7 θανάσιμα αμαρτήματα

Μα τι παιχνίδι και αυτό να πρέπει

να  μιλήσεις εσύ για τον εαυτό σου!!

Πόσο ειλικρινής μπορείς να είσαι?

Και αυτό που νομίζεις πως είσαι…

αυτό βλέπουν και οι άλλοι σε σένα?

Το σκέφτομαι  από λίγες ημέρες πριν που είδα πως

το παγωτοξωτικό μου ήθελε να μου δώσει την

σκυτάλη και έκανα την πάπια!!

Αλλά μια και δεν λέω όχι σε προκλήσεις ….

Θα πω και εγώ τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα μου…

1)  Πεισματάρα…μουλάρι σκέτο μέχρι να γίνει το δικό μου
ή ότι τέλος πάντων μου έχει περάσει από το μυαλό.

2)  Τσαπατσούλα κατά βάθος, κατά πολύ βάθος ….

3)  Ξεχασιάρα και αφηρημένη σε βαθμό κακουργήματος!

4)  Tεμπέλα, από γεννησιμιού μου, κλασσική τεμπέλα,
να βλέπω γύρω μου το χάος και να το σκέφτομαι αν πρέπει
να σηκωθώ να το μαζέψω ή είναι μάταιο να το κάνω.

5)  Γλυκαντζού, θα μπορούσα να ζω με πάστες, σοκολάτες, μπισκότα, κέικ , σουβλάκια, πίτσες, τυρόπιτες…..καλά τα τελευταία δεν περιλαμβάνονται στα γλυκά αλλά εμένα μου αρέσουν.

6)  Βαριέμαι  όλους εκείνους που  μου λένε τι να κάνω, που τα ξέρουν όλα, που έχουν λύσεις για όλα, βαριέμαι να μιλάω και βαριέμαι να ακούω τα ίδια και τα ίδια κλισέ για την Ζωή,
για τον Έρωτα, για την Αγάπη, για τις φιλίες, για τις σχέσεις.

7)  Σιχαίνομαι τους Κανόνες , τα Πρέπει, τα Μη και πιο πολύ σιχαίνομαι εκείνους που μου λένε να τους ακολουθήσω  και Αντιπαθώ τους τοίχους, τους φράκτες, ότι μου κρύβει τον ήλιο,
το φως και ότι μου κόβει τον δρόμο μου.

.

Εν ολίγοις θα μπορούσα να ζω σε μια σπηλιά, ολομόναχη, παρέα με τα άγρια ζώα, αγκαλιά με ένα τσουβάλι σοκολάτες και όταν κάποτε ανακαλύψουν την σπηλιά μου να φωτογραφίζουν τους τοίχους που θα είναι ζωγραφισμένοι με χρώματα φτιαγμένα
από καρπούς νερό και  χώμα.

Είμαι Ελαττωματικό προϊόν,με τις συνήθεις προδιαγραφές
Και Πολύ Με Γουστάρω.

Και τώρα σειρά σας….

Μια και το παιχνίδι αυτό έχει  διαδοθεί αρκετά ανάμεσα στην blogογειτονιά περιμένω να διαβάσω τα δικά σας 7 θανάσιμα αμαρτήματα ή τα 7 προτερήματα σας???

Τολμήστε…ανώδυνο είναι

Ξέχασα να πω πως βαριέμαι αφόρητα τα παιχνίδια

με τους βίους αγίων_

Waltz of Darkness

Κράτα με

Γλιστράω

Στο αίμα μου γλιστράω

-όχι περπάτα μπορείς

Κοίτα πονάω, τα πόδια μου γεμάτα πληγές

Δεν με κρατούν τα γόνατα μου

Τρέμουν

-σε λυπάμαι

Φοβάμαι, αυτό το μέρος είναι γεμάτο σκιές

 Δεν ξέρω που είμαστε

-είσαι , δεν είμαστε

Μίλα μου τουλάχιστον να ακούω την φωνή σου

Την φοβάμαι αυτή την νύχτα

Θέλω να φύγω μακριά , είναι περασμένη η ώρα

Κοίτα το φεγγάρι πως φέγγει

Μα που είναι ο δρόμος?

-πέτα έχεις φτερά

Προσπαθώ, να τα ανοίξω μα ….
γιατί ?

Έχουν κενά, τα θυμόμουν μεγαλύτερα !

Δεν πετάνε, βαραίνουν τους ώμους μου
Ξέχασα να πετάω!

-πέτα έχεις όνειρα

Είχα μα ψάχνω να τα βρω, φοβάμαι πως…

Έχει πολύ σκοτάδι τώρα, δεν βλέπω

Δεν τα βρίσκω, βλέπω τα αστέρια

Κοίτα όμορφα που είναι μα…

Ξέχασα να κάνω όνειρα! και...

Αυτός ο δρόμος , δεν τον ξέρω, δεν τον νοιώθω

-μάντεψε

Εσύ μου είπες να έρθω, πως αυτό ήταν

το δικό μου μονοπάτι,

Εσύ με είπες δειλή αν δεν το κάνω

Μου είπες πως δεν ζω

Μα κοίτα, εγώ σου μιλάω

Είμαι ζωντανή

-δειλή , ανόητη, νομίζεις πως ζεις!

Εσύ ζεις?

-ζω μέσα σε εσένα, ζεις από εμένα

Δεν σε αναγνωρίζω , δίπλα μου σε ήθελα

-εγώ σου δίνω τα όνειρα σου, τα φτερά σου

Με πονάς

-μη γίνεσαι γελοία, ο πόνος είναι ζωή…..

μα τι κάνεις?

Φεύγω

-δεν μπορείς να φύγεις όσο υπάρχω μέσα σου!

Νομίζεις

-δεν θα τολμήσεις!

Ω ναι  θα τολμήσω, αυτή θα είναι η δική σου τιμωρία,

Δεν θα υπάρχεις

-θα υπάρχω για πάντα, θα υπάρχω παντού

Δεν ακούω την φωνή σου τώρα πια

Εγώ θα φύγω και εσύ

να σκορπίζεις σε χίλια σώματα ,

Εγώ θα πετάξω και εσύ

να φυλακίζεσαι σε άγνωστα όνειρα

Εγώ ελεύθερη και εσύ

να ακουμπάς  σε χέρια βρώμικα

Λερωμένα βογκητά,

Σκόρπιες λέξεις που μουρμουράνε

Μονότονα τραγούδια,

Τρομαγμένη σκιά στην νύχτα κρύβεσαι

Εσύ στην γη

Εγώ στο πουθενά

Το όνομα σου ξέχασα.

........................

GREEK ISLANDS...colours 3

Andre Rieu & Sirtaki Zorba Dance in Royal Albert Hall

σε γνωρίζω από τα βιολετί μάτια και το μελί χαμόγελο,

σε γνωρίζω από τον βασιλικό στη γλάστρα του μεσημεριού,

από τη λέξη θάλασσα, από τη γεύση της ελιάς,

από τα σανδάλια του Μελισσινού στην οδό Πανδρόσου,

σε γνωρίζω από τον Μανόλη Γλέζο που

σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη

και κατέβασε τη σημαία με τη σβάστικα,

από τον Αμφίμαχο που πήγαινε στη μάχη χρυσοστόλιστος
σαν κοπελίτσα,
από το ΟΧΙ που γέμισε δάφνες την Πίνδο,
από τον ξωμάχο που βρίσκει ένα μαρμάρινο κεφάλι
και το βάζει στη μασχάλη του σαν κολοκύθα,

σε γνωρίζω από τον καστανά και τον σφουγγαρά,
από τον Κλεόμβροτο που έπεσε από τα τείχη της Αμβρακίας, μόλις  διάβασε τον Φαίδωνα,
από την παρθένο που τραγούδησε σαν κουκουβάγια
πάνω από τη στέγη,
από την οδό Λέπσιους 10 της Αλεξάνδρειας,
όπου έζησε ο Καβάφης,

σε γνωρίζω από τη Γοργόνα που ρωτάει τον ναυτικό:
Ζει ο Βασιλιάς  Αλέξανδρος?

στίχοι του αργεντινού φιλέλληνα 

Οράσιο Καστίγιο

ΥΜΝΟΣ

Ενσενάδα 1934 - Λα Πλάτα 2010

Mια καλημέρα είναι και αυτή!



i  don't  need

SEX

My government

FUCKS ME

everyday

Σκίτσα....

Μερικά σκίτσα που δεν χρειάζονται λόγια και εξηγήσεις.

Το τρελοβάπορο

Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά
κι αρχίζει τις μανούβρες "βίρα-μάινα"

την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές
φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές

Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο
κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό

από τα βάθη φτάνει στους παλιούς καιρούς
βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς

Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ
τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο

χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε

κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα

Μα βγαίνει βαπόρι στα βουνά?

Εκεί το θέλει ο καπετάνιος ο κυρ-Οδυσσέας , εκεί το ζωγραφίζει με τους στίχους του,

δένει το μπλέ της θάλασσας με το πράσινο των βουνών

Βίρααα...... Μάιναααα….

παιχνιδίζουν οι φωνές και το βαπόρι στο μεγάλο ταξίδι του

μέσα στον χρόνο δεν έχει εμπορεύματα στ΄ αμπάρια,

Ελλάδα έχει, Ελληνική ψυχή,

χιλιάδες ψυχές που ανασαίνουν καθαρό αέρα

καθώς το ταξίδι είναι μακρινό και περνά μέσα από χρόνους δύσκολους.

Το τρελοβάπορο δεν έχει ανάγκη 

γιατί έχει οδηγό τον Ήλιο

τον αφέντη τον Ηλιάτορα.

καλό Σαββατοκύριακο 

Καβάλα παν' στην εκκλησιά

καβάλα προσκυνάνε...

Αξία έχεις όταν  λιβανίζεις μοναχός τον εαυτό σου

ή όταν σε λιβανίζουν?

Αξία έχεις όταν σε λιβανίζουν γιατί μοιράζεις καραμέλες

σε χρυσόχαρτα  ή γιατί μοιράζεις  φως, γνώση, ζωή?

Αξία έχεις όταν αναγνωρίζεις  την μοναδικότητα σου εσύ

ή όταν την αναγνωρίζουν οι άλλοι?

Αξία έχεις όταν  αναγνωρίζουν  την μοναδικότητα σου 

οι  πραγματικά Μοναδικοί  ?

Αξία έχεις όταν κυνηγάς  να πιάσεις την κορυφή  και  χτίζεις 

σκαλοπάτια στην ακροθαλασσιά για να πατήσεις?

Αξία έχεις  γιατί  σου έπεσαν οι παρωπίδες μεγάλο νούμερο,

δεν βλέπεις γύρω σου και νομίζεις πως μόνο  ευθεία

πάει ο δρόμος και το χαίρεσαι ?

Αξία έχεις  γιατί  ζεις  σαν  απλός άνθρωπος και ονειρεύεσαι 

ότι είσαι ο master of the universe?

Αξία έχεις γιατί εσύ κόλλησες αυτή την ετικετούλα 

στον εαυτό σου?

Δεν είναι  Quiz, ούτε Test…

Μερικές απλές απορίες  είναι ,

αόριστες και χωρίς προορισμό

και χωρίς να περιμένουν απαντήσεις!

Μου ήρθαν  έτσι χύμα στο μυαλό

καθώς  σκεφτόμουν.... διάφορα

και ξαφνικά 

μου  ήρθε να φωνάξω…. Ξεκαβαλάτεεε .

Μετά  όμως το σκέφτηκα καλύτερα και είπα στον εαυτό μου.

-        και γιατί να το  φωνάξεις ??

Γιατί να  καταστρέψεις  τις  φωνητικές σου χορδές ,

αφού έτσι και αλλιώς τις αυταπάτες δεν μπορείς

να τις καταστρέψεις!!

Οπότε  Καληνύχτα σας (πρωί είναι αλλά τι σημασία έχει?)

Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει  ποτέ!

 

Η εικόνα με τα γαιδουράκια άσχετη αλλά μου άρεσε !
Εξ άλλου εγώ σε χωριό ζω, υπάρχουν ακόμα εδώ αυτά τα συμπαθέστατα τετράποδα και έτσι…

από καλό λάδι μπορεί να μη ξέρω αλλά

από καλά γαϊδούρια ξέρω!!

Που ταιριάζουν στο κείμενο ( αν λέγεται αυτό κείμενο )??

Μια φίλη  απο  την Λάρισσα μου είχε πει κάποτε

πως όσους ανήκουν  στις πιο πάνω περιπτώσεις

τους κολάνε στο χωριό της την ρετσινιά...

Στον γάιδαρο καβάλα...

υγ.  η συμπαθέστατη γιαγιά στην πρώτη φωτογραφία μια χαρά είναι  επάνω στο μεταφορικό της μέσον και  καθόλου δεν την αφορούν τα γραφόμενά μου.