Είναι
στιγμές που ξυπνάς το πρωί και νοιώθεις πως αυτή η μέρα που ξημέρωσε είναι
διαφορετική… ίσως επειδή ένας αυθάδης ήλιος ξεπέρασε το φράγμα της κουρτίνας
και σου έριξε κατακούτελα μια ξανάστροφη αχτίνα να πριονίσει τα όνειρα της νύχτας
και να σου δείξει τους δρόμους της μέρας…
Εκείνη
την ώρα θέλω να χωθώ πιο βαθειά μέσα στα παπλώματα να περάσω μαχμουρλίδικa το πρωινό
παίζοντας σκιομαχίες με τα απομεινάρια της νύχτας , μετασχηματίζοντας
τον φανταστικό της κόσμο σε πραγματικότητα…
Τελικά
δεν χρειάζεται να σπαταλήσω την ενέργειά μου σε ένα χαμένο από χέρι έργο και
πετάγομαι όρθια φορώντας ανάποδα την
ζακέτα μου, το καταλαβαίνω γιατί δεν βρίσκω πουθενά την ζώνη για να την δέσω
όταν αυτή κρέμεται πίσω μου σαν ουρά γάτας και την ώρα που πίνω την πρώτη
γουλιά καφέ χαζεύω την χρωματική πανδαισία στις άκρες των ποδιών… μια κάλτσα
μπλε με μικροσκοπικά λουλουδάκια κάνει παρέα σε μια ροζ ριγωτή . Ουδεμία ευθύνη φέρω για το παράλογο της εικόνας
… δηλώνω την αφηρημάδα μου και παίρνω άφεση αμαρτιών.
Ψάχνω
να βρω τι μουσική θα μου ταίριαζε και βρίσκω αυτό που θέλω… την ευλογία να
μπορείς να δώσεις ήχους και νότες μέσα από υλικά που μοιάζουν άχρηστα….
Βλέπω
χαμογελαστά πρόσωπα, ακούω μουσική, ένα φλάουτο, ένα βιολί, βιολοντσέλο, μπάσο….
Αρμονία
ψυχής
Για
όλες τις ώρες της ψυχικής μας μιζέριας αντιτάσσω ένα Τσέλο φτιαγμένο από έναν
άδειο ντενεκέ μηχανέλαιου.
Αρμονία
!!!!
Levina
