Πολύ χαζή μέρα η χθεσινή κι όλα στραβά από το πρωί να πηγαίνουν!
Σηκώθηκα μέσα στην καλή χαρά … και μου έμεινε η χαρά μια και τα
τσάκρα μας «που λέει και μια ψυχή» ήταν μέσα στην ένταση
κι όλα ήρθαν τα πάνω κάτω.
Εγώ να είμαι με κλεισμένη φωνή, το σπίτι μέσα στα νεύρα,
το ένα σκυλί να ξερνοβολάει όπου έβρισκε με τις αηδίες
που μαζεύει από τον κήπο και τρώει…
-ένα δέντρο καρύδια έχει φάει το σκασμένο , δεν τολμάει να πέσει
το καρύδι και το φέρνει λάφυρο στο μπαλκόνι το τσακίζει , τρώει την
ψίχα και μετά τρέξε εσύ να μαζεύεις τσόφλια σπαρμένα δώθε κείθε –
είχα και δέκα μανταρίνια είπα να μη πάνε χαμένα ας τα φτιάξω γλυκό,
έφαγα το μισό Σάββατο να τα ξεπικρίζω, έβαλα στην διπλανή κατσαρόλα
και καμιά δεκαριά πορτοκάλια κι αυτά για γλυκό πήγαιναν αλλά ….
τα είχα ταμένα τα ρημάδια … είχα υπολογίσει πόσα βάζα γλυκό θα βγάλω,
να δώσω εδώ, να δώσω εκεί, να δώσω παραπέρα και κάναν ανταπόκριση
τα άχρηστα μεταξύ τους κι είπαν θα σε κανονίσουμε τρομάρα σου
που θες πολυτέλειες…
Μα αφού μου το λεγε η μάνα μου να μη τάζεις όταν φτιάχνεις γλυκό
και πίτα γιατί σ…ά θα βγάλεις!
Παράβρασε το πορτοκάλι, το μανταρίνι βγήκε χρυσαφένιο, τα έβαλα
στα βάζα η νοικοκυρά η παινεμένη, τα αναποδογύρισα να μη πάρουν
αέρα και να κλείσουν ‘αεροστεγώς’ κι εκεί προς το απομεσήμερο λέω…
δεν δοκιμάζω να δω τι έφτιαξα?
Κάθομαι ευλαβικά στο τραπέζι , παίρνω δυο διαφορετικά βαζάκια
μπροστά μου , κρατάω σαν πολυβόλο και το κουτάλι και ακούω
ηδονικά αυτό το ‘πλοπ’ που κάνει το βαζάκι σαν ξεσφραγίζει ,
μου τρέχουν τα σάλια από προσμονή , βουτάω το κουτάλι
στο σιρόπι και δοκιμάζω την πρώτη ….
και τελευταία μπορώ να πω μπουκιά!
Πίκρααααααα…ξυνίλααααα..
Δεν θα περιγράψω τι είπα γιατί μας διαβάζουν και σεμνοί άνθρωποι
που ομιλούν κόσμια και ουχί σαν καραγωγείς όπως εγώ την ώρα που
έφτυνα αυτό που έφτιαξα!!
Οχτώ βάζα γλυκό μετεφέρθησαν επειγόντως σφραγισμένα
αεροστεγώς (το κυριότερο) μη πάρω και κανέναν αθώο
στον λαιμό μου , στους σκουπιδοτενεκέδες.
Άντε τον είπα κι εγώ τον πόνο μου σήμερα αν και…
Καλή εβδομάδα !
levina
20 σχόλια:
Να τον λές τον πόνο σου, και όλοι μας τον λένε, πού ξέρεις, κάποιος μπορεί να πονέσει το ίδιο και με εσένα και την άλλη φορά, με την ανταλλαγή πόνων, οι μαρμελάδες να πετυχαίνουν...
Σόρρυ που γελάω! Αλλά δεν κρατήθηκα με την περιγραφή σου! :))))
Ας διασκεδάζουμε έτσι τέτοιες μικρές ατυχίες...
Εγώ μετράω κι άλλα σπασμένα πλακάκια! Πηδάω μέσα στο σπίτι αντί να περπατάω!
Καλή εβδομάδα να έχουμε κι έχει ο Θεός! :)
Aμ τον λέω η έρημη ... να ΄μαι έτοιμη να βουτήξω στα σιρόπια
και τελικά να μου βγαίνει η πικρίλα απ΄ τ΄ αυτιά? Λίγο είναι?
καλό βράδυ :)
Kι έλεγα πως μόνο εγώ κάνω ζημιές!
ακόμα το κλαίω.... δυο κατσαρόλες γλυκό και να μη βγει κανένα από τα δυο? και στοίχημα να το ΄χα δεν θα μου καθότανε έτσι!!
Καλή μας εβδομάδα :))
Λεβίνα μου άκου και τα δικά μου. Εγώ πορτοκάλι γλυκό έφτιαξα και ήταν μούρλια πετυχημένο. Κάνω και τη σχετική ανάρτηση για να μάθετε κι εσείς τη συνταγή και όλα καλά.
Με την αυτοπεποίθηση ότι το κατέχω τέλεια το άθλημα, ξεκινάω καινούρια δόση για να στείλω και στην πεθερά μου στη Νάξο. Και να η πανωλεθρία. Το πορτοκάλι γλυκό βγήκε σκούρο σαν σκ.τούλα και σκληρό και πολύ πολύ δεμένο. Το παίρνω απόφαση ότι δεν θα ταξιδέψει για τη Νάξο. Τι να το κάνω μην πάει χαμένο; Αποφασίζω να το λιώσω στο μπλέντερ να το κάνω μαρμελάδα. Το θέαμα της μαρμελάδας αποκρουστικό. Το λιωμένο πορτοκάλι χρώματος σκ.τουλί έγινε ακόμη χειρότερο σαν πολτός και αφού κρύωσε έγινε και σαν στόκος η μαρμελάδα. Τελικά το μόνο που μένει είναι να φτιάξω βουτήματα και να τα ενώσω με αυτό γιατί είναι η μόνη λύση ώστε να μην φαίνεται η μαρμελάδα και να καταναλωθεί. Τώρα πρέπει να βρεθεί ένας φούρνος να μου ζητήσει παραγγελία 100 κιλά βουτήματα για να καταναλωθεί η σκ.τομαρμελάδα πορτοκάλι ή να πάρω την γενναία απόφαση να το πετάξω και να ησυχάσω.
Αχ Λεβίνα μου και την ατυχία σου την περιγράφεις με το δικό σου μοναδικό τρόπο....
Μ' έκανες και γέλασα!
Ολοι κάνουμε ζημιές γλυκιά μου.
Μακάρι νάταν μέχρι εκεί τα προβλήματα μας!
Φιλάκια πολλά και καλή βδομάδα:))
Καλή μου γέλασα..
αργότερα, πολύ αργότερα
όταν το θυμάσαι θα γελάς κι εσύ!!
Φιλιά πολλά, Καληνύχτα
Πουλάκι μου , εδώ μου είσαι?
Από σένα πήρα την συνταγή και την πρώτη φορά βγήκε ΤΕΛΕΙΟ, έβγαλα έξη βάζα πορτοκάλι που έφυγαν μέχρι να πεις κύμινο κι αφού το πέτυχα την πρώτη να που έταξα να κάνω παραγωγή για όλο το χωριό!!!!
Και βγήκε αυτό το πέτσωμα που ούτε για να βουλώσω τις τρύπες στα κεραμίδια δεν ήταν!!!
Όσο για τα βουτήματα … σου έχω λύση…
Τώρα βάλε αγγελία για οικολογικά βουτήματα από τον παραγωγό (χωρίς μεσάζοντες!) και πούλα τα για να πάρουμε νέα παρτίδα πορτοκάλια!!!
φιλιά Φλώρα μου και άντε βοηθειά μας!!! χαχαχαχα
Ειδικότης μου οι ζημιές φιλενάδα...
να σου κάνω εγώ την φασολάδα ένα με τον πάτο της κατσαρόλας
μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου!
φιλιά πολλά κι από μένα
καλά να είμαστε και .... κάρβουνο να γίνουν όλα!
η αλήθεια είναι πως έβαλα στην αρχή τα κλάματα όχι για την αποτυχία μου αλλά γιατί δεν μου αρέσει να πετάω τρόφιμα και μάλιστα τέτοια ποσότητα … συνήθως ότι χαλάει πάει στις κότες αλλά με μαρμελάδες δεν τις έχω καλομάθει!
Τώρα βέβαια γελάω με την γκάφα μου!
Φιλιά κοριτσάκι μου
Καλή εβδομάδα να έχουμε
Πθιτ! Κυρία...
Ελα από την άλλη βδομάδα να πάρεις κυδώνια...εντάξει?
Θα καεί το πελεκούδι σου λέω.!! Ενα τόνο θα φτιάξουμε,ναι?
Φιλί γλυκό ζαχαρένιο... :)
Α ρε Λεβινάκι μου, δε πειράζει ρε αγάπη μου, εσύ να σαι καλά και θα κάνεις κι άλλα πορτοκαλομανταρίνια! Είναι οι μέρες λίγο παράξενες, κάνω μια βόλτα και βλέπω όλες πάνω κάτω στα ίδια είμαστε και λέω δεν είμαι μόνη... Είχα κι εγώ περιπέτειες και αναποδιές, και κυρίως νεύρα πολλά νεύρα.. άστα να πάνε μωρέ, έχουμε τουλάχιστο ο ένας τον άλλον και αυτό μου δίνει λίγο κουράγιο :)
Φιλιά γλυκιά μου **
Φυσικά και θα έρθω! έτσι είναι το σωστό... πρώτα τρως της γειτόνισσας και μετά τα δικά σου!!!
φιλιά Λιακαδάκι μου
να είσαι καλά :)
Αχ αυτά τα νεύρα μπισκοτάκι μου που αντί να κοπάσουν όλο και θεριεύουν και κάνουν το σκοινί τριχιά και δεν ξέρουμε τι μας φταίει... ή μάλλον ξέρουμε αλλά είναι πάνω από εμάς για να το αντιμετωπίσουμε και όσες βαθιές ανάσες και να πάρουμε δεν λένε να βοηθήσουν!
Αλλά όπως το λες... ξέρουμε πως γύρω μας έχουμε ανθρώπους να τα συζητάμε...
φιλιά κοριτσάκι μου
καλά να περνάς :)
Ας είναι οι πίκρες στη ζωή μας μόνο από μαρμελάδες που δεν πέτυχαν, εσύ να' σαι καλά και θα τις ξαναφτιάξεις καλύτερες και από την πρώτη!
Φιλιά και καλημέρες!
έχεις πολύ δίκιο Εύα μου, μακάρι να ήταν μόνο οι αποτυχίες της κατσαρόλας τα άσχημα της ζωής!
σε φιλώ πολύ
καλό βράδυ :))
Καλα,ε!!!
Επεσα απτα γελια φιλεναδα!!!!!
Χαχαχαχα!!!! μου θυμισες το γλυκο καρυδακι που το χαντακωσα κ γω με καποιο τροπο την ανοιξη!!!!
Μια κατσαρολα νααα!!!μετο συμπαθειο πεταξα!!! Κ σιροπι....να φανε κ οι κοτες!!!!
Αυτα συμβαινουν για να ξυπνανε τα αιματα!!! Να νιωθουμε ζωντανοι!
Χαχαχα!!! Τα φιλια μου κ μια μεγαααλη αγκαλια!!!!! ;-)
:) Υπομονή, φίλη Λεβίνα, και θα φτιάξεις, άλλα, γλυκά. Τουλάχιστον έχεις το μεράκι και την όρεξη. Καλό απόγευμα. Να είσαι καλά.
Καλημέρα vailie μου
καθόλου άδικο δεν έχεις ... φυσικό δεν είναι
να υπάρχουν κι οι αποτυχίες στην ζωή μας?
Μόνο που αυτές της κατσαρόλας είναι πράγματι για γέλια τελικά :)
σε φιλώ πολύ πολύ
Και να φανταστείς Γεράσιμε πως μέχρι πριν λίγα χρόνια ούτε να τα βλέπω δεν ήθελα!!!
Φιλιά, να έχεις μια όμορφη μέρα :))
Δημοσίευση σχολίου