Μεγαλώνω κι αυτή η βροχή δεν λέει να κοπάσει
κυλά στα ρείθρα ο χρόνος ‘ επιστήθιος φίλος
στην αλλαγή της κάθε μέρας με παρασέρνει
κάθε μέρα ο χρόνος επιστήθιος φίλος με
παρασέρνει
και τα ζιζάνια μεγαλώνουν ανάμεσα στα γυμνά μου
δάχτυλα
Συρρικνώνω το Εγώ μου κάθε μέρα όλο και
περισσότερο
Φεύγω γνωρίζοντας πως δεν έμαθες τ΄ όνομά μου
βάζω την απόσταση ανάμεσα στο ‘Εμείς’
και γίνομαι ‘Εγώ’ κι ΄Εσύ΄ και ξεχνάω μετά
πως ήταν το σώμα σου κάτω από το δικό μου
τις αναμνήσεις θολώνουν οι άνεμοι που σταλάζουν
κόκκινο
οι θύλακες της γλώσσας μου χάνουν το άρωμά σου
Καταστολή της σκέψης κι η ανάσα τρελαμένη
αρνείται
την καρδιά σε απάνεμα ταξίδια ν ακολουθήσει
Σε μια γωνιά του κόσμου σου θα παραμείνω κι ας
με πνίγει ετούτη η βροχή ‘ ξέρω πως χρόνια μετά
μια αόριστη κηλίδα θα έχω απομείνει στην γη
Αγαπημένε μου την απουσία δεν θα την
έχεις καταλάβει.
Levina
photography
30 σχόλια:
Λεβινακι μου καλημερα!
Τι αισθαντιθες σκεψεις μοιραστηκες μαζι μας σημερα;
Τα λογια σου μυριζουν φθινοπωρο! Προσωπικα αν και με μελαγχολει λιγο μου αρεσει πολυ αυτη η μυρωδια! :)
Να εισαι καλα!
Ομορφη εβδομαδα ευχομαι!
Φιλακια πολλα!
Δεν μεγαλώνουμε Λεβίνα μου!!
Εξελισσόμαστε...αλλάζουμε!
Ομορφο ποίημα!
Πολλά φιλάκια:))
Κι εσύ να είσαι καλά Κική μου,
κρατά γερά αυτό το Φθινόπωρο...
καλή εβδομάδα να έχουμε όπως λες!
ας το ευχηθώ για να γίνει ... ίσως...
σε φιλώ ...
Σερενατάκι μου
πέρα από την εξέλιξη (να είσαι σίγουρη πως δεν εξελίσσονται όλοι οι άνθρωποι, υπάρχουν και οι ανεπίδεκτοι μαθήσεως) ο χρόνος μας υποχρεώνει να μεγαλώνουμε, να πατάμε όλο και πιο βαθειά στην γη και δεν μας συγχωρεί ανόητα λάθη όπως έκανε κάποτε …
Σ ευχαριστώ
να είσαι καλά και καλή εβδομάδα...
Είναι γλυκόπικρο το φθινόπωρο
όπως γλυκόπικρος είναι ο χρόνος
που χάνεται
φιλί και καλή εβδομάδα
Ο χρόνος κι η αδυσώπητη φθορά που τον συνοδεύει. Υπέροχο, Λεβίνα μου. Καλή σου βδομάδα.
Το θέμα είναι όταν μεγαλώνουμε εμείς να μεγαλώνουν και οι άλλοι!
Γιατί αλλιώς χανόμαστε Λεβινάκι!
Τότε αρχίζουμε να αισθανόμαστε μόνοι μας και μας παίρνει αποκάτω!
Φιλιά πολλά!!
Ποιητική πίκρα πεπρωμένου...... Γλυκό φιλί! :))
"συρρικνώνω το εγώ μου κάθε μέρα και περισσότερο"...
πόση αλήθεια κρύβει αυτό, πόσα πράγματα μπορείς να πεις...
φιλιά
Λεβινα μου, επετρεψε μου να αποτυπωσω το πρωτο που μου ηρθε στο νου, διαβαζοντας το ξεχειλισμα της ψυχης σου....
"ζιζανια και κισσοι...παρασιτα φυτα που ριζωσανε γυρω απο τα δαχτυλα μας και μας πνιγουν...
που ποτιστηκανε με αιμα απο την καρδια του "εμεις" και απο δακρυα απο τα ματια του "εγω" και "εσυ"...
Αγαπημενη μου, την απουσια μου την ενιωσες στα τρισβαθα σου....μα κι αν περασανε τοσα και τοσα χρονια η αοριστη κηλιδα που σχηματιστηκα πανω στη γη, μορφη θα παρω παλι και θα γινω παλι "εμεις"....για σενα , για μενα, για εκεινη, για εκεινον...."
Συγγνωμη αν αλλοιωσα το νοημα που ηθελες να δωσεις..... μελαγχολησα μαζι σου... φταιει και το "el corazon"....δυσκολες μερες....βροχερες....
Μια αγκαλια δυνατη κι ενα φιλι!
"Ωριμάζοντας..." θα έλεγα εγώ.
Για όσους αντέχουν να φτάσουν στο Εγώ τους, να το εξερευνήσουν και να το αγαπήσουν στο τέλος. Λεβίνα μου χαίρομαι που ταξιδεύεις τη ζωή σου και την πας όπου εσύ μόνο ορίζεις...
Γαληνεμένες θάλασσες να έχεις!
Καλό βράδυ!
Μεγαλώνω κι εγώ..και τι σύμπτωση βρέχει σήμερα..με έβαλες σε σκέψεις τώρα...
Όπως πάντα υπέροχο!!
Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!
Μεγαλώνω σημαίνει κι ωριμάζω...αλλά δυστυχώς όχι για όλους!
Τι φανταστικός ο επίλογος σου!
Φιλιά πολλά κοπέλα μου!
Καλό ξημέρωμα!
Αυτή η ωριμότητα που έρχεται καθώς ο χρόνος περνάει, δίνει σοφία τέτοια σαν αυτή που επιτρέπει στη Levina μας να κάνει ποίημα πανέμορφο το μεγάλωμα και τα συναισθήματά που γεννά.
Γειά σου γλυκιά μου φίλη..τα αναπάντητα ερωτηματικά που χάνονται στον ψυχισμό μας που πολλές φορές είναι ευάλωτος, βγαίνουν στην επιφάνεια με την ωρίμανση κύρια των σκέψεών μας και αντί να απαντηθούν τότε χώνονταιπάλι βαθειά..άλλες φορές είναι τυρρανικά και άλλες φορές λυτρωτικά..και μόνο μια βροχούλα ίσως φέρει την λύτρωση..η κάποια ανάμνηση λίγο θολή απο το χρόνο που αποφάσισε να αλλάξει γειτονιά...ο χρόνος κυλά σαν κρυστάλινο νεράκι και ωριμάζει και τα πολύ ''μέσα μας''..μοναδικό δείγμα της εξαιρετικής χαρισματικής σου γραφής..μου έλειψε πολύ όσο δεν άνοιγα υπολογιστή όλες αυτές τις μέρες..επανήλθα σώα και ελπίζω και πιό light γιατί είχα πολύ stres τελευταία..φιλάκια κοριτσάκι μου υπέροχο..
Γλυκόπικρα φαίνονται , γλυκόπικρα ακούγονται μα είναι και κάτι πινελιές χρωματιστές που φωτίζουν την σκέψη και λες ‘’άξιζε ετούτη η ζωή ‘’
:-)
Τα φιλιά μου Ελένη μου
Να είσαι καλά
Λυσσίπη μου φυσικό επόμενο όλα να έχουν την φθορά τους κι όλα να δίνουν την θέση τους σε κάτι άλλο...
Το γνωρίζω πια καλά πως κάθε τι και ο καθένας μας ,
έχει τον ΄κύκλο΄ του....
Την Καλημέρα και τα φιλιά μου...
Εδώ σε θέλω κάβουρα !
Μεγάλη κουβέντα ξεστόμισες Έλενά μου…. τι γίνεται όταν βλέπεις πως δεν συμβαδίζει μυαλό και ηλικία;
Τι κάνεις;
Πως ανταπεξέρχεσαι στο δύσκολο του πράγματος;
Η αλήθεια είναι πως κάποια στιγμή μάλλον βαριέσαι να παριστάνεις την γκουβερνάντα σε σχέσεις, φιλίες, συγγενείς, οποιονδήποτε και αφήνεις το ντάντεμα σε άλλα χεράκια που να αντέχουν… όσο αντέξουν κι αυτά….
Σε σκέψεις με βάζεις πάλι…
:-)
ποιητικά ή όχι....
Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον….
Καλημέρα όλη μέρα Πετράκι μου :-)
Jony μου εγώ μπορώ να πω πολλά...
θα το αντέξετε όμως;
Ιδού η απορία !
Όμορφη μέρα να έχεις :-)
Μi pequeño Βάιλι
αυτό το el corazon να το προσέξεις
γιατί πολύ desobediente είναι και μας χαλάει την vida ....
Μπορείς να αναπτύξεις ότι νόημα θέλεις... κι εγώ όταν διαβάζω στίχους τους ερμηνεύω όπως είναι η ψυχολογική μου κατάσταση εκείνη την μέρα, την ώρα, την στιγμή ή τους πετάω μακριά και παίρνω τα βουνά και τα λαγκάδια....
Μi niña πρόσεξε poco και τον εαυτό σου που έχει μεγαλύτερη αξία από όλα τα υπόλοιπα....
Μui mui besos
y un gran abrazo :-)
υγ. όπως κατάλαβες έχω κέφια σήμερα και τα κάνω όλα αχταρμα :-)
Κανελλάκι μου
αν δεν αγαπήσουμε εμείς πρώτα το Εγώ μας πως θα μας αγαπήσουν οι άλλοι;
H ζωή μας μια βάρκα που την ορίζουν τα κύματα, οι άνεμοι κι εμείς καπεταναίοι... μακάρι να ήταν ήρεμες οι θάλασσες μα κι ανήμερα θεριά σαν γίνονται το τιμόνι σφιχτά στο χέρι κι όρτσα τα πανιά να ξεπεράσουμε την φουρτούνα...
Καλημέρα να έχεις :-)
Μαζί μεγαλώνουμε Μαράκι
αδύνατον να κατεβάσουμε αυτό το κοντέρ ... άντε το πολύ πολύ να το σπάσουμε για να μη το βλέπουμε :-)
να είσαι καλά κοριτσάκι μου
σε φιλώ .
Καλημέρα Αριστέα μου
το ίδιο έγραψε κι η Έλενα... για εκείνους που δεν μεγαλώνουν ποτέ και κάνουν δύσκολη την ζωή των άλλων ...
Σ ευχαριστώ
να είσαι καλά :-)
Aχ Φλωράκι μου
πως μου τα λες έτσι;
Τι σοφία που νοιώθω πως δεν ξέρω τίποτα; Που θα γίνω απολίθωμα εκατό χρονών και ακόμα θα θέλω να μαθαίνω ;
Να είσαι καλά κοριτσάκι μου
και να προσέχεις τον εαυτό σου....
σε φιλώ πολύ :-)
Το ξέρεις γλυκιά μου Καίτη , το ξέρουμε όλοι μας πως υπάρχουν ερωτηματικά στην ζήση μας που ποτέ δεν θα απαντηθούν και εικασίες θα παραμείνουν οι ερμηνείες τους…
Καμιά φορά νομίζω πως είναι και καλύτερα έτσι… ίσως και το να γνωρίζεις ορισμένες απαντήσεις μόνο κακό μπορεί να σου κάνουν … οπότε διαλέγω την άγνοια που δεν σκοτώνει :-)
Αν προσθέσουμε σ αυτό και τον χρόνο που λειαίνει τις αιχμηρές γωνίες … ακόμα καλύτερα!
Ελπίζω τώρα πια να είσαι καλά κι ότι κι αν σε πίεσε, σε στρέσαρε να έχει περάσει ή εσύ τουλάχιστον να έχεις αλλάξει οπτική γωνία και όλα να πήραν τον δρόμο τους….
Σε φιλώ και σου εύχομαι ότι καλύτερο…
Πολύ όμορφο και συγκινητικό!
μου έμεινε πολύ έντονα στο νου η τελευταία σου πρόταση...
Να είσαι καλά!
να προσέχεις την ψυχούλα σου!
Καλή δύναμη!
φιλιά
Ας μεγαλώνουμε καλή μου Λεβίνα και σ' όσους αρέσουμε.Αρκετά κι ως εδώ.Δεν κρατάμε κανέναν με το ζόρι.Κι όσοι δεν έχουν μάθει τ' όνομά μας, ας πάρουν μια οποιαδήποτε μετάφραση...Μια ψυχή έχουμε και δε θα τη βγάλουμε... στο διαγωνισμό του "ποιος θ' αντέξει περισσότερο".
Να 'σαι πάντα καλά γλυκιά μου, για να γράφεις τόσο υπέροχα ποιήματα!
Χαρούμενο απόγευμα να περάσεις!:-)
ΜΕ ΑΓΓΙΖΕΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΥΠΕΡΟΧΗ ΔΟΥΛΕΙΑ
Σ' ευχαριστώ Αρετή...
Να είσαι καλά !
Kαλό Σαββατόβραδο να έχεις :-)
Δημοσίευση σχολίου