Β Ι Α

BIA

(Γυναικείες στάχτες)

Ξημερώνει.

Βλέπω την ροδαυγή πίσω από τα κλειστά τζάμια, ανάμεσα

στις τραβηγμένες κουρτίνες κι εγώ είμαι ακόμα καθισμένη

στην βάση της σκάλας, ακουμπισμένη στην κουπαστή.

Δεν θυμάμαι πόσες ώρες έχουν περάσει να βρίσκομαι ακίνητη

σε αυτή την θέση. Μόνο τον πόνο νοιώθω.

Όχι δεν είναι πόνος, ένα μούδιασμα είναι που έχει απλωθεί

από τις άκρες των ποδιών μου μέχρι το κεφάλι μου.

Κοιτάζω τα ματωμένα χέρια μου και ανακαλύπτω πως με

μια ανεξήγητη τρυφερότητα κρατώ στις χούφτες μου μερικές

ξεριζωμένες τούφες από τα ίδια μου τα μαλλιά.

Πόσο διαφορετικό φαίνεται τώρα το χρώμα τους από όταν

κοίταζα κάποτε το καλοχτενισμένο μου κεφάλι στον καθρέφτη

του μπάνιου. Τα νεκρά μαλλιά αλλάζουν χρώμα, όπως αλλάζουν

κι οι νεκρές ψυχές.

Νομίζω πως πρέπει να σηκωθώ όρθια.

Το ξύλινο σκαλοπάτι πιέζει την πλάτη μου και κάποια σκλήθρα

πρέπει να έχει καρφωθεί στον γοφό μου αλλά και πάλι δεν έχω

το κουράγιο να κάνω καμία κίνηση.

Αλήθεια εκείνος πότε άλλαξε τόσο πολύ;

Πότε χαθήκαμε μεταξύ μας και δεν κατάλαβα αυτή την αλλαγή;

Από πότε μια απλή κουβέντα έφτανε για να τον εξοργίσει τόσο;

Τον περίμενα όπως κάθε βράδυ το ίδιο, το τραπέζι στρωμένο,

το φαγητό ζεστό, το μπάνιο του έτοιμο με τις καθαρές πετσέτες

επάνω στο ράφι στοιχισμένες σαν στρατιώτες για πρωινή αναφορά.

Μα αυτό το βράδυ δεν ήρθε και ούτε τηλεφώνησε πως θα αργήσει .

Όταν περασμένα μεσάνυχτα άκουσα το κλειδί του στην πόρτα

πετάχτηκα από τον ύπνο που με είχε πάρει επάνω στον καναπέ

με την τηλεόραση ανοιχτή να τον περιμένω.

Μια απλή ερώτηση ήταν '' Γιατί άργησες; '' και δεν πρόσεξα

το βλέμμα του που ήταν παγωμένο σαν άγρια θάλασσα πριν

προχωρήσω στην επόμενη ερώτηση. '' Ένα τηλέφωνο δεν

μπορούσες να με πάρεις; ''

Νομίζω πως η επόμενη λέξη μου ήταν ένα ... Ανησύχησα και

τότε ένοιωσα την ηρεμία που έρχεται πριν την καταιγίδα.

Σαν μυρίζεις την βροχή στα πεσμένα φύλλα του δρόμου αλλά

ακόμα δεν την έχεις νοιώσει. Μια βροντή ήταν η φωνή του,

άγρια, βραχνή, πολυβόλο που ξερνούσε σφαίρες από κατηγόριες

για το πόσο δεν τον καταλαβαίνω που κουράζεται για εμένα, που

δεν νοιώθω τις αγωνίες του, για την κατάντια μου που είμαι μια γυναίκα άβουλη, άχρωμη, ανόητα ματαιόδοξη... κατηγόριες για το πόσο

άλλαξα και το πόσο με βαρέθηκε με την μονότονη κλαψιάρικη

φωνή μου, το απεριποίητο εγώ μου, το μόνιμα θλιμμένο βλέμμα μου

και σε κάθε του λέξη ένα άγριο ασυναίσθητο σπρώξιμο που καταλήγει

σε βουβές γροθιές χωρίς συγκεκριμένο προορισμό.

Νομίζω πως πισωπατώ καθώς με σπρώχνει η ορμή του και φοβάμαι

αυτές τις λέξεις σφαίρες που ξεστομίζει.

Θέλω να μου εξηγήσει και μόνο ένα '' Γιατί '' βρίσκω να ρωτήσω

προτού το υψωμένο χέρι που δεν μπορώ να αποφύγω πέσει

σαν βαριοπούλα επάνω μου . Δεν νοιώθω πια τα καρφιά που

μπήγονται στο κορμί μου και τα δέχομαι όλα φτάνει να σταματήσει

η φωνή να τρυπάει τα αυτιά μου και το χέρι να βασανίζει το σώμα μου. Αρπάζω το κάγκελο της σκάλας και εκεί κάθομαι στο τελευταίο σκαλί ακουμπώντας την πλάτη μου και μένοντας να κοιτάζω το αίμα που

στάζει στα πόδια μου. Που στο καλό βρέθηκε τόσο αίμα;

Κατάφερα να μη φωνάξω. Βουβά έτρεξαν τα δάκρυά μου να μη

μας ακούσει η γειτονιά και τώρα να που ξημέρωσε.

Αυτό το κορμί να μη θέλει να με υπακούσει και με το ζόρι του δίνω

εντολή να σηκωθεί.

Εκείνος ροχαλίζει στο κρεββάτι μας.

Μπήκα στο μπάνιο και σκούπισα το αίμα μου επάνω στις

καλοδιπλωμένες πετσέτες που τον περίμεναν. Μετά ντύθηκα

αθόρυβα και γέμισα ένα σάκο με όσα ρούχα μπορούσα να πάρω.

Πήρα όσα χρήματα βρήκα στις τσέπες και στο συρτάρι του και

βγήκα στον δρόμο χωρίς να μπω στον κόπο να κλείσω την πόρτα

πίσω μου . Ένας σάκος, λίγα χρήματα, καμία φωτογραφία.

Αυτά είχα μόνο δικά μου για να συνεχίσω τον δρόμο μου .

Οι πρώτες αχτίδες του ήλιου χαϊδεύουν το πρησμένο πρόσωπό μου

και εγώ τις καλωσορίζω σαν Θείο Δώρο.

Μπαίνω στο τραίνο χωρίς να κοιτάξω τον προορισμό.

Δεν με νοιάζει το που θα πάω, δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο

πλέον εμπρός μου. Θα κοιτάω τους σταθμούς κι όπου

μου αρέσει το τοπίο και τα σπίτια εκεί θα κατέβω να ξεκινήσω ξανά.

Νομίζω χαμόγελο είναι αυτό που έχει ζωγραφιστεί στο πρόσωπό μου.

Levina