν μόνο αυτό, η γάτα Σουλίνα ήταν, πως να το πει

κανείς; Πεντάμορφη, η πιο μοναδικά όμορφη γάτα του κόσμου!

Από τις άκρες του γυαλιστερού κατάμαυρου τριχώματος της έβγαινε

ένα απόκοσμο χρυσαφένιο χρώμα που την έκανε να γυαλίζει σαν

ένα πολύτιμο κομμάτι χρυσάφι.

'' Μα είσαι τόσο όμορφη Σουλίνα ! Τα κατάφερε τελικά η Παστούλα,

δεν έχεις πια φτερά. '' της είπε ο μικρός Πρίγκιπας και της έδωσε

τον καθρέφτη να κοιταχτεί.

 

Η γάτα Σουλίνα δεν είχε ξαναδεί τόσο όμορφο τον εαυτό της.

Και αυτό το χρώσταγε στην μικρή μάγισσα, μα ύστερα θυμήθηκε

πως τα μάγια της Παστούλα δεν κρατούσαν πολύ. Άραγε μήπως

μέχρι το τέλος της ημέρας ξαναγίνει με φτερά και χωρίς ουρά;

Μήπως ο μικρούλης Μπίλυ ξαναχάσει το δόντι που απέκτησε;

Δεν είχε καμία εμπιστοσύνη στην Παστούλα και στα μάγια της.

Τίναξε το τρίχωμα της και σκόρπισε γύρω της χρυσόσκονη.

'' Θα δούμε, είπε με ύφος, θα δούμε τι κατάφερες πάλι Παστούλα! ''

Από το ανοιχτό παράθυρο ακούστηκε ένα φτερούγισμα και όλοι

είδαν την κυρία Λούρδη την κουκουβάγια να πετά επιτέλους

ευτυχισμένη μακριά.

'' Αυτή θα κάνουμε καιρό να την δούμε. '' Είπε ο Κύριος ΧνΧν

και άρχισε να μαζεύει το δωμάτιο από τον ανεμοστρόβιλο που πέρασε

για να μη το βρει ανάκατο η μαμά της Παστούλα.

 

Πέρασε εκείνο το βράδυ και δεν άλλαξε τίποτα, ο μικρός Πρίγκιπας

είχε ακόμα το δόντι του το επόμενο πρωί και η γάτα Σουλίνα

περιφερόταν μέσα στο παλάτι σκορπώντας παντού χρυσόσκονες,

ενώ όλοι θαύμαζαν την υπέροχη ομορφιά της και ο Βασιλιάς με

την Βασίλισα της έδωσαν ένα μαξιλάρι από κόκκινο κινέζικο

μετάξι να ξαπλώνει επάνω, στα πόδια του θρόνου.

Έτσι όποιος ερχόταν στην αίθουσα του θρόνου μαγευόταν από το

υπέροχο θέαμα της γάτας που πετούσε γύρω της χρυσόσκονες.

Γρήγορα απέκτησε μεγάλη φήμη κι ερχόταν από τα γειτονικά Βασίλεια

να θαυμάσουν αυτή την μοναδική, θεσπέσια, πολύτιμη γάτα.

Είχε αποκτήσει μάλιστα και δικούς της ακόλουθους με διαταγή του

Βασιλιά που μάζευαν κάθε κόκκο σκόνης χρυσού που έπεφτε από

την γούνα της και την αποθήκευαν στο θησαυροφυλάκιο του παλατιού!!

 

Η μεγάλη Μάγισσα Λεβάντα φυσικά κατάλαβε πως η Παστούλα

είχε βάλει το χεράκι της σε όλο αυτό, μα κρυφογελούσε περήφανη

για την κόρη της που είχε πάρει τα δικά της χνάρια και κάποια

μέρα θα γινόταν και αυτή μια μεγάλη και δυνατή Μάγισσα.

Προς το παρόν τα είχε καταφέρει καλά, είχε δώσει μεγάλη φήμη

και δύναμη στο βασίλειο και είχε βοηθήσει τον μικρό πρίγκιπα να

βγάλει γρήγορα το καινούργιο δοντάκι του όμως έπρεπε να

την προσέχει λίγο περισσότερο πριν κάνει καμία σοβαρή γκάφα.

 

Η μικρή μάγισσα Παστούλα ποτέ δεν σταμάτησε να κάνει σκανταλιές

στο δωμάτιο των φίλτρων, που κρυβόταν μαζί με τον μικρό

πρίγκιπα Μπίλυ και τον Κύριο ΧνΧν,μα τουλάχιστον δεν ξαναέβαλε

κανέναν από τους δυο τους να δοκιμάσουν τα φίλτρα της, για να

μην έχουν και πάλι δυσάρεστες εκπλήξεις.

 

Έτσι ισχυριζόταν τουλάχιστον και οι τρεις, η μάγισσα,

ο πρίγκιπας και το γουρούνι,  αλλά δεν υπάρχουν

και αποδείξεις πως αυτό ήταν η αλήθεια!

 

 

 

 

Εδώ τελειώνει αυτή η ιστορία

και όπως τελειώνουν όλα τα όμορφα παραμύθια

που σέβονται τον εαυτό τους...

έζησαν αυτοί καλά

και εμείς καλύτερα !!!

 

 

                                                Levina