Ένας απ΄ τους ανέμους σου είμαι
με βιάση καταπίνω τον χρόνο
ξηλώνω τα κλαριά απ΄ τα δέντρα
μεταμορφώνομαι
ποταμός ξεχειλισμένος κι ομίχλη
τις αδιάβατες στράτες να στοιχειώνω
Δεν ωφελεί πια να μιλώ – είμαι νεκρή
Πέθανα λένε
Πεθαίνω λεν
Ασάλευτη σε μια βουβή μονοτονία
καταπίνω τους κόκκους της άμμου
σε πάλλευκη παραλία κείτομαι
με γυάλινο βλέμμα ασάλευτο παρατηρώ
Μέσα στην νύχτα ταξιδεύω απάνω
των κυμάτων τους κούφιους παφλασμούς
Βίαια τραυματίζουν τις άκριες των πλευρών μου
με λάγνες κινήσεις τα νερά το αίμα μου γλύφουν
Θωρώ το γαλάζιο τ΄ ουρανού με βλέμμα γυάλινο αναμένω
την ανυπαρξία της αβύσσου να μ΄ αρπάξει
Ένα κοπάδι πεινασμένων γλάρων κρώζοντας
έρχεται στην σκιά μου να σταθεί
τα κρόσσια της σάρκας μου τσιμπολογά
Μα τόσο που πονάω λέω πως νεκρή δεν είμαι
Ελαχιστοποίησα τις ανάγκες των χεριών μου
π΄ αγκαλιά τον κόσμο να κρατούνε θένε
Δυο σύννεφα κι έναν ήλιο αγόρασα για μένα
σε τιμή ευκαιρίας από έναν έμπορο περαστικό
κι ύστερα κάθισα σχέδια για τα μελλούμενα να κάνω
Μα σκέψεις πικρές όλο σε παρελθόντα χρόνο με γυρνάνε
σα γελαστό παιδί να υπήρξα τάχα
μα εγώ το ξέρω πως παιδί δεν ήμουνα ποτέ
και γέλιο δεν έφτασε στις άκριες των χειλιών μου
Μεγάλη μπορεί να γεννήθηκα μα
την σοφία των χρόνων μου δεν είχα ‘
ξεφύτρωναν στον κήπο της ψυχής τα λάθη
απανωτά με βιάση δίχως ανάσα
να μπορώ να πάρω ‘ έτσι δα να πνίγομαι
Και τώρα που αρχαία νοιώθω σαν γέρικη βελανιδιά
ρίζωσα σε τούτης της γης την άκρια
Τις ρίζες μου έμπλεξα βαθιά στους βράχους
και τα κλαριά μου ύψωσα προς κάθε του ορίζοντα σημείο
φωλιές να πλέξουν μέσα μου
οι αθώες της ζωής μου οι ψυχές
σπουργίτες και κοκκινολαίμηδες,
γλυκόλαλα αηδόνια ‘ έτσι να ζω,
φύλλα να βγάζω, να γελώ
Τους ήλιους συλλέγω στην καρδιά μου
κι αυτοί να παίζουν σαν παιδιά κρυφτό ανάμεσά μου
να καθρεφτίζονται στο ρυάκι που ποτίζει τα σωθικά μου
Μέρες και νύχτες και χρόνους ατέλευτους
με τα φεγγάρια στίχους νυχτερινούς να λέμε
για έρωτες ανεκπλήρωτους γι΄ αγάπες ξεχασμένες
κι η σελήνη καταμεσής στον ουρανό να μένει αρόδο
μαγεμένη απ΄ την γλυκόλαλη φωνή που για ζωή μιλάει
Ριζώνω στην άκρια των γκρεμνών
στο μετερίζι μου οι ανέμοι με χτυπάνε
Εούτος εδώ ο ουρανός ειν΄ ο ουρανός μου
τους χρόνους της θλίψης μου θα προσμετρά
ασάλευτη σκέπη της ψυχής
μαζί μου θα δακρύζει
Levina
38 σχόλια:
Πολύ απογοήτευση παράδοση όπλων και κούραση βρε Λεβινάκι!!
Οχι μην!!
"Κι η σελήνη καταμεσίς στον ουρανό να μένει αρόδο"...και να νιώθω ξαφνικά και την αλμύρα της θάλασσας στα χείλη μου, τι κι αν μου υποσχόσουν βόλτα στον ουρανό...... Σε φιλώ γλυκά... :)
καλησπερα Λεβινακι μου!!
μου αρεσε παρα πολυ το ποιημα σου!
δε μιλαει για καποιο ευχαριστο γεγονος αλλα σιγουρα ο τροπος που ειναι γραμμενο που βγαζει μια αλλιωτικη θα πω τρυφεραδα που προσωπικα αισθανθησα σα κατι να με αγγαλιαζει μαλακα!
συγχαρητηρια κοπελα μου! δινεις εντονα συναισθηματα στους αναγνωστες σου!
καλο βραδυ! φιλακια πολλα! <3
Έλενά μου ποτέ!
Παράδοση όπλων όχι... ούτε το νοιώθω ούτε θα το συνιστούσα σε κανένα ανθρώπινο ον αυτό!
Είναι στίχοι και μιλούν για ζωή... δύσκολη ζωή αλλά ζωή που συνεχίζεται και δεν παραδίνεται .
Να είσαι καλά εύχομαι
Καλό βράδυ κοριτσάκι μου...
Ανταμώνει η θάλασσα με τον ουρανό στους ορίζοντες Πετράκι και δεν ξέρεις καμιά φορά αν πετάς ή κολυμπάς στο απέραντο...
Σε φιλώ
καλό βράδυ να ΄χεις :-)
Καλησπέρα Κική μου,
αν μπορούν οι στίχοι μου να προσφέρουν κάτι σε όποιον τους διαβάζει θα νοιώθω περήφανη γι αυτούς... οποιοδήποτε συναίσθημα κι αν δημιουργούν ...
Σ ευχαριστώ μάτια μου
Καλό σου βράδυ ....
Με βλεμμα γυαλινο....
"ΜΗ!!!Μη το κανεις!!!! Μη το κανεις,ματια μου..."
Πολυ ομορφο!!! Πολυ αληθινο!!!
Εικονες που ζωγραφισες παλι.... Εικονες πόνου; Σκηνικο απογυμνωμενο...απογοητευμενο..
Μα εχει κ κατι ακομα!
Κατι αδιορατο πλαναται στον αερα....
Ας ειναι ηρεμη αυτη η νυχτα...
Καλο ξημερωμα,μαγισσουλα!
Εσυ που μαγευεις με τις λεξεις....
Vailie*
Λυπηρό το ποίημα σου... μου αρέσει που έχει και μια αισιοδοξία με τη θάλασσα
Ομως οπου κι αν κοιταξει καποιος
θα δει τα ιχνη σου
και πανω τους θα κανει φωλια...
Αυτη ,λοιπον,θα ειναι
και η ανταμοιβη σου.
Μια προσφορα αθελα σου
που θα κατοικησουν "κουρασμενοι"
περαστικοι.
Εσυ μπορεις να συνεχισεις να ατενιζεις το πριν,το τωρα το δυστυχο μετα
και ολοι εμεις θα περιμενουμε...αγνοωντας... το δακρυ σου-χαρας ή λυπης-για να ποτιστει ο κηπος μας.
Καλησπερολουλουδοστηριζατουκαημουσου
Εκεί που συλλεγεις τους ήλιους σου βαλε και το φεγγάρι δίπλα το φως τους θα ξανοίξει το τοπίο..!!! στο βάθος ελπίδα..!!!! πολύ όμορφο Λεβίνα μου.. λιγο δύσκολη αυτή η ποίηση για μενα αλλα μου άρεσουν τα δύσκολα..με κάνουν να μαθενω περισσότερα..!!! φιλιά...
Περνάνε οι νύχτες μικρό μου Βάιλι κι έρχονται απανωτά οι μέρες, η μια πίσω από την άλλη και πως να αντέξεις την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι που σε περιβάλλει σε κάθε σου συναλλαγή; Κι όλους αυτούς που αποφασίζουν για εμάς δίχως εμάς;
Ξανάρχονται οι νύχτες και τι διαφορά έχουν από την ημέρα; Αλλάζουν οι σκέψεις ή τα συναισθήματα ανάλογα με την ένταση του φωτισμού;
Κράτα το φεγγάρι να φωτίζει τον ουρανό σου και .... βλέπουμε την συνέχεια ... σαν σε ταινία κινηματογράφου που δεν ξέρουμε το επόμενο καρέ...
Σε φιλώ γλυκά
Καλημέρα :-)
Κάθε τι έχει μια νότα αισιοδοξίας Δελφινοκόριτσο.... όσο κι αν μοιάζει να κλείνεται στα σκοτάδια του...
Σε φιλώ κοριτσάκι
Καλή μέρα να έχεις ...
Πάντα σύντροφος αχώριστος η ελπίδα Σμαραγδένια μου ....
Να είσαι καλά χρυσοχέρα μου και τα δύσκολα δίνουν τροφή σε μας ... το έχω ξαναπεί πως στην άγνοιά μου ζω και θέλω να μάθω... θα μαθαίνω όσο μπορώ να βλέπω και να στέκομαι...
Να είσαι καλά και όμορφη μέρα να εχεις...
“Δεν είμαι τίποτα.
Είμαι αέρας στο στόμα σου.
Είμαι μόνο η πιθανότητα μιας λέξης.
Με προφέρεις και υπάρχω. M. Λουντέμης
Δεν ξέρω τι σε βασανίζει..! :/
ότι έγινε στο παρελθόν έγινε! λάθη κάνουμε δυστυχώς όλοι μας!
το θέμα είναι να μετανιώνουμε για αυτά και να προχωρούμε στην ζωή μας χωρίς να τα ξανακάνουμε!
Ναι πιστεύω πως τα βάσαννα είναι αυτά που ωριμάζουν βίαια ένα παιδί, μα σκέψου ότι σε έκαναν πιο δυνατή! Ο χρόνος είναι αυτός που θα σε κάνει πιο σοφή και η προδιάθεσή σου!
Όσο για τις ξεχασμένες αγάπες, άφησε τες να ξεχαστούν μια και καλή, δεν σε βοηθάει καλή μου να τα σκέφτεσαι όλα αυτά! πληγώνεσαι χωρίς να υπάρχει λόγος!
Το παρελθόν είναι καλύτερο να το αφήνουμε εκεί που ανήκει! στο παρελθόν!
Να είσαι καλά εύχομαι!
φιλάκια!
ένα μεγάλο λάθος! το απόφθεγμα αυτό ανήκει στον Αργύρη Χιόνη!
ζητώ συγνώμη!
Μελαγχολικό ποίημα, μέσα στη φθορά του χρόνου και τη βαριά εμπειρία της βιωτής... Ζωή της υπομονής και της γνώσης!
Πνίγηκα μέσα σε εικόνες και με συνεπήρε η ροή της σκέψης σου...
Ότι περιγράφω Με περιγράφει...
μια πολύ όμορφη φράση (τίτλος βιβλίου του ) του Αργύρη Χιόνη Λία μου...
Τίποτα δεν με γυρίζει πίσω, για να μιλήσω πιο προσωπικά κι ότι με βασανίζει είναι σκέψεις που παραμένουν εκεί που τους πρέπει, στο βάθος του μυαλού και το να γράφω τους στίχους μου είναι λυτρωτικό για μένα. Όταν μάλιστα έχουν αποδέκτες που αναγνωρίζουν γωνιές της φαντασίας ή του εαυτού τους σε αυτούς τόσο το καλύτερο!
Φιλιά κοριτσάκι μου γλυκό...
να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο ...
Μαγιουμάκι μου το λατρεύω αυτό... την ροή των λέξεων, την μουσικότητα που αφήνουν πίσω τους καθώς φεύγουν ...
σε φιλώ κοριτσάκι μου
καλό Σαββατοκύριακο σου εύχομαι ...
Σταμάτη μου όσο μεγαλώνουμε συλλέκτες εμπειριών γινόμαστε ...
μακάρι να υπήρχε και η γνώση μέσα σε αυτές γιατί βλέπω πως λείπει αρκετά από το ανθρώπινο γένος....
Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις ...
Χαρά μου να σε ταξιδεύω Φλωράκι μου ακόμα και να σε πνίγω στα λόγια μου... μετά θα σου χαρίσω ελπίδα για να επιστρέψεις και να συνεχίσεις τα ταξίδια σου....
σε φιλώ και σου εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο ...
οk, καλή μου Levina! εσύ γνωρίζεις καλύτερα από τον καθένα τον εαυτό σου! ξέρεις τι σου κάνει καλό και τι όχι!
ζητώ συγγνώμη αν πέρασα τα όρια!
φιλιά!
Καλή Κυριακή εύχομαι να έχεις!
Κάπου μέσα στους στίχους σου, συναντήθηκαν τα κύματα μας Λεβίνα μου. Ομοιοκατάληκτοι οι παφλασμοί μας. Ταξίδι στην εσωτερικότητά μας, που θέλει συναισθηματική μνήμη και μεγαλείο ψυχής να το κάνεις. Να έχεις επίγνωση πως η ρίζα σου είναι στη φύση και η ύπαρξή σου, δεν είναι παρά μια ανεπαίσθητη προέκτασή της.
Καλό βράδυ Λεβίνα...
Πόσο όμορφα έδεσαν εικόνα, στίχοι, και το κομμάτι τέσσερα που έπαιζε όταν σε διάβαζα!
Μοναδική στο να γράφεις με εικόνες ανάμεσα στις γραμμές σου Λεβίνα μου!
Φιλιά!
Κανένα όριο δεν ξεπέρασες Λία μου, αλοίμονο!
Έγραψες αυτά που βγαίνουν μέσα από τους δικούς μου στίχους...κι αυτά που μου γράφεις είναι κάτι σαν κανόνας για εμένα , το να τα γράφω όμως είναι λυτρωτικό ... φεύγουν από πάνω μου...
Καλό βράδυ κοριτσάκι μου
σε φιλώ :-)
Μελένια μου με αυτή την ροή που έχουν τα σχόλια πάντα τελικά κάποιο θα μου ξεφύγει :-)
Καθόλου δεν τα κρύβω τα ''ίχνη'' μου... όποιος καταφέρνει να τα δει ας τα ακολουθήσει και σίγουρα θα βρει και σκιά και ένα ποτήρι δροσερό νερό να πιεί να ξεδιψάσει...
Λύτρωση δεν είναι και τα δάκρυα;
και γι αυτόν που τα προσφέρει και κάνουν και κάτι χρήσιμο... ποτίζουν άνυδρες περιοχές όπου κι αν βρίσκονται αυτές....
Καλό βράδυ!
Νομίζω πως βρήκες το νόημα Κανελλάκι μου... τίποτα ξεχωριστό δεν είναι ο άνθρωπος από ένα οποιοδήποτε ον της γης και ο χρόνος του είναι ελάχιστος οπότε κανονικά μονόδρομος θα έπρεπε να είναι η αυτογνωσία και η αυτοκριτική.
Αντί για μονόδρομος όμως αυτά τα δυο είναι από σπάνιο έως αδύνατο να πραγματοποιηθούν... οπότε με ένα "για όλα φταίνε οι άλλοι" καθαρίζουμε και πορευόμαστε στην ζούγκλα μας.
Τα φιλιά μου και καλό Σαββατόβραδο σου εύχομαι ...
Κι εγώ εικόνες βλέπω Αριστέα μου... αυτές περνούν μέσα μου κι εγώ απλά τις περιγράφω ... άλλοτε τα καταφέρνω κι άλλοτε τους άλλαζω χρώματα, αρώματα, συνθέσεις...
Να είσαι καλά και να περάσεις ένα όμορφο Σαββατόβραδο :-)
Όσο συλλέγουμε ήλιους, τίποτα δε χάνεται!
Η προσπάθεια συνεχίζεται...
Φιλιά πολλά!
Καλή μου Λεβίνα δεν είναι τίποτα αυτά τελικά!Αν μετά από λίγο καιρό σκεφτείς με καθαρό πλέον μυαλό, θα συνειδητοποιήσεις πως όλα αυτά είναι φαντάσματα και δράκοι, που μάθαμε να ζούμε μαζί τους.Όσο και αν τα διώχναμε απ' την αρχή αυτά εκεί... ήταν επίμονα!Δεν φταίνε βέβαια αυτά τα κακόμοιρα, αλλά εμείς που κόβαμε βόλτες στο φυσικό τους χώρο... σε κάτι ξεθωριασμένα χαλάσματα!Με τον καιρό κι αυτά τελικά μεγάλωσαν μαζί μας!
Πολύ όμορφο το ποίημα σου... δε θα το 'λεγα μελαγχολικό!
Χαρούμενη Κυριακή να περάσεις γλυκιά μου!:-)
Φεγγάρια χορεύουν στην σκέψη σου και δίνουν φως στην ποίησή σου που κάθε βίωμά σου απο το παρελθόν το ζωγραφίζεις με πινελιές ωρίμανσης και απίστευτης γοητευτικής ευαισθησίας..τα χρόνια που περνάνε για σένα γίνονται μικρές μινιατούρες με αρώματα άλλοτε πικρές κι άλλοτε γεμάτες γλύκα που πολλές φορές τις ανοίγεις για να τις μυρίσεις και να τις ξαναθυμηθείς.. πολύτιμες μινιατούρες που τα αρώματά τους φθάνουν έως εδώ..μέσα στην ψυχή μου..μαγεία εδώ σήμερα Λεβινάκι μου..μαγεία..σε φιλώ καρδούλα μου..θα επανέλθω σύντομα..
εχεις ενα τροπο
να γλυκαινεις την θλιψη
με την θλιψη
οπως και ο
Rene Aubry ~ apres la pluie II
Μαρία μου επιβάλλεται (νοητά) να μαζεύουμε ήλιους ... αυτό είναι η βοήθειά μας για να συνεχίζουμε την ζωή μας...
Να είσαι καλά εύχομαι
και καλό ξημέρωμα :-)
Μου άρεσε αυτό όπως το έγραψες Νίκο μου... άρα η δική μας άγνοια έφταιγε που περπατήσαμε σε ξένα χωράφια και τελικά 'φάγαμε τα μούτρα μας'.... ας προσέχαμε... ας προσέχουμε....
Πιστεύω όμως πάντα πως για ότι μας συμβαίνει δεν φταίνε μόνο οι άλλοι... φέρουμε μεγάλο μερίδιο ευθύνης κι εμείς και με καθαρό μυαλό όπως το λες, αυτό το βλέπεις και πιο εύκολα.
Καλό ξημέρωμα Νίκο μου
να είσαι καλά :-)
Όλα μου τα θεωρώ πολύτιμα όπως μου το γράφεις γλυκιά μου Καίτη...ένας όγκος υλικού που βγαίνει πια σιγά σιγά και καταγράφεται , ιδωμένο από μια άλλη ματιά... όπως το λες μινιατούρες... με την πατίνα του χρόνου να έχει λειάνει τις γωνίες ...
και φυσικά όσο η ζωή συνεχίζεται εμπλουτίζεται και το υλικό μου...
Καλό ξημέρωμα εύχομαι...
σε φιλώ Kαίτη μου , να είσαι καλά :-)
Η αλήθεια είναι πως ψάχνω να βρω τι να σου απαντήσω καλέ μου Velvet ... είχα στο νου μου την λέξη 'υποφερτή' αλλά προτιμώ το δικό σου 'γλυκαίνεις'.
Έτσι μοιάζει... σαν μετά την βροχή... παραμένει αλλά σαν να έχει ξεσπάσει....
Να είσαι καλά
Καλό ξημέρωμα !
Πολύ όμορφο καλογραμμένο και με δυνατά μηνύματα το κείμενο σου!
Μέσα από τη θλίψη φωτίζεις τον αγώνα την πίστη και την ελπίδα! Γράφεις υπέροχα Levinaki! Από μια σου παράγραφο μπορεί να ξεχειλίσει μυθιστόρημα! Κρατάω εκείνο το "..ριζώνω στην άκρια των γκρεμνών" είναι πολύ ελπιδοφόρο!!! Να είσαι καλά και να έχεις μια όμορφη μέρα!!! Φιλιά πολλά!!!
Nα είσαι καλά Κατερίνα μου...
σ ευχαριστώ για τα δικά σου ελπιδοφόρα λόγια, τα κρατώ να με συντροφεύουν τις ώρες που η φαντασία καλπάζει ανεξέλεγκτη σε κάποιο παράλληλο σύμπαν....
Σε φιλώ
Καλημέρα να έχεις :-)
Δημοσίευση σχολίου