8.12.14

Ο Βολικός Σου Θάνατος

Χύθηκε πολύ μελάνι και οι συζητήσεις για το θέμα έφτασαν
στα όρια του παραλόγου. Ένας λαός κολλημένος στον τοίχο
ψάχνει εξιλαστήρια θύματα ή του τελείωσαν οι ήρωες νεκροί
και ψάχνει ήρωες σε μικρά παιδιά; Μια κυβέρνηση μακρά
νυχτωμένη από την καθημερινότητα του λαού με σπασμωδικές
κινήσεις δείχνει τον οπορτουνισμό της και συμπεριφέρεται βλακωδώς?

Το κείμενο που ακολουθεί  είναι της Έλενας Ακρίτα και
δημοσιεύτηκε  στα ΝΕΑ το Σαββατοκύριακο.
Είναι τα λόγια που θα φώναζα στο δικό μου παιδί, στο
δικό σου, στο ξένο παιδί που γίνεται πιόνι σε ένα παιχνίδι
δίχως κανόνες.
Το μοιράζομαι μαζί σας.
Τίποτα περισσότερο.
Τίποτα λιγότερο.



Το παιδί πίσω απ’ τα κάγκελα


ΤΟ ΠΑΙΔΙ που χαιρετάει πίσω απ’ τα κάγκελα
δεν είναι ο Τσε Γκεβάρα. Το παιδί που χαιρετάει
πίσω απ’ τα κάγκελα δεν είναι ο Χάνιμπαλ Λέκτορ.
Δεν είναι ήρωας ή τσογλάνι, σωτήρας ή φονιάς.
Δεν είναι άγγελος ή διάολος, επαναστάτης ή τρο-
μοκράτης. Δεν είναι η μετενσάρκωση του Άρη
Βελουχιώτη,  ούτε «το μπαστάρδι βορείων
προαστίων», (Ναι , τα διάβασα και τα δυο).
Δεν είναι «κοτζάμ άντρας» ή «μικρό αγοράκι».
Και πάνω απ’ όλα, το παιδί στο παράθυρο δεν
είναι σύμβολο. Το παιδί στο παράθυρο  είναι
ένα παιδί στο παράθυρο. Τελεία.

Κάποτε θα ‘ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ’ αγαπούν
και πως σε θένε…
Έχε το νου σου στο παιδί
κλέισε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε…

Έβλεπα τον Νίκο Ρωμανό να χαιρετάει
πίσω από τα κάγκελα. Να μιλάει για αγώνα
μέχρι θανάτου. Και σκεφτόμουνα πως αν
η απεργία μετατραπεί σε μια τραγωδία,
ποιοι και πόσοι απ’ όλους αυτούς θα τον θυμούνται;
Όχι σε 10 χρόνιαΌχι σε 5 χρόνια. Ούτε
τρεις μήνες από σήμερα!

ΡΕ ΣΥ ΝΙΚΟ τι δεν καταλαβαίνεις; Ότι
κι αυτοί που σε πολεμούν αλλά κι αυτοί που σε
στηρίζουν νεκρό σε θέλουν; Ότι νεκρός τους
«συμφέρεις» πιο πολύ; Ότι αναλώνουν σε λαπτοπ
30 άτοκων μελό επαναστατικότητες του κώλου.
Τσιτάτα εκ του ασφαλούς, ποστάκια κόπι πέιστ και
γράφουν με την φρατζόλα και την μερέντα αγκαζέ;
Η αγωνιστική τους αλληλεγγύη στην δική σου
απεργία πείνας.
Νίκο τι δεν καταλαβαίνεις; Και πόσο ωμά
πρέπει να σου πούμε τις λέξεις που φοβόμαστε;
Τις λέξεις που «πρέπει να καρφώνονται σαν
πρόκες» - να μη τις παίρνει ο άνεμος – Νίκο
χεσμένο σέχουν. Και οι μεν και οι δε. Σε κάνουν
να νοιώθεις βασιλιάς σε μια σκακιέρα που είσαι πιόνι.
Σε αποθεώνουν οι όψιμοι Μπακούνιν και Λούξεμπουργκ –
που σε λίγα χρόνια θα «τρουπώσουν» στο σύστημα. Και
θα ξεχάσουν πως ο Κροπότκιν ήταν αναρχικός και
όχι θωρηκτό :  Το θωρηκτό Κροπότκιν. Του Σεργκέι
Αϊνστάιν – άιντααααα…

Κάποτε θα ‘ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν.
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
θα σε πουλήσουν….

Το ξέρω ρε Νίκο. Τα ίδια και χειρότερα έκανε
η δική μου γενιά. Απ’ τα αμπέχονο μέχρι το 4χ4
ένα τσιγάρο δρόμο… Κι οι δικοί μας νεκροί ;
Οι νεκροί που δεν θα ξεχνούσαμε ΠΟΤΕ, που θα
θυμόμασταν ΠΑΝΤΑ δεν έχουν καν
ονοματεπώνυμο πια. Γιατί το ΠΟΤΕ και το
ΠΑΝΤΑ δεν είναι παρά δυο λέξεις.

Για σένα και την απεργία πείνας γράφτηκαν
πολλά : ύμνοι και λίβελλοι, νηφάλια κείμενα,
ψύχραιμα άρθρα, μεγαλόστομα σχόλια, κραυγαλέες
τοποθετήσεις . Και με κορυφαία την ατάκα « Ο
Ρωμανός είναι το παιδί όλων μας».
Ε λοιπόν σου έχω νέα, Νίκο. Δεν είσαι το παιδί
όλων μας. Είσαι το παιδί της μάνας σου και
του πατέρα σου. ΜΟΝΟΝ. Κανενός άλλου κερατά –
και  κανέναν κερατά μην αφήσεις να καπηλεύεται
τα νιάτα σου. Όσοι γράφουν παπαριές « είναι δικό μας
παιδί» - το δικό τους παιδί ούτε μέχρι το περίπτερο
δεν το στέλνουν χωρίς «ζακέτα να πάρεις».

ΡΕ ΣΥ ΝΙΚΟ τι δεν καταλαβαίνεις ; Κόκκινα
γαρύφαλλα, RIP, δάκρυα μιας χρήσεως,
μαλακίες : η δική σου ζωή πονάει μόνο τους δικούς σου
ανθρώπους. Τη μάνα σου, τον πατέρα σου, άντε σκάρτα
και να δυο φίλους. Που και γι’ αυτούς ακόμα, με
τα χρόνια η εικόνα σου που χαιρετά θα θολώσει
κι αυτή σαν πάχνη…. Σένα παράθυρο με κάγκελα.

ΡΕ ΣΥ ΝΙΚΟ τι δεν καταλαβαίνεις ; Δεν
Κατοχυρώνονται, βρε αγόρι μου , υστεροφημίες
σε λαούς  με μνήμη χρυσόψαρού. Κι αν οι Έλληνες
τραγουδάν « ανάθεμα την ώρα, κατάρα τη στιγμή,
σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί», την
τύφλα τους δεν ξέρουν ποιο είναι το « γελαστό
παιδί» ( Ο ιρλανδός επαναστάτης Μάικλ Κόλινς
παρεμπιπτόντως).
Αυτή είναι η μοίρα των παιδιών Νίκο.
Των γελαστών και των αγέλαστων. Πίσω απ΄ τα
Κάγκελα να χαιρετάνε έναν έρημο πια δρόμο…

Κι όταν θα ‘ρθουνε οι καιροί
που θα σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλυτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα….

28 σχόλια:

Κική Κωνσταντίνου είπε...

αχ αυτες οι σκεψεις σου λεβινα μου!
καλη εβδομαδα να εχεις!

Levina είπε...

Καλησπέρα Κική μου...
Κείμενο της Έλενας Ακρίτα το οποίο συμμερίζομαι...
Καλή εβδομάδα και σε σένα :)

Ελενα Λ. είπε...

Δεν μπορώ τις κατευθύνσεις από πουθενά Λεβίνα μου.
Και η Ακρίτα μία κατεύθυνση από το λαπτοπ της δίνει και δεν μου αρέσει.
Τι διαφορετικό κάνει από τους υπόλοιπους;
Ας το πάρει κάποιος από το χέρι αυτό το παιδί και ας το βγάλει από το λούκι που έχει μπλέξει γιατί μου φαίνεται ότι ακόμα και οι γονείς του το παίζουν στην ρουλέτα!
Πολλά φιλιά Λεβινάκι και ας προσευχηθούμε να μην χαθεί άλλη μία ζωή για λάθος λόγους.

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Χωρίς σχόλια...
Η Έλενα ξέρει να καρφώνει τις λέξεις της κατευθείαν στην καρδιά μας.
Όσοι διαθέτουν βέβαια...
Αχ ρε Λεβινάκι μου!

Levina είπε...

Έλενα μου…. υπάρχει διαφορά.
Το συγκεκριμένο κείμενο είναι πάνω από πολιτικές σκοπιμότητες, μακράν από κάθε είδους κατηγόρια προς πάσα κατεύθυνση… είναι τα λόγια που λέει μια γυναίκα με ώριμη σκέψη σε ένα παιδί που βρίσκεται χαμένο σε άγνωστα μονοπάτια.
Δεν προσφέρει καμία κατεύθυνση, αυτήν μόνο οι ίδιοι οι γονείς μπορούν να την δώσουν στα παιδιά τους και σίγουρα δεν γίνεται να νουθετήσεις έναν νέο άντρα. Αυτό γίνεται μόνο στα μικρά παιδιά.
Να είσαι καλά Έλενα, σε φιλώ και εύχομαι καλό βράδυ
και μαζί εύχομαι μια σωστή και δίκαιη έκβαση σε αυτή την υπόθεση.

Levina είπε...

Έτσι τους πρέπει Κανελλάκι μου, να καρφώνονται οι λέξεις σαν ταβανόπροκες.
Να είναι γεμάτες αλήθειες και αγανάκτηση και οργή για αποφάσεις που μοιάζουν μονόδρομος προς τον θάνατο.
Αλήθεια που να βρίσκεται η καρδιά όταν χρειάζεται ;
Καλό βράδυ καλή μου, σε φιλώ....

nikosmous είπε...

Λεβίνα μου η δημοσίευσή σου ανθρώπινη και μαχητική!Ο αγώνας αυτός-πέραν κάθε δικαιώματος-είναι μια προσωπική δικαίωση και δεν έχει ν' αποδείξει κάτι σ' όσα έχουμε σκληρά βιώσει(ειδικά εντός της κρίσης)... όσα δηλαδή υποστηρίζει κι η ίδια η Ακρίτα!Υπάρχουν δυστυχώς γύρω μας άνθρωποι που ενώ βρίσκονται "ελεύθεροι", υποφέρουν ζώντας στη δική τους καθημερινή φυλακή!Δεν ξέρω κιόλας στις μέρες μας τι 'ναι χειρότερο... να βρίσκεσαι έξω και να κάνεις το ζητιάνο για ένα πιάτο φαΐ μήπως ζήσεις τα παιδιά σου κι εσύ μαζί ή να 'σαι μέσα και να σε ταΐζουν!Μακάρι να γνώριζαν και να εξακολουθούν να γνωρίζουν(έστω και τώρα!), πως να χειριστούν οι γονείς του αυτό το παιδί... για τους υπόλοιπους δεν το συζητώ... ο χειρισμός τους σε τέτοια ζητήματα έχει πάρει πάμπολλα βραβεία ανά τους αιώνες!Η βία είναι γνωστό ότι θρέφει ολόκληρο το σύστημα!Είναι επιλεκτικό στη μνήμη, γιατί ζουν οικογένειες από ανθρώπινες σάρκες!
Καλημέρα και να 'σαι πάντα καλά!!!:-)

ΦΛΩΡΑ είπε...

Γεμίσαμε τα δελτία, γεμίσαμε σχόλια, να 'χαμε να λέγαμε!!!
Και ποιον αλήθεια αφορά, αν θα σπουδάσει αυτό το παιδί,
αν μέσα του παλεύει με κάτι!!!
Αναλώσιμη επικαιρότητα τελικά είναι τα πάντα...
Κι αύριο περιμένουμε την επόμενη...
που θα είναι πιο καυτή.
Ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία
να διαβάσω αυτό το κείμενο το τόσο αξιόλογο της Έλενας Ακρίτα.
Καλή σου μέρα Λεβίνα μου

Levina είπε...

Νίκο μου, τι όμορφα που το γράφει η Φλώρα… να ‘χαμε να λέγαμε!
Κανένας γονιός δεν παίρνει οδηγίες χρήσεως πέραν της απομακρύνσεως του από το μαιευτήριο.
Κατά τις ιδέες μας και τα παιδιά μας! Ο καθρέφτης μας, η συνέχειά μας … εμείς … είτε μας αρέσει, είτε όχι.
Διάβασα τόσα πολλά τις μέρες που μας πέρασαν και το ελάχιστο από αυτά μιλούσε με ντοκουμέντα και απέκρουε τις υπερβολές και τις υστερίες είτε της μιας, είτε των άλλων πλευρών.
Για εμένα είναι ένα παιδί. Τελεία.
Ένα παιδί που δεν άκουσε ποτέ το όχι στην μικρούλα ζωή του.
Ένα παιδί που δεν μεγάλωσε και με πείσμα μονοδρομεί αδυνατώντας να κατανοήσει οτιδήποτε πέρα από τις δικές του ιδέες.
Ένα παιδί που δεν ήταν προετοιμασμένο για ότι θα ακολουθούσε όταν άρπαξε ένα όπλο στα τρυφερά του χέρια.
Ένα παιδί σε απόγνωση. Ένα παιδί μόνο του. Ολομόναχο κι αυτό το εννοώ. Κι ας έχει γύρω του ανθρώπους που πηγαινοέρχονται.
Αν μπορούσα θα το αγκάλιαζα και θα του έδειχνα τις απλές χαρές της ζωής. Θα του έδειχνα πόσο χρήσιμος θα μπορούσε να γίνει για τις ιδέες του όταν θα αποκτούσε τα πραγματικά όπλα … την πολυεπίπεδη γνώση που χαρίζει και την ευρύτητα του πνεύματος κι όχι την στενομυαλιά που καταστρέφει. Αυτή η στενομυαλιά που χαρακτηρίζει τα άκρα αντίθετα κάθε ιδεολογίας.
Δεν γίνεται όμως. Εμείς είμαστε ο απλός κόσμος, αυτοί που μας κατηγορούν ότι κοιμόμαστε, ότι κολλήσαμε στον καναπέ, ότι βαυκαλιζόμαστε με χαζές ιδέες και όνειρα.
Ας είναι λοιπόν…

Καλημέρα να έχεις Νίκο μου, να είστε καλά !

Levina είπε...

Με δυο λόγια Φλώρα μου έδωσες το στίγμα των ημερών.
Αναλώσιμη επικαιρότητα.
Προσθέτω... το πόσο βολική είναι αυτή η αναλώσιμη επικαιρότητα για να περνούν όλο και πιο πικρά νομοσχέδια, σκάνδαλα, μίζες να παραγκωνίζονται... και η ζωή να τραβά την ανηφόρα.
Και ανάμεσα σε όλα αυτά ένα μικρό πιόνι στην σκακιέρα μας.

Καλή σου μέρα Φλώρα μου... να είσαι καλά :)

Άιναφετς είπε...

Μετά απ΄ τη τηλεφωνική μας συνομιλία, χάρη σε σένα και πολύ σ' ευχαριστώ, διάβασα το κείμενο της Ακρίτα και το ένιωσα σαν να προοριζόταν για το δικό μου παιδί...
Όποιο τέλος και να πάρει αυτό το τραγικό συμβάν, γιατί θα τελειώσει, για μένα προσωπικά είναι ένα ακόμα γερό μάθημα, πως τίποτα σ' αυτή τη ζωή δεν μας χαρίζεται και πως δυστυχώς έχουμε τη κυβέρνηση που μας αξίζει... και πολύ σύντομα, θα μας δοθεί και πάλι να δείξουμε τι αξίζουμε...

ΑΦιλιά δυνατή μου Εύη, να είσαι πάντα καλά! :)

airis είπε...

Πόσο δυνατός ο λόγος της!
Γράφει αλήθειες...το μόνο σίγουρο!
Από την άλλη το τι έχω διαβάσει όλες αυτές τις μέρες...ειλικρινά έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για τα πάντα!
Φιλιά πολλά Λεβίνα μου!

kat. είπε...

πολύ έντονος ο λόγος της, αλλά σε ορισμένα σημεία… υπερβολικός!

Levina είπε...

Δυο αστραπές και τρεις βροντές έφταναν καλή μου μαγισσούλα να πέσουν όλα και να μην έχω ιντερνετ για δυο μέρες σχεδόν... Μικρό το κακό... εδώ άλλοι δεν έχουν να φάνε !
Να λοιπόν που τελείωσε κι αυτό... το μόνο ευχάριστο είναι πως έληξε η διαδρομή του μονόδρομου και αρχίζει η επιστροφή και να που χάθηκε ξαφνικά , όπως ξαφνικά εμφανίστηκε και την θέση του πήρε πάλι η παραφιλολογία των επερχόμενων εκλογών, οι απειλές και τα ψευτοδιλήμματα για το αύριο που απειλεί το ευτυχισμένο μας σήμερα!
Έχουμε μια ακόμα οπορτουνιστική κυβέρνηση σε ένα κράτος που πάσχει από έλλειψη μνήμης για να μη πω κι από έλλειψη συνείδησης.

Υγ. Η απορία μου πλέον είναι η εξής…
Όταν πιάνουν έναν ανήλικο να διαπράττει μια αξιόποινη πράξη, διώκεται και ο κηδεμόνας μια και το παιδί διέφυγε από την επιτήρησή του. Δεν νομίζω να συνέβη κάτι τέτοιο στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Για ευνόητους φυσικά λόγους.
Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσιοι… μόνο που μερικοί είναι πιο ίσιοι από τους άλλους.

Τα υπόλοιπα ας τα πούμε από κοντά.
Σε φιλώ εν μέσω βροχών και καταιγίδων… καλό Σαββατοκύριακο :))

Levina είπε...

Όλοι το ίδιο Αριστέα μου... δεν πιστεύω τίποτα από όσα ακούω και διαβάζω, δεν βασίζομαι σε τίποτα, δεν περιμένω από όλους τίποτα καλό και μόνο οι άνθρωποι που εμπιστεύομαι γύρω μου ... αυτοί απέμειναν να μου δίνουν κουράγιο και ελπίδα.
Όλα τα υπόλοιπα είναι κατά την όρεξη, την διάθεση και τις προθέσεις του καθενός.

Σε φιλώ και σου εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο :))

Levina είπε...

Στομφώδης θα έλεγα Κατ… αντί για υπερβολικός… αλλά μη ξεχνάμε πως σαν Έλληνες έχουμε την υπερβολή μέσα μας και παντού και πάντα την χρησιμοποιούμε κατά το δοκούν. Ακόμα και στα πιο μικρά και ασήμαντα εμείς θα βάλουμε την πινελιά μας να τα κάνουμε μεγαλοτεράστια και αφήνουμε τα σοβαρά να περνάνε λες και κρατούμε αλεξίσφαιρο στα δύσκολα…

Καλό Σαββατοκύριακο σου εύχομαι… να είσαι καλά !

Velvet είπε...

Χαιρομαι που τελικα αυτό το παιδι σωθηκε
Και στη μαχη για τη ζωη του
Νικησε η ζωη

Levina είπε...

Είναι και το μόνο που μέσα στην γενική υστερία των ημερών και την παραφιλολογία μου πρόσφερε μια βαθειά ικανοποίηση Velvet. Ότι δεν χάθηκε αυτή η ζωή. Τα υπόλοιπα ένα μπερδεμένο κουβάρι που έπαιξαν και παίζουν πολλές γάτες με αυτό ... θα παραμείνει μπερδεμένο λοιπόν.

Καλό Σαββατοκύριακο καλέ μου... την Καλημέρα μου !

ακυβέρνητος είπε...

Και εμένα με εκφράζει το κείμενο. Έχει τις υπερβολές του αλλά όλοι γράφοντας (και από απόσταση) υπερβάλλουμε.

Από την πρώτη στιγμή βρισκόμουν "στη μέση".
(και αν δεν ήταν εκείνος ο ηλίθιος ο ποταμίσιος δεν θα είχα γράψει τίποτα)
Ούτε ήρωας, ούτε και κωλόπαιδο. Η γνώμη μου είναι να εκτίσει την ποινή που του επιβλήθηκε αλλά να του επιτραπεί και να σπουδάσει, αφού του δόθηκε πρώτα η δυνατότητα να συμμετάσχει στις πανελλήνιες (αλήθεια, εύχονταν να μην τα κατάφερνε;).
Καμία πολιτική κουφάλα δεν έπρεπε να εκμεταλλευτεί τον προσωπικό του αγώνα, ο καθένας για τα δικά του μικροκομματικά οφέλη. Οι μεν για να βρουν στο πρόσωπό του έναν νέο Γρηγορόπουλο (πότε πρόλαβε να …παλιώσει ο Αλέξανδρος;), οι δε για να καθησυχάσουν τα ακροδεξιά μαντρόσκυλα ότι εδώ …είναι κράτος!
Αυτό πια!

Levina είπε...

Καλημέρα Πέτρο ... είμαι σίγουρη πως πολλοί ήταν εκείνοι που ούτε να τα καταφέρει ήθελαν (για μια σχολή εννοώ ) μα ακόμα χειρότερα ούτε και να ζήσει. Έτσι απλά.
Έχουμε μια Ελλάδα που δείχνει το χειρότερό της πρόσωπο στη κρίση που περνά.
Ενώ πάντα λέγαμε ως λαός ότι στα δύσκολα είμαστε ενωμένοι, εδώ γίνεται η διάσπαση, της διάσπασης, ωωω διάσπαση ! Κανένας δεν είναι με κανέναν και φυσικά ο θάνατος ενός παιδιού θα βόλευε πολλούς και θα ξεβόλευε άλλους τόσους.
Ας είναι... ελπίζω με τον καιρό να καταλαγιάσει ο θυμός, να γεμίσει γνώση αυτό το μικρό κεφάλι και ακόμα ελπίζω πως όλα θα πάνε καλά γι αυτόν. Έχει πολύ δρόμο εμπρός του ακόμα.

Καλή εβδομάδα εύχομαι ...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Φοβερο το κειμενο της Ακριτα και ευτυχως που σωθηκε η ζωη Αλλωστε ενα παιδι ειναι!!!
¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽¸¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽¸¸.•*`*•.¸.¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽(●◡●)✽Οπως καθε χρονο δεν ξεχναω ποτε την μπλοκογειτονια ετσι και φετος περναω απο εδω να σου ευχηθω ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ !!!!¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽¸¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽¸¸.•*`*•.¸.¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽(●◡●)✽

Ανώνυμος είπε...

Τώρα το πήρα είδηση. Έγραψα πολλά, τα έφαγε ο μπλόγγερ, τώρα που θα το σωσω δεν θα τα φάει πάω στοίχημα !

Πρώτα από όλα χρόνια σου πολλά ! Υγεία και χαρά σε σένα και τη φαμίλια σου. Με όσους γίνεται λιγότερα προβλήματα και κατσουφιάσματα και όσο γίνεται περισσότερες χαρές και ευκαιρίες για χαμόγελα. Με ΑΝΤΟΧΗ πάνω από όλα !! ΒΑΣΤΑ !!! ΟΡΘΙΑ !! (το λέω και σε μένα και σε άλλους αυτό).

Για το κείμενο της Ακρίτα τώρα. Έστω κι αν πέρασε η μπόρα. Πρώτα απ όλα χαίρομαι που δεν φτάσαμε στο θάνατο, αν και επιφυλάσσομαι αν θα τον άφηναν να πεθάνει οι γονείς του και οι γιατροί, ΕΣΤΩ και παρά την θέληση του. Η περιφρόνηση του θάνατου είναι χαρακτηριστικό της κάθε νέας γεννιάς ιδιαίτερα τα τελευταία 20 περίπου χρόνια. Αψηφούν, περιφρονούν τον θάνατο, σε αρκετέςπολλές περιπτώσεις (κάποιες όπως η υπερβολική οδήγηση επικρίνονται ευκολότερα).

Η Ακρίτα κάποτε, πριν πολλά χρόνια μου άρεσε στα βιβλία της. Μετά "μου τα χάλασε". με αρκετά (όχι όλα) που έλεγε στα κανάλια ή έγραφε, διαφωνούσα. Δεν τρελλαίνομαι πλέον, εδώ και καιρό.

Σε αυτό το κείμενο όμως της βγάζω το καπέλλο !! Παρά της κάποιες (λεκτικές κυρίως αλλά όχι μόνο) υπερβολές για λόγους εντυπωσιασμού. Εγκρίνω και επαυξάνω. Μια που σπάνια με επηρεάζει στην αξιολόγηση ενός κειμένου το ποιός το γράφει το λέω στα ίσια : ΜΠΡΑΒΟ ΤΗΣ !!!

Διαφωνώ με την ληστεία σαν μέσο να δώσεις "γροθια στο σύστημα/κατεστημένο". Δεν ξέρω αν αυτό το νέο παιδί θέλει μια ευκαιρία να ανοίξει τους ορίζοντες του ή κάποια ευκαιρία "να την κάνει" δραπετεύοντας κάποια στιγμή. Να γίνει "λαϊκός ήρωας" για κάποιους και "αποδιοπομπαίος τράγος" για κάποιους άλλους. .
Χαίρομαι όμως που μία ακόμα νεανική ζωή δεν έφτασε στο θάνατο.

Levina είπε...

Καλή Χρονια Σκρουτζάκο μου... να είσαι καλά με υγεία και πολλά χαμόγελα στην ζωή σου :))

Levina είπε...

Χρόνια Πολλά Magia,
ευχαριστώ ....
ευτιχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος 2015 :))

Levina είπε...

Αγαπημένε μου Gip, νομίζω πως οι απόψεις μας ταιριάζουν αρκετά και εξ άλλου δεν γίνεται να μας αρέσουν όλα, μα ΟΛΑ όσα λέει κάποιος... πάντα θα υπάρχουν κενά σημεία που θα σηκώνουν αρκετή συζήτηση και θα διαφέρουν από τις απόψεις μας...
Αυτό που νοιώθω είναι πως αυτό το όνομα θα το ξανακούσουμε ξανά και ξανά μέσα στα χρόνια που έρχονται.
Σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου, Καλή Χρονιά σου εύχομαι με υγεία κυρίως και μετά όλα τα υπόλοιπα... μακάρι κάθε επιθυμία να γίνει πραγματικότητα :))

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Πέρασα να σου ευχηθω Λεβινα μου.. χρονια πολλα εστω και αν περνώ σπανια απο εδώ... το κειμενο της ΑΚΡΙΤΑΣ αληθινό.. πέρα ως περα... ευτυχώς η ιστορια αυτή είχε αισιο τελος.. για την ζωη του...παιδιού αυτού....τελος καλο όλα καλα δεν λενε;..........εσύ όμως να έχεις μια ομορφη και χαρουμενη ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με υγεια... με αγάπη .. και πολλα χαμόγελα... ...φιλάκιαααα!!

Levina είπε...

Καλή Χρονιά Σμαραγδένια μου, με αγάπη, ευτυχία, υγεία κι όπως το λες πολύ σοφά με πολλά χαμόγελα στην ζωή μας... δεν υπάρχει καλύτερο γιατρικό από το χαμόγελο... απέναντι σε όλους και σε όλα όσα συμβαίνουν και πικραίνουν την ψυχή...
Την Καλημέρα και τα φιλιά μου :))

ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ είπε...

Καλησπέρα. Καλώς σε βρίσκω. Ελπίζω να είσαι καλά. Καλή χρονιά , με υγεία , αγάπη, ευτυχία, ωραίες και όμορφες στιγμές και ότι επιθυμείς και επιθυμούμε. Μου λείψατε πολύ πολύ . Είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι και πάλι εδώ ,μετά από τόσους μήνες. Φιλούθκια

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...