8.3.13

Κρυστάλλινη Κούκλα








Κοίταξε με απορία την καύτρα που του έκαιγε τα δάχτυλα,
ούτε που το είχε καταλάβει πως πέρασε η ώρα, καθόταν στη άκρη στο παρτέρι, να μην λιώσει
τα γεράνια που άνθιζαν δίπλα του και κοιτούσε αφηρημένος τα σύννεφα που μαζεύονταν ψηλά
στον ουρανό.
Νύχτωνε.
Ακόμα κανένα νέο, τόσες ώρες και δεν είχε βγει κανένας  να τον ειδοποιήσει και κάθε φορά που προσπαθούσε να ρωτήσει κάποιον δεν ήξεραν να του πουν.
Δάκρυα του ερχόταν στα μάτια αλλά τα πίεζε να ξανακατέβουν στον δρόμο που πήραν για να
ανέβουν, δεν το είχε σκοπό να κλάψει, ότι και αν ερχόταν στον δρόμο τους αυτός ήταν δυνατός,
τώρα θα ήταν δυνατός και για τους δυο τους.
Έσβησε το τσιγάρο και μπήκε πάλι μέσα, στην αίθουσα αναμονής, βαμμένη με την γκρίζα
λαδομπογιά και πορτοκαλιές λεπτομέρειες, τάχα πως αυτό ήταν μια χαρούμενη πινελιά μέσα στον θλιβερό χώρο. Ποιος στο καλό το σκέφτηκε να βάψει αυτόν τον τεράστιο χώρο με τα σιδερένια καθίσματα και τις γκρίζες περσίδες στα παράθυρα που κρατούσαν μακριά τον έξω κόσμο  με αυτά
τα θλιβερά χρώματα?
Περίμενε , που την βρήκε τόση υπομονή να περιμένει χωρίς να μιλάει τόσες ώρες, αυτός που με το παραμικρό τα νεύρα του χτυπούσαν κόκκινο?
Εκείνη ήταν μέσα, τόσο μακριά του και τόσο πολύ κοντά του, για Εκείνη περίμενε κι Εκείνη ούτε στον γάμο τους δεν τον είχε αφήσει να την περιμένει! Είχε φτάσει στην ώρα της και ας της έλεγαν
οι φίλες της να φέρουν ακόμα μια γύρα το τετράγωνο κορνάροντας για να αφήσουν τον γαμπρό στην αγωνία ! Εκείνη  έτρεξε κοντά του , γελαστή, ευτυχισμένη, τρελά ερωτευμένη, ανυπόμονη να γίνει ένα με αυτόν.
Και τώρα για πρώτη φορά τον άφηνε να περιμένει.
Ο γιατρός φορούσε ακόμα το κάλυμμα των μαλλιών και τα πλαστικά  προστατευτικά στα παπούτσια του, που έκαναν έναν περίεργο θόρυβο καθώς τον πλησίαζε με σοβαρό ύφος κι ο ιδρώτας είχε σχηματίσει μεγάλες κηλίδες στην σκούρα πράσινη στολή του.
Του μιλούσε , αργά, ήρεμα , έπρεπε να συγκεντρωθεί να καταλάβει, τι στο καλό του έλεγε? Δεν τον ένοιαζε τίποτα, μόνο να ήταν εκείνη ζωντανή.
Ναι ήταν ζωντανή αλλά….
Έπρεπε να γίνει , ήταν απαραίτητο για την ζωή της, στις επόμενες ώρες θα συνερχόταν, θα τον είχε ανάγκη , να νοιώσει την αγάπη του, την αγκαλιά του, να της εξηγήσουν.
Ο όγκος δεν άφηνε περιθώρια, δεν ήταν προγραμματισμένο αυτό αλλά έπρεπε να γίνει. Όσο γρηγορότερα τόσο το καλύτερο και δεν υπήρχαν περιθώρια χρόνου για να επανέλθουν σύντομα με μια νέα εγχείρηση.
Χιλιάδες εικόνες πέρασαν σαν αστραπή από τα μάτια του, στιγμές…
Γελούσε, του έκλεινε πονηρά το μάτι, του έβγαζε την γλώσσα, έκλαιγε για μια χαζοταινία, του
έκλεβε τις τηγανιτές πατάτες, του έκανε έρωτα, τον αγκάλιαζε στην μέση του δρόμου, του πέταγε
το μαξιλάρι θυμωμένη, έτριζε τα δόντια της στον ύπνο της, οι πατούσες της ήταν κρύες τον χειμώνα.
Πως θα της το έλεγε?
Αγάπη μου σου αφαιρέσαμε κάτι…σου λείπει κάτι…έπρεπε να βγάλουμε αυτό για να ζήσεις…στο κόψαμε για να … πως στο καλό να το πει?
Θα ξανάβλεπε το χαμόγελό της? Θα ξαναχαμογελούσε μετά από αυτό?
Ζωή μου !


Ήταν τόσο χλωμή, το δέρμα της είχε μια αρρωστημένη απόχρωση του κίτρινου, τόσο εύθραυστη, τόσο διάφανη, έβλεπε τις μικρές φλέβες που κυκλοφορούσε το αίμα της κάτω από την διάφανη επιδερμίδα της.
Ίσα που ανάσαινε και τόσα σωληνάκια συνδεδεμένα στο μικροσκοπικό σώμα της. Είχε συνέλθει πια από την νάρκωση, όλη την νύχτα την πέρασε στο πλάι της να της κρατά το μικρό χέρι και να παρακολουθεί την κάθε της ανάσα, να βλέπει τα βλέφαρά της να πεταρίζουν από κάποιο όνειρο, κάποια στιγμή του φάνηκε πως είδε και ένα αμυδρό χαμόγελο στην άκρη των χειλιών της που
χάθηκε πολύ γρήγορα, σαν να μην υπήρξε.
Όλη νύχτα με το βλέμμα του καρφωμένο επάνω της, όλη νύχτα να τάζει την ζωή του για την ζωή της, σε έναν αόρατο Θεό να ικετεύει να την αφήσει εκείνη στην γη με όποιο αντάλλαγμα του ζητούσε,
ζωή , μάτια, χέρια, ψυχή…τα πάντα τα έδινε ότι είχε.
Το χέρι της πετάρισε μέσα στο δικό του, δυο τεράστια σκούρα μάτια με θολωμένο βλέμμα  τον κοίταξαν.
Το λευκό χέρι σηκώθηκε και άγγιξε απαλά το πρόσωπό του.
  - Είσαι αξύριστος, κουράστηκες αγάπη μου.
Κι αυτή η φωνή της τόσο σιγανή σαν ψίθυρος.
  - Ζωή  μου…
Κοιτάχτηκαν, εκείνος έπρεπε να μιλήσει, εκείνη έπρεπε να μάθει. Το διάβασε στα μάτια του.
Το χέρι της  έψαξε πάνω από το σκέπασμα το κορμί, σταμάτησε στο στήθος, άγγιξε απαλά εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει…
Εκείνος έσκυψε το κεφάλι.
Εκείνη κατάλαβε.
Τα δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια του, δεν μπορούσε πια να τα σταματήσει, αυτό που είχε καταφέρει όταν ήταν μακριά της , δεν το κατάφερνε τώρα που έπρεπε.
Τον κοιτούσε.
-         Ζωή μου…κούκλα μου
-         Σπασμένη κούκλα πια αγάπη μου, τι να την κάνεις?
Πόσος πόνος  στο ψιθύρισμα της.
-         Θα την έχω πάντα κοντά μου ζωή μου, πάντα όσο ζω, αυτή την κούκλα που είναι από κρύσταλλο θα την έχω δίπλα μου και ας είναι σπασμένη, χάνει την αξία της για ένα τόσο δα σπασιματάκι?
Τον έκαιγαν τα δικά της δάκρυα που κυλούσαν στο μαξιλάρι της.
Της τα σκούπισε με την άκρη του μανικιού του.
-         Σπασιματάκι ?
-         Σπασιματάκι ζωή μου, όλες οι άλλες θα είναι ολόκληρες, μα η δική μου κουκλίτσα  θα είναι ξεχωριστή, θα είναι η μοναδική , θα την θαυμάζουν για την ομορφιά της και θα λένε…άρε τον τυχερό, τόσο σπάνια κούκλα που την κονόμησε ο μούργος?
Γέλιο ήταν αυτό που βγήκε από μέσα της?
Γέλιο ήταν , το είδε στα μάτια της.
-         Σταμάτα να με σκουπίζεις, λερώνεις το μανίκι σου.
Γέλιο και στον ψίθυρο.
-         Σταμάτα να κλαις κουκλίτσα μου γιατί θα σου σκουπίσω και την μυτούλα και τότε σίγουρα θα λερώσεις το μανίκι μου!!
Έγειρε το κεφάλι του πλάι στο δικό της  στο μαξιλάρι , τα μάτια του βυθίστηκαν στα δικά της, το χέρι του άραξε στο γνώριμο μέρος του, την απαλή κοιλιά της και απόμεινε εκεί δίπλα της να της ψιθυρίζει γλυκόλογα στο αυτί ,να της μιλά για μια καινούργια ζωή , να της δίνει τα όνειρα του.





                                                                                                                                      Levina



υγ. Αφιερωμένο στην γιορτή της Γυναίκας.






32 σχόλια:

Μαρία Νικολάου είπε...

Χρόνια μας πολλά.
Θλιβερή, αλλά και συνάμα αισιόδοξη η ιστορία σου.
Με δάκρυσες.
Καληνύχτα.

Apokalipsis999 είπε...

Σπασμένες κούκλες δεν υπάρχουν, η αγάπη δεν τις αφήνει να σπάσουν...

ΦΛΩΡΑ είπε...

Πόσες αρτιμελείς κούκλες θα ήθελαν ακόμη και να είναι σπασμένες, αρκεί να είχαν έναν άνθρωπο να τις λατρεύει έτσι...
Με συγκίνησες πάλι...

Ελενα Λ. είπε...

Επικό αυτό που έγραψες γλυκιά μου levina.
Είναι η πραγματική αγάπη και μακάρι να την έχουν όλοι στην ζωή τους.
Πολύ συγκινητικό!
Καλημέρα!

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Δεν ντρέπομαι να το γράψω. Ούτε να το πω. Τα δάκρυα που τρέχουν τώρα από τα μάτια μου δεν είναι από την επέμβαση για τον καταρράκτη.
Καλή σου μέρα Λεβίνα. Μίλησες στις καρδιές.

Λιακάδα ☼ είπε...

Eχω έλθει στη θέση της γυναίκας αυτής και ξέρω...
Οταν μπαίνεις για ένα χειρουργείο στο στήθος ακόμη και αν ο γιατρός σου έχει πει ότι θα κάνει μια μικρή τομή 2 εκ. όλα παίζονται... δεν ξέρεις ποτέ τι θα βρει μέσα εκεί την ώρα που θα σκαλίζει το κορμί σου.
Δεν ξέρεις αν θα βγεις ακέραιη κι αλώβητη από αυτό το χειρουργείο ή ακρωτηριασμένη.
Γιατί για μια γυναίκα είναι ακρωτηριασμός το να χάσει το στήθος της.
Η πρόληψη είναι το μεγαλύτερο όπλο και θα πρέπει αυτές τις μέρες οι γυναίκες αντί να αναλώνονται να χαλάνε τα χρήματά τους σε ανούσιες εξόδους λόγω της μέρας τα χρήματα αυτά να τα αφιερώνουν στην υγεία τους. Να κάνουνε εξετάσεις κάθε χρόνο.
Η πρόληψη όχι μονο είναι όπλο αλλά σώζει ζωές!!
Αυτό το μήνυμα είναι το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε η μια στην άλλη σήμερα. ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!

Φιλάκια πολλά Λεβίνα μου!
Σε ευχαριστώ!! :)

Μαρία Νικολάου είπε...

Σου σχολίασα χθες... δεν το βλέπω το σχόλιο.

Χρόνια μας πολλά.
Ωραία ιστορία, θλιβερή αλλά και αισιόδοξη.

αγκαθι είπε...

Υπέροχη η ιστορία σου και πολύ συγκινητική!
Παρ΄ όλο που ασχολούμαι με παρόμοια δουλειά και δεν το ΄χα στο μυαλό μου ποτέ σαν προτεραιότητα, μ΄ έκανες να το πάρω ζεστά για να κοιταχτώ.Κι όχι τόσο για να μην πάθω τίποτα προσωπικά, όσο για τους ανθρώπους που ΄χω δίπλα μου και μ΄ αγαπούν!
Να ΄σαι πάντα καλά Λεβίνα μου κι η πρόγνωση σώζει ζωές!Πολλά φιλιά!:)

Taelia88 είπε...

Μου έφερε δάκρυα στα μάτια..
Υπέροχη ιστορία Λεβίνα..

Ανώνυμος είπε...

Μα τι όμορφο!Με συγκινησες νυχτιατικα...να είσαι καλα γλυκιά μου, να μας αγγιζεις με την ευαισθησία σου, χαιρομαι που σε ανταμωσα.

Φιλιά!

k.Mer είπε...

Πολύ ωραίο Levina και ταιριαστό...
Τι άλλο χρειάζεται μια γυναίκα από αγάπη
που καλύπτει και γεμίζει την ευθραυστότητα της.
Σε φιλώ!

Levina είπε...

Μαρία μου Καλημέρα !
Ακόμα και στις πιο σκοτεινές μέρες θέλω να υπάρχει μια πινελιά αισιοδοξίας για το αύριο.
Σε φιλώ πολύ και σ΄ ευχαριστώ
καλό Σαββατοκύριακο να έχεις

Levina είπε...

Δεν έχεις κι άδικο !
ε ... κι αν έχουν κι ένα ραγισματάκι ποιός το προσέχει? κανείς!
Να είσαι καλά Σταμάτη μου
Καλό σου Σαββατοκύριακο

Levina είπε...

Φλωράκι μου ναι , υπάρχουν κι άνθρωποι που λατρεύουν, που αγαπούν και δεν στέκει η ματιά τους στις ατέλειες ...
Σ΄ ευχαριστώ αγαπημένο μου
Φιλιά πολλά και να περάσεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο :))

Levina είπε...

Καλημέρα Έλενα
Ναι αυτό θα ευχόμουν κι εγώ ! Σε μια πραγματική αγάπη ανάμεσα σε δυο ανθρώπους χωρίς μεγαλοστομίες, χωρίς διφορούμενα λόγια.
Σ ευχαριστώ πολύ
να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο :))

Levina είπε...

Kαλή σου μέρα Χριστοφόρε,
σκέψου πως υπάρχει αγάπη κι αισιοδοξία και χαμογέλα !
Να είσαι καλά ,
σε φιλώ κι εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο :))

airis είπε...

Πόσο με μάγεψες και με άγγιξες Λεβίνα μου! Τι όμορφα που έπλεξες για άλλη μία φορά χαρακτήρες και συναισθήματα...
Σε ευχαριστούμε που μας χαρίζεις τέοια διαμάντια γλυκιά μου! :)
Καλημέρα. Καλό Σαββατοκύριακο!

Levina είπε...

Δεν έχω έρθει σε αυτή την θέση χωρίς να σημαίνει αυτό πως δεν ξέρω τι σημαίνει, πόσο πονάει σωματικά και ψυχολογικά και πόση στήριξη χρειάζεται από αγαπημένα πρόσωπα.
Όσο για την πρόληψη θα έπρεπε να επαναλαμβάνεται συνεχώς σε κάθε μέσον ενημέρωσης πιο συχνά κι από το silver alert .

Φιλιά πολλά Λιακαδάκι μου
να μου είσαι καλά
και καλό Σαββατοκύριακο :))

Levina είπε...

Bγήκε το σχόλιο Μαράκι , είχε μετακομίσει στα ανεπιθύμητα!!

Levina είπε...

Γι αυτούς και μόνο αξίζει Αγκαθάκι μου να κάνουμε κάτι και για τον εαυτό μας! Δεν είναι εγωισμός τελικά να κοιτάς και λίγο Εσένα ειδικά στα θέματα υγείας.
Πολλά φιλιά κι από μένα
καλό Σαββατοκύριακο να έχεις :))

Levina είπε...

Καλημέρα Τινα μου
σ ευχαριστώ πολύ , σε φιλώ κι εύχομαι
καλό Σαββατοκύριακο :))

Levina είπε...

Nα είστε κι εσείς καλά Περήφανή μου για να νοιώθω κι εγώ καλά .
Σ ευχαριστώ πολύ , σε φιλώ κι εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο :)

Levina είπε...

Κλείνει πολλά μέσα της αυτή η λέξη όταν υπάρχει και δεν λέγεται έτσι... για να ειπωθεί κάτι!
Δεν χρειάζεται κάτι άλλο λοιπόν για να την γεμίζει όπως το λες.
Να είσαι καλά k.Mer, τα φιλιά μου και τις ευχές μου για καλό Σαββατοκύριακο :))

Levina είπε...

Aριστέα μου , μια και για την γιορτή της γυναίκες ειπώθηκαν τόσα πολλά , εγώ θέλησα να μιλήσω για μια και μοναδική γυναίκα που βρίσκεται με τον σύντροφό της απέναντι σε ένα φοβερό πρόβλημα.
Χαίρομαι που σου άρεσε ,
να είσαι καλά κι εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο :))

nikosmous είπε...

Πολύ όμορφος κι ευαίσθητος ο χώρος σου!
Αυτή η συγκινητική ιστορία που έγραψες συμβάλλει πολύ και στην πρόληψη!Άλλωστε υπάρχουν και τόσες άλλες περιπτώσεις ασθενειών που δεν αξιωνόμαστε να κοιτάζουμε!Κι αυτή η αμέλεια μπορεί να κοστίσει και σε περισσότερα άτομα εκτός του εαυτού μας!
Καλή επιλογή για τη γιορτή της γυναίκας!Για τη γιορτή του άντρα να δούμε αν θα κάνεις(και δεν ξέρω και πότε κι αν είναι) για να διαβάσω κι απωθημένα!(πλάκα κάνω!)
Χρόνια πολλά πάντως σ΄ όλες τις γυναίκες(είχατε την τιμητική σας χθες) και καλώς σε βρήκα στο χώρο σου!Να ΄σαι καλά!:-)

Ange Alexiou είπε...

Η αγάπη που γιατρεύει τα πάντα...
Κι είμαστε όλοι δικαιούχοι αλλά και χρεώστες.

:)

Unknown είπε...

Α-διάβαστη
Γ-ραφή
Ά-γιου
Π-όνου
Η-μερολόγιο

Levina είπε...

Νίκο σ΄ ευχαριστώ πολύ που είσαι εδώ...
Ναι όπως το λες, αυτή η ιστορία είχε μέσα και αγάπη και πρόληψη για τις γυναίκες που αμελούν τον εαυτό τους !
Τώρα με έβαλες να σκεφτώ τι θα γράψουμε για την γιορτή του άντρα? και με απωθημένα?
Θα το παλέψω να βρω κανέναν ωραίο τύπο να περιγράψω αν και δεν ξέρω υπάρχει τέτοια γιορτή?
Εγώ μόνο την γιορτή του Πατέρα γνωρίζω , πιάνεται? χαχαχα


Και πάλι σ΄ευχαριστώ , να είσαι καλά
και σου εύχομαι καλή εβδομάδα :))

Levina είπε...

Σωστά κοριτσάκι μου,
συμφωνώ απόλυτα μαζί σου !!

Σε φιλώ
καλή Εβδομάδα να έχεις :))

Levina είπε...

Αγάπη
τόσο απλά τα πράγματα και τόσο λίγοι οι περισσότεροι εμπρός της.
Αυτό που με δίδαξε η ζωή μου είναι πως .... είναι αθόρυβη, ανάλαφρη και σου χαρίζει ένα ζευγάρι φτερά να τα φοράς στους ώμους και να πετάς.
Ότι άλλο είναι απλή απομίμηση.

Τα φιλιά μου Καπετάνιε
Καλή εβδομάδα να έχεις :))

Ανώνυμος είπε...

:'(

Vailie*

Levina είπε...

Mικρό μου Vailie
μου έχεις μείνει το ανωνυμάκι μου :))
Σε φιλώ πολύ αγαπημένο μου
Καλή εβδομάδα να έχεις !

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...