Όνειρο ήταν
Τ’ ανέμου φαντασία
Μονοπάτι που το περπάτησε
Με πόδια γυμνά,
Κορμί ντυμένο στο φως του ήλιου
Με μάτια κλειστά,
Χέρια απλωμένα
Να αγγίζουν το τίποτα
Να γυρεύουν το κάτι
Με κρατημένη την ανάσα
Με κλειδωμένη την καρδιά στα λόγια
Που αρώματα σκορπούσαν
Eυτυχισμένη
Από το λίγο
Από το τίποτα
Από το κάτι
Θάλασσα γαλάζια τύλιξε το γυμνό κορμί
Κύματα γλύψανε τα γυμνά τα πόδια
Απλώθηκαν τα χέρια του βυθού
την έδεσαν
Την τράβηξαν κοντά τους
Στο πέλαγο καταμεσής στον μαύρο βράχο
Την άφησαν ναυάγιο
Με μάτια που στάζανε αίματα να βλέπει
Άλλη ήταν που χόρευε στο δικό της μονοπάτι
Άλλη έτρεχε με μάτια κλειστά
Άλλη με χέρια απλωμένα
Άλλη τυλίχτηκε στα αρώματα
Άλλη πιάστηκε
Από το λίγο
Από το τίποτα
Από το κάτι
Κι η θάλασσα την περίμενε
Να την τυλίξει στον βυθό της
Να την δέσει , να την τραβήξει
Σειρήνα να την εγκαταλείψει
Καταμεσής του Πέλαγους
Σε μαύρο βράχο μοναχή
Να την αφήσει
Levina
.
