Την ψυχή μου κρατώντας στο ένα χέρι
έτρεχα πίσω από τα χελιδόνια
την Άνοιξη κυνήγησα ανάμεσα στις Πασχαλιές
Μα τι τρελή
Την Άνοιξη να την πιάσεις μπορείς;
τα σύννεφα
τα χρώματα
τ΄ αρώματα
μου ξέφευγε
κι άνοιξα με φόρα την αυλόπορτα
Έτρεξα στους δρόμους
κάτω από έναν ήλιο
που έβρεχε φωτιάς σταγόνες
γέμισε το κορμί πληγές
πορφυρά τα δάκρυα σταλάζουν
και κάπου εκεί ανάμεσα στον πόνο
σκόνταψα
έχασα στην άσφαλτο και την ψυχή μου
άδειο κουφάρι στο σπίτι γύρισα
Δεν πονάω πια
Δεν γελάω
Δεν κλαίω
Άραγε ζω ;
Levina
15 σχόλια:
Γιατί ο δρόμος μετατρέπει το τόσο ποθούμενο σε βασανιστήριο, εφιάλτη;
Ότι ποθούμε πονάει;
Κι αυτό πάντα ή όταν ποθούμε υπερβολικά;
Σε φιλώ Levina μου.
Ζούμε; Αν όταν κλείνεις τα μάτια βλέπεις χρώματα τριγύρω σου, τότε ναι... :)
Την καλημέρα μου από την βροχερή Μελβούρνη :)
Δεν ξέρω Φλωράκι μου...
μήπως γιατί ζητάμε πολλά? ζητάμε τα ανέφικτα?
μήπως γιατί όλα μοιάζουν τόσο φανταστικά από μακριά κι όταν τα πλησιάσεις βλέπεις πως όχι... δεν ανταποκρίνονται στα όνειρά σου!
Με ερωτηματικά θα μείνω κι εγώ.
Σε φιλώ Φλωράκι μου
καλή σου μέρα :)
Καθόλου άσχημη η οπτική σου Αγριμιώ μου ... η αλήθεια είναι πως εγώ τα βλέπω κι επάνω μου μια και συνεχώς με χρώματα ασχολούμαι οπότε ...
Σου στέλνω εγώ μια ηλιόλουστη Καλημέρα από Ελλάδα κοριτσάκι :))
Παράξενη εναλλαγή συναισθημάτων μου γέννησε αυτό σου το κείμενο...Αλλά είναι γνωστό ότι λατρεύω τα παράξενα αρά περιττό να πω ότι μου άρεσε πάρα πολύ!!! ;)
Ολα υπάρχουν και η ψυχή και η άνοιξη αρκεί να μπορούμε να τα δούμε.
Ερχονται στιγμές που δεν τα βλέπουμε αλλά ξαναέρχονται πάλι!
Καμιά φορά μπορεί να είναι και καλύτερα αν πάς πολύ κοντά.
Φιλιά πολλά γλυκό κορίτσι!
Μια χαρά ζεις...
Στο βεβαιώνω!
Απλά είναι Ανοιξη... :)
Σε φιλώ γλυκά...
Πράγματι είναι γνωστή η αγάπη σου για τα παράξενα Ιανέ ! Τόσο καιρό σε διαβάζω.
Σ΄ ευχαριστώ, να είσαι καλά :)
Παω παω και φεύγει και ξανάρχεται κι όλο κάτι θα τύχει να την διώξει πάλι μακριά Έλενά μου ... αστάθμητοι παράγοντες !
Σε φιλώ
καλό βράδυ να έχεις !
Είχα μια υποψία Λιακαδάκι μου!
Αυτό θα φταίει λοιπόν!
Κόλλησα Ανοιξίωση :)
φιλάκι , καλό βράδυ !
Ανοιξιάτικη εναλλαγή συναισθημάτων και με εκφράζει απόλυτα!!!
Φιλώ σε και καλημέρες :)
Σε αυτές τις εναλλαγές χάθηκα κι εγώ Ματινάκι μου και με πιάνουν και τα υπαρξιακά μου... ποιά είμαι , τι γυρεύω, γιατί υπάρχω, γιατί ζω, γιατί μου βγήκε το γλυκό ξυνό? Όλα μαζί αναμπούρμπουλα!
Καλημέρα κοριτσάκι
φιλιά :)
Έχεις περιγράψει Λεβίνα μου όλη τη ζωή.Ξοδευόμαστε με τόσες άλλες ανούσιες έννοιες και δε βλέπουμε ούτε τα πιο απλά.Να, όπως τώρα.Ανυπομονούσα να μπει η άνοιξη και τώρα ούτε αυτή μπορώ να διακρίνω.Φταίει βέβαια κι αυτό που βιώνουμε γενικά.Το αστείο είναι ότι ξέρω πως όσο κυνηγάω να πιάσω τ΄ άπιαστα, παραμονεύει πάντα ο κίνδυνος να σκοντάψω, να πληγωθώ, να πονέσω.Δε μπορώ να μένω ακίνητος.Για όλη αυτήν όμως την περιπέτεια τελικά αξίζει να χαραμίζεσαι;
Καλή σου μέρα!:-)
Την άνοιξη δεν την πιάνεις. Την άνοιξη τη ζεις, τη νιώθεις, τη μυρίζεις!
Όσο μπορείς και κάνεις αυτά ναι ΖΕΙΣ!
Φιλιά! ♥
Πότε γίνεται κάτι πραγματικά δικό σου αν όχι αφού το έχεις αναζητήσει στις παρυφές του κόσμου σου..όταν έχεις ματώσει για αυτό και τα δάκρυα σου έχουν βαφτεί κόκκινα από το αίμα που θα χάριζες μέχρι τελευταίας σταγόνας για αυτό..Οι θεοί χρησιμοποιούν ό,τι μας είναι πολύτιμο για να ανάψουν την φωτιά μέσα μας..Και εμείς δεν μπορούμε παρά να συνεχίσουμε να πολεμάμε..
Μα πολεμάμε Ζέφυρε !
Πάντα πολεμάμε, αέναος κύκλος η ζωή και να που σε ένα εμπόδιο σκοντάφτεις και χάνεις αυτό που σου δίνει ανάσα!
Ρετάλι παραμένεις μέχρι να την χάσεις κι αυτή.
Να είσαι καλά Ζέφυρε
σ΄ ευχαριστώ και σου εύχομαι Καλή Μεγάλη Εβδομάδα !
Άπειροι κόσμοι μας περιβάλλουν προστατευτικά με την παρουσία τους..Κόσμοι όπως αυτοί που σε εμπνέουν να γράφεις..
Κόσμοι που φροντίζουν να αναπνέουμε αδιάκοπα τον πιο ευωδιαστό αέρα,αν τους το επιτρέψουμε :)
Καλή μεγάλη εβδομάδα δεσποσύνη Λεβίνα..
Δημοσίευση σχολίου