Δεν γράφω πια συνειδητά
αφού στέγνωσε σαν την έρημο και το μυαλό
και μόνα τους τα δάχτυλα αργοσέρνονται
κρατώντας το μολύβι
έτσι από συνήθειο είναι αυτό
λες π΄ απέμεινε να θυμίζει
πως κάποτε με ανοιχτά τα μάτια ονειρευόμουν
και σε μια παιδική αθωότητα πίστευα πως τάχα
αυτή υπήρχε πίσω από το χαμόγελο π’ αντίκριζα στο βλέμμα σου
αφού στέγνωσε σαν την έρημο και το μυαλό
και μόνα τους τα δάχτυλα αργοσέρνονται
κρατώντας το μολύβι
έτσι από συνήθειο είναι αυτό
λες π΄ απέμεινε να θυμίζει
πως κάποτε με ανοιχτά τα μάτια ονειρευόμουν
και σε μια παιδική αθωότητα πίστευα πως τάχα
αυτή υπήρχε πίσω από το χαμόγελο π’ αντίκριζα στο βλέμμα σου
αυτό το βλέμμα που καθάριο το βάφτισα στα νερά της ύπαρξης μου
πως τους χρόνους τους επόμενους
θα γέμιζε με νεύματα με λέξεις με σιωπές .
θα γέμιζε με νεύματα με λέξεις με σιωπές .
Μα βιάστηκες τόσο να ξεμακρύνεις,
ομοαίματε εαυτέ μου
σα να μη με γνώρισες ποτέ
στο ίδιο ράφι με τις κούκλες που μισούσες να με βάλεις,
έτσι κι εγώ να σκονίζομαι ακίνητη
σα να μη με γνώρισες ποτέ
στο ίδιο ράφι με τις κούκλες που μισούσες να με βάλεις,
έτσι κι εγώ να σκονίζομαι ακίνητη
να σε παρατηρώ να περιφέρεσαι μέσα σε ένα άδειο σπίτι ,
να μετράω τα ματωμένα των ποδιών σου χνάρια
και τα αμέτρητα γιατί που
στόλισες μ΄ αυτά τους τοίχους σου ,
να καταδύεσαι μέσα στις λίμνες των ψευδαισθήσεων
να μετράω τα ματωμένα των ποδιών σου χνάρια
και τα αμέτρητα γιατί που
στόλισες μ΄ αυτά τους τοίχους σου ,
να καταδύεσαι μέσα στις λίμνες των ψευδαισθήσεων
μόνη και μόνη και πάλι μόνη .
Τα ίδια λάθη έκανες και
το δικαίωμα να σε μαλώσω το αφαίρεσες
καθώς πίσω από τους πάγους κρύφτηκες και δεν κατάλαβες
Τα ίδια λάθη έκανες και
το δικαίωμα να σε μαλώσω το αφαίρεσες
καθώς πίσω από τους πάγους κρύφτηκες και δεν κατάλαβες
πως ο εαυτός σου ήμουν, ο εαυτός μου είσαι και τώρα
χάνεσαι και χάνομαι ,
απομεσήμερο και δειλινό και νύχτωσε και …
απομεσήμερο και δειλινό και νύχτωσε και …
δεν περιμένω άλλο ξημέρωμα
κουράστηκα να μετράω ξημερώματα …
κουράστηκα να μετράω ξημερώματα …
Levina
24 σχόλια:
Αυτή η μοναξιά Λεβίνα...
Η μοναξιά που προκαλέσαμε μιας και δε μας αγαπήσαμε αρκετά φαίνεται.
Σε φιλώ πολύ:)
"Όμως είμαι άνθρωπος κι εγώ, επιτέλους κουράστηκα, πως το λένε, κούραση πιο τρομαχτική από την ποίηση υπάρχει;" ~ Ντίνος Χριστιανόπουλος
Σου το αφιερώνω..
Καλό ξημέρωμα φίλη μου.
Αγαπήσαμε πολύ serenata μου, ακόμα αγαπάμε μόνο που σε αυτή την αγάπη μόνο ο εαυτός μας δεν χωράει.
Δεν πάει στο καλό;
Πολύ αργά για ν΄ αλλάξουμε.
σε φιλώ κοριτσάκι μου
σ΄ ευχαριστώ
Σ΄ ευχαριστώ Μαράκι μου
κάπως έτσι νοιώθω, αφάνταστα κουρασμένη ... θα περάσει κι αυτό.
σε φιλώ
να είσαι καλά
Πολύ όμορφο!!
Καλό βράδυ!
Levina μου, ακόμη κι αν δεν έχεις τίποτα να πεις, ξέρεις με ένα μοναδικό τρόπο να το δηλώνεις.
Όμως εγώ ξέρω πως μέσα σου έχεις μια μεγάλη ντουλάπα γεμάτη με διαμάντια, ρουμπίνια και σμαράγδια.
Και κάθε φορά που εσύ θα αποφασίσεις να την ανοίξεις όλο και κάποιο αφήνεις να βγει προς τα έξω και μας το χαρίζεις εδώ να το απολαύσουμε κι εμείς και να πάρουμε συγκίνηση και συναίσθημα.
Άφηνε να βγαίνουν από μέσα σου τα πολύτιμα πετράδια κι αν είσαι κουρασμένη, όταν τα ολοκληρώνεις διάβαζέ τα και τότε θα ξεκουράζεσαι κι εσύ.
Πηγή είναι Λεβίνα μου που δεν γυρίζει πίσω.
Ευτυχώς για μας.
Σε ταλαιπώρησα Φλωράκι μου, βλέπεις δουλεύει και το μπλοκ μου σαν εμένα με τον μπούσουλα μερικές φορές ή μάλλον ... τις περισσότερες.
Να είσαι καλά με τον λόγο σου, έχεις δίκιο, πρέπει να τα αφήνω αυτά που με πιέζουν να βγαίνουν, να τα πετώ από μέσα μου για να μη με πνίγουν κι όπως το λες ακόμα κι αν φαινομενικά τίποτα δεν έχω να πω εγώ τουλάχιστον ξέρω τι λέω κι ίσως καμιά φορά κάποιοι να αναγνωρίζουν και τις δικές τους θηλιές σ΄ αυτά.
Σ΄ ευχαριστώ Φλωράκι μου
νοιώθω ήδη πολύ καλύτερα.
Σε φιλώ
Μία από τις λίγες φορές που δεν στέκομαι στο τι έγραψες αλλά στο τι δείχνεις ότι αισθάνεσαι...
Εδώ δεν είναι θέμα επαίνων...
Εύχομαι... τι να ευχηθώ... δεν ξέρω... ας πιούμε ένα ποτήρι σε καλύτερες μέρες...
Δεν ξέρω τελικά αν είναι καλύτερο να γράφουμε συνειδητά ή να αφήνουμε το χέρι μας να σκαλίσει ότι θέλει στο χαρτί με χαμένο το βλέμμα κάπου αλλού... ειλικρινά το ψάχνω...
Αυτό που ξέρω είναι ότι ο εαυτός μου χάνεται και βρίσκεται σε ανύποπτο χρόνο μέσα στα πιο άσχετα πράγματα και πιο μικρές στιγμές...
Γαληνεύω φιλενάδα μου όταν μπαίνω στο χωρο σου... αυτό έχει η γραφή σου γαλήνη... τα άλλα μου περισσεύουν.
Σε φιλώ γλυκά... η χαζή ξανθή κολλητή σου :))
Kαλημέρα Μαρία μου
να είσαι καλά κοριτσάκι μου
Σε φιλώ και σου εύχομαι καλή εβδομάδα !
Gip μου
Αισθάνομαι πολλά όπως και όλοι μας ...
Θα αρχίσω να τα βγάζω από μέσα μου πριν γίνουν πέτρα και με πνίξουν.
Ελπίζω να είσαι καλύτερα ... σου στέλνω μια ηλιόλουστη Χειμωνιάτικη Καλημέρα εκεί στην μακρινή Αθήνα.
Καλή εβδομάδα !
Ξανθό χαζούλι αυτοκόλλητο που δεν είσαι καθόλου χαζό έχεις δίκιο ... χανόμαστε στα ποτάμια του χρόνου που μας παρασέρνει, ξαναβρισκόμαστε με τον εαυτό μας και κάπου εκεί δεν τον αντέχουμε ούτε και μας αντέχει και ξανά από την αρχή ... δεν πάει στο καλό? Εγώ πάντως το αποφάσισα να του τα λέω χύμα ... στην τελική μια χαρά διάλογο κάνουμε, Εγώ μιλάω κι Αυτός ακούει!
Φιλιά ξανθό μου
καλή εβδομάδα να έχουμε!
Κατεβάστε τις κούκλες από το ράφι... Εσύ και Αυτός... και ξετρυπώστε πίσω από τα δικά τους γυάλινα μάτια τα χαμόγελα της αθωότητας που δεν ήταν ποτέ "τάχα" και πάλι μπορούν να μην είναι.
Σε μια ενδεχόμενη δική μου αναζήτηση, από 'κει θα ξεκινούσα να λιώσω τους πάγους!
Καλώς σε βρήκα!... ❀~✿
Ιωάννα μου τόσα χρόνια με Αυτόν συμπορευόμαστε, με τα καλά και τα άσχημά μας, με το να τον τραβολογάω και να με σέρνει όπου θέλει, με τους καυγάδες και τις ήρεμες μέρες μας ... όλα στιγμές που διαδέχονται η μια την άλλη.
Και όπως το λες αυτό κάνω, τον κοιτάω στα μάτια σε κάθε στροφή, σε κάθε ίσωμα, σε κάθε ξεκίνημα.
Σ΄ευχαριστώ που είσαι εδώ Ιωάννα μου , καλή εβδομάδα να έχεις !
...μέρες και νύχτες...σκοτεινές μα και λαμπερές...να εναλλάσσονται, να σκεπάζουν η μια την άλλη, να ξεσκεπάζονται και μετά να ξαναπαίζουν κρυφτό...παιχνίδι μοιάζει όλο αυτό...γύρω γύρω γύρω γύρω....στροβιλίζομαι κι ανοίγω τα μάτια, αν δω τον ήλιο συνεχίζω να στροβιλίζομαι...γύρω γύρω γύρω γύρω...στροβιλίζομαι κι ανοίγω τα μάτια μου να δω...αν δεν δω τίποτα συνεχίζομαι να στροβιλίζομαι...γύρω γύρω γύρω γύρω...κάνε γύρους...κοίτα...σαν παιχνίδι μοιάζει όλο αυτό...μοιάζει με πέταγμα...ωραία είναι να πετάς...μέχρι να δεις το φώς!!!!
καλημέρα Levina...είχε ένα πέταγμα η γραφή σου σήμερα...αφέθηκα κι εγώ και στροβιλίστικα παρέα σου.
φιλιά
Είναι ο μόνος σύντροφος που δεν κινδεύουμε να χάσουμε ποτέ... Και μην ακούς που λένε "έχασα τον εαυτό μου". Υπερβολή είναι...
Και να τον χάσουμε εμείς έρχεται εκείνος και μας βρίσκει στην πιο ανύποπτη στιγμή... Αν και εδώ που τα λέμε δεν ξέρω μήπως θα ήταν καλό κάπου-κάπου να χανόμαστε μεταξύ μας για λίγο. Να δούμε βρε αδερφέ αν μπορεί να αντέξει ο ένας χωρίς τον άλλο :-)
Μόλις θα αποπλεύσουμε από το νησί που την έχουμε αράξει σε θέλω συγκεντρωμένη γιατί πρόκειται να σου αναθέσω σοβαρότατη αποστολή. Θέλω να χαρτογραφήσεις κάθε ύφαλο και σκόπελο επειδή τα νερά εδώ κάτω είναι πολύ επικίνδυνα. Γι' αυτό, αν δεις ότι δεν σε αφήνει να δουλέψεις με την ησυχία σου ο εαυτός σου ή σφύριξέ μου να τον κλείσω στο αμπάρι ή βγάλε τον στο... προαύλιο να παίξει :-)
Τα φιλιά μου...
Levina μου... Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Φλώρα... Εσύ θα ξαλαφρώνεις κι εμείς θα γεμίζουμε λάμψη από την ομορφιά του λόγου σου... Σου απάντησα στο σχόλιό σου κι έχω νέα για σένα... Θα ήθελα να σου τα στείλω αφού δεν μπορώ να τα δημοσιεύσω...
Aλοίμονό σας τότε Drmakspy γιατί έχω πολλά ξαλαφρώματα να κάνω και δεν ξέρω για λάμψη του λόγου αλλά κάτι αστραπόβροντα τα βλέπω να μου βγαίνουν!
Θα χαρώ πολύ να τελειώσεις την συλλογή σου και να με τιμήσεις με την εμπιστοσύνη σου δείχνοντάς μου κομμάτια από αυτήν! Κι αν είναι η κάθε 'κλωτσιά' να γίνεται δημιουργία ευχαρίστως να περνάω να δίνω 'κλωτσιές' 'σπρωξιές' κι όποιος αντέξει! Καμιά φορά όντως όλοι χρειαζόμαστε κάποιον να μας ξυπνάει , να μας 'σπρώχνει' γιατί χανόμαστε σε μια άβυσσο σκέψεων.
Να είσαι καλά !
Mελισσάκι μου
γλυκό μου μελισσάκι ένα πλάσμα με την ψυχή σου πως να μη στροβιλίζεται , να μη χαρίζει γέλιο γύρω του , αγάπη ατελείωτη και χαίρομαι που έγινε κάτι που έγραψα - αν και το έγραψα με θυμό σαν εκτόνωση - η αιτία να σε παρασύρει και να νοιώσεις ονειρεμένα!!
Σε φιλώ πολύ μελισσάκι μου
μου λείπουν τα αστεία μας και
τα γέλια που κάναμε και σας
θυμάμαι με νοσταλγία :))
Kαπετάνιε μου σπουδαία αποστολή μου αναθέτεις !
Θα Τον βάλουμε αυτόν τον άτακτο Εαυτό που με ενοχλεί να παίζει με τον παπαγάλο και σου υπόσχομαι πως θα σου φτιάξω Έναν χάρτη ... Μα τι χάρτη!! Να γλύφεις και τα δάχτυλά σου!! Όλα θα τα έχει μέσα, ξέρες και υφάλους κι ακρωτήρια αλλά ... τα θέλεις και στα σωστά σημεία??? Γιατί είμαι και λίγο 'αλλού πατάμε αλλού βαράμε' !!!
χαχαχα
Να σαι καλά , παίρνω μολύβια , εξάντες και χαρτί και σου 'ρχομαι να χαρτογραφήσω όλα τα Πελάγη.
Καλό βράδυ Καπετάνιε μου.
Τι όμορφο, Λεβίνα.. Βγάζει πολύ πόνο.. Όμορφο και πόνος, οξύμωρο δεν είναι; Ίσως κι όχι!
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ!
Ξέρεις κάτι Τίνα μου?
έχω την εντύπωση πως τα όμορφα σε πληγώνουν, τα αδιάφορα σε αφήνουν απλά... αδιάφορο.
Σ΄ ευχαριστώ κοριτσάκι μου
Καλημέρα να έχεις !
Αυτος....ο γνωστος μας αγνωστος....
Ελπιζω πριν πεθανω να μπορεσω να γυρισω να του πω οτι τελικα καταφερα να τον αγαπησω.....
οτι αναμεσα στους ερωτες και φιλους της ζωης μου, βρεθηκε λιγος χωρος και γιαυτο το αλλο μου μισο....
Πριν πεθάνω τον αγάπησα και επιτέλους με αγάπησε κι εκείνος .
Μαζί του μπορώ να αντιμετωπίσω τα δυσκολα που θα έρθουν και μαζί μπορούμε να αγαπάμε αυτούς που μας αγαπούν πολύ περισσότερο!
Κάντο vailie
κάντο προτού να είναι αργά
ένα κλικ είναι
Δημοσίευση σχολίου