άδεια νύχτα











Νύχτωσε και πάλι

Δεν αναρωτιέμαι πια γιατί νυχτώνει

Μέσα μου

Δεν ψάχνω να βρω τι θα φορέσω

Για να βγω στους άδειους δρόμους

Αδιάφορο

Δεν με νοιάζουν περαστικά βλέμματα

που στάζουν απορίας δηλητήριο

Με πνίγει 

Μαύρο το φουστάνι μου δέρμα

δεύτερο τυλίγει το κορμί μου

Απόψε

Έβαψα με μπλε της νύχτας σκιά

Τα μάτια μου

Έβαψα με κόκκινο αίμα

 της καρδιάς

Τα χείλη μου

Κόκκινες οι  ψηλοτάκουνες γόβες

Και το δάκρυ μου

Δεν το άφησα να κυλήσει

Να φανεί

Βγήκα στο πεζοδρόμιο

Ίσως

Ίσως απόψε φανείς

Κι όμως

το ξέρω

πως και αυτό το πρωινό

μοναχική θα είναι η επιστροφή

                                 Levina