17.5.13

Νοσταλγία









Δεν καταλάβαμε πως στην εξορία του χρόνου
τον καταδίκασαν
κι εκείνος γέλασε σιγανά με τούτη την απόφαση
έκρυψε το πρόσωπο στον αγκώνα για να μη φανεί το ένα
το μοναδικό του πολύτιμο δάκρυ που έσταξε στο στήθος
την ίδια ώρα που ξεσπούσε ο θρήνος έξω απ΄ τις πόρτες
Την αυλή την  πύρωνε ένας ήλιος αβάσταχτος Καλοκαιρινός
και τα πουλιά είχαν λουφάξει ανάμεσα στις φυλλωσιές
τρελαμένα από την κάψα και τις φωνές των γυναικών
Η πίκρα που κυλούσε στον λαιμό είχε την στυφή γεύση
των ώριμων φύλλων της πικροδάφνης και  τα πρόσωπα
είχαν πάρει  το γκρίζο χρώμα της στάχτης.
Άρρωστα πρόσωπα, χέρια που τρέμουν, βλέμμα κενό
τα πόδια σταθερά στις μαρμάρινες πλάκες
Περπάτησε στην θάλασσα των δακρυσμένων ματιών
ποτέ άλλοτε δεν είχε τόσα σύννεφα μέσα στο κορμί του
Κι έπειτα μας χώρισε η μέρα  που έγερνε στο χώμα
οι μήνες στέγνωσαν τα βλέφαρά μας κι απέμεινε
η ηχώ της απουσίας να εξιστορεί την μέρα της αναχώρησης
Μοναδικό σημάδι νοσταλγίας τα λουλούδια
που αγκάλιασε με το βλέμμα του λίγο πριν πέσει το σκοτάδι




                                                                                      Levina











27 σχόλια:

Παναγιώτης είπε...

Μαγισσουλα μου η περιγραφή σου είναι εξαιρετική. Όλοι έχουμε γυρίσει νοερά σε χρόνους, τόπους, πρόσωπα και καταστάσεις έχοντας νοιώσει αυτό το συναίσθημα του γλυκού πόνου. Στο τέλος είναι όμορφο συναίσθημα.

Σου στέλνω ένα παγωτό βανίλια με τριμμένο καφέ, σοκολάτα σε σκόνη και δυο πουράκια caprice.

ΦΛΩΡΑ είπε...

Ένας τεράστιος πίνακας το ποίημα σου.
Ο χωρισμός, ο αποχωρισμός, το δάκρυ, τα λουλούδια, η ζέστη, το σκοτάδι... πόσα πράγματα μαζί σε λίγες μόνο σειρές. Κι όλα τέλεια ταιριασμένα, όπως μόνο εσύ ξέρεις.

Λιακάδα ☼ είπε...

Υπέροχο...δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις και συνδυάζεις τόσο όμορφα μουσική εικόνα και λόγο... είναι χάρισμα ξέρεις...

Ξέρεις κάτι?
Απ'ολα περισσότερο φοβάμαι τα σύννεφα της ψυχής...
Φιλάκια πολλά!

agriomeli είπε...

Τα λογια απαλα
αγγιζουν τις σκληρες
απωλειες...
κι ολα μετατρεπονται
σε συναισθηματα....

Καλησπερολουλουδο!

vailie είπε...

"Η ηχω της απουσιας".....
Ποσο πόνο,πικρα,θυμο,γλυκα,νοσταλγια,δακρυα μπορει να κρυβουν αυτες οι λεξεις;;;;
Τρεμει η καρδια κ ραγιζει η μνημη σταλαζοντας μια μια τις αναμνησεις σε μια μικρη αιματινη λιμνουλα....

vailie είπε...

Υπεροχα δοσμενα συναισθηματα κ εικονες....
Φιλακια κ καλο υπολοιπο σ/κ!

nikosmous είπε...

Πόνο μεγάλο αφήνουν τα λόγια σου Λεβίνα μου!
Πάντα θα υπάρχει κάτι να μας κατατρώει την ψυχή με τη νοσταλγία του.Κι είναι κάτι μέρες που τη νιώθουμε πολύ έντονα.Σε τέτοιες στιγμές εύχεσαι να μην είναι αυτό το κάτι θανατερό... αλλά όλο τέτοιες παραγγελιές έρχονται!
Το καλύτερο αντίδοτο σ΄ αυτές είναι τα "λουλούδια"... οι αναμνήσεις που μας άφησε και μ΄ αυτές πορευόμαστε!
Χαρούμενο Σαββατοκύριακο να περάσεις με πολλά λουλούδια!:-)

Mia Petra είπε...

Πω πω.. Συγκλονιστικό το συναίσθημα, συγκλονιστικά και τα λόγια.. Πάντα δεν βρίσκω τα λόγια, αλλά σήμερα ακόμα πιο πολύ.. Σε φιλώ γλυκά!
Κι αυτή η φωτογραφία, ω Θεέ μου...

Ανώνυμος είπε...

Πες τώρα πως αυτ΄'ο δεν είναι ένα μικρό λογοτέχνημα-αριστούργημα !
Όχι πες το !
ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ !! ΤΟ ΕΧΕΙΣ !!

Ελενα Λ. είπε...

Δεν βρίσκω λόγια λεβινάκι τόσα συναισθήματα σε μερικές αράδες!
Φιλιά πολλά συναισθηματικό κορίτσι!

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Καταθέτω το θαυμασμό και τη συγκίνησή μου σ' αυτό που έγραψες.
Ερμηνευμένο στη δική μου εκδοχή, παίρνει υπόσταση και δημιουργεί εικόνες και συναισθήματα.
Να'σαι καλά Λεβίνα!

Unknown είπε...

Από τα πιο εμπνευσμένα και αισθαντικά πράγματα που έχεις γράψει από τότε που συναντήθηκαν οι δρόμοι μας καταμεσίς του πελάγους...

Μπράβο σου Λεβινάκι...

Φιλί μεγάλο...

Levina είπε...

Γλυκό μου Παγωτοξωτικό... δεν ξεχνάς την αγάπη μου στα παγωτά !!
Εσύ λοιπόν θα βάζεις την νοστιμιά κι εγώ θα βάλω τα κουτάλια ναι???
Της σούπας όπως παλιά ...

Να είσαι καλά Παναγιώτη μου :-))

Levina είπε...

Φλώρα μου
πόσα τα μάτια βλέπουν την ώρα που αποχωρισμού κι ας μοιάζουν προσηλωμένα σε εκείνον που αποχαιρετούν !!!

Φιλιά κοριτσάκι μου
να είσαι καλά :-)

Levina είπε...

Aυτά τα σύννεφα να τα φοβάσαι Λιακάδα μου, γιατί τα άλλα μόνο βροχούλα θα φέρουν κι όχι ένα θανατερό γκρίζο στην σκέψη.


Φιλιά Λιακαδάκι :))

Levina είπε...

Τα συναισθήματα
Σκληρές απολήξεις
Κομμάτια βράχου
Βαραίνουν τις ώρες των αποχωρισμών

Μα ...
Μια γλυκιά Καληνύχτα
Ίσως φέρει παρηγοριά Aγριομελάκι μου

Levina είπε...

Αν απουσία δεν έχεις νοιώσει
μικρό μου Βάιλι
πόσο δύσκολο είναι να
καταλάβεις ακόμα και τον θυμό
που βγαίνει από την ψυχή γι΄ αυτήν !

Ελπίζω να πέρασες καλά κοριτσάκι μου
σε φιλώ πολύ

Levina είπε...

Σ΄ ευχαριστώ καλή μου Joan
ακόμα κι αυτό που νομίζεις
πως λόγια δεν είναι ... στόχο βρίσκουν και προτροπή για
συνέχεια σε ότι κάνω είναι :-)

Nα είσαι καλά
καλό βράδυ να έχεις !

Levina είπε...

Gip μου
το ξέρεις πως πιστεύω στον εαυτό μου και σε αυτό που κάνω ... άλλοι οι λόγοι που παραμένω σε πλάγιους ήχους να τραγουδάω ότι η πένα μου δημιουργεί ...

Σε ευχαριστώ από καρδιάς
Να μου είσαι καλά :))

Levina είπε...

Χίλια ευχαριστώ δεν φτάνουν Έλενά μου για τα λόγια σου που κάθε φορά δύναμη για εμπρός δίνουν!

Σε φιλώ
καλό βράδυ κοριτσάκι μου :))

Levina είπε...

Μαρία μου αν κάτι με ενθουσιάζει στο να διαβάζω στίχους είναι αυτό που γράφεις... πως αν σε αγγίξουν θα βρεις την δική σου ερμηνεία σε αυτούς... την δική σου εκδοχή που μπορεί να είναι εντελώς διαφορετική από εκείνου που τους έγραψε!!

Να είσαι καλά κοριτσάκι μου...
Σε φιλώ
καλό σου βράδυ :))

Levina είπε...

Kαπετάνιε έχω ανάγκη από μακρινά ταξίδια και τελευταία... από λιμάνι σε σύννεφο κι από σύννεφο σ΄ απόμερα νησιά μας πας... τελειώνει και το ρούμι :-)

Nα είσαι καλά Καπετάνιε...
σ΄ ευχαριστώ πολύ
τα φιλιά μου και καλό βράδυ να ΄χεις :))

vailie είπε...

Εχω ζησει κι εχω νιωσει και καθε φορα ειναι σαν την πρωτη φορα...ο πονος που σφαζει ως τα τρισβαθα...και στραγγιζει το αιμα της καρδιας μικραινοντας την τοσο να παψει να χτυπα...

Οχι πολυ καλα Λεβινα μου! Εχουμε ιστοριες με νοσοκομεια και αλλα δυσκολα. Ελπιζω να καλυτερεψουμε τις επομενες μερες..."να γερεψουμε" που ελεγε η γιαγιακια μου.....

Τα φιλια μου και μια ζεστη αγκαλια, μπας και αλλαξουν οι οιωνοι γι'αυτη την εβδομαδα....

Velvet είπε...

Αν εχει αυτα τα χρώματα η νοσταλγία
οπως την περιγράφεις
ποναει λιγοτερο το μετά

Καλο βραδυ


Levina είπε...

Μικρό μου Vailie
όταν ανοίγουν αυτές οι πόρτες
θέλει δυναμη ψυχής για να
αντέξεις με όσα δεις, με όσα νοιώσεις...μα είναι η ελπίδα,
αυτό το μοναδικό ανθρώπινο συναίσθημα που θα σου δώσει την δύναμη που χρειάζεται !
Θα περάσουν και τα δύσκολα αγαπημένη μου... να δεις που θα περάσουν...
Σε φιλώ πολύ
και εύχομαι ολόψυχα το καλύτερο !

Levina είπε...

Κι εγώ αυτό νομίζω καλέ μου Velvet...
μακάρι να είναι κι έτσι!

Καλημέρα να έχεις

vailie είπε...

Ειμαι αλλη μια φορα στη ζωη μου σε "αυτα τα δυσκολα" στενα περασματα, καλη μου!
Θελω πολυ να πιστεψω ξανα κ να ελπισω οτι θα περασουν κ θα'ναι ολα γιορτινα μετα!
Αληθεια το θελω..... :-/

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...