Ω τι ονειρικό το χιόνι !

Χιονίζει!

Μόνο που βλέπεις τις διάφανες νιφάδες να χορεύουν γύρω σου νιώθεις πως βρίσκεσαι σε ένα τόπο ονειρικό, περιμένεις να δεις τους ήρωες των παραμυθιών να ξεπηδάνε πίσω από την θολή κουρτίνα του χιονιού που πέφτει απαλά σκεπάζοντας τα δέντρα, τους θάμνους, τα χειμωνιάτικα τριαντάφυλλα …

Όχι κάτι άλλο ξεκίνησα να γράφω …

                                                                             Δρόμος στο Καπανδρίτι 

Κάνει κρύο

Έτσι απλά μπορώ να το πω χωρίς φιοριτούρες και κορδέλες αμπαλάζ,

κάνει κρύο και κρυώνω και παγώνουν τα δάχτυλα επάνω στο πληκτρολόγιο .

Δεν τολμώ να κουνηθώ γιατί θα πέσουν από πάνω μου η ζακέτα, το σάλι,

η κουβέρτα που είμαι τυλιγμένη σαν γιουβαρλάκι και στριμωγμένη στην πολυθρόνα

του γραφείου … ολόκληρη ιστορία δηλαδή για να αλλάξεις θέση,

να πάς κοντά στο τζάκι να πάρεις λίγο χουχούλιασμα, να πας για νερό

ή για τουαλέτα δεν το συζητάμε… σε λίγο θα φοράμε πάνες βρακάκια

μια και η τουαλέτα είναι στο βορινό άκρο του σπιτιού κι εκεί δεν μπορείς

να πας κουκουλωμένος σαν φάντασμα και με δυο παντελόνια , πρέπει 

να τα πετάξεις όλα αυτά από πάνω σου… 

μια οδύσσεια κατάντησε και η ανάγκη μας πια!

Φυσικά και έχουμε καλοριφέρ !

Ωραιότατα πάνελ που φιλοξενούν γλαστράκια, βιβλία, ξανάγλαστράκια,

μια ξύλινη γραμματοθήκη,  κάτι πίνακες ζωγραφικής, κηροπήγια  

και δεν τα ανάβουμε για να μη χαλάσει το ντεκόρ!

Όχι πετρέλαιο δεν έχουμε …

μας έμεινε κάτι λίγο από τον περασμένο Χειμώνα, που και πάλι μας είχε μείνει

από τον προπερασμένο … που το  ψαρεύουμε

με ένα πλαστικό μπουκάλι κόκα κόλας δεμένο σε σπάγκο από τον πάτο

της δεξαμενής για να ανάψουμε φωτιά για τα ξερόκλαδα ή να τρίψουμε

κανένα έπιπλο να μη πιάσει σαράκι.

Δεν μένουμε στην Αλάσκα, ούτε καν στο Διδυμότειχο για να δικαιούμαστε

να μιλάμε … εντός Αττικής είμαστε αλλά εκτός Λεκανοπεδίου οπότε

μπορούμε ανερυθρίαστα να καίμε καυσόξυλα … άλλη πονεμένη ιστορία

κι αυτή, που τα μαζεύουν  σωρηδόν εδώ οι γηγενείς με τα αγροτικά ,

τα στοιβάζουν στα χωράφια τους και στις αυλές τους και τι νομίζετε

πως τα κάνουν? Τα καίνε για την οικογένεια?

Όχι βέβαια … τα πουλάνε στους χαζούς Αθηναίους που έχτισαν σπίτια

εδώ και δεν μπορούν να πάνε να κόψουν μόνοι τους …

καλά εμείς ανήκουμε στους έξυπνους Αθηναίους που διαθέτουμε και

αλυσοπρίονο και το κατάλληλο όχημα για να προμηθευόμαστε μόνοι μας

τα ξύλα της χρονιάς … να ΄ναι καλά οι εμπρηστές που όλο και κάποιο

δάσος εδώ γύρω καίνε!!  Έλααα , δεν θέλω  διαμαρτυρίες … τάχα λυπάστε

τα δασάκια και τα πευκάκια κι άλλα τέτοια... εδώ παγώνει η γούνα μας !

(κατά το ... καίγεται η γούνα μας )

Κρυώνω και δεν σκέφτομαι εκείνους που κρυώνουν πιο πολύ,

ούτε εκείνους που είναι άστεγοι και τα δόντια τους παίζουν

καστανιέτες από την παγωνιά … σκέφτομαι πως θέλω να καλέσω

στο σπίτι μου σύσσωμο το ένδοξο σώμα των Ελλήνων Βουλευτών

να τους φιλοξενήσω, να πιάσουν ο καθένας πόστο σε ένα από

τα σβησμένα καλοριφέρ, να κουβαλήσουν ξύλα, να φάνε το φαΐ μας,

να πάρουν το μπάνιο τους στο μπάνιο μας … και να βγάλουν εδώ μέσα

τις γελοίες αποφάσεις τους για φορολογίες, αυξήσεις, κομμένες συντάξεις …

γιατί μέσα από τα σπίτια που κυκλοφορείς με φανελάκι γιατί καίγεσαι

από την ζέστη στο καταχείμωνο, γιατί μέσα από τις δεξιώσεις και τις

οργανωτικές επιτροπές που τρως πίνεις τσάμπα και πληρώνεσαι από

πάνω για να συμμετέχεις,  γιατί αγκαλιά με το μπλοκ επιταγών και επάνω

σε ένα στρώμα με τάχα προικόα ακίνητα και ζωντανά ευρά, δεν βγαίνουν αποφάσεις !

                                             Ήρα-Κάρμεν-Ρήγας

Για ελάτε εδώ να σφίξει η επιδερμίδα από το κρύο και τα ξαναλέμε …

δωρεάν θα μοιράζετε μετά το πετρέλαιο … και όχι μόνο με τα ίδια σας

τα χέρια σε κάθε σπίτι.

Ουφ τα είπα!

                                                                                                                                               Levina