3.7.12

η συλλογή





Το πιο εντυπωσιακό στο σπίτι της ήταν αυτά
τα γυάλινα διακοσμητικά, τα δώρα του, που μάζευε
εκείνη και τα αράδιαζε σαν στρατιωτάκια επάνω στην
καλογυαλισμένη επιφάνεια από μαόνι του παλιού μπουφέ.
Σαν φέρετρο ήταν αυτός ο μπουφές με πόδια ψηλά
και άχαρα και μεταλλικά χερούλια στις πόρτες
των ντουλαπιών του , αστραφτερά σαν ασήμι από
το πολύ τρίψιμο, λες κι όλη της την ένταση την έβγαζε
τρίβοντας κάθε Σάββατο πρωί αυτά τα χερούλια
και ξεσκονίζοντας ένα προς ένα τα κομμάτια της
γυάλινης συλλογής της.
Μια πεταλούδα με εύθραυστα φτερά, ένα αλογάκι από λευκό
γαλακτώδες γυαλί με καφετιά μάτια και λεπτά πόδια,
μια σειρά από κουνελάκια σε όλες τις διαστάσεις, ένα
κοπάδι από ελέφαντες παρέα με δυο λευκά ποντίκια,
ένα περιστέρι με ανοιγμένα φτερά, ένα κίτρινο φίδι με
κόκκινα μάτια, δυο καμηλοπαρδάλεις, μια χελώνα
με τεράστιο λαιμό , μια βενετσιάνικη μάσκα δίχως μάτια
και παραδίπλα ένα σκάκι μαυρόασπρο από μουράνο με
τους στρατιώτες και τους πύργους στην σειρά κάτω από
το χοντρό κακοφτιαγμένο κρυστάλλινο βάζο με το
ασορτί τασάκι.
Σε κάθε ταξίδι του εκείνος της έφερνε κι από ένα γυάλινο
διακοσμητικό κι αν συνέχιζε να υπάρχει ακόμα στην ζωή της
θα χρειαζόταν ακόμα έναν μπουφέ για ν΄ αραδιάσει την συλλογή της.
Ποτέ δεν κατάλαβα σε τι χρησίμευαν όλα αυτά, γιατί
δυσκόλευε τόσο την ζωή της να τα καθαρίζει με το βελούδινο
πανί μέχρι να λάμψουν κάτω από το φως ενός πολυέλαιου
με χιλιάδες κρύσταλλα που κρεμόταν στο κέντρο του ταβανιού
και σκορπούσε ένα γύρω το ουράνιο τόξο όταν τον άναβε τα βράδια.
Έτσι ήταν κι η ζωή της, κλεισμένη μέσα στην γυάλινη πεταλούδα,
στην καρδιά της χελώνας, στον λαιμό της καμηλοπάρδαλης,
έλαμπε κι αυτή σαν τα κρυσταλλάκια του πολυέλαιου, έφερνε
γύρες αθόρυβα μέσα στο σπίτι , ανύπαρκτη, φορώντας τις
μαλακές τσόχινες παντόφλες της χειμώνα καλοκαίρι για να
μη γρατσουνίσει το ξύλινο πάτωμα με τα τακούνια των παπουτσιών.
Όλα έλαμπαν γύρω της, έτσι νόμιζε πως έλαμπε κι ο κόσμος
έξω από το μικρό της διαμέρισμα.
Τι την έπιασε άραγε εκείνο το Σάββατο και στάθηκε ακίνητη
εμπρός στον μπουφέ χαζεύοντας τα ζωάκια της που περίμεναν
το στοργικό της χέρι να τα απαλλάξει από την σκόνη
της εβδομάδας?
Με μια απότομη κίνηση σάρωσε όλη την επιφάνεια και έβαλε
τα γέλια όταν άκουσε τον ήχο των σπασμένων γυαλιών
στο πάτωμα.
Πήρε την κατσαρόλα με τα κοκκινιστά μακαρόνια από το ψυγείο
και την άδειασε στην μέση της σάλας επάνω στο πολύτιμο
πάτωμα από αφρικανική δρυ !
Άρπαξε το κοντάρι της σκούπας και έδειρε τον πολυέλαιο μέχρι
που ούτε πέντε κρυσταλλάκια δεν του απέμειναν κι αυτά πάλι
κρέμονταν σαν άντερα από πάνω του.
Πήγε στην ντουλάπα της, έβαλε ένα λευκό φουστάνι , φόρεσε
τα ψηλά της τακούνια και φρόντισε να τα κάνει να βροντάνε
στο ξύλο όσο περπατούσε, άνοιξε την πόρτα και με ένα
αινιγματικό χαμόγελο βγήκε έξω… στον δρόμο να πάρει αέρα !!!

Levina_











26 σχόλια:

vailie είπε...

Αυτο το γελιο φοβαμαι εγω.... Ολα τα αλλα ειναι εκτονωση!
Το γελιο ομως το κακο, σαν να παιρνει το αιμα της πισω για οσα την εχουν πληγωσει και σκαψει χαρακιες στης ψυχης τα βαθη.....
Το γελιο που δεν καταλαβαινουν οι αλλοι γιατι ακουγεται ετσι, γιατι καν υπαρχει! Λες και κανεις στον κοσμο δεν ειδε, δεν εμαθε, δεν καταλαβε.....Κανεις!
Κλειστα υποσυνειδητα, αυτια κλειστα και σφαλιστα τα ματια.....να μην καταγραφει τιποτα! Να μην ζητηθει γνωμη και υποχρεωθουν να παρουν μερος, να ξεβολευτουν....
Και το γελιο της να αντηχει στα σοκακια καθως τρεχει στις σκιες το λευκο φουστανι......

Καρδια μου...ζωγραφισες παλι! κλινκ!(ματιά) ;ο)

vailie είπε...

Με τρομαζει ποσο μεσα στο μυαλο μου εισαι μερικες φορες......

Apokalipsis999 είπε...

Γυάλινος κόσμος, εύθραυστος... Έχω ένα γυάλινο σκάκι αξίας, και το φυλάω ως κόρην οφθαλμού. Αν η ζωή είναι το ίδιο εύθραυστη και το περίβλημα της επίσης, ένα κρακ φέρνει τα πάνω κάτω. Κομμάτια που θέλουν πέταμα σαν τα τσόφλια...

xristina είπε...

τι της έφταιγαν τα μακαρόνια? :-))

όμως το θέμα είναι τι έκανε μετά, γιατί είμαστε περίεργα όντα οι άνθρωποι...μάζεψε από το πάτωμα ότι είχε απομείνει, τα γυάλισε ξανά και τα το τοποθέτησε στην παλιά τους θέση ή τα εξαφάνισε και τους έδωσε την θέση που τους άξιζαν στον κάδο απορριμάτων? ότι δεν είναι δίπλα μας δεν έχει θέση εκεί, ούτε αυτό ούτε ότι αντιπροσωπεύει...νομίζω ότι μαυρίζουμε και δεν σεβόμαστε το παρόν έτσι, και ότι περικλείει αυτό. Με τα αναμνηστικά δεν τα πάω καλά, τα θεωρώ κακή ενέργεια μιας και δεν βλέπω τίποτα το ζωντανό σε αυτά και με τα αναμνηστικά που αντικρίζω σε άλλους κρατημένα σαν έπαθλα, παθαίνω κάτι...δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό καθόλου, πώς μπορείς να νιώθεις καλά κρατώντας κάτι το οτιδήποτε από παλιά σχέση?
στην τελική, πως να χτίσεις το παρόν ζώντας το παρελθόν?

precious dreams είπε...

Έτσι levina μου και οι ζωές πολλών ανθρώπων... κάθεσαι ακίνητος και μπροστά σου περνάει σαν τρέιλερ ταινίας η ζωή σου...και τότε είναι που θέλεις με μια κίνηση να τα γκρεμίσεις όλα...να αλλάξεις τα πάντα να πετάξει επιτελούς η ψυχή σου εκεί που είναι ευτυχισμένη...το θέμα είναι να φτάσει η στιγμή αυτή και να μην μείνουμε ακίνητη να την κοιτάμε να περνάει από μπροστά μας... καλή σου μέρα γλυκεία μου ....να χαμογελάς πάντα...

Ανώνυμος είπε...

Γυάλινος κοσμος, είναι η μοίρα του κι ας μη το ξέρει (;) : Να συντριβεί κάποτε σε κάτι πλακάκια...

Αλλά το γέλιο αυτού του είδους έρχεται από ταραγμένη ψυχή και μυαλό, καρδιά που πονά και κλαίει. Δεν ανακουφίζει... πιό πολύ σε τρομάζει.

Και για να μη το κουράσουμε άλλο με ψυχανάλυση και εμβαθύνσεις που ίσωςε είναι περιττές, πάμε στα πιό ανάλαφρα : τα μακαρόνια τι έφταιγαν ; Κι είμαι και μακαρονάς, μου πλήγωσες τις ευαισθησίες μου !! Ντροπής !! (είχαν και φετούλα από πάνω ; παρμεζάνα μήπως τριμένη ; την άλλη φορά, πριν τα φάει το πάτωμα και η σκούπα, ρίξε μία κλήση !! Κάτι μου λέει ότι όπως είσαισε όλα καλή, τα πετυχαίνεις !! :))

Να γελάς Λεβινάκι ! Σου εύχομαι όμως ένα αβίαστο, κελαρυστό, γάργαρο γέλιο να σου βγαίνει. Όσο πιο συχνά γίνεται !

Άιναφετς είπε...

Μακάρι το λευκό φόρεμα,τα ψηλά τακούνια, τα ανακατεμένα με τη μακαρονάδα σκόρπια γυαλιά και το φρέσκο αεράκι...να δώσουν μια ώθηση στη δύστυχη, να ρίξει μαύρη πέτρα και να μη ξαναγυρίσει πίσω... μακάρι!
Καλό χαμογελαστό απογευματάκι θα σου ευχηθώ από την καυτερή Αθήνα!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ περιγραφικό το κείμενό σου!
Αν και προβληματίζομαι λίγο για την πρωταγωνίστρια σου!

Καλημέρα σου! :)

Levina είπε...

Δεν αφήνουν εύκολα την βολή τους οι άνθρωποι
καλή μου Vailie! Μα η ηρωίδα μου ξύπνησε και
τα ΄σπασε και ελευθερώθηκε !
Χαίρομαι που είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος!

Πολλά πολλά ηλιόλουστα φιλιά
να έχεις μια όμορφη μέρα :))

Levina είπε...

Κάποια στιγμή κοίταξα τα κρύσταλλα που κληρονόμησα και
που τα φύλαγαν ως κόρη οφθαλμού και αναρωτήθηκα τι αξία
έχει κάτι που το φυλάς κρυμμένο και δεν το ζεις?
Για να μην σπάσει? Ε λοιπόν, ας σπάσουν όλα, η ζωή
μόνο να μην σπάσει .


Καλημέρα Σταμάτη μου
να είσαι καλά :))

Levina είπε...

Πραγματικά ούτε εγώ το καταλαβαίνω γιατί να κρατά κάποιος
αναμνηστικά από μια σχέση που είχε ... ποιό το νόημα?
Δεν φτάνει η σκέψη θέλεις κι αποδείξεις? Ειδικά όταν αυτές πονάνε?

Αυτό με τα μακαρόνια... έχεις δίκιο, φασολάδα έπρεπε να πετάξει
που είναι χειρότερη!!!

Φιλιά πολλά melissaki μου
όμορφη μέρα να έχεις!

Levina είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ my precious
και δεν την μπορώ καθόλου την ακινησία !

Να είσαι καλά
και να έχεις μια όμορφη μέρα :))

Levina είπε...

Πως να μη γελάσω Gip μου με αυτά τα μακαρόνια?
Στην παρμεζάνα τα χαλάμε, μυρίζει άσχημα! χαχαχα

Να είσαι καλά
και να περνάς ακόμα καλύτερα :))

Levina είπε...

Καλημέρα μαγισσούλα μου
ξέρω πόσο σου λείπει το χωριό μας όταν είσαι μακριά,
πάντως κι εχθές το απογευματάκι κι εδώ την έκανε
την ζέστη του...
Φιλιά πολλά
να έχεις μια όμορφη μέρα όπου κι αν είσαι :))

Levina είπε...

Αφού κατάφερε να ξεφύγει από το μαυσωλείο της
μια χαρά θα πάνε όλα... εγώ της έχω εμπιστοσύνη!

πολλά φιλιά καλή μου ΝέΜεΣις
να έχεις μια όμορφη μέρα :))

*Φαντομάς. είπε...

χμμ.....εγώ πιστεύω πάντως πως η πρωταγωνίστρια θα τον βρει τον δρόμο!μου φάνηκε θετικό το μήνυμα σου!αν κατάλαβα σωστά!φιλιά Λεβίνα!!

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Είναι τόσο όμορφα δοσμένη η ζωή της μέσα στο τέλεια τακτοποιημένο πεντακάθαρο σπίτι με τα γυαλικά να λαμποκοπούν και εκείνη με τα μαλακά της παντοφλάκια να κινείται προσεκτικά μέσα στο σπίτι-μαυσωλείο, που ειλικρινά η λύτρωση που ήρθε με την εξαιρετικά εκρηκτική διάσταση που της έδωσες με έκανε ομολογουμένως να νιώσω ανακούφιση!
Θαυμάσιο, υπέροχο κείμενο.!

Lyriel Bee είπε...

Αχχ πόσο το χάρηκα! Κι εγώ μαζί της έσπαγα τα κρύσταλλα, λέρωνα το πάτωμα και έβγαινα έξω από το γυάλινο κλουβί! Υπέροχο!
Να περνάς καλά Λεβινάκι μου τρυφερό :))
Σου στέλνω την αγάπη μου και αγκαλίτσες !!

Levina είπε...

Καλημέρα phantoma μου
Ναι προτιμώ πάντα τα θετικά μηνύματα
μέσα από τα σκοτάδια !

τα φιλιά μου
να περνάς καλά :)

Levina είπε...

Kαλημέρα Χριστοφορέ μου
σε ευχαριστώ πολύ όμως κι εγώ ανακούφιση ένοιωσα
όταν την είδα να σπάει τα γυάλινα δεσμά ...
επιτέλους !!!

Να έχεις μια όμορφη μέρα :))

Levina είπε...

Yπέροχο να ξεσπάς μπισκοτάκι μου
να φέρνεις τα πάνω κάτω
να γίνεσαι απρόβλεπτη!

πολλά φιλιά και να περνάς καλά :))

evi είπε...

να περνας ομορφα..σε φιλωωωωωωωωωωωω..

ice creaminal είπε...

ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑς ΕΥΧΟΜΑΙ

Levina είπε...

γλυκιά μου εύη
μακάρι κι εσύ να είσαι καλά
όπου κι αν είσαι!!
φιλιά πολλά !

Levina είπε...

Κι εγώ μια γλυκιά Καλημέρα
σου εύχομαι καλή μου ice !!

Λιακάδα ☼ είπε...

Εγκλωβισμός - Απωθημένα - Διέξοδος - Λύτρωση...
Θα σου στείλω κάτι που έγραψα αλλά δεν πρόκειται ποτέ να ανεβάσω στο χωρο μου...
Φιλάκια!

Η ΠΟΡΤΑ

Αγαπημένοι μου φίλοι επιστρέφω για να κλείσω μια πόρτα. Σε όλους εσάς που γεμίσατε την ζωή μου με φως, με γέλιο με  συγκίνηση, ...