Λάθρα γράφω
σαν πειρατής των δρόμων
και μετράω ανάσες
ανάσες κοφτές λαχανιασμένες
ανάσες πνιχτές σαν να κάνω έρωτα
ανάσες γαλήνιες λες και ξαπλώνω
κάτω από τον ήλιο ράθυμα
κι αφήνω τα πουλιά να κάθονται
στα γυμνά μου μέλη
παραμένω ακίνητη μη και τρομάξουν'
και περνάνε τα μελτέμια κάτω από τις χαραμάδες
βροντάνε επάνω στα παραθυρόφυλλα
σφυρίζουν ανάμεσα στις σπασμένες σανίδες
στο πάτωμα αλλά εγώ ακόμα
τις ανάσες μου μετράω μαζί με τις λέξεις
που σου γράφω για σπίτια και αέρηδες
και δεν με νοιάζει αν τα δεις
λέξεις είναι
χτυπιούνται επάνω στα φύλλα του χαρτιού
που τσαλακωμένο θα το βάλω στην τσέπη μου
τσαλακωμένο θα φτάσει στα χέρια σου
και θα λερώσεις τα δάχτυλα σου
στο κόκκινο αποτύπωμα των χειλιών μου
ένα φιλί που έβαλα
εκεί κάτω στην γωνιά της σελίδας
ένα πειρατικό φιλί
κλεμμένο σαν ύστατος λόγος
σ΄ ένα τέλος που δεν ειπώθηκε ποτέ.
Levina
16 σχόλια:
αυτό με μεταφέρει σε μία άλλη εποχή...τότε που οι άνθρωποι αντήλλασαν γράμματα, τότε που έγραφαν και δεν πληκτρολογούσαν...τότε που το "γράμμα" σήμαινε τόσα πράγματα...
πανέμορφο!!!
καλημέρα λεβίνα μου!!
Υπέροχοι, ερωτικοί στίχοι. Καλό μασημέρι levina μου.
Καλό ! Ειλικρινά το λέω !
Τρυφερά ερωτικό και ερωτικά τρυφερό.
Αλλά είμαι ακόμα μαγεμένος με το προηγούμενο !!
Το γράμμα γραμμένο με τον μοναδικό γραφικό χαρακτήρα πράγματι σήμαινε πολλά! είχε το αποτύπωμα του γράφοντος προς ένα αγαπημένο πρόσωπο.
Καλο βράδυ Jony μου
σ΄ ευχαριστώ :)
Σ΄ευχαριστώ καλή μου marie,
καλό βράδυ σου εύχομαι :)
To προηγούμενο Gip μου είναι ένα από τα αγαπημένα μου και χάρηκα που σου άρεσε τόσο το ύφος του.
Εύχομαι ότι καλύτερο για την κόρη σου, νοιώθω την χαρά σας κι εύχομαι να την έχετε σύντομα κοντά σας!!!
Σ΄ ευχαριστώ πολύ για όλα και με το καλό η επιστροφή :)
Σας ζηλεύω εσάς τους πειρατές των δρόμων που μπορείτε να ανταλλάσσεται ραβασάκια γραμμένα σε χαρτί... Εμείς εδώ στη θάλασσα, αναγκαζόμαστε να τα σκαλίζουμε πάνω στα ξύλα, γιατί τα χαρτιά νοτίζουν από τη θάλασσα και καίγονται από την αρμύρα και τον ήλιο ή αν γλιτώσουν απ' αυτά τα ταξιδεύει ο άνεμος μακριά δίχως να καταφέρνουν τελικά να φτάσουν στα χέρια των παραληπτών τους... Πάνω στα ξύλα μένουν τα μηνύματα κι όταν τα καράβια αρχίσουν να σαπίζουν στα ξέβαθα που έχουν κολλήσει ή αν ναυαγήσουν σε κάποια θαλασσοταραχή, όλο και κάποιο κομμάτι θα παρασυρθεί από τα κύματα και θα φτάσει μια μέρα στον παραλήπτη του με το μήνυμα χαραγμένο στο κορμί του...
Μου αρεσε πολυ το κειμενο, καλη μου...
μου αρεσε πολυ και ο πινακας....
Μου λειπει ο γραπτος λογος απο την ζωη μου....με εχει τρομαξει το "scripta manent" και για να μην τρομαζουν κι αυτοι που τα βρισκουν....εχω σταματησει εδω και χρονια!
Και τα γραμματα...ωω, αυτα τα γραμματα που εστελνα και μου εστελνε....τυλιγμενα αλμυρα και λαχταρα!
καλο απογευμα.... ;ο)
Και καλά έκανε και δεν ειπώθηκε το τέλος...δεν είμαι πολύ fan :))) Γλυκό συνολικά!! Μπράβο! πολύ καλό βράδυ εύχομαι!! φιλιά!!!
Πειρατικό φιλί... μετά από ένα ρεσάλτο στις λέξεις! Είναι όντως πρωτότυπος τρόπος μετάδοσης συναισθημάτων!!!
Την αγάπη Καπετάνιε είτε την σκαλίσεις στο ξύλο είτε την γράψεις στο χαρτί με αίμα την έχεις ποτίσει για ν΄ αντέξει είτε στον βυθό της θάλασσας είτε κατάσαρκα που θα φυλάς το γράμμα σαν φυλακτό .
Τι όμορφα ενθύμια για εκείνους που κάποτε θα τα βρουν και θα τα διαβάζουν!!
Πολύ μου άρεσε η περιγραφή σου, μύριζε θάλασσα :)
Ότι σου λείπει να το ξαναβάλεις στην ζωή σου Vailie μου, ακόμα και να τα βρίσκουν δικά σου κομμάτια είναι πολύτιμα, λέξεις της ψυχής γι αυτό ξαναγράψε ... οτιδήποτε... οπουδήποτε !!
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πόνεσα όταν σε μια πλημμύρα έχασα λευκώματα και γράμματα ... δεν με ένοιαζε που έχασα δυο μπαγκαζιέρες βιβλία τόσο όσο αυτά που δεν θα τα ξανάβρισκα ποτέ ξανά!
σε φιλώ
καλό βράδυ!
Να είσαι καλά Leviathan
τα φιλιά μου και καλό σου βράδυ :)
Όχι και τόσο πρωτότυπος Σταμάτη μου, όταν κάποτε πράγματι τα γράμματα τελείωναν μέ ένα φιλί αποτυπωμένο στο χαρτί!
Πράγματι αυτό το φιλί έκλεινε μέσα του όλα τα συναισθήματα που είχε αυτός που έγραφε το γράμμα!
Ξαναπερασα για να χαζεψω τον πινακα σου...εσυ τον ζωγραφισες? Μοιαζει τοσο με το κειμενο.....
Παρατηρω την κινηση του σωματος, την μοναξια, την θλιψη , τον ερωτισμο, τον ποθο να αγαπηθει....βγαζει τοσα πολλα πραγματα.....
Μου μοιαζει να αναπνεει η γυναικα που θελει να μαζευτει και να εκτεθει ταυτοχρονα.....
Ειναι υπεροχος.....ακομη και τα χρωματα του....οι σκιασεις....
μπορω να τον κοιταζω ωρα....
αν συνεχισω, στο τελος ξερω οτι θα με παρουν τα κλαμματα....
Oχι αγαπημένη μου δεν είναι δικός μου ο πίνακας αλλά τον έχω αποθηκεύσει πολύ καιρό τώρα και τον χαζεύω κι εγώ για τα έντονα χρώματα , γι αυτό το περίεργο χαρμολύπης συναίσθημα που μου βγάζει!
Θα σου το στείλω σαν εικόνα να το έχεις :))
φιλιά
Δημοσίευση σχολίου