200 π.Χ. ή 2013 μ.Χ ?

Τα γεγονότα μας ξεπέρασαν.
Βλέπω να μας ξεπερνούν σε καθημερινό επίπεδο...
Ο Κόσμος μας, η Πατρίδα μας, οι Ζωές μας, οι Σχέσεις μας με τους άλλους,
καθημερινά μια έκπληξη , δυστυχώς δυσάρεστη τις περισσότερες φορές.
Σήμερα από νωρίς το πρωί με τα κλαδευτήρια μου, τα ψαλίδια και τις τσουγκράνες μου
κάνω τις ανοιξιάτικες εργασίες στον κήπο. Ξεβοτάνισα, σκάλισα, κλάδεψα και έπεται
συνέχεια ... αύριο και πάλι.
Ξεσκούριασαν οι κλειδώσεις, πήρε καθαρό αέρα το μυαλό, γέμισαν εικόνες
ανεπανάληπτες τα μάτια και έφυγαν τα δυσάρεστα από την ψυχή, εξανεμίστηκαν
στο ανάλαφρο αεράκι που φυσούσε ανάμεσα από τις αναρριχώμενες τριανταφυλλιές,
τους θάμνους , τον πανύψηλο κέδρο.
Αντί για σχολιασμό στα όσα συμβαίνουν σε Ελλάδα και Κύπρο ας βάλω τους
στίχους του Καβάφη που βρήκα εδώ  .


Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.X.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.


Κ. Καβάφης


Εδώ τελειώνω και εύχομαι σε όλους σας να περάσετε καλό τριήμερο
όπου κι αν είστε, ότι κι αν κάνετε ... να είστε καλά !

                                                 Levina