Μόνη στ άδειο το δωμάτιο
Σε ένα σπίτι μια αυλή
Σε μια πόλη γεμάτη κόσμο
Σε μια ήπειρο σε όλη την γη
Σε αυτό τον πλανήτη είμαι
Μόνη
Κάνω μια βουτιά μέσα μου
Κρατιέμαι από το σκοινί μην πέσω
Κυκλοφορώ στο αίμα μου
Στο μυαλό μου, στην καρδιά μου
Φτάνω στα ακροδάχτυλα πέφτω στο χώμα
Χύνομαι σε μια χαραμάδα γίνομαι ρυάκι
Ποτάμι, σπάω τα φράγματα, ξεχύνομαι
Ασυγκράτητη στην θάλασσα
Μέσα μου έχω ζωή, πρωτόγονο κύτταρο
Που ανασαίνει
Που ακόμα ζει
Ζω
Και κάπου εκεί έξω ζεις και εσύ
Θα σε γνωρίσω όταν σε δω
Όποια μορφή κι αν έχεις
Levina
6 σχόλια:
αχ δεν αντεχω να ειμαι μονη μου και δεν εννοω στο να εχω ενα συντροφο. εννοω να μην εχω φιλους. δε το αντεχω πραγματικα. μου αρεσει η μοναξια αλλα για λιγο.
Οχι κοριτσάκι μου , δεν τα επικεντρώνουμε όλα σε ένα σύντροφο !!!
Μοναξιά μπορεί να έχεις ακόμα και ανάμεσα σε δεκάδες ανθρώπους, είναι
καθαρά θέμα χαρακτήρα και την θεωρώ σαν αφορμή για δημιουργία , για αυτοσυγκέντρωση , για να καθαρίζει η σκέψη μας ...
υγ. με τόσες ψυχές γύρω μου απορώ πως μιλώ για μοναξιά ... αλλά ευτυχώς έχουν μάθει να σιωπούν όταν δείχνω ενοχλημένη :))
φιλιά
να έχεις μια όμορφη μέρα !
Ο κύκλος της ζωής με το πιο υπέροχο, θαυμαστό και "ρέοντα'"τρόπο δοσμένος, αφού εμπεριέχει την αναγκη της συνάντησης με τον έρωτα που είναι η πηγή της ζωής.
Καλό σου βράδυ Λεβίνα μου!
Ξεχωριστός ο κάθε κύκλος καλέ μου Χριστόφορε
και όλοι μαζί μέρος σε ένα σύνολο δίχως αρχή και τέλος...
σε φιλώ
καλό βράδυ εύχομαι !
http://www.youtube.com/watch?v=AIIovpUQiro&ob=av2e
Δεν θα ξαναβάλω vodka στο στόμα μου!!!!
Πολύ πετυχημένο τραγούδι, τα λόγια φοβερά ...
και όλη αυτή η κατάρευση στο video σαν
χαστούκι ήταν όταν καταρέεις ψυχολογικά
πως χάνεσαι ...
σε ευχαριστώ πολύ , το κράτησα ,
φιλιά
καλή εβδομάδα :))
Δημοσίευση σχολίου