Βαριεστημένα κάθομαι δίπλα στο παράθυρο
στο τζάμι ακουμπώντας το μέτωπό μου
μήπως κι έτσι πιο κοντά
στα μυωπικά μου μάτια φέρω τα δέντρα
τους νοτισμένους δρόμους , την μονότονη βροχή
και αυτή την σταγόνα αίμα που μέσα μου κυλά.
Θα βγάλω μια φωτογραφία ν΄ αποτυπώσω
καθαρά στο χαρτί εκείνα τα λόγια
π' άκουγα να φτερουγίζουν στον αέρα
την ίδια ώρα που λίγα θλιβερά λουλούδια
τσαλάκωνα ανάμεσα στις χούφτες μου
Ξέρεις πως είναι αχαρτογράφητη περιοχή
το μυαλό μου κι εκεί που σε βαριέμαι αφόρητα
θέλω να σε φιλήσω στα χείλη, στο σαγόνι, στον λαιμό
με τόσο πάθος
που κομμάτι δικό σου με τα δόντια μου να κόψω ‘
να το καταπιώ ‘ να τυλιχτεί το αίμα μου
με το δικό σου αίμα και μέσα μου να σε κρατήσω
Τι αστείο είναι !
Για σκέψου
Κάποτε στην νεκροψία μου θ΄ αναρωτιούνται
'' Αυτή γιατί έχει δυο σταγόνες αίμα αντί για μία ; ''
'' Αυτή γιατί έχει δυο σταγόνες αίμα αντί για μία ; ''
Levina
