25.4.15

Θάρρος ή Αλήθεια


Ένα παλιό παιχνιδάκι για όλες τις ηλικίες… Μόνο που ποτέ δεν κατάλαβα γατί διαχωρίζεται
το θάρρος από την αλήθεια!

Πρέπει  με θάρρος να κάνουμε αυτό που αποφασίζουμε να κάνουμε. Το να λέμε τις αλήθειες μας,
να αποτυπώνουμε τα ερωτηματικά μας, να ζητούμε απαντήσεις χωρίς να φοβόμαστε
τι αντιμετώπιση θα έχουμε από όλους εκείνους που κινούνται σύσσωμοι σαν μια μάζα
κι όχι σαν αυθυπόστατες οντότητες.

Οι πολλοί έχουν πάντα δίκιο ; 
Όχι, κατηγορηματικά όχι.
Οι άνθρωποι είναι έτοιμοι πάντα να ασπαστούν την κοινά αποδεκτή άποψη ακόμα κι όταν
μέσα τους νοιώθουν ότι αυτή δεν είναι η ορθή. Ο φόβος όμως της διαφοροποίησης, ο φόβος
της αποξένωσης τους κάνει να ακολουθούν τον μονόδρομο που έχει το κοπάδι όταν ακολουθεί
τον μπροστάρη του ακόμα και στον θάνατο.
Αν το δούμε πιο σφαιρικά τι είναι η κοινώς αποδεκτή γνώμη ; είναι αυτό που διατύπωσε ένα
άτομο και με την συμμετοχή δυο ή τριών το μοίρασαν , το διασκόρπισαν σε άλλους που δεν κόπιασαν να το ψάξουν, να το σκεφτούν περισσότερο, να στοιχίσουν τα υπέρ και τα κατά
κι έτσι η μια γνώμη έγινε κτήμα των πολλών.

Όταν φτάνει λοιπόν σε μεγάλο βαθμό αποδοχής αυτό, τότε ακόμα κι όσοι στην πορεία διαισθάνθηκαν πως  ακολουθούν κάτι λάθος, προτιμούν να μη μιλήσουν, γιατί απέναντί τους
θα έχουν την μισαλλοδοξία και τον θυμό των πολλών που βρίσκοντας πάτημα στο ‘’εμείς όλοι’’
με ζήλο πολεμούν κάθε ενάντια ιδέα και λόγο.

Ο Άρθουρ Σοπενχάουαρ μας ζητά « Σκεφτείτε για λογαριασμό σας μια φορά, ακόμα κι όλα είναι μπερδεμένα γύρω σας »
Μας λέει  πως «η συνείδηση του ανθρώπου έχει την ικανότητα να συλλάβει και να αναλύσει τις εμπειρίες όπως δεν μπορεί να το κάνει κανένα άλλο πλάσμα επάνω στην γη. Όμως  αν είμαστε κοντόφθαλμοι τίποτα από αυτά δεν λειτουργεί και στην τελική η γενική απήχηση μιας γνώμης
 δεν σημαίνει πως αυτή είναι και η απόδειξη για την ορθότητά της».  
Τουλάχιστον αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε εύκολα, ειδικά σε πολιτικό επίπεδο, βλέποντας
οι επιλογές των πολλών που μπορούν να οδηγήσουν ένα κράτος. Αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, όταν θέλουμε να διαφοροποιηθούμε από μια μαζική αντίληψη περί ‘’ορθότητας σκέψης’’ τότε έχουμε να αντιμετωπίσουμε, όχι ένα κοινό μέτωπο, αλλά φωνές που αποκαλύπτουν τον εγωισμό
και κατ’ επέκταση και την μοχθηρία σε κάθε διαφορετικό.

Θάρρος λοιπόν για τις δικές του αλήθειες ο καθένας μας κι ας μην είναι αποδεκτές κι ας μας
βάζουν αυτές οι αλήθειες στο άλλο άκρο.
Τουλάχιστον θα ξέρουμε ένα πράγμα σίγουρα, Πως δεν έχουμε προδώσει τον εαυτό μας .

                                                                     Levina

Βιβλιογραφία : Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο A. Schopenhauer
Ο κόσμος σαν βούληση και σαν παράσταση A. Schopenhauer
Foto by veuliahzg


painting by Delawer Omar






30 σχόλια:

airis είπε...

Μοιραζόμαστε κοινούς προβληματισμούς Λεβίνα μου!
Ποτέ δεν ακολούθησα τη γνώμη των πολλών κι έχω πληρώσει το τίμημα. ουκ ολίγες φορές!
Το έχω δει κι εδώ στο μεταξύ να γίνεται: να γράφει κάτι κάποιος ( σε μια ανάρτηση ) και όλοι να συμφωνούν μαζί του! Και τι έκπληξις! Εγώ το μαύρο πρόβατο!
Θέλει θάρρος η αλήθεια θα έλεγα!

Φιλιά!♥

Λάχεσις είπε...

Αυτό που δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε οι άνθρωποι είναι ότι, όταν κάποιος είναι διαφορετικός- σκέφτεται διαφορετικά από μας δεν σημαίνει ότι είναι λάθος αποκλειστικά (που μπορεί όντως να είναι) αλλά ούτε ότι είναι ο κακός. Απλά είναι διαφορετικός. Αρεσκόμαστε όλοι να βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους χωρίς να εξετάζουμε, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι αυτές οι ταμπέλες επηρεάζουν γνώμες, ψυχολογία ανθρώπων, πολλές φορές σακατεύουν.
Θυμάμαι μια ζωή να μου κοτσάρουν κάθε λογιών επίθετα μόνο και μόνο γιατί δεν ταίριαζα στα στερεότυπα τους.
Η ανάρτηση σου Λεβίνα είναι αλάτι στην πληγή!
και θα συμφωνήσω απόλυτα με το μαύρο πρόβατο από πάνω (χαχαχα) Θέλει θάρρος η αλήθεια!
Καλό Σ/Κ!

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Ακόμα ξεπληρώνω κάτι χρέη που δημιούργησα ως μαύρο πρόβατο (Αριστέα, είσαι να κάνουμε κοπάδι;)
Στην προσωπική μου ζωή, στη δουλειά, στους φίλους, παντού. Καταχρεωμένη.
Το καλό είναι ότι έχω γαλήνιο ύπνο.
Το κακό είναι ότι δεν συνωστίζονται φίλοι και παρατρεχάμενοι γύρω μου. Λίγοι και αγαπημένοι.
Το υπέροχο είναι όταν διαβάζω σε μια ανάρτηση, αυτό που είναι "γραμμένο" μέσα μου.
Το συγκινητικό είναι όταν το διαβάζω από έναν άνθρωπο που εκτιμώ και σέβομαι.
Αυτά, και σ' ευχαριστώ πολύ!

Memaria είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες!!!
Τι να την κάνεις την αλήθεια σου, αν δεν έχεις το θάρρος να την πεις?
Να είσαι καλά!
Φιλιά και καλό Σαββατοκύριακο!

Ελενα Λ. είπε...

Είναι ένας από τους μεγαλύτερους φόβους μου για την κόρη μου Λεβινάκι!
Φοβάμαι μήπως κάνει κάποια στιγμή επιλογές που δεν της ταιριάζουν μόνο και μόνο για να "ταιριάξει"
Να πει ψέματα, να παραπλανήσει, να κρυφτεί από τον εαυτό της για να είναι αποδεκτοί από βλάκες!
Προσπαθώ καθημερινά να της μεταδώσω το αντίθετο και να την κάνω να σκέφτεται και να στηρίζει τις αποφάσεις της αλλιώς....
Πολλά φιλιά καλό σ/κ!

Riccie Finestra είπε...

λατρεύω τον πεζό σου λόγο όσο και τον στιχουργικό!!!
πολλά φιλιά

Levina είπε...

Φιλενάδα καλύτερα το μαύρο πρόβατο παρά πρόβατο σκέτο :))

Όσο για το 'εδώ' που λες ... όταν οι μπλόγκερ αποκτήσουν την ωριμότητα της συζήτησης σε ότι υπάρχει σκεπτικισμός και αντιρρήσεις, δίχως διαπληκτισμούς και ''φιλοφρονήσεις'' τότε θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο άλμα εμπρός.

Καλή Κυριακή και πολλά φιλιά

Levina είπε...

Ας μην μας νοιάζουν οι άνθρωποι που θέλουν να μας αλλάξουν, αξίζουν μόνο όσοι μας αγαπούν κι όσοι μας δέχονται γι αυτό που είμαστε, γι αυτό που πρεσβεύουμε, για τις ιδέες μας. Οι υπόλοιποι Νίκη μου, γνωστοί ή συγγενείς, απλά υπάρχουν.
Έχεις δίκιο πως οι ταμπέλες επηρεάζουν την ψυχολογία μας, έκανα πολλά χρόνια για να σπάσω τα δεσμά τους και να με δεχτώ δίχως τύψεις όπως είμαι.
Όταν όμως κατάφερα να πω στον εαυτό μου πως τον αγαπώ όπως είναι, για ότι είναι, για όσα έχει καταφέρει, απαλλάχτηκα από κάθε δεύτερη σκέψη.
Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω κι άλλους να το κάνουν αυτό. Να δουν με θάρρος τον εαυτό τους και να αποδεχτούν την ύπαρξή τους όπως είναι κι όχι όπως τους έχουν πείσει οι ταμπέλες που τους έχουν φορέσει οι άλλοι πως θα έπρεπε να είναι.

Καλή Κυριακή να έχεις, σε φιλώ

Levina είπε...

Καταχρεωμένη ψυχή και με γαλήνιο ύπνο δεν γίνεται !! Να μου πεις για καταχρεωμένη τσέπη να το καταλάβω , να το συμμεριστώ η χρεωμένη γυναίκα
Πουθενά δεν χρωστάς Κανελλάκι, μόνο στην συνέπεια γι αυτό που είσαι :))

Ο σεβασμός και η εκτίμηση και η εμπιστοσύνη θα προσθέσω είναι αμοιβαία .
Τα φιλιά μου και ευχές για καλή ξεκούραση αύριο :))

Levina είπε...

Δεν ξέρω πραγματικά Μαράκι μου σε τι χρησιμεύει αν είναι την αλήθεια να την καταπίνεις αντί να την λες όταν το νοιώθεις!
Ποια αλήθεια τότε ; αν είναι να ακολουθείς το κοπάδι και μέσα σου να νοιώθεις πως δεν πράττεις αυτό που σου υπαγορεύει η συνείδηση και η ψυχή σου!

Κι εσύ να περνάς καλά, τα φιλιά μου

Levina είπε...

Η κόρη σου θα έχει πάρει τις βάσεις που θα της έχεις δώσει εσύ και ο πατέρας της και δεν πρόκειται να προδώσει τον εαυτό της και τις ιδέες της κάποτε στο απώτερο μέλλον.
Έχω δημιουργήσει μια κόρη χειρότερη από εμένα κι αν εγώ έχω την συστολή να φέρνω διπλωματικά στην συζήτηση τις όποιες αντιρρήσεις μου εκείνη πετά τις αλήθειες της σαν δυναμίτες … έχει πάει τις νουθεσίες μου βήματα πιο πέρα και την χαίρομαι γι αυτό.
Γι αυτό σου λέω… μη φοβάσαι, μπορεί να επαναλαμβάνεσαι μέχρι τελικής πτώσης σε ότι της λες κι εκείνη όμως χτίζει τον χαρακτήρα της επάνω σε όσα λες κι όσα πράττεις κι εσύ η ίδια.

Τα φιλιά μου Έλενά μου, καλή Κυριακή να έχετε

Levina είπε...

Jony μου κι εγώ περιμένω πότε θα ξαναδιαβάσω αυτά τα μοναδικά ''χωσίματα'' που έκανες με τον δικό σου ξεχωριστό τρόπο σε ότι παράλογο γύρω μας :)) και τώρα ειδικά έχεις μπόλικο υλικό για να ξεσπάσεις....

Να είσαι καλά , να περνάς ακόμα καλύτερα και σε φιλώ πολύ

Άιναφετς είπε...

Όταν αποδεχτούμε και αγαπήσουμε τον εαυτό μας έτσι όπως είναι και καταλάβουμε πως δεν είναι δυνατό να αρέσουμε σε όλους, είναι σίγουρο πως πολύ γρήγορα θα ξε-καθαρίσει και το τοπίο γύρω μας και νομίζω πως η ζωή είναι πολύ σύντομη για συμβιβασμούς... για δικαιολογίες ή για φυγές! ;-)
Μου αρέσει Εύη μου, όταν καταπιάνεσαι με παρόμοια θέματα γιατί όντως θέλει θάρρος, η έρευνα παρόμοιων θεμάτων ειδικά στο blogging! ;-)

ΑΦιλάκια και καλή ζεστή νύχτα θα μας ευχηθώ και ας κάνει κρύο, έξω! :)

Velvet είπε...

Ολοι μας αναγκαστικα ανηκουμε καπου κι ας μην το παραδεχόμαστε
είναι οι κοινωνικες συνθήκες που το επιβαλουν
Σε μια ομαδα σε μια αγελη σε ένα κοπαδι
Σε μια ιδεολογια σε ένα κόμμα σε μια θρησκευτικη πιστη
Για να εξορκισουμε το φοβο της μοναξιας και της αποξενωσης όπως αναφερεις
Για να μην δεχτουμε την ταμπελα του διαφορετικου του τρελου του παραξενου


Κι οσο για την αληθεια που λες
Για δοκιμασε να πεις τις δικες σου αληθειες σου εδώ μεσα
Να δεις ποσοι θα σου κοψουνε τις καλημερες και τα υποκριτικα φιλακια

Θα μπορουσα να πω περισσοτερα αλλα καλυτερα να σταματησω εδω

Άρης Άλμπης είπε...

Θέτεις ένα μεγάλο ζήτημα, Levina.
Οι λέξεις μάζα, κοπάδι, μισαλλοδοξία σηματοδοτούν την ανάρτησή σου.
Υπάρχουν πολλές διακηρύξεις για την αξία τής αλήθειας και του θάρρους να τη διατυπώνει κάποιος. Σε όλες τις εποχές και σε όλους τους πολιτισμούς.
Ωραίες οι διακηρύξεις! Είναι αλήθεια όμως ότι:
Είναι ενοχλητική έως επικίνδυνη η αλήθεια, γι’ αυτόν που δε μπορεί να την ανεχτεί.
Στο πολιτικό επίπεδο έχει διαπιστωθεί επανειλημμένα το φαινόμενο να μην θέλει ν’ ακούσει η μεγάλη μάζα, κάποιες αλήθειες. Στο πρόσφατο παρελθόν μας, εντονότατη η επικράτηση αυτής τής νοοτροπίας.
Πόσο εύκολα σπρώχτηκαν στο περιθώριο αυτοί που επέμεναν να ομιλούν την αλήθεια.
Στο ζήτημα της θρησκείας: Οι ετικέτες έτοιμες για όσους με επιχειρήματα καταδεικνύουν το προφανέστατο των μύθων.
Στο ζήτημα της προσωπικής συμπεριφοράς: Ζώντας ανάμεσα στους ανθρώπους, βλέπουμε τους χειρισμούς τής αλήθειας.
Σε σχέση με την ατομική αξιοπρέπεια, όταν η αλήθεια μπορεί να βλάψει, το ελάχιστο που μένει, είναι να μην καταδέχεται κανείς να καταφύγει στο ψέμα.
Πολύ μεγάλη η συζήτηση.

agriomeli είπε...

Παντα ο φοβος θα ειναι η πυξιδα...
Τραγικες φιγουρες ολοι μας.
Μισο...να καταμετρησω κεφαλια
επανω στη...γαλερα....

"την αλυσιδα σου αν δεν σπας
πανω στο κουπι πεθαινεις"

https://www.youtube.com/watch?v=5sxhG9wSzkI

υγ...δειξε μου το θαρρος σου για να δεις την αληθεια μου

Levina είπε...

Μέσα από τις συζητήσεις μας το γνωρίζεις ότι κατάφερα έστω κι αν άργησα να το κάνω να αγαπήσω τον εαυτό μου και να βγω από τον αυτοεγκλωβισμό μου. Τουλάχιστον νοιώθω πως έχω πιο καθαρή σκέψη πια, απαλλαγμένη από τα βάρη του παρελθόντος χρόνου.
Ωστόσο αν και δεν καταλαβαίνω τις –φυγές- που τις τοποθετείς, στην πνευματική ή την πραγματική τους διάσταση, γιατί και στα δυο είμαι ακόμα ακόλουθος. Καλύτερη η φυγή από κάτι που ψυχικά και πνευματικά δεν έχει να προσφέρει τίποτα… ούτε καν το χιούμορ!

Το blogging φιλενάδα, μια και το αναφέρει κι ο Velvet , είναι βεβαίως ένα πολύ καλό θέμα… ζεστό ζεστό και φρέσκο πάντα, κάτι σαν καυτή πατάτα!
Οι φιλίες του blogging κι όποιον πάρει ο χάρος.
Επειδή όμως θα φτάναμε από τα πρώτα δευτερόλεπτα σε ένα ιντερνετικό ξεκατίνιασμα αν πριν γράψουμε όλοι μας παίρναμε το αληθόχαπο, καλύτερα να περιοριστούμε στα όρια της ευγένειας και της ανοχής σε μικρά (μικρά λέγω ) παραπτώματα που άπτονται των ιδεών και των θέλω μας.
Ειδάλλως Χ .

Ξεκίνησα παρλάροντας Δευτεριάτικα… ωραία όμως και η παρέα σας και αυτά που γεμίζουν το μυαλό μου με τις εύστοχες παρατηρήσεις σας…
Είναι που έχει ένα ηλιόλουστο πρωινό και όλα μου μοιάζουν καλύτερα.

Φιλιά πολλά Στεφ καλή Εβδομάδα να έχουμε

Levina είπε...

Με έβαλες σε σκέψεις. Που ανήκω αφού πουθενά δεν βρίσκω ησυχία; Τους μόνους που αγαπώ να έχω γύρω μου είναι εκείνοι που δεν προσπαθούν να με αλλάξουν, με αποδέχονται με τα μυαλά που κουβαλάω.
Που ανήκω όταν η μοναξιά και η αποξένωση είναι το τίμημα των επιλογών μου και όχι, δεν με φοβίζουν.
Καλύτερα έτσι από το να επιμένω και να υπομένω ότι δεν καταλαβαίνω και δεν με καταλαβαίνει.

Εδώ μέσα… ομολογώ ότι αντιλαμβάνομαι πολύ περισσότερα από όσα λέω.
Διαισθάνομαι ποιοι είναι εκείνοι που ενοχλούνται από την παρουσία μου, για τον οποιοδήποτε λόγο… δεν με πλησιάζουν και δεν τους πλησιάζω ούτε κι εγώ. Οπότε τις Καλημέροκαλησπέρες μου τις έχουν ήδη κόψει. Και τα φιλάκια… κάτι λίγα που απέμειναν να πλανώνται στον αέρα είναι από παλιούς φίλους που συνερίζονται αυτά που γράφω και κατ’ επέκταση τις ιδέες μου.

Πολλές φορές όμως αυτό που κρατά κλειστό το στόμα, δεν είναι ο φόβος Velvet της μοναξιάς ή της ταμπέλας, αλλά η ευγένεια που οφείλουμε να έχουμε ο ένας απέναντι στον άλλο και αυτό πραγματικά όταν απουσιάζει με απωθεί το ίδιο με το ψέμα, την κολακεία, τις μάσκες.
Πώς να πεις σε κάποιον άνθρωπο που μοιράζει βλακεία με τα καντάρια πως είναι βλάκας ; και πώς να πεις και σε όσους τροφοδοτούν την βλακεία του, τον εγωισμό του, σταματήστε το λιβάνισμα, του κάνετε περισσότερο κακό έτσι ; Θα έχεις να αντιμετωπίσεις αυτό που γράφει ο Σοπενχάουαρ τον φανατισμό της μάζας που δεν θέλει την διαφορετικότητα και είτε καλύπτει αυτό που νοιώθει πως την αντιπροσωπεύει, είτε αποβάλλει μετά βδελυγμίας την διαφορετικότητα.
Πόσο ψυχοφθόρο είναι αυτό καλέ μου να το κάνουμε εδώ τουλάχιστον, στο blogging που δουλεύει νομίζω πιο πολύ υπογείως με τα μέηλ και η επιφάνεια είναι όλα τα υπόλοιπα. Άλλο ένα πολύ καλό θέμα που όλοι λίγο πολύ υποπτευόμαστε ή γνωρίζουμε εκ του εγγύς και πολύ λίγοι θα ήθελαν να θίξουν.

Ελπίζω να ήμουν εντός θέματος γιατί ξεφεύγω πολύ σήμερα γενικά …

Την Καλημέρα μου και καλή εβδομάδα με πολύ ήλιο και στην δική σας γειτονιά :)

Levina είπε...

Δυστυχώς είναι αλήθειες όλα αυτά.
Γύρω μας καταλύεται κάθε έννοια δικαιοσύνης, ελευθερίας, πολιτισμού γιατί οι μάζες στρέφονται όλο και με περισσότερο φανατισμό στην καταστροφή τους. Πολιτική, θρησκεία, προσωπικές συμπεριφορές όπως πολύ σωστά τα επισημαίνεις… κάτι δεν πάει καλά και χάνεται η ηρεμία, η ευγένεια, η ομορφιά.

Μπορεί το άτομο να μη θέλει να βλάψει με τον λόγο ή το έργο του, όμως η μάζα είναι έτοιμη να κατασπαράξει το άτομο που έχει ξεφύγει από τα όριά της, να υποθέσουμε ότι υπάρχουν όρια στην μάζα.

Τουλάχιστον μένει η τιμή και η αξιοπρέπεια και συμφωνώ μαζί σου πως η καταφυγή στο ψέμα δεν είναι η λύση και το πάω ακόμα παραπέρα, πως από το ψέμα καλύτερη η σιωπή.
Θα μου πεις… είναι σωστό κι αυτό ; Η σιωπή ; Όχι, αλλά ούτε και οι μάταιες αντεγκλήσεις είναι η λύση, όταν ξέρεις ότι δεν θα σκεφτεί κανένας τα λόγια σου και δεν θα σου δώσει έναν τεκμηριωμένο λόγο για να αλλάξεις εσύ τουλάχιστον γνώμη.

Να είσαι καλά Άρη μου, την καλημέρα μου και καλή εβδομάδα

Levina είπε...

Κοριτσάκι μου άσε τις γαλέρες και ζαλίζομαι! Κάτσε να πιάσω στεριά και τα λέμε !
8 Hour Deep Sleep Music
Αυτό μου βγάζει το λινκ… 8 ωρες μουσική για ύπνο; Αγάπη μου τα νεύρα μου κορδόνια θα γίνουν, τριπλούς θα πίνω τους καφέδες για να το ακούσω…
άστο προτιμώ τον αηδόνο απέναντι που ψάχνει για ταίρι κι έχει δώσει ρέστα στην βελανιδιά εδώ και τρεις μέρες.

Υγ. Θαρραλέα δεν με λες! Μόνο όταν με πιάνει το υπερασπιστικό μου βγαίνει η Μπουμπουλίνα από μέσα μου… αλλά αν με κλείσεις σε ένα δωμάτιο με δέκα αγνώστους να ανοίξει η γη να με καταπιεί … οπότε για βρες λύση :))

Κική Κωνσταντίνου είπε...

Καλημερα αγαπημενη μου! Καλη εβδομαδα!
Να ακουμε τους αλλους οταν ειναι για καλο μας αλλα να πραττουμε παντα με τη δικο μας πιστευω, με τη δικη μας καρδια, λογικη κι αγαπη! :)

ΦΛΩΡΑ είπε...

Και βέβαια συμφωνώ με όλους τους παραπάνω προβληματισμούς σου.
Κοστίζει ακριβά αλλά χαλάλι το όσο κόστος!!!
Ξεμένεις πιθανόν στο τέλος με λίγους ή με κανέναν
αλλά έχεις όλο τον εαυτό σου με το μέρος σου.
Το δοκίμασα και δοκιμάστηκα πολύ
κι έκτοτε έχει γίνει κανόνας μου....
α) μιλάω πια για όλα όσα με αφορούν
β) δεν μου καίγεται καρφάκι για το πως θα με χαρακτηρίσουν
ή που θα με εντάξουν.
Φιλιά πολλά

Levina είπε...

Καλημέρα Κική μου, καλή εβδομάδα και καλό μήνα σου εύχομαι :)

Levina είπε...

Καλημέρα αγαπημένη μου Φλώρα, καλή εβδομάδα σου εύχομαι και καλό μήνα...
Να τον αγαπάμε τον εαυτό μας και να κάνουμε καλή παρέα με αυτόν... δεν νοιώθω πια καμία έλλειψη όσων δεν με κατάλαβαν κι όσων δεν κατάλαβα το αντίθετο, γεμίζω το κενό με ότι μου αρέσει και με ευχαριστεί :)

Ανώνυμος είπε...

Καλο μηνα να χεις Λεβινα μου!! Συμφωνω, συμφωνω!! Οσο γινεται να προσπαθουμε να μαστε αληθινοι πρωτα σε εμας γιατι ετσι θα μαστε και στους αλλους. Τι σημασια εχουν οι αριθμοι; Ποσοι θα ναι διπλα μας; Αν το μας δεν ημαστε εμεις αληθεια αλλα κατι πλαστο.
Σε τετοια θεματα ειμαιπολυ απολυτη οπως λενε οι αλλοι, αλλα ειλικρινα δεν με νοιαζει. Το ταμειο μου το κανω καθημερινα και συνειδητα. Αληθειες κι ας πονανε, και να μου τις λενε κι αλλοι φυσικα. Αυλες και κολακες ποτε δεν ειχα ουτε εχω υπαρξει για κανεναν.
Οσοι μαςθελουν, να μας θελουν για εμας αλλιως απο δω πανε κι αλλοι. Με αληθεια, με θαρρος και με παθος!!! Εξαλλου ολα εχουν τιμημα!!
Σε φιλω πολυ και να χεις μια ομορφη και δημιουργικη βδομαδα!!

Margo είπε...

Λεβίνα μου κάθε φορά που σε επισκέπτομαι έχεις κάποια ανάρτηση με κλειστά σχόλια. Κατανοώ αλλά δεν μπορούσα να μην σου αφήσω κάποιες σκέψεις. Διάβασα με την ευκαιρία και ετούτη την ανάρτηση που με εκφράζει απόλυτα. Μάλιστα, επειδή όσο περνά ο καιρός και μεγαλώνω διαφοροποιούμε όλο και πιο πολύ, προτιμώ να σιωπώ και να απομακρύνομαι νοητικά από τις συνήθεις κουβέντες των πολλών. Δεν ξέρω ακόμη αν αυτή μου η στάση φταίει που βλέπω στον κόσμο μια πόλωση που δεν οδηγεί πουθενά την κοινωνία ως σύνολο. Ίσως ήταν πάντα έτσι και δεν το έβλεπα, δεν ξέρω. Μερικές φορές φοβάμαι. Βλέπω αδιέξοδο όσον αφορά την συνύπαρξή μας.
Ίσως φταίει που δεν σας διαβάζω και συχνά για να νιώθω την μαγική αίσθηση της συντονισμένης σκέψης και αντίληψης :-)

Καλημέρα Λεβίνα μου, να είσαι καλά!!!

Levina είπε...

Μαριλένα μου άργησα πολύ να σου απαντήσω.
Όπως το γράφεις και το πάω ακόμα παραπέρα, δεν έχουμε ανάγκη να αποδείξουμε τίποτα και σε κανέναν. Φτάνει να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας και εγώ τα έχω. Οι αυλές και οι κόλακες υπάρχουν όταν το επιτρέπεις και το αποζητάς και χάνονται τόσο εύκολα όσο εύκολα μαζεύονται, μόλις σταματήσεις να τους προσφέρεις φρέσκο αίμα.
Το τίμημα Μαριλένα μου το θεωρώ πια προτέρημα κι αυτό είναι η βαθειά μου ικανοποίηση.
Σ ευχαριστώ, σε φιλώ και εύχομαι τα καλύτερα για σένα :))

Levina είπε...

Κάπου σε αυτό το κομβικό σημείο βρίσκομαι Μαργκό μου.
Δεν μπορώ πια τα πολλά λόγια που δεν καταλήγουν πουθενά και μόνο θόρυβο δημιουργούν, με αφήνουν αδιάφορη τα βουητά του πλήθους και η επιβεβαίωση της αμελητέας ύπαρξής μας μέσα από χαμόγελα και λόγια που σβήνουν μόλις γυρίζουμε τις πλάτες.
Να μη φοβάσαι τίποτα. Να είσαι αποφασισμένη να κρατήσεις αυτά που σε κάνουν ευτυχισμένη, τις αξίες και την ομορφιά που έχεις στην ζωή σου ακόμα κι αν αυτά δεν συντονίζονται με τα θέλω των άλλων, ακόμα κι εδώ μέσα που είμαστε τόσο πολλοί, τόσο διαφορετικοί!
Είναι λίγος ο χρόνος, πολύτιμος και βλέπεις πως ούτε τα μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς δεν επιζούν από τους βαρβάρους, όχι η δική μας μνήμη. Αυτή τη ζωή ας την ζήσουμε όπως μας αρέσει, με όποιους μας αρέσει, με τους δικούς μας ορίζοντες και με την εκτίμηση που έχουμε απέναντι σε ανθρώπους που δεν μας πρόδωσαν.
Σε φιλώ Μαργκό μου, να είσαι καλά κι εσυ :))

vailie είπε...

Λεβινα μου,καλησπερα! Κλεινουν τα ματια μου πια κ δεν βασταω αλλο αποψε! Πολλα κ με γονατισαν...
Θα πω μονο μερικους στιχους γνωστου τραγουδιου: "Εγω γυρνω αναποδα ολη τη γη,μικρο,τρελλο κ πειραγμενο παιδι..."
Κ ξερεις πως κλωτσανε τα "κακα" παιδια οταν νιωθουν οτι δεν τ'αγαπουν???? Ουου!!!
Κ ας θελουν μονο μια ζεστη αγκαλικ να κουρνιασουν....
Ξερεις εσυ....... καλο ξημερωμα, μαγισσουλα αγαπημενη!!!
:-*

Levina είπε...

Ξέρω μικρό μου
μα είναι τόσα πολλά πια που με κάνουν να 'κλωτσάω' να αγανακτώ
και η διαφορά είναι πως αυτή την φορά δεν μπορώ να πω 'θα περάσει κ αυτό' .
Σε φιλώ πολύ να είσαι γερή και δυνατή
έχεις πολλές ψυχές που σε χρειάζονται
Καλό ξημέρωμα μικρό μου Βάϊλι :)

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...