Γυναίκα

Έκλεισα τα μάτια μου και άφησα το κορμί μου να πέσει

και το μυαλό  να ταξιδέψει να κλέψει  ανέμων φτερά ,

να φτάσει εκεί που δεν υπάρχει τέλος

Σε ένα μέρος μακρινό που χωράει μόνο εμένα και φτιάχτηκε για μένα .

Εκεί μπορώ να κλείνω τις φεγγαρόπορτες πίσω μου και να είμαι μόνη

πίσω από τα παράθυρα  εγώ και η καρδιά και το μυαλό μου .

Μόνη μέσα στο κλειστό μου δωμάτιο να γνωρίζω νέες εικόνες

βγαλμένες λες από το βιβλίο της Αποκάλυψης που διάβαζα .

Μια ψυχή που κρατά το άπειρο στα χέρια της, το σκοτάδι ,

την μοίρα της, κλείνει τα μάτια και χάνεται στον πόνο ,

στο γέλιο, σε ένα γλυκό πάθος για την επόμενη στιγμή .

Ένα σώμα με φτερά , ένα πουλί που ψάχνει να βρει τον δρόμο του

με χαμένες τις βελόνες της πυξίδας του ,

με οδηγό τα σύννεφα που τα σπρώχνουν οι άνεμοι ,

με οδηγό τους αστερισμούς

που κρατούν το φεγγάρι αγκαλιά μέχρι να ξημερώσει

Μια γυναίκα που κρατά μια πέτρα στα δυνατά της χέρια.

Μια γυναίκα φτιαγμένη από υγρό βελούδο 

που χύνεται απαλά στο δικό της άπειρο



                                                                                                                  Levina