Η χελιδονού..........
Ξανάρθε με τον συντροφό της στα μέσα της Άνοιξης.
Έχετε δει ποτέ χελιδόνια να ψάχνουν τις παλιές φωλιές τους? Ολόκληρο σόι έρχεται και κάνει επιθεώρηση αν είναι εντάξη η φωλιά, αν είναι ακόμα εκεί που την άφησε το ζευγάρι, αν υπάρχει κίνδυνος στην γύρω περιοχή, αν….αν …..αν…..
Τα παρακολουθώ με προσοχή, λίγο κρυφά, λίγο φανερά, δεν αργούν να με θυμηθούν ίσως, να εξοικιωθούν και πάλι με την παρουσία μου και σύντομα δεν μου δίνουν καμία σημασία όταν σε απόσταση βολής τα φωτογραφίζω, τους μιλάω, γελάω μαζί τους και διώχνω μακριά τις γάτες που είναι και μπόλικες, αλλά μάλλον και αυτές δεν δίνουν καμία σημασία στα χελιδόνια….έχω την εντύπωση ότι πιο πολύ τις ενδιαφέρουν οι φωλιές των σπουργιτιών που είναι κρυμένες καλά κάτω από τα ακροκέραμα.
Το ζευγάρι κάνει γρήγορα την ανακαίνηση της φωλιάς αν και είναι καλά προστατευμένη απο τα στοιχεία της φύσης, κάτω από την σκεπή και ακριβώς δίπλα στην λάμπα επάνω από την μπαλκονόπορτα.
Ξέρω….ξέρω…..η λάμπα πάλι δεν θα ανάψει για όλο το καλοκαίρι σχεδόν, μέχρι να πετάξουν από την φωλιά τα μωρά τους, δεν θέλω να τα ενοχλώ το βράδυ με το φως γιατί όλο τον καιρό που θα επωάζουν τα αυγουλάκια τους, η χελιδονού είναι στην φωλιά και ο ευτυχής μπαμπάς κοιμάται επάνω στην λάμπα!
Περιμένω με ανυπομονησία να ακούσω τα πρώτα τσιρίγματα μέσα από την φωλιά, σημάδι πως βγήκαν τα πουλάκια μου από τα αυγουλάκια τους και το πηγαινέλα των γονιών μου δείχνει πως άρχισε η περίοδος του ταΐσματος.
Άραγε πόσα έκαναν φέτος?
Δεν αργώ να μάθω…..πέντε!!
Πολύ σωστά, πέντε καινούργια χελιδονάκια στριμωγμένα μέσα στην φωλίτσα τους, με τα στόματα μονίμως ανοιχτά να τσιτσιρίζουν κάθε φορά που έρχεται κάποιος από τους γονιούς…….
παιδάκια που φωνάζουν….εγώ εγώ εγώ ….αλλά όχι , υπάρχει σύστημα.
Με την σειρά το τάισμα, πρώτα το ένα στοματάκι, μετά το διπλανό, μέχρι το τελευταίο και πάλι από την αρχή.
Αναρωτιέμαι πως χωράνε μέσα στην φωλιά τόσα πουλάκια που μεγαλώνουν πολύ γρήγορα , όταν δυο ενήλικα δεν χωράνε καλά καλά, αλλά κάνοντας μια ενδελεχή έρευνα που κάνει την χελιδονού να βγει από τα πούπουλα της και να κουβαλήσει εφεδρείες συγγενών για να απαλλαγεί από μένα, διαπιστώνω πως μια χαρά στριμώχνονται μεταξύ τους, μια ουρίτσα από εδώ, μια φτερουγίτσα από εκεί, λίγο εδώ, λίγο εκεί και μια χαρά είναι και τα πέντε ενώ οι γονείς έχουν μετακομίσει και οι δυο στο καπάκι της λάμπας.
Σήμερα ήρθε ή ώρα να μάθουμε να πετάμε.
Μάθημα πρώτο και ένας ένας παρακαλώ, όχι όλοι μαζί!
Μαζεύτηκε το σόι, έβγαλαν το πρώτο από την φωλιά και ουπς….. αυτό βρέθηκε μέσα από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα να είναι γαντζωμένο στην κουρτίνα. Όχι δεν υπήρχε χρόνος για φωτογραφία αυτή την φορά, το ζητούμενο ήταν να βγει έξω το χελιδονάκι μακριά από τις γάτες που αν το έπαιρναν χαμπάρι δύσκολα θα το έσωζα.
Δεν νομίζω να με φοβήθηκε, εξοικειωμένο με την φωνή μου φτερούγισε για λίγο μέσα στο σπίτι και μετά βρέθηκε έξω να πετά στο απέναντι λειλαντ.
Εκεί το φωτογράφισα μαζί με την μητέρα του να του κάνει τρίλιες, να το ενθαρύνει να πετάξει.
Νοιώθω σαν να είναι δικά μου αυτά τα μωρά, περήφανη που φεύγουν γερά και δυνατά από το σπίτι μου, ανοίγουν τα φτερά τους
Η χελιδονού φέρνει γύρες στο μπαλκόνι και ταίζει τα υπόλοιπα μέχρι που πεφτει εντελώς το φως της μέρας έξω και τότε κάθεται δίπλα τους πάνω από την λάμπα.
Αύριο με το καλό θα πετάξουν και τα υπόλοιπα, θα έρθει το χελιδονόσογο να βοηθήσει, μα τι αλληλεγγύη έχουν !!! όταν έρχονται οι γάτες στο μπαλκόνι και θέλουν να μπουν σπίτι για να φάνε, τι επιθέσεις, τι στριφογυρίσματα, από ζευγάρια χελιδονιών που μαζεύονται στο άψε σβήσε, κανονικός συναγερμός, μέχρι να διώξω τις γάτες που είναι απειλή για την φωλιά με τα μωρά, ενώ έχω προσέξει πως δεν ενοχλούνται καθόλου με την παρουσία των σκυλιών που είναι ξαπλωμένα όλη μέρα μπροστά στην μπαλκονόπορτα.
Η χελιδονού έφερε πάλι το μωρό της στην φωλιά και κάθισε πάλι δίπλα τους.
Για λίγες μέρες αυτό θα γίνεται, θα πετάνε την μέρα γύρω από την φωλιά και το βράδυ θα τα μαζεύει μέσα γιατί είναι μωρά ακόμα και κουράζονται εύκολα, θέλουν προστασία. Είναι πολύ τρυφεροί γονείς τα χελιδόνια, προστατευτικοί, έτοιμοι να θυσιαστούν για τα μωρά τους.
οι πρώτες μέρες στην φωλιά
ήρθαν τα μωρά
πεινάνε πολύ και συνεχώς
και μεγαλώνουν γρήγορα
με το ζόρι χωράνε όλα μαζί στην φωλιά
όλοι οι καλοί ........χωράνε
αλλού το φτερό και αλλού το πούπουλο
μετά το πρώτο πέταγμα, η χελιδονού έφερε το μωρό της στην φωλιά του
και κούρνιασε δίπλα τους μέχρι να ξημερώσει και πάλι....
Τα έχετε παρακολουθήσει ποτέ?
Εγώ το έκανα, όπως έμαθα να παρατηρώ όλα τα ζωντανά πλάσματα που πλαισιώνουν την ζωή μου και έμαθα πολλά από αυτά,
περισσότερα από όσα έχω μάθει σε θρανία και βιβλία
και σε συναναστροφές με άλλους ανθρώπους.
Αλλά αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο
και δεν ταιριάζει στα όμορφα χελιδόνια μου,
στην χελιδονού μου και τον σύντροφό της.
