Εστιάζουν οι συντεταγμένες των ματιών μου
Στο μονοπάτι που τα βράχια κατηφορίζουν
Στον λαιμό μου κρεμάω για στολίδια
Όλες τις καυτές των ήλιων μου αχτίδες
Το δέρμα μου πυρώνει και στο χέρι κρατώ
Δυο σβησμένα τσιγάρα για παρηγοριά και
Ανάμεσα στα χείλη μου ένα ακόμα το καπνίζω
Τον λερωμένο αέρα θέλω να βρωμίσω γι αυτό και
Τον καπνό μου ξεφυσώ στα φύλλα του δυόσμου
Όταν η μάνα μου στον κιμά θα τα βάλει
Τα μπιφτέκια της τσιγάρο θέλω μυρίζουν
Και όχι θανατίλα και το αίμα του σφαγμένου
Διαγώνια αγωνίζομαι να περπατήσω
Από τον ίσιο δρόμο που μου χαράξαν να ξεφύγω
Και πάνω στα κλαριά της συκομουριάς ένα κοράκι
Κρώζει και με σπρώχνει στο μονοπάτι πίσω
Ευθύς να ξαναγυρίσω το σωστό
Δεν ξέρω και πιάνο ή κιθάρα να παίξω μουσική
Με βία τα πλήκτρα και τις χορδές να κοπανάω
Κι η γειτονιά στοιβαγμένη στα παράθυρα να
σκούζει
' Μαζεύτετον τον αλήτη σαν σκυλί που αλυχτάει '
Γι αυτό παραπατώντας τον δρόμο μου κατηφορίζω
Τις σόλες μου λιώνω σε μαραμένες μαργαρίτες
Και σαν χνάρια φρόνιμα μπροστά μου αντικρίζω
Τα φτύνω με το ταμπάκο που ανάμεσα στα δόντια
μου κρατάω
Κι ευθύς τα προσπερνάω.
Levina
