12.3.13

Το γέλιο της Κόλασης







Ένα αφιέρωμα στην σατανική Δεσποινίδα  Σαντάλ Πριμ
ή μήπως να γίνει ένα αφιέρωμα στον Διάβολο που νομίζει πως θα νικήσει 
την αθώα κορασίδα με ψυχολογικά παιχνίδια ?


Όχι δεν θα αρχίσω τα αφιερώματα στον Coelho, αρκετό μελάνι έχει χυθεί με 
τα γνωμικά του περί φιλίας, έρωτα, αγάπης και ερεθίζομαι ως ταύρος στην αρένα 
με παντός είδους κανόνες , γνωμικά και ρητά.
Για μια ιστοριούλα όμως θα κάνω την υποχώρηση αν και είμαι σίγουρη πως θα την 
έχετε διαβάσει… δεν πειράζει , η επανάληψη έλεγε η αγαπητή Μητέρα μου είναι 
μήτηρ πάσης μαθήσεως ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων… μήτηρ πάντως είναι!

Ένας άντρας, τ΄ άλογο κι ο σκύλος του περπατούσαν σ ένα δάσος. Καθώς περνούσαν 
κάτω απ΄ ένα τεράστιο δέντρο έπεσε ένας κεραυνός και τους έκανε και τους τρεις στάχτη.
Όμως ο άντρας δεν κατάλαβε ότι είχε εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο και συνέχισε την 
πορεία του με τα δυο του ζώα. Πέρασε κάποιος χρόνος μέχρι να συνειδητοποιήσουν 
οι νεκροί την καινούρια τους κατάσταση.

Ο δρόμος ήταν πολύ μακρύς κι ανέβαιναν σ΄ ένα λόφο. Ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός 
κι αυτοί ίδρωναν και διψούσαν. Σε μια στροφή του δρόμου είδαν μια πανέμορφη 
μαρμάρινη πύλη, που οδηγούσε σε μια πλατεία στρωμένη με πλάκες από χρυσάφι. 
Ο διαβάτης μας κατευθύνθηκε προς τον άνθρωπο που φύλαγε την είσοδο κι είχε μαζί του 
τον εξής διάλογο :
 
- Καλημέρα.
- Καλημέρα, απάντησε ο φύλακας.
- Πώς λέγεται αυτό το τόσο όμορφο μέρος;
- Αυτός είναι ο Παράδεισος !
- Τι καλά που φτάσαμε στον Παράδεισο, γιατί διψάμε !
- Μπορείτε κύριε να μπείτε και να πιείτε όσο νερό θέλετε κι ο φύλακας του έδειξε  την πηγή.
- Και τ΄ άλογο κι ο σκύλος μου διψούν επίσης...
- Λυπάμαι πολύ, είπε ο φύλακας, αλλά εδώ απαγορεύεται η είσοδος στα ζώα.

  Ο άντρας αρνήθηκε με μεγάλη δυσκολία μιας και διψούσε πολύ,
αλλά δεν ήθελε να πιει μόνον αυτός. Ευχαρίστησε το φύλακα
και συνέχισε την πορεία του.

Αφού περπάτησαν γι΄ αρκετή ώρα στην ανηφοριά, εξαντλημένοι πλέον
κι οι τρεις έφτασαν σ΄ ένα άλλο μέρος, η είσοδος του οποίου ξεχώριζε από
μια παλιά πόρτα που οδηγούσε σ΄ ένα χωματόδρομο περικυκλωμένο
από δέντρα. Στη σκιά ενός δέντρου καθόταν ένας άντρας κι είχε το κεφάλι του 
σκεπασμένο μ΄ ένα καπέλο. Μάλλον κοιμόταν.

- Καλημέρα, είπε ο διαβάτης.
 Ο άντρας έγνεψε σ΄ απάντηση με το κεφάλι του.
- Διψάμε πολύ τ΄ άλογό μου, ο σκύλος μου κι εγώ.
- Υπάρχει μια πηγή ανάμεσα σ΄ εκείνα τα βράχια, είπε ο άντρας, δείχνοντας το μέρος. Μπορείτε να πιείτε όσο νερό θέλετε.

 Ο άνθρωπος, τ΄ άλογο κι ο σκύλος πήγαν στην πηγή και κατεύνασαν τη δίψα τους. 
Ο διαβάτης γύρισε πίσω να ευχαριστήσει τον άντρα.

- Μπορείτε να ξανάρθετε όποτε θέλετε, του απάντησε εκείνος.
- Επί τη ευκαιρία πώς ονομάζεται αυτό το μέρος; Ρώτησε ο άντρας.
- ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.
- Ο Παράδεισος; Μα ο φύλακας της μαρμάρινης εισόδου μου είπε ότι εκείνο ήταν 
ο Παράδεισος!
- Εκείνο δεν ήταν ο Παράδεισος. Ήταν η Κόλαση, απάντησε ο φύλακας.
 Ο διαβάτης έμεινε σαστισμένος.
- Θα ΄πρεπε να τους απαγορεύσετε να χρησιμοποιούν τ΄ όνομά σας ! Αυτή η λάθος 
πληροφορία μπορεί να προκαλέσει μεγάλο μπέρδεμα, είπε ο διαβάτης.
- Σε καμιά περίπτωση ! αντέτεινε ο άντρας. Στην πραγματικότητα μας κάνουν 
μεγάλη χάρη, γιατί εκεί παραμένουν όλοι όσοι ειν΄ ικανοί να εγκαταλείψουν 
τους καλύτερούς τους φίλους.




Αυτό το γέλιο που ακούς για κοίταξέ το καλύτερα … μήπως είναι η νικητήρια κραυγή 
της κόλασης ?






_Απόσπασμα από το βιβλίο Ο Διάβολος και η δεσποινίδα Πριμ
Paulo Coelho_














12 σχόλια:

Μαρία Νικολάου είπε...

Πολύ ωραίο. Δεν το ήξερα.
Καληνύχτα.

ΦΛΩΡΑ είπε...

Πως εγκαταλείπει κανείς τους φίλους του... πως εγκαταλείπει κανείς τους δικούς του... πως μπορεί να προχωρήσει...
κι όμως οι περισσότεροι το κάνουν.

paliokoritso.... είπε...

Από τα πολύ αγαπημένα μου!!!
Φιλάκια πολλά :)

airis είπε...

Καλημέρα Λεβίνα μου! Τη γνώριζα την υπέροχη αυτή ιστορία αλλά και πάλι τη διάβασα με την ίδια συγκίνηση ...Πόσο όμορφο να μην εγκαταλείπεις το φίλο σου πόσο μάλλον το ζωάκι σου που σε έχει τόσο ανάγκη! Όσο το έχεις κι εσύ !
Για τον Κοέλο έχω να πω τούτο: έχω διαβάσει πολλά βιβλία του, διαβάζω και κρατώ αυτά που εγώ εκτιμώ! Πολύς ντόρος για τον αλχημιστή που να σου πω και την αλήθεια ούτε που τον θυμάμαι πια!
Τον Κοέλο τον συμπάθησα για άλλα του βιβλία, λιγότερο γνωστά!

Σε φιλώ!
Να έχεις μια υπέροχη μέρα!

Memaria είπε...

Ωωωω...κι εγώ σαν ταύρος στην αρένα γίνομαι..με ερεθίζουν κι εμένα όλοι αυτοί με πρώτο τον Κοέλιο που "νουθετούν" και σε πάνε βήμα βήμα στην αλήθεια τάχα..τους "καθοδηγητές" όπως τους λέω..χαχα!
Παρόλα αυτά και περίεργο για αυτόν με αυτή την ιστορία κάτι λέει..
Όπως κατάλαβες, τρελαίνομαι για Κοέλιο!
Φιλιά πολλά..καλό βράδυ!

Levina είπε...

Μαράκι μου
κι εγώ το βρήκα ωραίο όταν το διάβασα , μια κι εγώ δεν το γνώριζα αυτό το απόσπασμα!
Τα φιλιά μου
Καλό βράδυ!

Levina είπε...

Φλωράκι τους φίλους άντε να το δεχτούμε... τους δικούς του ανθρώπους? τα παιδιά του? Κι όμως ακόμα κι αυτό το έχουμε δει να γίνεται!

σε φιλώ πολύ
καλό βράδυ να έχεις

Levina είπε...

Τώρα έγινε και δικο μου αγαπημένο...
Φιλιά κι από μένα παλιοκόριτσό μου,
καλό βράδυ

Levina είπε...

Την ίδια γνώμη έχω για τον Αλχημιστή ...καλό σαν πλοκή αλλά δεν μου έδωσε αυτά που περίμενα όταν τον διάβασα, ίσως έφταιγε πως οι ίδιες οι διθυραμβικές κριτικές καίνε τελικά το έργο .
Φιλιά Αριστέα μου και καλό βράδυ σου εύχομαι

Levina είπε...

Μαρία μου όχι άλλους Σωτήρες Καθοδηγητές! Φτάνει πια! Άσε που δεν γίνεται να μαθαίνεις την ζωή μέσα από οδηγίες και κανόνες!
Παθαίνεις, λαθεύεις, μαθαίνεις.
Κάπως έτσι πάει!

φιλιά και καλό βράδυ να έχεις

αγκαθι είπε...

Αυτό κι αν είναι ψυχοθεραπεία γλυκιά μου!
Αυτό τελικά που ΄χουμε μέσα μας μπορούμε να το πουλήσουμε;Κι αν ναι, αξίζει η τιμή;Δε μπορώ να το διανοηθώ!Ποτέ τουλάχιστον από πρόθεση κι από εκβιασμό!Την αμέλεια τρέμω, την παραπλάνηση... την ψευδαίσθηση!Γιατί κόλαση ειν΄ η κάθε μέρα που ζούμε!Τις αξίες μας και τα ιδανικά μας αν προστατεύσουμε, δεν πρόκειται να μπερδευτούμε!
Υπέροχη αυτή η ιστορία που μας διδάσκει πως να παραμένεις άνθρωπος!
Χαρούμενο και ζεστό απόγευμα να περάσεις Λεβίνα μου!Φιλάκια πολλά!:-)

Ανώνυμος είπε...

Δεν εχω διαβασει τοσα τελικα κ ετσι δεν εχω μεγαλη πειρα σε γνωμικα κ αποφθεγματα.
Αυτο μου αρεσε γιατι εχει αληθινο νοημα! Ειναι τοσο σημαντικο να υπαρχει αλληλουποστηριξη κ συμπαρασταση κ πραγματικη αγαπη κ ενδιαφερον!!!

Στην υγεια των πραγματικων φιλων λοιπον!!! Κ μπορει να ειναι κ συγγενεις μας μερικες φορες...

Κ στην δικη σου υγεια Λεβινα μου για τα οσα με ομορφο τροπο μοιραζεσαι μαζι μας...με κρασι κοκκινο οσο τα χειλη της!
;-)

Vailie*

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...