Δεν μπορώ να σηκώσω το χέρι μου ‘ δύναμη δεν έχω
Αυτό το χέρι που το κύπελλο με το ρουμπινένιο κρασί κρατά
το κρασί που ξεχειλίζει αρώματα τριαντάφυλλου και κίτρου
θέλω να πιω μα χάνομαι κι ακολουθώ τους κόκκινους δρόμους
που χαράζει στην σάρκα σου το ποτό της μέθης μου
θάλασσα γίνομαι και πνίγομαι μέσα στα κύματα μου
κι ο έρωτας ψυχή που χάνεται ανάμεσα σε δυο φεγγάρια ρόδινα
αγάπα με σου λέω
αγάπα με
κι ας γίνει ο κόσμος όλος ένα δεμάτι άχυρο να του βάλουμε φωτιά
σε ένα σμίξιμο μυστικό χείμαρρος θα γίνουμε κρυφέ μου θησαυρέ
κι όλα να παρασυρθούν ‘ ας χαθούν εμπρός σε τούτη την ορμή
Ρίξε λίγο ακόμα κρασί στις χούφτες σου να πιω
τώρα που μέθυσα από χαρά
τώρα που απόφαση το πήρα να βγω απ την θνητή μου ύπαρξη
και πεθαίνοντας στα χείλη σου επάνω την ζωή ν΄ απαρνηθώ γελώντας
κι ας μην έχω απ΄ την αγάπη ετούτη που στον χαμό με σέρνει λυτρωμό
Levina
